Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Pernille Mathiesen (24) stopt vanwege mentale problemen en eetstoornis
Pernille Mathiesen stopt per direct met wielrennen. De 24-jarige renster heeft haar contract bij de vrouwenploeg van Cofidis ingeleverd, omdat ze de motivatie en het plezier in het profwielrennen is kwijtgeraakt. Ook kaart Mathiesen het probleem over mentale gezondheid aan.
In een uitgebreid bericht op Instagram maakt Mathiesen haar keuze kenbaar. Ze loopt naar eigen zeggen al langer met motivatieproblemen. “Ik had de hoop dat het maar even duurde en dat het plezier zou terugkomen, maar dat is niet het geval. Ik had ook problemen met mijn mentale gezondheid en kampte met een eetstoornis, vanwege de immense focus op de lichaamssamenstelling die er is in de topsport”, schrijft ze.
“Het is een heel moeilijke beslissing. Ik ben zes jaar prof geweest bij mijn droomploegen, namelijk Virtu, Team Sunweb, Jumbo-Visma en Cofidis”, geeft Mathiesen aan. Haar enige zege behaalde ze in 2016 in de Tsjechische koers Gracia Orlova, waar ze de vierde rit won. Ook werd ze in 2019 derde in de Madrid Challenge. “Ik ben trots op mijn prestaties, mijn resultaten en heel trots op dit besluit om mij te focussen op mijn algehele gezondheid.”
“Ik wil Cofidis bedanken voor hun begrijp en hulp in deze situatie. Ik heb in september een tweejarig contract getekend bij de ploeg, en dat ik nu dat contract verbreek, is niet makkelijk”, aldus Mathiesen. “Het is nu tijd om geluk te vinden in andere dingen in het leven. Want niets is het waard om niet blij te zijn.”
Dit bericht op Instagram bekijken
In de topsport. Goed dat ze stopt, je moet doen wat je leuk vindt. Maar een uitdaging lijkt me wel de algehele mentale weerbaarheid te vergroten van de jonge generatie
heeft de jongere generatie een lagere mentale weerbaarheid/hogere kwestbaarheid of wordt deze alleen maar meer getoond/geuit dan vroeger?
Ik weet het zelf ook niet, soms deel ik je indruk, maar anderzijds ken ik een aantal jongeren die véél steviger in hun schoenen staan dan ik als tiener en zijn er bij de oudere generatie genoeg mensen die tegen andere problemen aanlopen omdat ze nooit geleerd hebben kwetsbaarheid te uiten cq vanalles onder de mat geveegd hebben.
Eetstoornissen zijn zeer serieuze problemen. Jij bent zeker degene die denkt dat het met wat extra boterhammen met kaas wel opgelost is.
Student. Ik had ook een studieschuld waar ik megalang over mocht doen om terug te betalen tegen een lage rente, obv draagkracht. Ook ik woon in een huurwoning. Gekke gedachte dat je als twintiger recht hebt op een huurwoning. Spaar er maar voor of zorg ervoor dat je tzt een inkomen genereert waarmee je wel een hypotheek kan krijgen. En ik heb dezelfde werkdruk en manager als de millenials hoor. Deal with it
@ Grotemolen, je leest mijn reactie niet volledig, maar je vindt het wel nodig om ongefundeerd te reageren.
Marik. Zo ken ik je weer, niet in staat inhoudelijk te discussiëren maar me wel lomp noemen
Studieschuld is voor de huidige generatie nog veel hoger geworden: leenstelsel in plaats van gift, studiekosten die véél harder zijn gestegen dan het inkomen, ouders die daardoor ook minder kunnen meebetalen.
Niemand zegt dat je als twintiger recht hebt op een huurwoning. Maar iedereen in Nederland heeft wel recht op een dak boven z'n hoofd. Het probleem met de huizenmarkt is dat de huurprijzen in de vrije sector belachelijk hoog zijn (zo 1200+ per maand), en daarnaast moet je ook nog een borg van 2x de huur en een inkomen van minimaal 3x de huur hebben. Niet echt evident als je net klaar bent met studeren. Zelfs kamers worden belachelijk duur op het moment, je zou voor de grap eens rond moeten kijken.
