Portret van Jhonatan Narváez, kasseienvreter en klassiekerliefhebber uit Ecuador
Special Jhonatan Narváez is een van de smaakmakers van dit klassieker voorjaar. Hij ging met de besten mee in Omloop Het Nieuwsblad, sprintte voor winst in Kuurne-Brussel-Kuurne en in de GP de Denain werd hij in de slotkilometer teruggepakt. Daarnaast werd hij zesde in zowel Strade Bianche als de E3 Saxo Bank Classic. Hoog tijd voor een kennismaking. “Ik wil aan jonge renners in mijn land laten zien dat er naast klimmen nóg een pad is naar een profcarrière”, vertelt de 25-jarige Ecuadoraan aan WielerFlits.
Op 4 maart 1997 zag Jhonatan Narváez het levenslicht in het dorpje El Playón de San Francisco, op 3000 meter boven zeeniveau. Ondanks dat er slechts zo’n 1500 mensen wonen, telt het wel drie profrenners: ook de huidige nationaal kampioen Jefferson Alexander Cepeda (Drone Hopper-Androni Giocattoli) komt er vandaan en diens neef Jefferson Alveiro Cepeda (Caja Rural-Seguros RGA) is er eveneens geboren. ’s Lands grootste coureur Richard Carapaz komt uit een dorpje vlak in de buurt. Toeval of niet, ook de vijfde en laatste prof (Jonathan Klever Caicedo van EF Education-EasyPost) komt uit een dorpje op slechts enkele kilometers van El Playón. Alle vijf leerden ze de kneepjes van het vak bij de wielerclub van wijlen oud-olympiër (1992) Juan Carlos Rosero.
“El Playón ligt helemaal in het noorden, tegen de grens met Colombia. In onze regio is de wielersport enorm populair.” Aan het woord is Narváez zelf. Hij vertelt in goed Engels dat hij er nog steeds woont, op twintig minuten rijden van de Colombiaanse grens. Zijn ploeggenoot Carapaz komt uit een dorpje wat tussen Narváez’ woonplaats en de grens ligt. Een bijzonder gegeven, want Ecuador is qua landoppervlakte ruim zes keer groter dan Nederland en België samen. Er wonen net iets meer dan 17,5 miljoen inwoners. Dat de vijf Ecuadoraanse profs allemaal uit dezelfde lokale regio komen, is best bijzonder te noemen.
Narváez zelf begon met koersen toen hij tien jaar oud was. “Omdat ik in een klein dorpje in de bergen woonde, waren er als kind voor mij weinig opties om andere sporten te proberen. Mijn vader was een liefhebber van de wielersport en mijn tien jaar oudere broer koerste ook. Hij is weliswaar gestopt toen hij achttien jaar oud was. Maar ik moet ook zeggen dat ik wielrennen wel echt heel erg leuk vond, een andere sport had ik ook niet snel opgepakt. Opkijken deed ik naar Lance Armstrong, Alberto Contador en Tony Martin. Ik ging ook vaak bij wedstrijden van mijn broer kijken. Eigenlijk deed ik in die periode alles op de fiets.”
Van Ecuador naar België
Narváez ontwikkelde zich gestaag en werd bij zijn eerste jaar als junior tweede in de Colombiaanse Ronde van de Toekomst en op de Pan-Amerikaanse kampioenschappen. Toen hij het jaar erop achttien werd en zijn school afrondde, gooide hij het roer om. “Op de Mexicaanse wielerbaan in Aguascalientes werd ik continentaal kampioen op de individuele achtervolging. Dat deed ik in een wereldrecord (dat daarna slechts drie keer werd gebroken, waaronder door Stefan Bissegger en Finn Fisher-Black, red.). Dat was voor mij het teken om te proberen uit te groeien tot profrenner. Ik besloot om mezelf daar drie jaar voor te geven.”
