Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Sanne Cant na 13e Belgische titel: “Het doet meer en meer deugd”
Sanne Cant onderschatte op voorhand niemand, maar vanmiddag legde ze toch voor alweer de dertiende keer beslag op de overwinning tijdens het Belgisch kampioenschap. “Het doet meer en meer deugd, om het zo te zeggen”, reageerde Cant na haar zege aan het strand van Middelkerke in het flashinterview.
“De eerste (in januari 2010, red.) was een ontlading in Oostmalle, dat weet ik nog heel goed. Maar het wordt moeilijker en moeilijker”, vertelde de 31-jarige veldrijdster. Sindsdien zegevierde ze in Antwerpen, Hooglede-Gits, Mol, Waregem, Erpe-Mere, Lille, Oostende, Koksijde, Kruibeke, nog een keer Antwerpen, Meulebeke en nu dus in Middelkerke. “Dat het vroeger vanzelfsprekend was, wordt nu minder en minder. Daarom begin ik er toch wel meer belang aan te hechten.”
Cant zag in de West-Vlaamse badplaats Lotte Kopecky uit de startblokken schieten, maar nog in de eerste ronde kwam alles weer samen. In de tweede rondgang kon de renster van IKO-Crelan haar belangrijkste concurrentes afschudden, waarna ze de rest van de wedstrijd alleen vooruit reed. “Vanaf het moment dat ik mijn eigen ding kon doen en de vrije ruimte had, had ik het gevoel dat ik redelijk snel kon wegrijden en toen was het een beetje vechten tegen de wind vandaag.”
Slicks
Haar start was nochtans niet vlekkeloos, gaf ze toe. “Ik was ook met volledige slicks vertrokken en voelde in de eerste ronde al dat het kantje-boordje was met de regenval. Toen heb ik in een ronde heel wat schuivers gemaakt en toch maar beslist om naar iets grovere tubes te wisselen om iets meer zekerheid in te bouwen. Vanaf de strook vanaf het water was het de hele tijd wind-op tot aan de aankomst. Dus het was best zwaar.”
Over drie weken staat het wereldkampioenschap in Fayetteville op de kalender, een cross waar de drievoudig wereldkampioene zonder druk naartoe gaat. “Net zoals dit kampioenschap moet ook dat kampioenschap eerst verreden worden voordat er iemand wint. Veel zal van het parcours en de weersomstandigheden afhangen. We hebben met de Wereldbeker gezien dat het op korte tijd heel snel kan veranderen. Op zich kijk ik er wel naar uit.”
De hele middag zien we een saaie vrouwenwedstrijd. Petje af voor Cant, dat wel. Maar het is natuurlijk in en intriest dat er geen enkel vrouwelijk talent opstaat om haar ook maar een beetje te bedreigen. In tegenstelling tot bij de mannen en jongens, is er bij de vrouwen in België nauwelijks licht in de duisternis en zijn 13 nationale titels op een rij een bedroevende afspiegeling van de huidige toestand in vrouwencrossland.
Ik denk dat Nederland zich gelukkig mag prijzen met figuren als vd brandt, van moorsel, vos, vdbreggen, van Vleuten, brand, alvarado en ga zo maar door. Allemaal rensters die zowel hard fietsen maar ook een mooie uitstraling hebben. Ik denk dat die de generaties daarna inspireren om ook te gaan fietsen.
Welke 'kritische' vraag je hierover moet stellen in een post-race interview ontgaat me. Zoals zo vaak gesteld wordt, kan je enkel maar verslaan wie er is. Aan Van Aert vragen ze dat ook niet, na een zoveelste zege, noch aan Van der Poel na een zege op het Nederlands kampioenschap.
Cant is inderdaad niet de meest charismatische persoonlijkheid, maar dat hoeft ook niet per se, ze is een atlete. Fans heeft ze trouwens genoeg, Norbert Riberolle onder meer. Haar uitstraling is zeker niet de hoofdreden waarom er geen jong talent zit aan te komen in het Belgische vrouwenveldrijden. Als je daar eens een objectieve, onderbouwde analyse over wil lezen, dan kan dat hier:
https://cyclocross.social/2022/01/07/the-problem-with-womens-cyclocross-in-belgium/
Uiteindelijk is het -en/-en. Of misschien ergens kip en ei. Is er geen structuur omdat er te weinig aanbod is, of is er te weinig aanbod omdat er geen structuur is.
Natuurlijk heeft het in Belgie niet mee gezeten met de toppers naast Cant. Met vdSteene, Verdonschot en Verschuuren en hun intrieste verhaal. Maar ik denk dat we ook onze ogen niet moeten sluiten voor de allure van de topsporters, en in hoeverre dat inspireert. Modderfietsen is niet heel "sexy", maar figuren als Vos, Betsema, Alvarado, Brand en Worst maken (jonge) mensen enthousiast. En ook van de jonge generatie spat het plezier van af. Als we het destijds van Maud Kapteijns moesten hebben, dan zou ook in Nederland de cross er anders voor staan volgens mij. En ik denk ook niet dat pakweg VdSteene de inspiratie voor de jeugd zou zijn geweest. En ook Jolien had niet de uitstraling van een groot kampioen. Ik vond haar eerder schattig en lief dan een idool om te bewonderen.
Het is geen verwijt aan Cant: die doet wat ze moet doen, namelijk hard fietsen en leven als een prof. Maar het is wel te hopen dat ze een frisse opvolger krijgt, die meer weet te inspireren. En het is te hopen dat er ergens in Belgie ook nog 1 of 2 extreem goede jonge wegrensters opstaan met heel veel uitstraling. Want ook daar is de spoeling nu dun met enkel Kopecky. Wie weet is dan het kip-ei verhaal te doorbreken. Want de damescross leeft echt wel, en het is gewoon zonde dat de Belgen er bij de vrouwen niet in lijken te slagen om mee te groeien met de populariteit. Uiteindelijk is dat wel hard nodig, want op een gegeven moment gaat het zich wreken dat iedere damescross bijna een open Nederlands kampioenschap lijkt.
Dat Alvarado dan geen Belgisch maar een Nederlands paspoort heeft, sluit volgens mij niet uit dat ze ook Vlaamse meisjes inspireert. Net zoals vdP ook wel heel wat Vlaamse jongens zal aangezet hebben om te gaan crossen.
Ik geloof eerder in de theorie dat je in Vlaanderen tot in het zeer recente verleden moeilijk kon leven van je sport als vrouwelijk renster/veldrijdster en dat er weinig in opleiding werd geïnvesteerd (zie bv. de link van Maillot, waarin staat dat meisjes bij de jeugd in de jongenswedstrijden moeten meedoen). Daardoor is de aanvoer van talenten heel beperkt. Met steeds meer vrouwenwielrennen op tv zie ik daar wel wat verandering in komen de volgende 10 jaar.
Verder niks tegen Brand, maar veel meer ‘star quality’ dan Cant zie ik daar persoonlijk ook niet in.
Vwb Cant en Brand verschillen we van mening qua uitstraling. Ik vind de interviews van Brand zelden iets zuurderigs of zeurderigs hebben. En ook op het podium straalt ze echt gewoon plezier en vrolijkheid uit, terwijl ik Cant vroeger te vaak op het podium zag staan alsof de kist met haar moeder erin voor haar neus de grond in wordt gelaten...
Ach ja, onze smaken verschillen blijkbaar ook op dit vlak.