Sam Bennett in tranen na ritzege in Tour de France: “Hier droom je van”
Sam Bennett heeft voor het eerst in zijn carrière een etappe in de Tour de France gewonnen. De sprintkopman van Deceuninck-Quick-Step had al ritzeges in de Giro d’Italia en de Vuelta a España achter zijn naam, maar zocht nog naar die ritzege in de Tour. Bennett werd tijdens het flashinterview emotioneel. “Het is gelukt en ik ben in shock”, zei hij.
“Ik wil iedereen bedanken”, aldus de Ierse kampioen. “Iedereen van de ploeg en Patrick Lefevere, om mij deze kans te geven. Iedereen die mij hier gebracht heeft, mijn vrouw, iedereen om mij heen.”
Pas in zijn derde Tour de France schiet Bennett raak. “Je droomt van het winnen van een Touretappe en denkt dat het niet gaat gebeuren, maar dan lukt wel. Het heeft mij lang gekost om dit te behalen. Oh man…”, zei hij in tranen.
De sprint op Île de Ré ging op hoge snelheid. Bennett werd perfect naar de laatste rechte lijn geloodst door Michael Mørkøv. Toch was de sprinter onzeker. “Ik vergat een jump te plaatsen op de streep, dus ik dacht dat Ewan me pakte”, legt hij uit. “Ik dacht dat ik te laat ging. Maar ik ging zelf de sprint aan en dacht dat ik een te zware versnelling gestoken had. Gelukkig kon ik het afronden.”
De druk op zijn schouders moet immens geweest zijn en niet elke persoon kan daar even goed mee omgaan. Vandaar ook de tranen na zijn winst.
Kan goed zijn dat hij vertrokken is voor een reeks nu de kop er af is.
Gun get Bennett van harte, valt een last van zijn schouders en heeft wat ruimte op Sagan voor het groen.
Wel weer een typisch manoeuvre van morkov. Eerst afgeven en zodra bennett voorbij is terug in sturen. Was nergens voor nodig...
Lekker stigmatiserend. Net zoiets als de Friezen of Groningers nuchter zouden zijn... Wat een kul.
En trouwens, wie is niet emotioneel? (Buiten psychopaten, etc?)
Of iedereen het uit is een ander verhaal.
Een brug, trein of doorgesneden pols?
De ontlading was mooi om te zien, maar zag er tegelijkertijd erg ongezond uit. Een stuk ongezonder nog dan de onzekerheid bij dumoulin...