Als eerstejaars belofte belandt hij vervolgens als Zuid-Amerikaan niet in Spanje of Italië, maar bij Klein Constancia. Zij reden op een Tsjechische licentie, maar de goede verstaander weet dat het de vermaarde U23- ploeg van Quick-Step was. Onder meer Julian Alaphilippe, Enric Mas, Maximilian Schachmann, Iván García en Markus Hoelgaard genoten daar hun opleiding. “Ze nodigden mij uit voor een test in de Bakala Academy in België. Destijds was Matxin Fernández nog de scout van die ploeg. Hij sprak mijn taal en overtuigde me dat ik bij deze ploeg eerst Engels moest leren praten en de cultuur in Europa moest leren begrijpen.”
“Maar ik vond de stap van Zuid-Amerika naar Europa verdraaid lastig”, kijkt hij daarop terug. Een jaar later vertrok hij naar Hagens Berman Axeon, om vervolgens toch een driejarig profcontract te tekenen bij Deceuninck-Quick-Step. In België maakte hij daarna voor het eerst kennis met kasseien. “Om eerlijk te zijn: ik had ze nog nooit gezien”, lacht Narváez. “Ik had weleens foto’s bekeken, maar ik had geen flauw benul hoe groot de koersen in België zijn. Bij ons in de steden in Ecuador heb je in de centra soms ook kasseitjes. Als ik dan aan mijn vrienden vertelde dat ik daar in Europa over moest koersen, geloofden ze me niet!”
Ontwikkeling tot voorjaarsrenner
Bij de ploeg van Patrick Lefevere maakte hij in 2018 op 20-jarige leeftijd zijn profdebuut, nota bene als regerend kampioen van Ecuador. “Ze hadden me echter niet aangetrokken voor de klassiekers en ikzelf had toen ook nog heel andere plannen”, zegt Narváez. “Ik zag bij die ploeg kansen in rittenkoersen. Quick-Step had toen nog niet echt iemand voor koersen als de Ronde van Catalonië of de Ronde van het Baskenland, bijvoorbeeld. Na één seizoen verbrak ik echter mijn doorlopende contract. Mijn manager (Giuseppe Acquadro, red.) dacht dat ik beter bij INEOS Grenadiers zou passen, omdat daar meer Spaanstalige renners reden.”
“Niets ten nadele van Quick-Step. Dat was een fijne ploeg en zonder de tussenkomst van mijn manager had ik er waarschijnlijk nu nog steeds gereden.” Zijn vuurdoop op kasseien beleefde hij zodoende vorig jaar voor de Britse ploeg in Omloop Het Nieuwsblad. “Ik vond het heel moeilijk, maar ik was wel opslag verliefd op de agressieve manier van koersen”, legt hij uit. Een dag later in Kuurne-Brussel-Kuurne trok hij samen op pad met Mathieu van der Poel, voor een onderneming vanaf tachtig kilometer van het einde. De Nederlander was onder de indruk van Narváez. “Dat was een speciale wedstrijd, ik houd van zijn manier van koersen. Die dag vergeet ik nooit meer!”, glimlacht de Ecuadoraan.
Met zijn verrassende prestaties van vorig voorjaar in het achterhoofd, wisselde de 25-jarige Zuid-Amerikaan afgelopen winter van coach. “Met Adrián López besloot ik om het na vorig seizoen over een andere boeg te gooien. Mijn trainingen concentreren zich nu vooral op de klassiekers en niet zo zeer meer op het klimmen. Dat werpt nu zijn vruchten af. Ik was mee in De Omloop, ik koerste voor winst in Kuurne en ook in Denain was ik goed. In Strade Bianche (zesde, red.) was ik dichtbij het podium en in Gent-Wevelgem miste ik net de beslissende groep van vier. Inmiddels ben ikzelf ook ervan overtuigd dat ik in de klassiekers beter tot mijn recht kom.”
Klassiekerwinst als stip op de horizon
Met veel enthousiasme vertelt Narváez wat de klassiekers voor hem betekenen. “Je moet weten hoe je de bochten goed neemt, je moet rekening houden met hoe de wind staat en of je al op een sleutelmoment in koers zit. Deze eendagswedstrijden zijn van start tot finish vol gas. Waarom ik zo van de Vlaamse klassiekers houd, is omdat ik kick op adrenaline. Ik houd van de hectiek en de stress, hoe gek dat misschien ook klinkt. De beleving in de klassiekers is anders dan in grote rondes, of het verdedigen van de leiderstrui in een andere etappekoers. Ik houd veel meer van aanvallen en agressief koersen. Dat vind ik hier terug in België.”
