Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Groots! Remco Evenepoel wint enerverend BK op indrukwekkende wijze
Remco Evenepoel heeft het Belgisch wegkampioenschap in Izegem gewonnen. De renner van Soudal Quick-Step zette in de finale een kopgroep op touw, reed daar uit weg met Alec Segaert en klopte zijn metgezel in een sprint-a-deux. Jasper Stuyven eindigde op de derde plaats.
Het BK voor de mannen profs was dit jaar 230,7 kilometer lang. Na de start in het West-Vlaamse Izegem rijden de renners via Gullegem, Menen en Wervik richting het Heuvelland. Daar moesten de Monteberg en de Kemmelberg drie keer beklommen worden, maar de laatste beklimming van de Kemmelberg lag ruim meer dan honderd kilometer van de finish. Terug in Izegem, moesten nog vier lokale rondes afgelegd worden. Een sprint leek het meest waarschijnlijke scenario.
Een gezapige aanloop naar een massasprint zouden we echter niet krijgen, zo werd al snel duidelijk. Aanvankelijk ontstond er wel een traditionele vroege vlucht, met Gianni Marchand (Tarteletto-Isorex), Rémy Mertz (Bingoal WB), Baptiste Planckaert (Intermarché-Circus-Wanty), Laurens Sweeck (Alpecin-Deceuninck), Tosh Van der Sande (Jumbo-Visma), Jelle Wallays (Cofidis) en Jordi Warlop (Soudal Quick-Step). Maar van hen zouden al snel alleen Marchand, Van der Sande en Wallays overblijven. Er waren namelijk enkele favorieten op komst.
Van Aert in de aanval
Op een van de beklimmingen van de Kemmelberg trokken onder meer Wout van Aert en Yves Lampaert ten strijde. Uiteindelijk wisten zij samen met Nathan Van Hooydonck (Jumbo-Visma), Dries De Pooter (Intermarché-Circus-Wanty), Gianni Vermeersch (Alpecin-Deceuninck), Dries Van Gestel (TotalEnergies), Florian Vermeersch (Lotto Dstny) en Sep Vanmarcke (Israel-Premier Tech) de sprong naar voren te maken, waar dus drie renners hadden weten stand te houden. We kregen zo een kopgroep van elf.
foto: Cor Vos
Het peloton keek al snel tegen een achterstand aan van meer dan twee minuten. Flanders-Baloise en Bingoal WB namen aanvankelijk het initiatief in de achtervolging, maar later kwamen ook Soudal Quick-Step en Alpecin-Deceuninck, de ploegen van respectievelijk Tim Merlier en Jasper Philipsen, helpen. Het zorgde ervoor dat de voorsprong met nog zo’n zestig kilometer te gaan was teruggebracht tot ongeveer een minuut.
Van Aert en Lampaert stribbelen tegen
Dat was het sein voor Wout van Aert en Yves Lampaert om eens door te trekken. De kopgroep brak in verschillende stukken, die een voor een terugvielen tot bij het peloton, behalve de tandem Van Aert-Lampaert. Zij hielden nog lange tijd stand tegen het pak, dat door het hoge tempo stevig uitdunde. Een versnelling van Julien Vermote, die als eenmansploeg de laatste wedstrijd uit zijn carrière reed, droeg daar ook aan bij. Hij werd gevolgd door onder meer wereldkampioen Remco Evenepoel en Victor Campenaerts, maar na enkele kilometers kwam alles weer bij elkaar.
Op een kleine dertig kilometer van het einde kwam écht alles bij elkaar: Lampaert en Van Aert werden ingerekend. Het avontuur van de twee zat er nauwelijks op, of Remco Evenepoel plaatste een demarrage. Het leidde tot een kopgroep van tien, met naast Evenepoel ook zijn ploeggenoot Dries Devenyns, Dries De Bondt (Alpecin-Deceuninck), Tiesj Benoot (Jumbo-Visma), Stan Dewulf (AG2R Citroën), Christophe Noppe (Cofidis), Jasper Stuyven (Trek-Segafredo), Jasper De Buyst, Victor Campenaerts en Alec Segaert (Lotto Dstny).
Evenepoel en Segaert op kop
De aanvallers liepen ongeveer een halve minuut uit op het peloton, waar vooral Alpecin-Deceuninck het gat probeerde te dichten. Op iets meer dan tien kilometer van het einde plaatste Evenepoel een aanval, waar alleen Alec Segaert een antwoord op had. We kregen zo een duo op kop. Zij hoefden alleen nog rekening te houden met de eerste achtervolgers (Benoot, Stuyven, Dewulf, Campenaerts en De Buyst), want het peloton verloor meer en meer terrein.
foto: Cor Vos
Segaert deed een enkele kopbeurt, maar aangezien hij nog twee man achter zich had, was het Evenepoel die het meeste werk verrichte. In de laatste kilometers kwam het helemaal op Evenepoel aan. Dat bleek geen probleem, want de twee bleven vooruit. De wereldkampioen moest de sprint van kop af aan gaan, maar Segaert kwam er niet meer voorbij. Evenepoel pakte zo de titel. Achter de twee koplopers won Jasper Stuyven de sprint voor plaats drie.
