Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Opinie | Mathieu van der Poel en Wout van Aert hebben veel aan elkaar te danken
Opinie “Deze maakt zoveel goed.” Het zijn deze vier woorden die bijna een levensverhaal vertellen. Mathieu van der Poel speekt ze uit in het flashinterview nog geen vijf minuten nadat hij dé sprint van zijn leven heeft gereden. Nadat hij hét duel van zijn carrière heeft gewonnen. De jarenlange onderlinge rivaliteit met Wout van Aert weer voor eventjes in zijn voordeel heeft beslist. Maar bovenal dé Ronde van Vlaanderen heeft gewonnen.
Het is zondag 18 oktober en de laatste klassieker in het meest bizarre jaar dat onze generatie kent wordt verreden. Hoewel de hele wereld op zijn kop staat, is er één zekerheid: De Ronde van Vlaanderen is nog altijd de Hoogmis van het wielrennen. Alles wat het wielrennen zo mooi maakt, gebeurt op de door Karel van Wijnendaele gezegende wegen. De ‘kaskes’, de kasseien, zelfs de najaarszon heeft voorjaarstrekjes.
Dankzij de ontknoping acht dagen eerder in Gent-Wevelgem kreeg de Ronde zelfs een aanloop met een heilige week zoals we al decennialang in april gewend zijn. Vooral met dank aan de onderlinge rivaliteit tussen Mathieu van der Poel en Wout van Aert. Zelden zijn er twee favorieten die elkaar zo op scherp hebben gezet voor het Vlaamse monument.
De Belgische gazetten wisten iedere dag wel iemand te vinden die een mening over de tweestrijd heeft. Een woordenwisseling die zelfs een verbaal straatgevecht wordt genoemd. Vader Adrie van der Poel wrijft ook nog wat zout in de wonden door in een interview met Humo te zeggen dat het WK van Wout van Aert niet geslaagd is.
Zilver telt niet
“Zilver telt toch niet”, is zijn harde oordeel over de concurrent van zijn zoon. ‘Ambras’ om van te smullen. En afstand van hun woorden nemen de twee hoofdrolspelers in hun perspraatjes ook geenszins.
De verbale strijd in Wevelgem symboliseert wat er de afgelopen tien jaar gebroeid heeft tussen de twee. Op de WK veldrijden voor junioren in Koksijde in 2012 was de eerste grote confrontatie en werd in het voordeel van ‘MVDP’ beslist. In de cross is het vervolgens acht jaar lang stuivertje wisselen. Bij de mondiale titelstrijd bij de elite is de onderlinge tussenstand in de afgelopen zes jaar 3-3.
Onbewust hebben de twee Laaglanders elkaar naar een enorm hoog niveau gedreven. De prestaties van de een waren altijd de norm voor de ander. De onderlinge verbetenheid heeft hun karakter gevormd. Ze waren elkaars rode lap voor een stier. Ik durf te stellen dat beiden nooit op dit niveau hadden kunnen presteren als ze elkaar in hun puberjaren niet waren tegengekomen. Ze hebben enorm veel aan elkaar te danken.
Was het veldrijden de speeltuin voor het tweetal, op de weg was de concurrentie te groot voor een onderling stuivertje wisselen. Juist omdat hun vizier grotendeels op de winter was gericht, konden ze zich op de weg rustig ontwikkelen. Al hielden ze elkaar altijd in het vizier. Won Wout van Aert in 2017 de Ronde van Limburg, dan was Mathieu van der Poel in diezelfde wedstrijd in 2018 de beste.
Het afgelopen jaar zette Van der Poel in de voorjaarsklassiekers de norm met zeges in Dwars door Vlaanderen, Brabantse Pijl en die onvergetelijke Amstel Gold Race. Wout van Aert was net ietsje minder met voor het tweede opeenvolgende jaar een derde plek in de Strade Bianche, zesde in Milaan-Sanremo, tweede in Harelbeke en ondanks brute pech een hoofdrol in Parijs-Roubaix. Het was toen al duidelijk dat dit tweetal de komende jaren op de ‘kaskes’ en kasseien zou gaan domineren.
