Opinie | Het oranje hart van Jumbo-Visma
Opinie Voor het eerst sinds de Tour de France van Joop Zoetemelk lijkt een Nederlandse ploeg weer de belangrijkste wielerwedstrijd van het jaar te winnen. Liefst veertig jaar heeft het dus geduurd voordat de gele trui weer onder Nederlandse regie de Champs-Élysées opdraait. Ondanks de dominantie van Jumbo-Visma, leeft het oranjegevoel tijdens deze Ronde van Frankrijk nauwelijks.
De 20ste juli 1980 blijft een unieke dag in de vaderlandse sportgeschiedenis. De Nederlandse emoties die ‘Joop’ met zijn T.I. Raleigh-ploeg in de Franse lichtstad bracht, zullen er zondag nauwelijks heersen. Niet alleen omdat Parijs met de code dieprood ook een hoofdstad in de huidige corona-pandemie is, maar vooral ook omdat de Sloveense vlag van Primož Roglič hoger wappert dan het rood-wit-blauw van de ploeg.
Wielrennen is anno 2020 in de praktijk zeker een teamsport, maar de supporters komen voor een renner en niet voor een ploeg. Waar een belangrijk doelpunt van Dušan Tadić door de Ajax-fans massaal wordt bejubeld, blijken bij een wielerploeg de nationaliteiten van de individuele renners doorslaggevend voor het fangedrag te zijn.
De teams proberen die houding te beïnvloeden. Bij Deceuninck-Quick-Step oreert men met successen van ‘The Wolfpack’. Ook de recente pogingen om bij de Hammer Series het team boven de renner te stellen, eindigden in een regelrechte mislukking.
De vergelijking met 1980 moeten we loslaten. Er waren in die Tour de France liefst elf Nederlandse ritzeges. En de Raleigh-ploeg van Zoetemelk bestond voor negentig procent uit landgenoten; achter negen van de tien renners stond een Nederlands vlagje.
Nederlandse inbreng
Hoe anders is dit nu? In deze Tour heeft geen enkele landgenoot een rit gewonnen, terwijl slechts 25% (twee van de acht, namelijk Tom Dumoulin en Robert Gesink) van de renners van Jumbo-Visma de Nederlandse nationaliteit heeft.
De Nederlandse inbreng in dit Toursucces is toch ongekend groot en verdient alle credits. Onder een vrijwel complete Nederlandse begeleiding heeft Roglič zich kunnen ontwikkelingen tot de onaantastbare Tourwinnaar. Niet alleen zijn Tourzege verdient een compliment, misschien nog meer zijn perfecte weg vanaf 2016 naar deze heilige, gele graal.
Ieder jaar heeft de voormalig Sloveense schansspringer een stap hoger op de ladder van het ‘grande cyclisme’ gezet. Opvallend is het dat hij al in 2017 zei dat iedere pedaalwenteling in het teken stond om ooit de Tour te winnen. Zelden heb ik zo’n uitgebalanceerde opbouw van een renner binnen een team naar dit hoogtepunt gezien.
Van de zege in een bescheiden ronde als de Ronde van de Algarve groeide hij naar overwinningen in aansprekende WorldTour-rittenkoersen zoals het Baskenland, Romandië en Tirreno-Adriatico. En vorig jaar zette hij met de eindzege in de Vuelta a España voet op de podia van de grote rondes.
Architecten
Gepaard in de ontwikkeling van Roglic heeft ook zijn team de juiste stappen gezet. De architecten achter dit succes zijn onder andere hoofdcoach Merijn Zeeman, teammanager Richard Plugge, trainer Mathieu Heijboer, eerste ploegleider Grischa Niermann en voormalig ploegleider Nico Verhoeven. Zij wisten het team de laatste jaren steeds de perfecte coureurs voor de nog ontbrekende schakels te vinden.
Juist doordat de RvC-leden Ton van Veen (CFO Jumbo Supermarkten) en Robert van der Wallen (voormalig eigenaar BrandLoyalty) voor de broodnodige financiële zekerheid zorgden, kon de toekomstvisie van de organisatie groeien. Zeeman benadrukte keer op keer dat de lat hoger moest worden gelegd. Op de transfermarkt moest men voor de eerste keuze durven te gaan en zich niet nederig opstellen en te snel tevreden te zijn.