Narváez won al vier profkoersen, waaronder een zware heuvelrit in de gutsende regen tijdens de Giro d’Italia van 2020. “Mijn droomkoers? Dan denk ik vooral aan Strade Bianche”, glundert hij. “Maar ook de E3 Saxo Bank Classic vind ik prachtig. Op die twee wedstrijden richt ik me de komende twee jaren. Daarna wil ik kijken of ik de Ronde van Vlaanderen kan winnen. Deze zondag verwacht ik zelf top-10 te kunnen rijden. Lukt dat niet, dan help ik de ploeg en probeer ik zo veel mogelijk informatie en tactische ervaringen van mijn teamgenoten te absorberen met het oog op de toekomst. Het is ook mijn eerste deelname. Ik ken niet alle hellingen. De ploegleider zei tijdens de verkenning: ‘Let op, nu komt de Paterberg’. En ik dacht: ‘Ja leuk, maar wat is de Paterberg?’. Ik moet nog veel leren”, lacht hij hardop.
Hebben we het nog niet eens gehad over de enigszins gekke gewaarwording: een Zuid-Amerikaan die goed is in Vlaamse klassiekers. Wat Narváez doet, is eigenlijk zelden vertoond. “Leuk dat je het aanhaalt. In Ecuador en ook Colombia, hebben renners en de bond een andere ambitie. Als je niet goed kunt klimmen, is het al lastig om koersen te winnen. En dan verlies je toch snel je motivatie. Ik ben ook geen superklimmer. Daarom wil ik aan de jonge talenten in Ecuador laten zien dat je nog steeds prof kunt zijn, ook al kun je niet goed klimmen. Er is nog een pad voor talenten, die anders verloren gaan voor de sport.”
Dat is het verhaal van El Lagarto, de hagedis. “Eigenlijk was dat de bijnaam van mijn broer, omdat hij met snelle en agressieve aanvallen koersen won. Omdat hij stopte en ik op dezelfde manier koers, kreeg ik die bijnaam”, vertelt hij. Na Vlaanderens Mooiste keert Narváez voor de voorbereiding op de Giro d’Italia terug naar zijn thuisland Ecuador. Met een koffer vol avonturen, verhalen voor de jeugd en ambities voor de toekomst.
De klassieke opvatting en uitleg van projectie is dat het een afweermechanisme is tegen negatieve emoties. Projectie neemt nervositeit weg over zaken die men in zichzelf niet graag erkent door ze aan anderen toe te schrijven. Dit gebeurt vaak onbewust zodat het ego niet met deze zaken hoeft om te gaan.’
Uiteraard gaat Roglic sneller zijn in een sprint van 4 a 5 man en Boni's pakken.
Evenepoel heeft nog nooit een straffe sprint gereden dus poept nu regenboog kleuren.
Overigens Kooij prima als jonge Nederlander. Net als Uijtebroeks en van Eetvelt in Catalonie.
@mede-Evenepoel-fans: doe toch wat kalm, leer jezelf ook eens te relativeren, heel de wereld zag dat Roglic de overwinning aan Evenepoel liet en aan de manier waarop Evenepoel die sprint aanging te zien wist hij het zelf ook al lang.
Het is heel logisch met de wetenschap wetende uit hoe een lange, belastende periode hij komt en hoe weinig hij thuis is geweest bij gezin. Mentaal en fysiek weer opladen is belangrijker en slimmer naar de toekomst toe. Onbegrijpelijk als jullie dat als zelfbenoemde experts dat niet snappen.
Ik zou Roglic ook wel graag in de Tour zien maar realistisch is het allerminst. Die zou daar dan enkel tweede plan kunnen rijden. Beter volgend jaar met een goed plan ten strijde trekken.
