Special Voormalig ski-jumper Primož Roglič start morgen als een van de absolute topfavorieten aan de Ronde van Italië. Maar wie is die 29-jarige Sloveen eigenlijk? Zijn persoonlijke coach Marc Lamberts en ploegmaats De Plus, De Tier en Van Aert maken ons wijzer…

“Als voorbereiding op de Giro was Primož met een aantal ploegmaats op hoogtestage op de Sierra Nevada. Het weer viel niet altijd even goed mee. Sneeuwbuien durfden al eens de planning in de war te sturen. Eén dag was er zelfs geen doorkomen aan. Net die dag stond een lange duurtraining gepland. Geen ramp, we konden schuiven. Maar daar had Primož Roglič geen zin in. In het Centro de Alto Rendimiento (op 2320 meter hoogte, red) sprong hij op zijn fiets en reed exact zes uur en vijftien minuten op de rollen.  ‘Hiermee kan ik het verschil maken‘, redeneerde Primož op dat moment. ‘In het leven krijg je niets voor niets.’ Bovendien deed hij het met de glimlach. Je moet het maar doen.”

Robert Gesink
Het is Marc Lamberts die ons de anekdote vertelt. Lamberts is, samen met Merijn Zeeman, Mathieu Heijboer en Tim Heemskerk, een van de vier trainers van het Jumbo-Visma performance team. “We hebben elk een aantal renners waarover we ons ontfermen”, verduidelijkt Lamberts. “In mijn geval zijn dat Floris De Tier, Laurens De Plus, Pascal Eenkhoorn, Koen Bouwman, Maarten Wynants, Wout van Aert en Primož Roglič. Vanaf dag één dat hij deel uitmaakte van het team, ben ik zijn persoonlijke coach geworden.”

Roglič kwam in 2016 bij het toenmalige LottoNL-Jumbo overgewaaid vanuit het bescheiden continentale Adria Mobil. “Frans Maassen was getipt door een Sloveens ex-trainer van Roglič. Houd die maar in het oog. Daar zit potentieel in. De man had niet overdreven. Al bij het eerste trainingskamp (december 2015, red.) wisten we al een beetje welk vlees we in de kuip hadden. Bij een zogenaamde field test, waarbij op een helling na een aantal blokken all in wordt gegaan, kwam hij samen boven met Robert Gesink. En of we verwonderd waren… Robert is niet de eerste de beste. Legde dat jongetje uit een continentaal team meteen zo’n test af.” De bewuste test is het hele team bijgebleven. Ook bij Van Aert en De Plus komt dat verhaal spontaan naar boven. “We waren er nochtans zelf niet bij, maar bij Jumbo-Visma wordt dit verhaal vandaag meermaals nog eens vanonder het stof gehaald.”

Zoals Alaphilippe
Tezelfdertijd was Primož Roglič toen absoluut nog niet de renner die hij vandaag is, vertelt Lamberts. “Toen hij bij ons aankwam, was zijn grootste troef zijn explosiviteit. Eigenlijk was hij het type renner zoals we vandaag Julian Alaphilippe kennen. Hij kon heel hoge vermogens trappen in een korte periode. Maar dat een half uur volhouden, kon hij toen nog niet. Daarvoor was zijn anaerobe drempel per kilogram lichaamsgewicht niet hoog genoeg. Maar daar is de voorbije drie jaar hard aan gewerkt.”

Won hij drie, vier jaar geleden wedstrijden op basis van zijn explosiviteit, inmiddels is Roglič helemaal geëvolueerd naar een klassementsrenner. “Dat is trainbaar, ja. Uiteraard is het grootste deel erfelijk bepaald, maar als je het in je hebt, kan je daar wat mee schuiven”, legt Lamberts uit. “Dat is wat we de voorbije jaren met Primož gedaan hebben. We hebben die anaerobe drempel verhoogd, waardoor hij zijn hoge vermogen langer kan aanhouden.”

20 minuten-test
Los van zijn sportieve capaciteiten, is Roglič ook bijzonder gedreven. “Ik vergelijk hem wat dat betreft met Jurgen Van den Broeck, die ik ook onder mijn hoede had”, vertelt Lamberts. “Ik herinner me een dag op de Sierra Nevada met hevige ijsregen. Iedereen sprong van de fiets en zocht de volgwagen op. Jurgen vertikte het. Hij kwam verkleumd het hotel binnen, maar ook hij was overtuigd dat hij op die manier het verschil kon maken. Met dat verschil dat Primož een stuk getalenteerder is dan Van den Broeck. Jurgen zal me dat zeker niet kwalijk nemen.”

