Sacha Modolo (35) hakt knoop door en beëindigt wielercarrière
Eind november liet Sacha Modolo al weten dat hij vreesde voor het einde van zijn wielercarrière, maar nu is het zeker: de 35-jarige Italiaan zal in 2023 niet meer te zien zijn in het profpeloton. Hij kondigde zijn afscheid aan via een video. Modolo kon bij Bardiani-CSF-Faizanè niet rekenen op een contractverlenging en vond vervolgens geen nieuwe ploeg.
Ruim een maand geleden had Modolo weliswaar nog hoop om ergens onderdak te vinden, maar zag hij het ook al somber in. “Ik besef dat er op dit moment nog veel renners zonder contract zijn, renners die jonger zijn en het meer verdienen dan ik. Ik ben niet dom, ik weet hoe wielrennen werkt. En als het dit jaar niet gebeurt, dan zou het waarschijnlijk volgend jaar zijn”, zei de sprinter toen tegen tuttobiciweb.
In datzelfde gesprek vertelde hij niet op Continental-niveau door te willen gaan. “Dat zeker niet. Ik heb een mooie carrière gehad, ik heb niet de intentie om op die manier door te gaan. Ook omdat ik dan een plekje zou stelen van een jongere renner. (…) Ik ben 35, ik wist dat dit moment ooit een keer zou komen. Of ik in het wielrennen actief blijf? Dat denk ik niet, ik heb bijvoorbeeld niet de wens om ploegleider te worden.”
Modolo maakte zijn profdebuut in 2010, bij Colnago-CSF Inox, de voorloper van Bardiani-CSF-Faizanè (in 2023 Green Project-Bardiani CSF-Faizanè). Voordat hij terugkeerde bij de ploeg van de Reverberi-familie, reed hij voor Lampre-Merida, UAE Emirates, EF Education First en Alpecin-Fenix. Modolo boekte in zijn carrière 47 overwinningen. Het hoogtepunt van zijn loopbaan was de Giro d’Italia 2015, toen hij twee ritten wist te winnen. Ook schreef hij ritten in onder meer de Ronde van Zwitserland, Ronde van Polen en Ronde van Turkije (vier keer) op zijn naam.
Sterker nog: met een etappe in giro of vuelta is een carrière als massaspurter geslaagd, met eentje in de tour (erbij) een zwarte band er bij.
Maar in een drieweekse ronde krijgt een groep ook dikwijls een vrijgeleide, vinden de grote heren het wel best en voelt een etappezege als kruimels voor de honden. Bij een semi-klassieker worden maar één keer de bloemen uitgereikt, geen groter doel of nevenklassementen. Dat maakt het veel mooier voor mij.
Tijdens grote ronden ben ik vooral bezig met de (neven)klassementen en wie uiteindelijk de etappe pakt, is geregeld bijzaak.
Ook ik ben volger maar boei me wel degelijk enorm voor wie de dagzege pakt. Het kunnen inschatten of je het peloton voor blijven kan op die dag is een extra skill die je als coureur bezitten moet, geen mazzelding.