Van der Poel wint Amstel Gold Race 2019
Lockdown
De corona lockdown is voor Van Aert na zijn slepende peesblessure opgelopen bij een val in de tijdrit van de Tour de France een groter voordeel dan voor Van der Poel. Waar de Nederlander de competitie enorm mist en overtraind uit deze periode komt, profiteert Van Aert van de kracht van het Jumbo-Visma collectief. Op het lange trainingskamp van de Tour-ploeg in Tignes gebruikt hij de klimkracht van mannen als Roglic, Kruijswijk, Dumoulin, Kuss en o.a. Bennett om zelf op een hoger niveau te komen. Deze mannen drijven Van Aert op de Alpencols tot het uiterste, waardoor hij iedere dag een stap moest zetten om in dit geel-zwarte geweld mee te gaan.
Hoe goed Van Aert uit dit trainingsblok komt, blijkt al snel. Klassieke zeges in Strade Bianche en Milaan-Sanremo. Dagsucces in de Dauphiné. Terwijl hij in de Tour twee massasprints wint en zich (enigszins tot teleurstelling van de vele Vlaamse supporters) tot een van de betere pionnen in de klimtrein voor Roglic ontwikkelt.
De zeges van Van Aert in de Italiaanse klassiekers doen Van der Poel zichtbaar pijn. Juist omdat hij daar geenszins de strijd met zijn eeuwige rivaal kan aangaan. Die is hem toch niet voorbijgestreefd? Het antwoord moet volgen in het Vlaamse najaarswerk. Het weekend met de 70 kilometer lange en succesvolle aanval in de BinckBank Tour gevolgd met een zesde plaats in Luik-Bastenaken-Luik zijn een voorproefje.
Van Aert zegeviert in Milaan-San Remo 2020
Achilleshiel
In Gent-Wevelgem leren beide kemphanen hoe het niet moet. Intelligent als beiden zijn, snapten ze direct dat die onderlinge, grimmige tweestrijd ook wel eens hun achilleshiel kan worden. Dat er dan altijd een derde met het been vandoor kan gaan.
In Vlaanderen tonen ze gelukkig aan dat ze een modus vivendi hebben gevonden, waarbij ze eerst samen de concurrentie verslaan om dan onderling voor de zege te strijden. Van Aert gaat de finale in met een kleine achterstand. Op 114 kilometer van de streep is hij al eens gevallen. Terwijl hij op de Steenbeekdries door een kettingprobleem net iets te ver van achteren rijdt om direct met Van der Poel en Julian Alaphilippe mee te gaan. Nu moet hij richting en op de Taaienberg heel diepgaan om alsnog aansluiting bij de kop van de wedstrijd te krijgen.
Het zijn niet alleen de 243,3 kilometer tussen Antwerpen en Oudenaarde die aantonen hoe nauw deze twee wielrenners aan elkaar gewaagd zijn. Vooral de laatste kilometer laat zien dat ze niet voor elkaar hoeven onder te doen. Van der Poel wordt knap op kop gedrongen, maar rijdt slim (eigenlijk als een pistier) helemaal aan de rechterkant van de weg zodat Van Aert hem alleen via links kan passeren. De Belg gaat zijn sprint tegen de net iets explosievere ‘MVDP’ ietsje te laat, 190 meter voor de streep, aan. Al voelt een renner meestal aan zijn benen wel wat het juiste moment is.
Perfect vangt Van der Poel de aanzet van zijn opponent op om hem vervolgens met een duimdikte verschil op de streep te verslaan. Een zege in de Ronde van Vlaanderen die in zijn onderlinge tweestrijd met Van Aert héél veel goed maakt.
De grootste winnaar is echter het publiek. Een onderlinge tweestrijd op het allerhoogste niveau is het beste ingrediënt voor de wielersport. Het geeft niet alleen kleur maar ontstijgt vaak ook de sportwereld. Duels van dit kaliber zijn echter een zeldzaamheid in wielergeschiedenis. Fausto Coppi versus Gino Bartali. Jacques Anquetil tegen Raymond Poulidor. De ploeg Post contra de ploeg Raas. Tom Boonen in strijd met Fabian Cancellara. Maar Mathieu van der Poel versus Wout van Aert kan misschien wel uitgroeien tot de mooiste tweestrijd in de wielerhistorie.
Met een derde wiel aan de wagen (ook al is het de wereldkampioen), zou de rivaliteit niet zo mooi tot uiting komen als nu. Allebei gekoerst, zich niet verstopt of gespaard. Alle jaren rivaliteit, allemaal in die ene sprint.
Ik had kiekenvel....