Sterke Segaert ook, die kletste er 2 keer vlot naartoe. Daarna begrijpelijk in het wiel, maar toch mooi dat de sleper niet wint.
Van Aert de benen goed warm gereden voor de Tour maar was toch ook wel wat van een onmogelijke missie, waar Evenepoel de wedstrijd steenkoud heeft afgemaakt.
Leuk dat er met die Segaert nog eens een Belgische talentje kan doorbreken die mogelijk een topper voor de toekomst wordt. Was alweer een paar weken geleden.
De laatste grote ronde die hij reed, stapte hij ziek als leider uit.
Hoezo liggen grote rondes hem niet goed?
daar waar pogacar, vingegaard, roglic en co een grote rittenkoers met naam & faam kunnen winnen op routine en in voorbereiding op iets anders, moet evenepoel echt 100% zijn en hyperfocus hebben om daar kans te hebben
maar evenepoel kan "even tussendoor" dan wel weer monumenten of wereldtitels binnen halen.
Overwinning nummer 45 ook alweer voor Evenepoel, denk dat hij dit jaar nog aan 50 geraakt. En dat op 23 jarige leeftijd...
Op het gebied van grote rondes absoluut niet. Het verschil tussen een Vuelta en een Tour is bovendien niet te vergelijken tussen een Gent Wevelgem en LBL. De Tour is als het ware het geraamte van het wielrennen, de wedstrijd waar alles om draait, en er geen enkele renner met bijbedoelingen rondrijdt. Het feit dat Evenepoel daar nooit gestart is (en dat om abominabele redenen dit jaar weer niet doet) is dan ook reden genoeg om hem (nog) niet tot de absolute top in de grote ronde’s te rekenen. Je kan een renner die enkel de Waalse Pijl heeft gewonnen immers ook niet tot een heuveltopper rekenen.
Waardoor ik ook denk dat het mentale aspect op een gegeven moment dermate zal doorwegen dat hij tegen z'n pakweg 28e de grote rondes niet meer zal nastreven. Hij zal sowieso in de komende jaren vrij snel beseffen of Tourwinst of het podium het hoogst haalbare is.
Het kan altijd dat de kaarten goed vallen, maar om Vingegaard en Pogacar te gaan domineren op hun terein, daar heb ik m'n twijfels over. Vooral omdat z'n tactiek in zware eendagswedstrijden niet hanteerbaar is in het rondewielrennen. Anderzijds heeft hij nog nooit een klassieke voorbereiding op de Tour gehad. Dus wat weet ik er eigenlijk van?
Mathieu stond ditmaal aan de onnozele keerzijde van de medaille. Remco aan de heroïsche.
Laat Remco toch lekker dit soort kunststukjes uitvoeren en niet dat zwaar geforceerde grote ronde renner willen zijn. Dat gehannes qua perfecte voorbereiding voor een grote ronde gaat hem teveel mooie zeges kosten.
Laat het een wijze les zijn voor de anderen. Koers om te winnen, durf te verliezen.
WVA met een doorgedreven training in de heuvelzone, de inspanning doortrekken in een duotijdrit met local hero Lampaert, en zo Alpecin-Fenix de nek omdraaien. En dan stoomtrein Evenepoel met man van de week en wissel op de toekomst Segaert in zijn zog én toch afmaken. Onverwacht genieten geblazen in de snelkookpan!
Hij mag wel wva bedanken die er samen met zijn ploegmaats en lampaert voor zorgde dat alle helpers opgesoupeerd waren tegen de finale. Dankzij hen was de koers 1 lange finale zonder rust momenten waardoor ondanks het vlakke parcours de sterksten toch boven kwamen.
Philipsen te afwachtend, had mee moeten zitten met de groep Evenepoel.
Hoe kan je nu Wout zijnde je eigen ploegmaats achterlaten en met iemand doorrijden waarvan je moet beseffen dat hij nooit met jou naar de meet zal verder rijden. De ploegmaats dan ook nog eens volledig de kluts kwijt en ze laten zich inlopen … Mooie strategie van QS uiteraard, maar dat Jumbo als een nieuweling in een open val trapt is toch wel bijzonder.