Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Peter Sagan: “Vergeleken met de Tour is de Giro veel leuker”
Peter Sagan maakte afgelopen seizoen zijn debuut in de Giro d’Italia. Dat deed hij met een imponerende ritzege in de tiende etappe. Een maand daarvoor had de kopman van BORA-hansgrohe de Tour de France gereden, zonder ritsucces en zonder groene trui. Nu het seizoen klaar is, blikt de Slowaakse coureur met TuttoBiciweb terug.
Ook dit jaar maken we met RIDE weer een lekker dikke zomereditie. Een 212 pagina's dik wielermagazine waar je deze zomer uren van kunt genieten en die de sportzomer nog nét iets leuker maakt. Bestel nu jouw exemplaar online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang maar liefst 20% korting! “Het was een heel vreemd seizoen, maar ik ben blij dat ik terug was in Italië voor de Giro d’Italia. En ook dat ik na veel tweede plaatsen ook wist te winnen. Ik ben tevreden met het programma dat ik heb gereden”, zegt Sagan. “De Giro was een heel mooie wedstrijd. In een normaal seizoen zou het nog mooier zijn geweest. Vergeleken met de Tour de France, waar meer spanning heerst, is de Giro d’Italia leuker.”
Bevrijding
Sagan voelt zich thuis in Italië, het land waar hij de eerste jaren van zijn wielerloopbaan doorbracht. Hij zou dan ook graag terugkeren in de Ronde van Italië. “Ik hoop van wel, maar met de ploeg hebben we het programma nog niet bepaald. Een ding is zeker, dat het rijden van twee grote rondes zo kort na elkaar in een jaar als dit echt zwaar is. In een ‘normaal’ seizoen is echter alles mogelijk”, vertelt hij.
In de heuvelachtige rit naar Tortoreto wist Peter Sagan zijn felbegeerde ritzege te boeken, niet vanuit een sprint maar na een lange aanval. “Ik kon niet wachten om weer te winnen. Het voelde als een bevrijding en het was een heerlijk gevoel. Het was loon naar werken en ik was er erg blij mee”, geeft de Slowaak aan.
foto: Cor Vos
Jacht op de groene trui
Eerder had hij in de Tour een nederlaag geleden; Sagan verloor de strijd om de groene trui van Sam Bennett. “De verwachtingen waren hooggespannen, iedereen verwachtte van mij die achtste groene trui. Helaas kan ik niet alles hebben, maar ik ga het zeker nog een keer proberen”, kondigt hij aan. Ook de olympische wegrit van Tokio wil hij rijden. “Als de Spelen doorgaan, dan ben ik erbij. Het onmogelijk om die te missen.”
Aan het leven na zijn carrière wil de 30-jarige Sagan nog niet denken. “Ik wil die gedachte niet in mijn hoofd. Het gaat goed en ik heb nog veel in mijn mars. Over stoppen zal ik later nadenken. Ik leef van dag tot dag en probeer er het meeste uit te halen”, geeft hij aan. Toch wil Sagan nog wel een wedstrijd op zijn palmares bijschrijven. “Het moet gezegd worden dat ik Milaan-San Remo nog nooit heb gewonnen, dus…”
Ben je wel eens bij de TdF geweest? En bij de Giro?
Dan weet je dat de TdF een geweldig opgeklopt spektakel is. Met meer fotografen dan renners en begeleiders samen. Met publiek dat komt kijken om te kijken, en niet voor de sport. Een compleet gekkenhuis. En vaak op een parcours en met een koersverloop dat niet om aan te gluren is.
En de Giro? Nog niet een kwart van de belangstelling van de TdF. Qua media, publiek. Renners kunnen op een redelijk normale manier van en naar de bussen. En parcoursen en koersverloop zijn veel aantrekkelijker. Om te zien, maar volgens mij ook om te fietsen.
Ik denk dat renners de TdF willen fietsen omdat het de BELANGRIJKSTE wedstrijd is van het jaar. Maar zeker niet omdat het de MOOISTE wedstrijd is...
Sowieso zijn de Giro parcoursen veelzijdiger dan die in de Tdf (en Vuelta), maar ook omdat er in de Giro niet een of twee ploegen zijn die met hun treintjes de boel lam kunnen leggen is de Giro aantrekkelijker
De koers in Italië ervaren velen als met meer meer passie beleefd door de locals dan in Frankrijk, vaak mooiere etappes en wedstrijd verloop. In Italië is de Giro een passie en belangrijk omdat de meeste Italianen de koers adoreren.
In Frankrijk is dit anders. Veel Fransen vieren ook uitbundig en vinden TdF van landsbelang maar meer vanuit chauvinisme dan hart voor de koers. De grandeur van Frankrijk tonen aan de buitenwereld doet niet onder voor wielerpassie. In Italië is het puur de passie.
Als een renner maar een grote ronde mag rijden in zijn carrière dan kiezen volgens mij de meerderheid voor de Tour.
Hij zingt daardoor als een kanarie,
Met veel bombarie.
Red;
Reageer niet te gespannen
Vwb de renners hoe die eea evaren is dit hetgeen ik al vele jaren van meerdere renners hoor die de grote rondes reden. Zou toevallig zijn dat alleen al die renners er anders over denken dan al de andere renners.
Bovendien wanneer je zelf al eens hebt gekoerst in Fr en It dan herken je dit verschil. Of dit nu GT is of rondjes van 3 dagen tot een week, het ligt er dik bovenop wanneer dat zelf mag ervaren en dat was grofweg 37/25 jaar geleden al zo.
