Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Sanne Cant over WK-kansen: “Hopelijk kan ik laten zien dat ik echt wel in orde ben”
Interview Sanne Cant maakt zich deze week op voor haar zestiende WK veldrijden bij de profs. De inmiddels 31-jarige crosser was er in 2007 al bij in Hooglede-Gits, veroverde in 2017, 2018 en 2019 drie opeenvolgende wereldtitels, maar hoort nu zeker niet bij de favorieten. “Wat ik ervan verwacht? Dat is moeilijk te zeggen”, vertelde Cant op een persconferentie van de Belgische selectie.
Over twee dagen staat de mondiale titelstrijd bij de vrouwen op het programma. Vanuit Belgisch oogpunt is het vooral uitkijken naar Cant, die in het verleden al drie keer de regenboogtrui wist te veroveren op een WK. Na enkele mindere seizoenen ligt de lat wat lager, al is de wereldkampioene van Bieles, Valkenburg en Bogense nog altijd gemotiveerd om zo hoog mogelijk te eindigen.
“Met de conditie gaat het op zich wel goed. De grote vraag is hoe ik de reis heb verwerkt tegen zaterdag. Iedereen zal er anders op reageren. Het is echt afwachten. Hopelijk kan ik zaterdag laten zien dat ik echt wel in orde ben”, aldus Cant. “Ik voel me momenteel wel goed en ik slaap ook ‘OK’, maar het is echt moeilijk om te zeggen hoe het zal gaan. We hebben nog een aantal dagen en hopelijk is het tegen zaterdag allemaal in orde en is mijn lichaam dan goed hersteld.”
Realisme
De kopvrouw van de Belgische vrouwenbrigade was het jarenlang gewoon om te winnen, om mee te strijden om de wereldtitel in het veld. Tegenwoordig moet Cant het vooral hebben van een uitschieter hier en daar en ereplaatsen. En ook in Fayetteville lijkt een medaille erg hoog gegrepen, gezien de concurrentie van de Nederlandse vrouwen, thuisfavoriete Clara Honsinger en andere buitenlandse toppers.
Cant is zelf ook realistisch genoeg om te beseffen dat een vierde wereldtitel wel erg ver weg is. “Dat een wereldtitel er niet meer inzit, daar ben ik zelf wel realistisch genoeg in. Maar een ereplaats is ook al iets. Ik hoef niets meer te bereiken in mijn carrière. Ik heb alles al bereikt wat ik wilde bereiken. Wat er nu nog bijkomt, is mooi.”
De renster van IKO-Crelan heeft, ondanks de mindere resultaten, nog altijd plezier in het veldrijden. “Het is niet dat ik ooit het plezier in crossen ben verloren. Ik koers dit jaar wel met een andere ingesteldheid, anders dan de voorgaande jaren. Ik heb mezelf altijd veel druk opgelegd. Iets anders dan winst was niet goed genoeg. Winnen, dat lukt de laatste jaren echter niet meer en dan rijdt je wellicht wat gefrustreerd rond.”
Beleving
“Ik kan het tegenwoordig echter aanvaarden dat ik niet meer win. En dat is misschien ook wel een beetje te zien aan mijn manier van crossen. Ik train nog net zo veel als vroeger, maar op de een of andere manier kwam het er niet meer uit. Het niveau is de laatste jaren enorm hard gestegen. Dan is het normaal dat je niet kunt blijven winnen. In mijn topjaren won ik per seizoen zo’n 20 tot 25 crossen. Nu is het al wauw als iemand 15 crossen wint.”
Cant heeft naar eigen zeggen altijd het plezier gehouden als crosser. “Anders was ik allang gestopt. Ik heb een manier moeten vinden om er mee om te gaan. Of een andere manier om het plezier te uiten. Dat is misschien beter uitgedrukt…
Over WK-parcours in Fayetteville
We vroegen Cant ook nog even naar het WK-parcours in Fayetteville. In oktober van vorig jaar werd er al een Wereldbeker verreden in het stadje in het noordwesten van de staat Arkansas, diep verscholen in de beeldschone groene heuvels van de Ozarks. Toen kregen de crossers een lastige ploetercross voorgeschoteld, Cant werd 25ste, maar nu zal het parcours er waarschijnlijk droog bijliggen.
Cant houdt echter een slag om de arm. “Ik ken het parcours van de Wereldbeker, maar het zal heel erg afhangen van de weersomstandigheden. Er kan nog veel veranderen. Het is misschien niet op mijn lijf geschreven, maar alles zal afhangen van de benen, de conditie en de reis. Bovendien kun je een WK in de Verenigde-Staten echt niet vergelijken met een WK in Europa.”
Sanne Cant, zal in Amerika proberen om de Nederlandse topfavorieten het leven zuur te maken. OK succes Sanne
Van mij mag ze lekker door blijven doen zolang ze daar plezier in heeft. En ik hoop dat ze heel snel opvolging krijgt.
En op de momenten dat de spoeling aan de top heel dun was, was dat goed genoeg. Zeker omdat ze eigenlijk een van de weinige fulltime veldrijdster was tussen de wegrensters en mountainbikesters.
Vos was en is duidelijk van een ander niveau. Een Vos in topvorm zou geen kind hebben aan Cant. Maar Cant in topvorm en Vos niet, en het was ineens wel spannend.
Inmiddels is de top dusdanig breed geworden dat Cant gewoon niet goed genoeg meer is. Ik weet niet eens of Cant zoveel slechter is dan 5 jaar geleden, maar de rest is gewoon beter. Het is niet meer het land der blinden, er zijn meer meiden die fulltime crossen. Haar unieke voordeel is daarmee weg, ze is technisch niet meer beter dan alles wat er nu rond rijdt.
Een supertalent als Vos kan mee, ook met de nieuwe top. Maar die klasse heeft Cant gewoon niet. Geen schande, geen verwijt, gewoon een droge constatering.
Ik denk dat Cant qua professionele carriere geluk heeft dat ze nog altijd de enige Belgische is die iets voorstelt in de cross. Dat ze vanwege haar nationale titel en haar palmares nog altijd interessant genoeg is voor ploegen. En dus ook nog een contract en startpremies krijgt. Mocht ze haar trui verliezen, dan vraag ik me af hoelang ze nog het plezier houdt in het crossen. Maar zolang ze haar boterham kan verdienen en ze vindt het zelf nog leuk, dan moet ze vooral haar rondjes blijven rijden. En wie weet vindt ze het wel veel leuker om wat meer anoniem mee te rijden dan iedere keer die interviews.....