Hypotheek is al helemaal hilarisch. Met een studieschuld kom je nergens, en zelfs zonder studieschuld moet je eigenlijk al met z'n 2en werken om een beetje een fatsoenlijk huis te kunnen kopen. En dan mag je met die hypotheek ook niks opknappen, en je moet zelf minimaal 10-20K inleggen. Geen idee waar je die vandaan haalt als je niet kan sparen omdat je 1200 per maand betaalt aan huur.
Het feit dat jij al deze problemen niet hebt omdat je al je eigen huurwoning hebt (sociale huur, gok ik?), maakt je werk en je hele leven natuurlijk enorm veel makkelijker en minder stressvol. Dan is het veel makkelijker om bijvoorbeeld je werk goed te doen, omdat je je niet over alles zorgen hoeft te maken.
En Michiel, ben je ook een boomer of niet? Het is simpelweg een aanduiding voor wanneer iemand grofweg is geboren, dus als je je erdoor beledigd voelt zegt dat meer over jou dan de term boomer ;) Groetjes, een millenial.
Groetjes GEEN millenial.
Het valt mij op dat het vooral de oudere mannen zijn die er over zeuren hoe makkelijk jongeren het nu wel niet hebben en dat die jongeren niet moeten zeuren. Terwijl juist de 50+ mannen van nu, het altijd makkelijk hebben gehad.
Helaas worden mentale klachten vaak nog steeds gelijk gesteld aan een zwakke persoonlijkheid. Dit is de grootste flauwe kul die er is. Het bespreekbaar maken van die mentale klachten, bijvoorbeeld door als sporter bekend te maken dat je er last van hebt, is daarom van groot belang.
Heel veel sterkte voor Pernille, ik hoop dat ze iets kan vinden waar ze wel plezier uit kan halen en dat dat haar helpt om door deze vervelende tijd te komen.
Ik vind het allemaal zwaar overdreven, die opgefokte social media generatieconflicten. In plaats van generalistische oordelen te vellen op basis van leeftijd zou de focus beter liggen op hoe de leef- en werkwereld van mensen veranderd is sinds pakweg het begin van deze eeuw. Mijn bazin bvb. werkt al 30 jaar bij mijn huidige werkgever en zegt dat ze vooral de laatste 15 jaar een enorme toename in de werkdruk vastgesteld heeft (nooit rust vanwege een wildgroei aan communicatiekanalen, toegenomen administratieve last, etc). Sinds ik er ben beginnen werken 3 jaar geleden heb ik al verschillende mensen zien vertrekken of uitvallen door burn-out, en dat waren bijlange niet enkel jongeren. Hetzelfde bij leerkrachten bijvoorbeeld - mijn zus geeft nu 15 jaar (graag) les en zegt dat ze het nooit langer dan twee jaar had volgehouden als ze onder de huidige omstandigheden had moeten starten. De eisen die gesteld worden in vele jobs zijn nu gewoon veel hoger dan 20, 30 jaar geleden.
Zelf ben ik er 42 en ik weet nog goed hoe mentale problemen en psychologische hulp zoeken bijna taboe waren in mijn jeugd. Gelukkig dat deze dingen ondertussen meer bespreekbaar zijn, maar er is nog altijd een lange weg te gaan.
Overigens was de crisis in de jaren 80 totaal niet te vergelijken met de huidige, kijk voor de grap bijvoorbeeld eens naar de huizenmarkt toen en nu. Totale uitersten. Toen lagen er juist voor jongeren kansen. Nu absoluut niet.
Verder helemaal eens met Limal en Oscar.