Het was echt niet ‘het moment’ voor hen, hopelijk komt er nog eens een betere uitgave want veel konden zij er niet aan doen verder en ik begrijp ook best dat ze het meteen op een emotieloos akkoordje gooiden.
Duidelijk dat de psychologische prietpraat over jarenlange rivaliteit niet aan jou besteed is.
Voor jou is het als robots naar de meet fietsen. Voor mij is het een duel waarbij ro en bot een hele broze gewapende vrede hebben gesloten tot de rode vod.
Het is natuurlijk ook wel het lot van deze eendimensionale koers die het tegenwoordig is, Boonen en Cancellara mochten tenminste nog de muur oprijden.
1 De rivaliteit is een door de pers (vooral Wuyts en Vannieuwkerke) opgeklopte rivaliteit, die veel minder is dan de pers wil doen geloven.
2. Het parcours is een draak van een parcours. Het oude parcours over de Muur en Bosberg naar Merelbeke was veel mooier
Jij ziet ook het ook tijdens de Omloop. De eerste editie rijden zij met 15 man over de muur en de Bosberg. Vorig jaar zou hetzelfde zijn gebeurd zonder de val van Tiesj Benoot juist voor de muur. Dit jaar rijdt een groepje van subtoppers weg en komen de grote favorieten bijna allemaal samen binnen. Ik weet dat de Omloop de ronde niet is, maar ik denk toch dat zij anno 2020 ook veel langer zullen wachten op het oude parcours.
[i]edit wf: bedankt! we hebben het aangepast[/i]
Geen dank!
Enkelt Wout in Belgische trui had het NOG mooier gemaakt, maar wat een foto!
https://assets.nos.nl/data/image/2020/10/18/684219/1920x1080a.jpg
Wel een kleine opmerking: Wout ging niet als eerste aan vandaag - Mathieu ging zelf een fractie van een seconde eerder aan bij het bordje dat hij vooraf in gedachte had. (goed gespeeld van hem!)
Tweede kleine opmerking: in plaats van 'embras' bedoelt Raymond natuurlijk 'ambras'. Of ik denk toch dat hij dat typisch Vlaamse woord bedoelde i.p.v. iets dat afgeleid lijkt van het Franse woord voor 'kussen' ;-)
Dan hebben de Vlamingen dit woord aangepakt zoals de Zuid Afrikanen het Nederlands.
Ik zie trouwens dat 'embras' ondertussen is vervangen door 'ambras'.
Al blijf ik vinden dat een columnist moet schuren, irriteren of verrassen en dat zie ik hem niet doen. Maar ik laatme graag verrassen
Ook wij noemen ‘Gazetten’ ondertussen kranten hoor en ‘ambras’ maken we niet, ook wij hebben al eens ruzie...
Los hiervan heb ik sterke twijfels bij papa Adrie. Waarom moet hij nu beweren dat zilver op het wk niet telt. Ik begrijp dat het allemaal kadert in psychologische oorlogsviering vooraf waar het kamp van der Poel wel wat van kent. Alleen jammer dat door papa’s houding veel fans (en ja de meeste fans van Mathieu zijn Vlamingen, tenzij hij wint dan kennen ze Mathieu ineens wel) hem minder ‘sympa’ (zeker onthouden hé Raymond) gaan vinden. Los hiervan een verdiende winnaar maar Wout kon wel volgen in tegenstelling tot Mathieu in MSR en Strade. Verder denk ik dat Julien hun er allebei had opgelegd.. hopelijk niet teveel boze reacties maar Raymond het moest me van het hart. Gegroet.
Dus Adrie heeft daar wel een punt.
Wie weet nog wie 2e geworden is in RVV 2019-2018-2017 etc.
2e worden in het wielrennen, is 1e verliezer zijn, behalve mogelijk op de Olympische Spelen, alhoewel het daar (vooral voor het wielrennen), ook 1ste verliezer is. Wie was 2e achter Greg?
Ik weet het niet............
En allicht zijn ze in interviews professioneel genoeg naar elkaar toe (meestal dan).
Maar irritaties tussen beiden zijn wel regelmatig zichtbaar. Al van de tijd dat ze samen het veldrijden begonnen te domineren.
En op sportief gebied mag je gerust wel van rivaliteit spreken. En deze column maakt m.i. een heel goed punt door dat met het uitzonderlijke niveau van beiden te verbinden.
Och kijk hier die mannen... Dit is toch slechts alleen maar respect voor elkaar hebben? Wat zijn het toch een toffe gasten! Geen vrienden (hoeft ook niet) maar hele goede en respectvolle concurrenten.