Ook Wout van Aert werkt al jaren samen met Marc Lamberts. “Wat ervoor zorgde dat ik Primož’ ontwikkeling de voorbije jaren op de voet volgde,” aldus de drievoudige veldritwereldkampioen. “Via Marc wist ik al vlug wat voor een talent hij was. Ik weet nog dat ik, toen ik me twee jaar geleden wat meer wilde ontwikkelen in het tijdrijden, een 20 minuten-test afwerkte die qua wattages in de buurt kwam van die van Roglič. Alleen… Ik woog 15 kilogram meer dan hij. Tja… Het zette mijn prestatie onmiddellijk in het juiste perspectief. Ik besefte snel dat een ronderenner toch nog van een ander niveau is.”

Avondmaal
Primož Roglič blijkt op de koop toe een enorm fijne jongen te zijn. “Zalige kerel om mee te werken”, vertelt Lamberts. “Dankbaar, eerlijk, aangenaam in de omgang, waardoor hij ook goed in de groep ligt.” Zijn ploegmaats bevestigen. “Iets negatiefs? Sorry, maar ik kan het niet bedenken”, lacht Floris De Tier, die in 2017 bij LottoNL-Jumbo aan de slag ging. “Ik wil je graag een paar voorbeelden aanhalen.” Waarop De Tier even terugkeert naar de Ronde van het Baskenland 2018.

“Ik had al veel respect voor hem als kopman, maar daar in het Baskenland is dat nog gegroeid. Op een avond werd ik als allerlaatste gemasseerd, waardoor ik het afgesproken uur om aan tafel te gaan, niet haalde. Logischerwijs was een aantal jongens al klaar met eten toen ik pas aanschoof. En aangezien rust belangrijk is in een rittenkoers, trokken de meesten al snel naar hun kamer. Maar eentje bleef aan tafel zitten tot ook ik klaar was met eten. Jawel, Primož Roglič, die nochtans leider was in het klassement en alle extra rust kon gebruiken. Het klinkt misschien banaal, maar dat is iets wat bijblijft. Het toont aan hoe hij als mens door het leven gaat. Het toont aan hoe gewoon hij is, ondanks zijn status. Daar zal vooral zijn opvoeding mee te maken hebben.”

Op Tenerife
Ook een dank-sms’je van Roglič daags na die eindzege in die Ronde van het Baskenland is De Tier bijgebleven. “In de laatste rit kwam hij vroeg ten val. Ik herinner me dat Movistar (Landa stond tweede in het klassement, red.) vol begon te rijden. Het was mijn taak om Primož terug in het peloton te brengen. Daar slaagde ik in, waarna ik hem nog wat moed insprak. ‘Geloof er in, hé. Er is niemand beter dan jij!‘ Een dag later stuurde hij me die sms: ‘Nog eens bedankt, Floris. Wat je deed en zei, gaf me nog wat extra vertrouwen.’ Wel, daarvoor ga je voor je kopman door het vuur.”

Sinds deze winter kan ook Laurens De Plus, de volgende drie weken in de bergen in principe de laatste man van Roglič, erover mee praten. “Onze übermensch”, lacht De Plus als we hem naar zijn ervaringen met de Sloveen vragen. “Dat zijn van die alleskunners, hé. Maar daarnaast is Primož inderdaad een topkerel. Ik leerde hem kennen in de Ronde van Lombardije, waar ik hem zowaar uit het wiel kon rijden. Eén keer, hoor. Het is daarna nooit meer gebeurd. Tijdens die ontsnapping hebben we ook wel wat gepraat. Ik ben zelfs op voorspraak van hem naar Jumbo-Visma verhuisd. Maar onze hechte band is pas ontstaan op hoogtestage in Tenerife, samen met Steven Kruijswijk en Antwan Tolhoek. In een beperkt gezelschap en tijdens lange duurtrainingen leer je elkaar altijd beter kennen. Samen afzien op de fiets. En je slaapt samen op de kamer. Daar is ook het vuur richting deze Giro al beginnen te branden. Hoe ik hem typeer? Als een leider die tussen de renners staat. Zeer down to earth.”