Merlinappa toch, heb ik je gekwetst? Neem het niet zo persoonlijk kerel
Mentale weerbaarheid is voor iedereen goed. Ik denk dat juist dat Pernille op haar manier mentaal zeer weerbaar is, getuige de manier waarop ze de boodschap brengt en de woorden die ze kiest. Het is alleen niet jouw idee van mentale weerbaarheid, dat kan natuurlijk.
"Er zijn theoretici die zeggen dat deze groep niet veel te maken heeft gehad met teleurstellingen..."
Ik heb net een heel relaas gehouden over waarom millenials dus wél veel meer shit hebben dan eerdere generaties. Maar daar hoor ik je niet over.
Ik heb het gelezen trouwens, ik verwacht nu wel een inhoudelijke reactie van je boomer. Of lukt dat je niet?
Ik vind haar keuze juist prima, dat heb ik in mn eerste reactie al gezegd Marik. Dat ze dat uitgebreid op sociale media doet is niet mijn ding maar heeft niets van doen met haar mentale weerbaarheid
En zeuren doe jij nu ook ja. Omdat je terugvalt op het bekende "de jongere generatie moet weerbaarder worden". Ipv te kijken naar de huidige problemen in deze samenleving.
Om een beetje bij het wielrennen te blijven: het is makkelijk roepen tegen de wielrenners dat ze de Mortirolo harder op moeten rijden, net zoals jij eerder hebt gedaan, terwijl jij net op je gekregen scooter naar boven bent gereden.
Er valt vast wel wat af te dingen op zaken die ik heb benoemd. Wellicht is het voor sommigen nog lastiger om een woning te kopen of huren in vergelijking tijdens mijn jeugd of mbt mijn persoontje nu. Accoord, maar wat ik aangaf is veel breder. En dat negeer je bewust. Ik krijg het idee dat jij iemand bent die nooit zal toegeven dat de ander mss ook wel een punt heeft. Zie je wel vaker bij millenials
Het gaat er niet om dat één generatie "beter" is dan een andere, elke generatie heeft zijn eigen perspectief, sterktes en ook zwaktes.
Managers vinden millennials niet te managen, maar die managers managen zoals zij al jaren managen, en daar valt ook wel wat over te zeggen. Ik heb enkele jaren geleden een manager gehad die leiding gaf puur op basis van gezag. Jij doet dit omdat ik zeg dat je dit doet. Wel, dat zal in de jaren '70 misschien gewerkt hebben, maar bij mij als 43-jarige werkte dat helemaal niet, en bij millenials nog veel minder.
Mijn zonen en hun vrienden zijn tieners, nog een generatie verderop dan de millenials. Ze zijn met dingen bezig waar ik vaak geen hol van begrijp. Maar ik doe af en toe een poging. Ik sta versteld van sommige zaken die zij "moeilijk vinden", maar anderzijds hebben ze competenties die mijn generatie volledig mist.
Met een beetje wederzijds begrip proberen op te brengen zou deze maatschappij een heel eind opschieten.
Ja er waren in die periode zeker ook problemen, die verbleken echter bij de zwaarte van de problemen die er nu zijn. Sterker nog, een behoorlijk aantal van de problemen die we nu hebben, zijn veroorzaakt door foute oplossingen in het verleden, of het gewoon simpelweg negeren van de problemen.
Je laatste punt kan je overigens net zo makkelijk omdraaien: boomers hebben nooit tegenspraak gehad en raken daardoor helemaal van slag als ze dat nu wel krijgen.
Nee, de oudere generatie is wel gewend aan omgaan met kritiek en tegenspraak
Dat is voor de meeste mensen die nu net 30 zijn of die kant op gaan echt verre van ideaal. Het probleem is dan ook dat je die stress die dat oplevert meeneemt naar andere kanten in je leven, zoals bijvoorbeeld je werk. En dat zorgt er vanzelfsprekend voor dat je minder belastbaar kan zijn, omdat je ook die stress met je meeneemt.