Het is wel duidelijk dat er nog maar 1 echt gat in Roglic zijn palmares zit, en dat is een Tour de France, maar om daarmee te zeggen dat hij maar moet gaan om er dan in week 3 achter te komen dat het toch op is, is ook niet eerlijk tegenover Roglic, hij moet alleen gaan als hij zelf wil en kan, en niet aan het team zoals het artikel suggereert dat ze dat wel even kunnen regelen, zo werkt het niet.
Op het wel of niet luisteren heeft het bij mij geen invloed. Ik vind het een onzinnig medium, maar ieder zijn ding. Voor mij is het niet weggelegd.
Dat weten ze bij WF toch ook wel, waarom dan weer die clickbait kop. Stop daarmee ajb anders haak ik en met mij ook anderen vre3s ik, toch langzaam af bij WF.
Wat andere ook al gesuggereerd hebben, druipt de subjectiviteit van dit artikel eraf. Hoop niet dat Wielerflits hier voor het karretje van Kerckhoffs en zijn vriendjes wordt gespannen om naam en faam in de wielersponsoring te krijgen.
Valt me erg tegen van de redactie.
Geen dank…
De Saoedische discussie even terzijde: ik vind het kwalijker dat een medium dat zich voordoet als journalistieke site hier toch een onvervalste advertorial plaatst zonder het te vermelden. Ik weet niet of de schrijver hiervan ook daadwerkelijk een journalistieke opleiding heeft gevolgd, maar ik hoop eigenlijk van niet: anders heb je toch bijzonder weinig eergevoel bij het beroep dat je uitoefent.
Er waren eens van die "kleedkamerbeelden" waarvan je verwacht dat die door een interne JV man kunnen geschoten worden.
Dat werden ze inderdaad, alleen liep die net in beeld voor de neus van de WF cameraman.
Exclusieve access en scoops in ruil voor gunstige stukjes en sluikreclame.
Zou je er marketingmannetje Plugge en R. Kerckhoff$ niet van kunnen verdenken?
Volgens mij halen ze juist veel extra kracht, ijver en plezier uit elkaar. Er is echt wat te strijden en allebei hebben ze het al eens gehaald die gele trui. Mooie tegenstanders die gelukkig voor ons er een tof spektakel van weten te maken.
En die hele ‘psychologische oorlogsvoering’ zie ik geen moer van terug eigenlijk. Sommige media, waaronder deze, en veel voorkeursfans zijn de tour aangevlogen met een oeoeoe-bitchy ondertoon welke ze graag aan de rest van de wereld pogen op te dringen. De teams van Jumbo en UAE komen op mij volkomen geanticipeerd en geconcentreerd over, ik denk niet dat ze er mee zitten in welke zin dan ook.
Tenslotte: Pogacar ‘extravert’, mweuhnee. T’is een leuk joch die aardig met camera’s weet om te gaan en in vergelijking met Vingegaard verhoudingsgewijs opener ja. Maar en fond is het ook een rustig type.
Niet-gelukte stookpoging die nergens aan gaat komen los van de reeds gelovigen. Dit.
We kunnen goed zonder.
Je verwoordt imo perfect waar het hier om gaat: een mislukte stookpoging. Ook ik zie gewoon een gezonde rivaliteit, en tegelijkertijd een bak respect tussen deze twee. Niet meer en niet minder. En dan denk ik onder meer terug aan de valpartij van Pogi vorig jaar in de afdaling, waar Jonas netjes even wachtte. Of zou dat destijds ook psychologische oorlogsvoering geweest zijn?
En dan Andy Slik. Die is vast en zeker ook benaderd door Pogacar om een leuk stukje te schrijven over Vingegaard.
Raymond is duidelijk van de oude stempel en denkt dat het in het hedendaagse wielrennen er nog zo aan toe gaat als 50 jaar terug, maar volgens mij ziet iedere volger dat dat absoluut niet zo is. Beetje vreemde column ook dit daarom. Strookt niet met de werkelijkheid.
Stel dat het in de laatste 8 km van de race gebeurt en Vollering tijd zou kunnen verliezen, dan is het ergens nog begrijpelijk als ze dit proberen. Maar het was niet eens nodig wat ze deden. En dan zo reageren.... Man man man . Goede actie wegwezen en bij geen excuces hem nooit meer laten rijden ergens.
