Fietstoerisme 
Materiaalzone 
‘Programma Mathieu van der Poel onzeker door aanhoudende rugklachten’
Doet Mathieu van der Poel volgende week wel mee aan de wereldkampioenschappen mountainbike in het Italiaanse Val di Sole? Het Laatste Nieuws meldt dat de Nederlander nog altijd last heeft van zijn rug en dat de komende dagen cruciaal zijn met het oog op zijn najaar.
Na zijn veelbesproken val tijdens de olympische mountainbikewedstrijd in Tokio trok Van der Poel naar Italië voor een hoogtestage in Livigno, om zich daar voor te bereiden op het volgende deel van het seizoen. Van der Poel keerde echter vroeger dan verwacht terug vanwege rugklachten. Enkele dagen geleden liet ploegleider Christoph Roodhooft nog weten dat er geen reden tot paniek is.
Volgens Het Laatste Nieuws oogt de situatie echter een stuk minder rooskleurig. Van der Poel kampt namelijk nog steeds met rugklachten en de ploeg weet nog altijd niet wat de oorzaak is. De renner van Alpecin-Fenix kreeg tijdens de Wereldbeker mountainbike van Albstadt (begin mei) voor het eerst last van de rug, al was de pijn toen draaglijk. Na zijn zware smakker tijdens de Olympische cross-country-race werd de pijn heviger.
Speciale oefeningen
De ploeg zou naarstig op zoek zijn naar een oplossing. Van der Poel krijgt momenteel speciale oefeningen, heeft een inspuiting gekregen tegen de pijn en bovendien wordt er gesleuteld aan zijn positie op de fiets en aan zijn schoenzolen. In het weekend zou er opnieuw een medische balans worden opgemaakt. Op basis daarvan worden er knopen doorgehakt met betrekking tot zijn verdere programma voor 2021.
Van der Poel heeft nu nog het WK mountainbike (eind augustus), de Benelux Tour (30 augustus-5 september), het WK wielrennen op de weg (26 september) en Parijs-Roubaix (3 oktober) op de planning staan. Als er geen verbetering komt in zijn situatie, dan komt zijn seizoensvervolg volgens HLN wellicht in gevaar.
Sommige mensen hebben al last als je hun zadel een beetje verhoogd of verlaagd.
Hij rijdt 3 of 4 verschillende positie fietsen, scheurt in vierwielers en soms nog eens een crossmotor. Dat lijkt me niet al te best voor die rug iig.
Mij is overigens duister of het door de fantoomplank komt of dat zijn al daarvoor aangehaalde MtB rugissue ten grondslag ligt, het lijkt me raadzaam dat te onderzoeken zonder hijgende marketingmannetjes en subsponsoortjes op de achtergrond. Al dat gezwoeg om hem toch maar ten tonele te kunnen voeren komt niet super over, denk ook aan Dumoulin.
Dat is echter iets totaal anders dan een reetlikpubliek dat vrij rap, volgens het Henny&Hermanmodel, als zonnesneeuw verdwijnt bij tegenslag.
Ik denk dat hij meer wakker ligt van een misgelopen (misgesprongen) medaille en onbevredigd revanchisme dan een zich ontsnappende juichmeute.
Dat wonderboyschap is toch wat overroepen. Het heeft hem in zijn eerste voorjaar ('19) heel erg meegezeten, slechts 1 Tourrit op 27 jaar... hadden we toch meer van verwacht, de wilde ruksprintjes zijn spectaculair maar 9/10 keer tegen Fabbro, Dekker, enkele Noren etc.
Strade, RVV ('20), Tirreno ritten dit jaar, ene Tourrit dat maakt eigenlijk maar 5 overwinningen op het allerhoogste niveau.
Ik tel er bij Pogacar en Van Aert 13 (excl. hun WK en OS medailles), Roglic 16, Dumoulin 11.
Voor het gemak '20 en vooral '19 maar even vergeten neem ik aan. Heeft RV toch een punt, hoe snel dat gaat.
Nou ik heb wel een idee... Een volledige MTB-sprong missen en keihard van je fiets donderen wil dat nog wel eens doen.
Dus het de combinatie van wat het hoofd wil en wat het lichaam aankan is niet in balans. Je zag het ook bij Sven Kramer. Die man kon zo ontzettend veel, had zo veel potentie om keihard te schaatsen, dat het lichaam achterbleef. Het klinkt als een rare contradictie, maar ik vond het altijd een mooie uitspraak, die Cor daar deed.