Dus ja, ik gebruik de huizenmarkt als voorbeeld, maar daarmee geef ik aan dat zo'n probleem indirect zorgt voor een veel breder spectrum aan 'problemen' met de millenials.
en ik geef je met liefde gelijk in het feit dat millenials ook anders werken dan de voorgaande generaties. Die hele coach-generatie zijn ook grotendeels millenials en daar heb ik niks mee. Maar elke generatie is nou eenmaal anders, dat heeft te maken met het tijdsvak waarin je bent opgegroeid. Tegenwoordig willen mensen steeds meer werk waar ze ook echt plezier uithalen, en dat is ieders goedrecht. 60 jaar terug was dat voor zeker 70% van de bevolking totaal niet aan de orde. Maar tijden veranderen, en ook millenials schuiven daarin mee. Dat bepaalde managers daar niet mee om kunnen gaan ligt niet per definitie aan de millenial natuurlijk.
PS: de oudere generatie is gewend aan kritiek en tegenspraak omdat ze ouder zijn. Toen zij net aan hun werkende leven begonnen konden ze daar ook niet zo goed tegen, alleen durfden ze niks te zeggen.
Ouderen kunnen er vaak niet tegen als een jongere kritiek op hun heeft. De reactie: "Ik weet hier meer vanaf dan jij, want ik ben ouder." heb ik heel vaak gehoord van veel verschillende ouderen.
En omdat ik nu zo ver off topic ben, stop ik nu met reageren hier.
Ik kon vroeger ook al prima tegen kritiek op mn werk hoor. Word je beter van. Ik denk echt dat teveel jeugd is gepamperd. En dat is niet zo handig als ze in de grote mensen wereld belanden. Zie de bizarre discussie op universiteiten.
Eigenlijk zijn we geen mallemoer opgeschoten met deze discussie. Ik zal een volgende keer wat genuanceerder inzetten
en over welke discussie op universiteiten heb je het? Universiteiten zijn met uitstek de plek om discussies over zo ongeveer alles te voeren, dus ik zie het probleem niet. Overigens zijn de mensen die nu studeren over het algemeen geen millenials meer maar zoomers, weer een andere generatie ;)
Nee, steeds meer universiteiten zijn geen vrijplaats meer voor discussies en allerlei meningen. Recent in Maastricht veel kabaal van een groepje zgn feministen die eisten dat iemand uit een uni krantje in een artikel over menstruatie het woord vrouwen moest verwijderen en zou veranderen in mensen die menstrueren. Toen daar terecht geen gehoor aan werd gegeven volgden de bedreigingen en zelfs een ddos aanval. Zo zijn er legio voorbeelden waar helaas vaak werd geluisterd naar studenten die ridicule eisen bezigden
dat is een klein groepje wat toevallig heel hard schreeuwt, zoals je die overal hebt. Niet alleen op het 'linkse' vlak, maar ook op het 'rechtse' vlak. Je hebt ze onder wappies en onder mensen die braaf altijd VVD stemmen, die groepjes heb je in elke tak van de samenleving.
Maar dat zo'n groepje een keer wat schreeuwt betekent niet meer dat universiteiten geen vrijplaats meer zijn. Ik zou juist het omgekeerde ervan inzien: dat zo'n groep zich zo durft te uitten betekent dat je veel mag daar, even los van de bedreigingen en ddos aanvallen natuurlijk.
Als je dat geen serieus probleem vindt en rechts en VVD en wappies erbij haalt haak ik af. Hier is geen kruid tegen gewassen
Kleine groepjes die hard schreeuwen zijn meestal niet zo'n probleem. Als ze dingen gaan doen die niet mogen (ddos aanvallen, mensen thuis opzoeken, etc) dan moet je die individuen hard aanpakken.
PS: daarnaast is met 1 voorbeeld claimen dat uni's niet meer vrijplaatsen zijn ook een ronduit zwakke onderbouwing.