Wellicht, als er iets meer geclusterd wordt, scheelt dat een hoop energie bij redactieleden. En kon er tenminste een fatsoenlijk voorbeschouwing van de Cro Race, Tour d'Isard, Coppa Agostini enzo vanaf. Het wielrennen verdwijnt en verdrinkt in het moeras van non-nieuws.
U heeft meer dan 100% gelijk!
Zelf zou ik graag nog meer aandacht voor kleinere races zien, maar ik ben dan ook een beetje een wielernerd en ik kan me voorstellen dat er ook een groot deel van het publiek is wat dat niet zo boeit.
Clusteren is een goed idee, maar dat moet dan even uitgewerkt worden. Alles in één topic verder updaten zal tot ellenlange topics leiden. Een optie is misschien om één hoofdtopic te maken (Dossier Evenepoel-Ineos) van waaruit je naar subtopics kan doorklikken, en reacties enkel onder het hoofdtopic openzetten.
Een andere optie is wat langer wachten en het topic pas brengen als er wat meer duidelijkheid is. Dat doet Sporza bvb, die gaan pas iets schrijven over transfergeruchten als er wat meer body aanzit. Maar zij zijn natuurlijk als site van de publieke omroep iets minder afhankelijk van scoops en clicks.
Ik lees steeds vaker berichten die een update zijn van een vorig bericht waarbij 2/3e van het vorig bericht wordt hernomen in het nieuwe bericht.
Een site als deze moet het van de reclame hebben.
Wie zou bereid zijn om pakweg zo'n 5 euro per maand te betalen om de artikels te zien en te kunnen reageren? Jij niet ==> stop dan met zagen.
Waarom zou Wielerflits maken dat je minder zou klikken en in hun eigen vel snijden?
@fastfreddy, ook het bene vuurtje opstoken zorgt gegarandeerd voor meer clicks, dus ook deze is voor hen pure winst.
Weet je wat, ik lanceer hieronder mijn eigen poll...
En dan moet ik persoonlijk jeugd- en dameswielrennen ook nog overslaan.
Denzel Washington heeft hierover ooit een mooie quote gegeven:
“The truth doesn’t matter anymore, being first does. Is doesn’t matter if it’s true, just sell it”
Wel eens een groep meiden, dames in de kroeg etc over mannen en sex horen praten...
Onderling fatsoen in heterogene omgeving is iets anders dan in de homogene groep wat altijd zal blijven.
Wat denk je waarom vaak ca 1.000.000 mensen, mannen en vrouwen, afstemmen op Vandaag Inside?
Omdat bepaalde praat gewone praat is zoals kleedkamerpraat. Hoe platcdat ook kan zijn.
In dit geval is de keuze om iemand te treiteren (en het ook nog eens te filmen). De consequentie is dat je daarmee het risico loopt dat iemand boos wordt en je een draai om de oren geeft. Dat maakt het vroeger ook zo spannend om belletje trek te doen of ergens sneeuwballen tegen het raam te gooien. Het kwam niet in mijn hoofd op om thuis te vertellen dat ik een draai om mijn oren had gekregen van de buurman, laat staan dat ik naar de politie zou stappen.
Terwijl ik de onvoorwaardelijke liefde van mijn ouders had, maar daarmee zeker niet alles werd goedgevonden wat ik uitspookte.
Er rijden een stuk of zes vluchters weg, Tudor, Eolo een mannetje van Wanty eentje Arkea en misschien een renner die je toch graag ziet. Pascal Eenkhoorn dit jaar?
Stiekem hoop je toch op wat bijzonders.
Maar tegen beter weten in weet je dat het slaapverwekkende wachten begint. En je dommelt weg.
Op de Capos is de voorsprong van de kopgroep natuurlijk nog geen 1.30 minuut meer over. En de renners in de kopgroep gaan strijden om de eer de laatst overgebleven renner te zijn. Op de Capo berta blijven er twee over, maar net over de top rijdt de laatste weg. Eenzaam gaat hij op weg naar de Cipressa. hopend op een wonder. Het peloton in de achtervolging raast over de Capo's alsof ze niet bestaan. En verschillende treintjes beginnen zich te vormen.