Ik heb veel respect voor beiden en ze mogen veel wedstrijden winnen. Maar ik hoop niet alles want dan hoeven we de komende jaren alleen de laatste kilometer te kijken.
Compleet andere manier van sprinten. Ja, voor allebei is power nodig. Maar ik denk dat zelfs pure sprinters als Groenewegen / Bennett / Ewan heel veel moeite hebben met deze manier van sprinten. Die zijn gewend om met 60 per uur naar de meet gebracht te worden, om vanaf daar nog door te versnellen naar 70 per uur. Niet om vanuit bijna stilstand zo snel mogelijk op gang te komen.
Persoonlijk denk ik dat de sprintbezetting in de afgelopen tour niet van bijzonder hoog niveau was. Geen Groenewegen, geen Jakobsen. Viviani niet goed (of deed die zelfs neit mee?). Geen Ackermann, etc. Het was voor mij qua sprinters geen erg sterk bezette Tour... En dat heeft Wout prima benut.
Een kortere sprint ken Matje nog wel afmaken tegen van Aert omdat het dan meer op explosiviteit aankomt, maar ik denk toch echt dat van Aert dit niet nog een keer zal laten gebeuren en gewoon eerder zal aangaan. Ik vermoed toch echt dat als je deze 2 titanen het komend seizoen nog 10 keer tegen elkaar laat sprinten, van Aert het 8 of 9 keer zal winnen.
Dat is maar de vraag. Nu begon VDP op kop en was het een korte sprint. Volgende keer is het wind tegen, en begint Van Aert misschien wel op kop. En gaat ie te vroeg...
Ik zei voorafgaand dat het tussen deze twee niet een kwestie is van 9 en 1 (niet voor Wout of Mathieu), maar van 5 om 5, of 4 om 6. En met wat ik nu gezien heb zijn ze gewoon ontzettend aan elkaar gewaagd. En komt het op details aan wie er wint. En in dit geval was dat het detail van de korte sprint. En volgende keer misschien de wind, of de positie.
Ik had in ieder geval kiekenvel
WvA heeft door MvdP gruwelijk veel verloren, maar dat heeft ie geleerd en ook het doorzetten. Dus ik denk dat WvA harder is geworden door MvdP, en zodoende meer aan MvdP heeft gehad dan andersom.
Mathieu moest van hoog niveau blijven om Van Aert te kunnen blijven verslaan. Want Van Aert haalt ook in de cross een dusdanig hoog basisniveau dat ook VDP niet mocht verslappen in zijn trainingen. En dus ook altijd op scherp moest staan, want anders was hij niet meer het alfamannetje.
En Van Aert is inderdaad mentaal heel hard geworden, door altijd en eeuwig achter Mathieu aan te jagen. En iedere keer weer een tik op de neus te krijgen. En "what doesn't kill you makes you stronger", en dat zie je heel goed terug bij WvA in dit seizoen.
Het is echt geweldig hoe sterk die 2 zijn en hoe snel ze eigenlijk al gewoon de grote meneren zijn op de weg. Een verschil vind ik wel de volwassenheid. Wout vind ik echt een man, waar Mathieu toch nog steeds een echt knulletje is. Ik zie Mathieu bijvoorbeeld ook niet echt al vader worden ofzo, iets waar Wout zich nu mooi op mag gaan verheugen na een prachtig seizoen!
Dit was legendarisch.
https://www.wielerflits.nl/wp-content/uploads/2020/01/CORVOS_00018572-089-e1580494014614-1024x492.jpg
Dat de 2 veel aan elkaar te danken hebben, valt wel iets voor te zeggen. En dat het Mathieu dwars zat dat Wout de grote vissen wist te vangen en niet hij, idem dito. Althans dat hij kennelijk achterbleef bij het niveau van Wout. Dat zal m toch de laatste tijd enigszins hebben doen twijfelen oid. Daarom ook begrijpelijke reactie aan finish.
Overigens won Mathieu de Ronde van Limburg al in 2014.
Sorry, dit was een draak van een koers.
De laatste 35km leek wel een zondags uitstapje van 2 vrienden wielertoeristen.
Rivaliteit? Niets van gemerkt.
Snel wissen en op naar 2021.