Giro vanwege de beleving langs de weg, vaak de mooie en spannende wedstrijd, de prachige beker en schitterende beklimmingen, dorpjes, landschappen, etc. Roze trui is iconisch.
Tour omdat het de grootse wedstrijd van het jaar is. Maar te commercieel opgeklopt, vaak te gecontroleerd gereden. Leuk voor de grote massa, maar niet aan mij besteed. Wel alle renners op topniveau.
Vuelta is qua spanning misschien vaak het mooist, maar qua beleving komt het niet in de buurt van de andere 2. Veel fietsen in het grote niks, voor veel renners een nevendoel, de kleur leiderstrui die om de paar jaar verandert.
De Tour mede door alles eromheen. De talkshows op TV, de regie is uitstekend en het is vaak de ultieme krachtmeting tussen de toppers. En dat wil je zien als sportliefhebber. Een krachtmeting tussen de sterksten.
De Giro heb ik meer een haat liefdeverhouding mee. De Giro's begin deze eeuw waren schitterend. Strijd tussen de Italianen, rivaliteit etc. Dat is begin vorig decennium omgeslagen in een machtsstrijd richting de ASO. De organisatie van de Giro koos er heel bewust voor om de strijd met ASO aan te gaan en daardoor met extremen van parcoursen aan te komen. Terwijl juist die strijd tussen de Italianen de Giro zo mooi maakte.
De Vuelta sprak altijd minder aan, maar bleek de afgelopen jaren toch leuk
Kijk de regie in de Tour is goed en de landschappen goed uitgelicht. De landschappen in de Giro hebben dan doorgaans weer een streepje voor op Frankrijk. Spanje is te vaak op lange brede banen met ernaast vooral veel dor/geel gras. Dit jaar was de Vuelta dan wel prima in orde omdat ze het vooral in het groene deel rondreden.
Qua parcours is de Vuelta het laatste decennium veel te vaak zo'n optochtje naar een veel te steil eindklimmetje voor Purito, Moreno, Valverde geweest. Dat werd wel eens vermoeiend. De Tour daarentegen word je weer moe van het opgeblazen mediaspektakel dat het veel vaker in de wedstrijd helemaal niet is. Met de koerswijze van eerst Sky/Ineos en nu TJV krijg je niet bepaald boeiende etappes. Het zegt al genoeg dat een afdalinkje van Froome op z'n bovenbuis die leidt tot een etappewinst met wat seconden winst als een hoogtepuntje wordt gezien. Plus dat daarbij vaak van die ellendige sprintetappes in zitten waar 1 tot 4 vluchters, vaak veelal van een halfgare wildcard ploeg, voor de geveinsde competitie een dagje op kop mogen rijden. Dat doet de Tour niet direct zelf, maar is wel een gevolg van de belangen die ploegen zelf in de ronde hebben. Altijd storend gevonden dat ploegen die voor een 5de plek sprinten nog gaan meedraaien of dit scenario toestaan. Een veel meer open strijdwijze zien we meer in de Giro, hoewel dat geen garantie is. Vorig jaar was het in de Giro ook niet boeiend.
Dit jaar was de Vuelta als geheel voo mij het meest beklijvend. Genoeg spanning in AK, mooie aankomsten en landschappen met als echte bonus een Angliru zonder publiek. De Tour is gered door inspanningen van teams die niet voor het AK bezig waren en tussendoor een paar aardige etappes hebben opgeleverd. De Giro die wat teveel ging lijken op een uitgeklede Parijs-Nice met niet al te aansprekende GC-kandidaten had daarentegen toch een heerlijke eindweek inclusief staking en omgegooid parcours. Maar die kon het tegenvallende middendeel qua strijd niet goed maken. Normaal gesproken zou ik gaan voor Giro-Tour-Vuelta
Ja de Tour is het commercieelst maar het zorgt er wel voor dat je daar ook echt het sterkste deelnemersveld hebt. Verder kan ik wel genieten van een wandeletappe.. scheelt mij ook weer een dag voor de TV.
De Giro vind ik qua omgeving en cultuur het mooist maar zoals hierboven al aangegeven staat kijk ik ook de koers om de besten te zien strijden. Als ik de hele Giro maar op 2/3 man moet letten dan vind ik dat niet bijzonder spannend. Wel zijn de etappes vaak vermakelijk en zet ik de Giro daarmee ook bijna op dezelfde hoogte als de Tour.
De Vuelta wordt vaak beslist door mannen die na een mislukte Giro/Tour nog een keer in iets mindere vorm willen knallen. Daarnaast leeft hier voor mij denk ik de sport ook het minst in vergelijking met de Tour en de Giro.
Iets met Godzilla en een stroke..?
Zegt ook niks over hoe het voor het publiek is, dit jaar vond ik de Giro zeker niet de leukste ronde maar dat heeft alles met het gekke seizoen te maken.
Dat geregisseerde in de Tour staat me tegen. Sky, INEOS, TJV, ik hou er niet van, ploegen die continu op kop rijden.
Mijn keuze:
Sportief belang: 1.Tour, 2.Giro, 3.Vuelta
Plezierfactor: 1.Giro, 2.Tour, 3.Vuelta (dichter bij de Tour gekomen)
Publieke Interesse: 1.Tour, 2.Giro, 3.Vuelta