Ik schaar Mathieu ook onder die groep sporters, die uitzonderlijk getalenteerd is.
https://youtu.be/wRdt3gO1oBM
Rust van het lichaam lijkt voor hem een belangrijk onderdeel voor het opbouwen van vertrouwen, waardoor het geheel weer goed kan gaan presteren.
Vertrouwen is hier bedoeld als een uitkomst van een complex van chemische lichaamsprocessen, pijn een signaal dat bepaalde belastingen geblokkeerd worden.
Dan kun je op je klompen al aanvoelen dat er iets is van een soort 'damage control' door de problemen ahw te verzachten.
Dacht eerst nog even een truc uit de oude doos : iets voorwenden dat er niet is om de concurrentie op het verkeerde been te zetten. De eigenlijke reden van zijn afgebroken hoogtestage zou dan kunnen zijn dat hij overtrained dreigde te raken, aangezien hij al naar een ultieme piek van de OS had toegewerkt.
Nu grijpt men mi naar kunstgrepen, aangezien de oorzaak niet bekend is. Overigens komt het vorige positieve bericht over Van der Poel van 'dat Matthieu het team zoveel ruimte en tijd heeft bezorgd' voor alsof het management al rekening houdt met een soort worst case scenario : einde seizoen of geen prestaties meer te verwachten.
Iig, hopelijk komt het goed en wordt de oorzaak snel gevonden.
Laat het met name niet de sponsor zijn die nu bepaalt waar aan te treden, je eigen kapsel niet mogen kiezen en het verbod op een hipsterknotje is al vrijheidsberovend genoeg!
Mijn vraag aan die volgers hoeveel en vaak heb je zelf ge-MTB'd?
Want de houding op een MTB is veel afwisselender dan op een wegfiets. Rugklachten ontstaan vaak door verkeerde houding icm langdurige inspanning. Dat heb je op de MTB veel minder. Ik fiets zelf hoofdzakelijk MTB en gravel. Langdurige wegritten doe ik niet zo vaak maar in het verleden wel gedaan. Stijve, pijnlijke rug en nek heb ik vnl op de wegfiets.
Een fikse klapper zoals de crash op de OS is geen oorzaak van onduidelijke rugklachten. Dan zou het juist overduidelijk moeten zijn waar de pijn en 'probleem' zit.
Bij MvdP zie je dat zijn kracht voor een heel groot deel uit z'n rug komt. Ergens is er nu een overbelasting in die keten ontstaan. Beste is nu even rust nemen (hoe jammer ook voor ons dat zal zijn) en dan in de winter een aantal crossen meepakken. En dan gedoseerd opbouwen richting weg en MTB seizoen.
Maar het zal ongetwijfeld voor iedereen anders zijn.
Jouw logica is niet goed te volgen. Want dat zou betekenen dat heel veel wegrenners met rugklachten te kampen zouden hebben. Of de houding van Matthieu op de weg zou verkeerd zijn.
Het komt eerder voor dat er sprake is van overbelasting, een eventueel beknelde zenuw of iets van wevelbeschadiging. Maar dat is allemaal speculatie.
Denk dat rust hier in eerste instantie belangrijk is om te kijken of dat de situatie verbetert.
Lichaam en geest hebben nu eenmaal grenzen, en pijn is feitelijk niets anders dan een waarschuwingssignaal.
Nee hoor dat zeg ik helemaal niet. Ik stel alleen dat sommige volgers hier menen te kunnen stellen dat het door het mtben komt. En juist dat is een veel afwisselendere houding dan op de racefiets.
Ik zeg niets over rugklachten bij andere renners.
Als je continu voluit gaat is het zeker anders ja. Ik cross zelf, en de eerste 2 echte seizoenen waarin ik cross wedstrijden reed had ik halfkoers echt al last van m’n rug. Onverhard continu volle bak rijden is écht wel pittig voor je rug; belangrijk om je core goed te trainen en een goede positie op de fiets te hebben.
Je schrijft :
'Want de houding op een MTB is veel afwisselender dan op een wegfiets. Rugklachten ontstaan vaak door verkeerde houding icm langdurige inspanning. Dat heb je op de MTB veel minder.'
Dan trek ik de conclusie dat Matthieu wellicht al een verkeerde houding op zijn wegfiets heeft en dat het kennelijk niet aan het mtb' en ligt, of de combinatie. Anderszins kan ik me niet voorstellen dat Matthieu z'n weghouding verkeerd is. En dat zal wellicht voor het overgrote deel ook voor het wegpeloton gelden (met geen rugklachten).
Wellicht dan 'gewoon' overbelasting.
Dat heeft hij ook al jaren zo gehad enkel toen ging het weer weg na 2 wedstrijden. Dat het nu blijft is uiteraard niet goed.