Hopelijk met volk dan want zoals gisteren was het wel zeer desolaat. En als dat wegens corona nog steeds niet mogelijk is, kunnen ze maar beter aflasten. Dat hebben ze in de oorlogsjaren toch ook gedaan?
Ik snap ook de commentaren niet die het hebben over "duel" of "mano a mano". Hier was niets van aan want behalve de laaste 190m hebben ze niet tegen elkaar gekoerst.
Dat de twee hier een nieuwe standaard voor het kassei/klassieke werk hebben gezet is echter wel duidelijk. Hopelijk volgend jaar (wel, slechts 6 maanden; hoera!) meer van dat maar met traditionele aanloop voor beide renners.
Het wordt nu wel zeer hoog rijd dat ze die man men pensioen sturen.
Niet te geloven, wat een bullshit.
Super-Wuyts had dit allemaal voorspeld, ja zelfs dat Alaphilippe zou uitvallen door pech. Ja, inderdaad, jullie lezen het goed.
Het commentaar op tv was prima en heb me niet gestoord, maar hier schiet hij weer uit de bocht.
Voor mij is hij inderdaad een beetje als Mart Smeets in zijn nadagen. Te veel bezig met zijn eigen show en verhaal, en te weinig met het objectief blijven verslaan van de wedstrijd. Al moet ik zeggen dat hij blijkbaar toch op wielerflits leest, aangezien zijn commentaar dit keer iets minder chauvinistisch was als anders.
Enkel zijn uithalen richting Bettiol dat hij misstaat in het rijtje winnaars blijf ik onacceptabel vinden. Want dan kun je misschien wel hetzelfde zeggen van bijvoorbeeld Nuyens... (oh nee, dat is een Belg...). Respect voor iedereen die als eerste zijn wiel over de streep geduwd heeft in de RVV lijkt me op zijn plaats.
Voor de rest ook weinig onwaarheden. Zegt zelfs nog dat het niet gegarandeerde winst van WvA was als hij eerder had aangegaan. Dat had hij een week geleden anders gedaan denk ik ;)
Ikzelf kan moeilijk luisteren naar Stef Clement of Bobbie Traksel. Prima, ik mijd ze gewoon i.p.v. me elke wielerkoers dood te ergeren aan hun commentaar.
Zeker met Eurosport is het toch niet langer nodig om je keer op keer kapot te ergeren aan Michel zijn commentaar (en dan hier zowat elk topic te zitten vervuilen met geklaag i.p.v. interessante discussies over wielrennen te voeren)?
Ikzelf heb helemaal niet gedroomd van dit scenario en er nog veel minder van genoten. Maar dit is natuurlijk persoonlijk.
En Wuyts? Tja, wat vertelt die man eigenlijk allemaal? Volgens mij weet hij het zelf niet. In het begin van de finale was Kragh Andersen nog zijn favoriet, wat later werd hij helemaal hysterisch toen Alaphilippe de ene na de andere demarrage uit zijn kuiten schudde om in extase te eindigen bij het door hem voorspelde "droom"scenario. En dat opinie-stukje van deze morgen op sporza.be was er voor mij echt te veel aan, sorry. Ik heb voor mezelf al beslist om ze niet meer te lezen dan kan ik mij er ook niet meer druk over maken.
Dank u voor de nuttige tips!
De Rtbf (= Belgische Franstalige TV) lijkt me ook wel wat.
Terug een wedstrijdje tussen 2 renners op remote control, die meer met wattages bezig zijn dan te proberen elkaar los te rijden. No thanks. Beloofd trouwens niet veel goeds voor de komende jaren.
Geef mij maar het tijdperk Boonen-Cancellara-Sagan. Die mannen probeerden elkaar tenminste nog pijn te doen. Sagan die wegrijdt op de Pater, terwijl hij veruit de beste sprinter was. Dat was pas lef tonen.
Wat gisteren betreft, vind ik het nog altijd doodzonde dat Alaphilippe is uitgevallen. Wat mij betreft de absolute smaakmaker en sterkte man in koers. Ik hoop van harte dat hij de volgende jaren terugkomt. Zoniet vrees ik voor enkele donkergrijze edities van de Ronde.
Maar wat wil je met zo'n naam Odd : vreemde raar snuiter.
Ook de opmerking dat het bij Boonen en Cancellara zoveel beter was vraag dat nog maar eens aan Boonen hoe hij daar op de Muur gedeklasseerd wed omdat Fabian als eerste de e-Bike had uitgevonden.