In het dorpje San Lorenzo al Mare rijdt gegarandeerd een van de favorieten lek. Gefrustreerd gooit die renner zijn fiets in de goot. Het peloton raast door naar de Cipressa. Kansloos is hij, achtervolgen is zinloos, mokkend stapt hij toch op de reservefiets.
Ik schrik ondertussen eens wakker uit mijn dutje! Shit, al vlakbij de Cipressa, nog maar snel een koffie inschenken! Lekkere koek erbij, eindelijk begint het.
De eenzaam overgebleven vluchter krijgt de eer om 14s voor het peloton als eerst de Cipressa op te draaien. Echter wordt ook hij al snel in de kraag gegrepen. Onder strak tempo van UAE of jumbo visma raast het peloton over de cipressa. 1km van de top demarreert een van outsiders en twee anderen storten zich samen met hem de afdaling in. Beneden blijken de drie ondanks hun doodsverachting net aan 19s voorsprong te hebben.
Het uitgedunde peloton dendert ongemindert door naar de Poggio, waar de drie weer zullen worden gegrepen. Op de cipressa zullen de favorieten zich tonen, maar meestal loont het om te wachten tot de laatste km. Over de top van de Poggio lijkt de groep zwaar verbrokkeld. De regie toont een overzichtsshot van de renners die de bochtige afdaling tot hun circuit maken. Gevolgd door beelden vanaf de Motard die zich niet rap genoeg uit de voeten kan maken. Een groep of acht renners draait samen beneden de hoofdweg richting San Remo op. Met een grotere groep daar vlak achter. In de groep van acht botert het niet, waardoor een groep van 12 terugkomt. Per direct wordt er gedemarreerd! Wie heeft er nog ploegmaats? Wie heeft de snelste sprint? Vanaf dit moment is de voorspelbaarheid verdwenen, het juiste moment, de juiste timing is nu bepalend.
...
En uiteindelijk wint er een Sloveen....
Hoe is t mogelijk!
Dat is wel de trend van dit voorjaar.
Maar wat een mooie uiteenzetting.
Die koers van Milaan naar San Remo
Na uren daarvan
Wie wint die prijs dan?
Toch weer een Sloveen in extremo.
Dit is hoe kinderachtige meisjes aandacht zoeken van een jongen die ze aantrekkelijk vinden.
Er is vast wel een wet die je overtreedt als je op iemand zijn hoteldeur gaat staan beuken laat in de avond.
Je veroorzaakt sowieso al overlast.
Altijd geweldig zulke mensen die lopen te zeiken dat andere mensen lopen te zeiken. Bij deze zal ik dan ook wat op jou zeiken. Doe je huiswerk voordat je onzin verkoopt.
Niks geen blufpoker, niks geen linkeballen, gewoon alle kaarten op tafel gooien.
Prachtig spektakel, alleen zie je dit normaal in de derde week van de Tour. Maar de Tour ligt zeker nog niet in een plooi.
Wat mij betreft ligt de tour wel in een plooi. Pogacar is niet top, anders rijdt hij van Kuss weg. Plus hij heeft een trainingsachterstand, waardoor hij niet genoeg basis heeft voor in de derde week. Maar hopelijk wordt het nog spannend.
En ja De Cauwer is meer fan van Pogacar dan Vingegaard, maar bij mij is het omgekeerd en wat ik hierboven typ is ook gewoon mijn eigen mening.
Juist omdat ze er geen voordeel uit haalt is zo'n grote tijdstraf voor Vollering dan ook behoorlijk overdreven en kan ook beslissend zijn voor het eindklassement. Dan krijgt de jury wel een erg grote invloed op deze koers.
Wachten op de Poggio, ofwel deze klimtijdrit.
Goed zo!
Een wielrenster mag blijkbaar niet aantrekkelijk zijn.
Wat mij stoort is dat een aantal mensen het blijkbaar heel leuk vindt om smalend en neerbuigend te doen over alles wat ze doet. Je kan er ook voor kiezen om iemand in haar waarde te laten.