Jordan Peterson is al eens gecanceld op Nederlandse uni’s. En Paul Cliteur. En docenten. En meningen
Kom maar, bash me maar wegens Peterson
Overigens heeft ie nog genoeg plekken om z'n gedachtegoed vrij te uiten, dus wat dat betreft zou ik niet zeggen dat hij gecanceld is. Hij heeft in 2018 nog op de UVA kunnen praten. Daarnaast, dat leraren die het niet met Peterson eens zijn meteen met de dood worden bedreigd vanuit extreemrechtse hoek is natuurlijk walgelijk.
Tegen een "boomer" klagen over je studieschuld, terwijl voor echte babyboomers het hoger onderwijs helemaal niet toegankelijk was. Daarvan moest een schokkend groot gedeelte nog gewoon gaan werken na de lagere school...
Of doen alsof "50+ ers" het allemaal heeft meegezeten. Er blijkbaar niet bij stilstaand, dat je daarmee uitkomt op generatie-x, met zijn dienstplicht in een tijd van nucleaire dreiging, woningnood, werkloosheid, heroïne-prostitutie, aids-crisis en noem maar op.
Of denken dat er voordat de huidige generatie van zich liet horen nooit over dit soort onderwerpen werd gesproken, terwijl je letterlijk niet verder hoeft te zoeken dan het vrouwenwielrennen om een veel prominentere renster te vinden die dertig jaar geleden publiekelijk met een eetstoornis worstelde.
Wat vooral bizar is aan de haat die de millennials hierboven ten toon spreiden tegen de gen-x'er Michiel, is dat het nou juist gaat om de twee generaties die elkaar een hand kunnen geven wat betreft maatschappelijke tegenwind.
De formatieve gebeurtenis van mijn leeftijdscohort (een tijdje generatie-y genoemd of minder flateus: generatie-nix) was de val van de muur en het optimisme dat daarop volgde. Dus mij zul je niet horen klagen, maar het cohort net voor het mijne heeft het echt niet meegezeten in hun jeugd...
KAN IEDEREEN EVEN EEN STAPJE TERUG DOEN, EENS DIEP IN- EN UITADEMEN, EN INZIEN DAT GENERALISEREN EN ANDERE GENERATIES VAN ALLES DE SCHULD GEVEN + HEN HERLEIDEN TOT BOOMER, SNOWFLAKE, MILLENNIAL OF WAT DAN OOK NIET OK IS EN AL ZEKER NIET HELPT?
Dankjulliewel. En een fijne avond nog, het is heerlijk weer buiten!
Ongetwijfeld kunnen die generaties elkaar een hand geven mbt maatschappelijke tegenwind, alleen mijns inziens ziet Michiel dat niet volledig in door te claimen dat millenials even onsubtiel gezegd watjes zijn.
Ik zeg ook nergens dat 50+ers het allemaal mee zat. Ik geef alleen aan dat de problemen van de millenials (en zoomers) anders zijn dan destijds, en ook meer doorwegen in bijvoorbeeld je werk. Ook heb ik niet geklaagd over mijn studieschuld, ik kaart alleen aan dat dat op dit moment een serieus probleem is.
Ik snap dat het fijn is om mij allerlei woorden in de mond te leggen, maar daar wordt de discussie niet beter op.
Grote verschil is dat ‘wij’ niet zo lopen te klagen en vingerwijzen
En weet je. Als iedereen het op een bepaalde manier zwaar heeft/gehad heeft niemand het zwaar gehad
I call it a day
Edit. Oblomov. Spot on
Grappig feitje: jij bent degene die hier begint met vingerwijzen ;)
We vinden onszelf zielig als we over onze hele studie 10.000 euro minder krijgen en dus moeten lenen. We vinden onszelf continu zielig.
Dat we ook heel veel dingen beter doorhebben dan vorige generaties, bijvoorbeeld dat keihard werken niet zaligmakend en vanzelfsprekend is, dat het goed is om je gevoelens wat vaker uit te spreken, doet niets af aan het feit dat we enorm gepamperd zijn.