Kampioenen
“Hij is ook niet te beroerd om dingen van ons aan te nemen”, gaat De Plus voort. “Hij kent graag onze mening, onze visie op bepaalde dingen en houdt er vervolgens ook nog rekening mee. En dat geeft ons, als helper, toch ook weer dat tikkeltje extra vertrouwen waardoor we voor hem door het vuur gaan als het moet. Ook zijn dankbaarheid is me de voorbije maanden al opgevallen. Anderzijds: eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat dat wel een kenmerk is van grote kampioenen. Ook bij Deceuninck-Quick-Step merkte ik dat bij een aantal kopmannen, hoor.”

Iets wat zowel Van Aert, De Plus als Lamberts al merkten: Roglič kan als geen ander toewerken naar een doel. “En daar is deze Giro een perfect voorbeeld van”, zegt De Plus. “Hij heeft dat deze winter in zijn hoofd gestoken en wijkt niet meer af van zijn doel. Hij gaat er ook ongelooflijk in op. En hij maakt ons als het ware zo gek dat we helemaal meegaan in zijn verhaal.”

“Zes uur trainen is voor hem geen opgave”
De Oost-Vlaming verwijst graag nog eens naar zijn fysieke capaciteiten. “Wat kan hij niet? Hij is een rasklimmer, hij kan dalen als geen ander, hij is een topper in het tijdrijden, maar daarnaast is hij ook nog eens explosief, waardoor hij kan sprinten. Vraag maar eens aan Wout. Op stage hebben ze een keer tegen elkaar gesprint. Wout recht op de trappers, Primož in het zadel. Maar hij bleef gewoon naast Wout rijden, zonder verpinken.” De Tier verwijst naar zijn lichaamsbouw. “Die kracht die hij kan zetten vanuit zijn onderrug en bovenbenen. De aerodynamica en zijn stijl. Dat zal ook wel veel met zijn verleden als ski-jumper te maken hebben.”

De Plus: “Hij praat daar niet zoveel over, over zijn verleden. Al vertelt hij wel eens dat dat schansspringen verdomd intensief was. Vandaar zijn onverzettelijke mentaliteit als keiharde werker. Wanneer zes uur aan een stuk trainen voor veel renners een echte opgave is, vindt hij dat allemaal wel meevallen.” “Klopt”, vult Van Aert aan. “En hij kan gewoon heel veel omvang aan. Dat mag je ook niet onderschatten.”

Pintje op de luchthaven
Ook al werkt Roglič zeer minutieus naar een doel toe, toch kan hij ook ‘loslaten’, vertellen zijn ploegmaats. “Genieten van de momenten waarop het kan”, lacht De Plus. “Een pintje op de luchthaven, als hij na een wedstrijd naar huis vliegt. Een stuk taart na training. Waarom niet?” “Hij let op alles, maar nooit tot in het oneindige”, geeft Van Aert nog mee. “Dat past ook bij zijn karakter: no nonsens, niet als een freak de hele dag op zijn wattagemeter zitten kijken. Zo weegt hij zijn maaltijden ook niet tot op de gram af. Eigenlijk beantwoordt Primoz niet aan dat typische beeld dat ik voor ogen heb als ik aan een ronderenner denk. Hij is losser. Hij heeft dat nodig, net om de focus te houden, denk ik.”

Tot slot wilden we van Marc Lamberts nog weten hoe dat nu zit met Roglič richting de Giro. Is de Sloveen niet iets té vroeg in topvorm? “Neen!”, is Lamberts overtuigd. “In Romandië was hij heus nog niet top. Hij was immers net terug van hoogtestage. Maar voor de start van de Giro moét hij wel aan 98 procent van zijn kunnen zitten. In die inleidende tijdrit een draai om de oren krijgen, dat wil geen enkele favoriet op de eindzege. Daarna is het kwestie van die vorm drie weken aan te houden of zelfs nog die laatste procentjes te verbeteren. Maar het verhaal dat een renner best aan ‘amper’ 95 procent van zijn kunnen aan een grote ronde begint en de daaropvolgende weken naar 100 procent groeit, daar geloof ik niet in.”