Ze heeft natuurlijk niet het niveau om mee te doen op WorldTour niveau, maar het is ook niet dat ze niets kan op een fiets. Ze rijdt dit jaar op clubniveau bij Jan Van Arckel in 1.1, 1.2 en nationale wedstrijden en daar rijdt ze gewoon degelijk mee. Geen DNF'jes meer sinds maart. Dat ze daarnaast ook nog wat centen verdient met commerciële partnerships en rondjes te gaan fietsen met wielertoeristen, kan je haar moeilijk verwijten. Geeft haar de kans te doen wat ze graag doet, leuk voor haar en slim gezien.
Dat mensen zich smalend over haar uit laten is een direct gevolg van het contrast tussen haar prestaties als wielrenster (namelijk geen) en de aandacht die ze krijgt (vrij veel). Puck is een influencer met een racefiets, en op een site die de nadruk legt op topsport en waar men elke keer duidelijk maakt dat dameswielrennen serieus moet worden genomen is de overdreven focus op iemand wiens bijdrage aan de sport haar strakke broekjes foto's op Instagram zijn juist weer storend voor anderen.
Haar in haar waarde laten betekend mijns inziens ook een eerlijke uitleg over de oppervlakkige reden waarom ze een nieuwsbericht hier krijgt. (Compleet met foto in open wedstrijdtruitje.)
Dit is een nieuwsbericht over haar deelname aan het WK gravel, iets wat ze te danken heeft aan een sportieve prestatie en aan niets anders.
Dat de redactie dat niet echt duidelijk in het artikel zet en er een leuke foto bij plaatst, is eerder een reden om smalend te doen over de redactie dan over Moonen.
Zeker, maar dit nieuwsbericht werd geplaatst over de nummer 3 die zich geplaatst heeft en dat zie je nergens. Als bij het NK atletiek de nummer 3 zich plaatst op de 400 meter achter Femke Bol en Lieke Klaver opent geen enkel zichzelf respecterend medium met de kop waarin de nummer 3 centraal staat. Kwalificatie van Puck in Veenhuizen is niet de reden waarom dit bericht wordt geplaatst. Die verregaande Telegraaf lite aanpak zie je bij steeds meer artikelen die hier worden geplaatst. Puck levert clicks op en reacties,waarvan vele smadelijk zullen zijn omdat nu eenmaal de bedoeling is dat dit gebeurd. Zakelijk slim, maar niet echt respectvol.
En tenslotte, mijn eerste reactie was op Krist die stelde dat je als sporter er niet goed uit mag zien. Dat is onzin,de negatieve respons op Puck komt juist doordat sport voor haar op plek 2 komt en dat voelen veel mensen en reageren daar op. Ik zelf stoor mij hier mateloos aan terwijl iemand als Neefjes die in 2016 half dood werd gereden wel volledig voor deze tak van sport gaat en geen sodemieter aandacht krijgt. Daar kan Puck niets aan doen en de redactie inderdaad wel. Echter, dit betekend niet dat Puck wordt aangepakt omdat ze er goed uitziet maar juist omdat haar uiterlijk belangrijker is dan volledig voor de sport te gaan zal ze weerstand oproepen.
Akkoord dat Puck Moonen artikels krijgt omdat ze extra-sportieve bekendheid geniet, en ja, renners als Tessa Neefjes verdienen aandacht. Maar zo werkt dat nu eenmaal, er wordt geschreven over wie mensen kennen. Je kan het betreuren, maar ik zie er nog steeds geen reden in om de persoon over wie geschreven wordt af te branden.
Nog even terzijde: ik ken la Moonen uiteraard niet persoonlijk, maar ik heb eerlijk gezegd niet het gevoel dat het wielrennen voor haar niet op de eerste plek komt. Haar activiteiten als influencer lijken me eerder tot doel te hebben haar de mogelijkheden te geven volop voor haar sport te proberen gaan. Indien niet, had ze zich al lang kunnen beperken tot ritjes met wielertoeristen.
' What can you expect?