Dan kan het nu wel eens flink tegenzitten door die huizenmarkt, en daar zijn we dus mentaal totaal niet op voorbereid. Want tot ons 25e is alles voor ons geregeld, danste iedereen naar onze pijpen.
Het verschil hoe ik mijn kinderen opvoed (een zekere periode me-time inbouwen, want ik ben zelf ook belangrijk) vs mijn hoe mijn ouders mij hebben opgevoed (je werkt, je zorgt voor je kinderen en zorgt ervoor dat zij het leuk hebben, jezelf streep je grotendeels weg) is een mooi voorbeeld daarvan.
Misschien worden onze kinderen dus wel weer een generatie die niet zo enorm gepamperd zijn, we gaan het zien :D
Blijf eens on topic.
Pernille Mathiessen is gestopt. Dat is het onderwerp. Niet wie is het zieligst: boomers of millennials.
Als ik zie dat alle 50+ers heel hun leven min 50 uur per week hebben gewerkt, alles zelf hebben verdiend en niks van hun pappie en mammie hebben gekregen. Naast hun werk in allerlei vrijwilligersorganisaties zaten.
Op school kregen ze tikken van een liniaal. Als je 'anders' was, dan was je een kind van de duivel. In elke generatie 'zeurt' wanneer het 'echte' grote mensen leven begint. Maar ze weten niet hoe goed ze het hebben, in vergelijking met vroeger.
Natuurlijk is de huizenmarkt ruk. Maar gewoon tot je 26e thuis wonen en dan met je partner een huis zoeken. Zo heb ik en vele met mij ook gedaan. Soms is het niet anders. Niet teveel klagen en genieten van wat je wel hebt.
Ik denk overigens dat Pernille net niet meer (of net wel) tot de millennials gerekend zou worden.
maar er misschien geen oorzaak of etiket op konden plakken
En er was veel minder dramaqueenie want er was geen "sociale" media.
Als je gewoon zegt "Ik kap er mee, de lol is er af voor mij" komt dat veel beter over.
Ze moet dit niet dramatiseren. Ze heeft relatief gezien het geluk en de omstandigheden gehad om dit heel lang dit kunnen doen. Iets wat veel mensen van haar leeftijd simpelweg niet de kans toe hebben gehad, ondanks dat ze ook talent en werklust hadden.
Dus ze moet hier niet te zwaar aan tillen.
Ze moet dezelfde werkethiek als wielrenster in haar nieuwe doelen gooien.
Er zullen hoe dan ook tegenslagen komen. Maar daar moet ze dan ook weer door. En ze zal ook wel weer wat bereiken wat haar "blij" maakt. Maar zoek niet per se naar "blij" zijn.
Eetstoornis zal wel nog even met haar hormonen rotzooien maar goed.
Professionele hulp zoeken is prima.
Maar je hoeft het heus niet aan de hele wereld te vertellen.
Men zit daar niet op te wachten. Iedereen heeft problemen, groot en klein, om op te lossen.
Tuurlijk hebben de jongeren nu het veel moeilijker dan wij vroeger, als je beziet welke prikkels er allemaal op hen afkomen, hoe overgeïnformeerd ze zijn, én hoeveel er van hen verwacht wordt.
Voor wielrennen moet je naast fysiek, ook mentaal in topvorm steken. Met een eetstoornis rond fietsen lijkt me verschrikkelijk, gezien de energie je lichaam nodig heeft. Dan kun je nog wel jaren doorfietsen met tegenzin, maar daar help je jezelf alleen maar verder de vernieling in.
Kortom, dapper besluit.
Meer On Topic denk is dat het een gave is om in te zien wanneer je jezelf aan het kapotmaken bent en dat proces eigenhandig de nek omdraaien kan. Er zijn er veel te veel die dat niet hebben, met alle gevolgen van dien.