Gravel Fondo Limburg is a new professionally organized gravel race with time registration within the UCI Gravel World Series and takes place on April 30 in Valkenburg, the Netherlands. Open to licensed pro and elite riders, but also hobby riders (racing with a day license). You will enjoy a lot of cycling history, hilly sections, lössgrond and beautiful unpaved tracks. In the race you can expect extensive feed zones, medical and technical assistance, a start, finish and festival area at the Shimano Experience Center in Valkenburg and much more! The top 25% of selected age groups qualifies for the UCI Gravel World Championships in Veneto, October 2023.
The first edition of Gravel Fondo Limburg is sold out.'
Kennelijk wordt deze gravelrit onder de vlag van de UCI georganiseerd en geldt dan ook het toepasselijke UCI reglement. Als Zonneveld meent obv leeftijd gediscrimineerd te worden, moet hij een rechtszaak aanspannen tegen de organisatie en of UCI.
En ook zeker ivm artikel 1 van de grondwet.
Citaat:
Het nieuwe en dus huidige artikel 1 van de Grondwet luidt voortaan: “Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht, handicap, seksuele gerichtheid of op welke grond dan ook, is niet toegestaan”.17 feb 2023
Grote woorden, dan ook grote daden, boter bij de vis.
Volgens mij is er geen leeftijdsdiscriminatie. Iedereen van welke leeftijd moet voldoen aan het opgestelde reglement. En daar staat toevallig in dat er in vakken wordt gestart obv leeftijd.
Ik snap de frustratie van Zonneveld. Maar we leven helaas niet in een wereld die perfect maakbaar is om ieder individu heen.
Wat een kul dat dit mag bij iemand die kans maakt op de eindzege? IEDEREEN die mee doet maakt kans op de eindzege, de een enkel wat meer dan de ander.
Hij vergeet dat hij vol door de berm moest sturen omdat hij met veel te hoge snelheid langs de wagens vloog. Had hij geremd, dan had Demi bij hem op de voorstoel gelegen.
Nul zelfreflectie, maar een grote bakkes richting de UCI die eindelijk een keer wat goed doet.
Ik hoop dat Danny Stam op basis van dit interview zijn auto een dagje aan de kant mag laten staan.
Op zich niets tegen NL-BE, maar als je ziet wat soort reacties dit altijd uitlokt..
Kan me ook niet van de indruk ontdoen dat de redactie dit voor een groot stuk in de hand werkt, door enerzijds olie op het vuur te gooien met twijfelachtige of 'prikkelende' bijdrages (zoals dat over Kopecky gisteren) en anderzijds door de haatdragende reacties (zoals die van adelaar hierboven) gewoon te dogen.
Ik denk niet dat je de redactie de schuld moet geven van het infantiele gedrag van sommige flitsers, die overal een NL-BE dingetje van maken. En daarmee meteen het gedrag bij de medeflitser uitlokken, waarmee sommige draadjes afzakken naar een bedroevend niveau.
Geen reet met nationalisme te maken, als zelfs de Belg Renaat Schotte van Sporza er schande van sprak hoe weinig de Nederlander Poels van de niet-Belgische ploeg Bahrain-Victorious in beeld werd gebracht door de regie bij de finish.
Verder moet het wielrennen gewoon eens gebruik van split-screen maken of beeld in beeld. Je weet gewoon dat je anders iets gaat missen en dat hoeft totaal niet.
Splitscreen lukt ze om de één of andere reden enkel bij tijdritten… Vraag me niet waarom
Ik begrijp niet waar dat anti Renaat/Jose toch vandaan komt. Een beetje chauvinisme heeft elke commentator, bij de NOS is het bijvoorbeeld veel erger. Verder geven de Belgen over hebt algemeen veel ingetogener commentaar dan de NOS en zijn ze veel interessanter dan Eurosport.
@HNak, geef aub inhoudelijk commentaar, wat een niveau van reageren van jou, schelden vanaf het toetsenbord, vind je dat zelf nou zo geslaagd?
Anderzijds: als redactie mag je misschien wel eens rondom de kaders van huisregels actie ondernemen wanneer het elke keer opnieuw hetzelfde stompzinnig geprovoceer betreft.