Het gaf vertrouwen dat de routiniers Robert Gesink en Steven Kruijswijk de ploeg ook na de moeilijke jaren 2015 en 2016 trouw bleven. Met het aantrekken van Wout van Aert was het team de concurrentie (vooral Lotto Soudal) geraffineerd te snel af. Een andere briljante zet was het aantrekken van Tony Martin, die qua ervaring en vooral qua vermogen het team op alle terreinen naar een hoger plan bracht.
Door het contract van onbepaalde tijd dat Jumbo met het team afsloot, kozen ook de talentvolle jongeren weer voor de Nederlandse ploeg. Jumbo-Visma garandeerde hen dat ze de tijd kregen om zichzelf te ontwikkelen, zonder de druk van het direct moeten presteren.
Gele missie
Door de groei van het budget van zo’n 11 miljoen in 2015 naar bijna 25 miljoen euro in 2020 konden de beste renners behouden worden. Het aantrekken van Tom Dumoulin was de volgende strategische zet. Toen Roglič hiermee geconfronteerd werd, juichte hij dat idee toe. Geen seconde dacht hij eraan dat zijn eigen positie hiermee ondermijnd kon worden. Wellicht omdat zijn zelfvertrouwen zo groot was, dat hij geen moment twijfelde dat hij de absolute kopman zou zijn. Dumoulin kon dan juist de bepalende factor richting zijn Tourzege zijn. En zo geschiedt nu in deze Tour de France.
Wanneer Primož Roglič zondag op de Champs Elysées op de hoogste trede stapt, mogen we er zeker bij stilstaan dat dit ook een Nederlands succes is. Iedereen die de afgelopen jaren een bijdrage heeft geleverd aan de spectaculaire evolutie van het Nederlandse Jumbo-Visma, verdient dat vette compliment zeker. De werknaam van de geel-zwarte schaats- en wielerploeg is Team Oranje. Hoewel dit oranje nergens zichtbaar is, is dit wel het kloppende hart van het team.
Waar onder anderen Panasonic, Kwantum Hallen, Superconfex, PDM, Buckler, TVM, WorldPerfect, Rabobank, Vacansoleil, Argos, Belkin, LottoNL-Jumbo, Giant-Alpecin en Team Sunweb niet slaagden om het ‘maillot jaune’ mee naar Nederland te nemen, kunnen de huidige landgenoten binnen Jumbo-Visma wel hardop zeggen dat hun gele missie geslaagd is.
Wielrennen is een individuele sport, altijd al geweest. Carapaz en Kwiatkowsi kunnen gebroederlijk de finish over fietsen, slechts 1 wint de etappe. Dumoulin kan voor Roglic op kop rijden, slechts 1 wint de Tour. De zeges staan op de palmaressen van Kwiatkowski en Roglic, niet op die van Carapaz en Dumoulin. Bij voetbal is dat heel anders. Er is meer aandacht voor degene die de doelpunten maakt, maar de prijzenkast behoort enkel aan de club toe, niet aan 1 individuele speler.
Een klein handje fanatieke wielervolgers is voor een team, en dan is je blik anders. Dan juich je voor alle prestaties van dat team, ongeacht welk individu het is. Teamfans zijn er minder doordat de winst renner-gerelateerd is, maar ook omdat ploegen korter bestaan en gekoppeld zijn aan een commercieel bedrijf, ipv aan een stad.
Maar de meeste supporters zijn voor individuele wielrenners. En 9 van de 10x voor de wielrenners van het eigen land. Die willen niet zien dat de beste renner van hun land moet knechten voor een Sloveen, ook al kan die Sloveen de Tour winnen en die Nederlander niet.
En dat is wat er nu gebeurt. En de sponsoren merken dat nu ook. In Nederland leeft deze Tourzege totaal niet. Sterker nog, een top-5 van Dumoulin of 1 Nederlandse etappezege had ze meer publiciteit opgebracht. En dat dit ook nog gebeurt bij het enige Nederlandse team, met zoveel Nederlandse renners, maakt het nog pijnlijker, voor 90% van de wielervolgers en voor de sponsor.
Een Nederlands team, met een geel shirt en zonder oranje hart. Dan had ik nog liever een Sunweb-achtige formatie gezien, met Nederlandse vrijbuiters. Voor Nederland was dit een waardeloze tour, in schril contrast tot vorig jaar.
Ik ben bv een grote Jumbofan en om mij heen genoeg anders die ik ken.
Ook de volgers op verschillende social media zijn met tienduizenden in een paar weken toegenomen bij Jumbo Visma en aan reclame op tv en internet geen gebrek, extreem bereik, ook de eigen website wordt door meer mensen bekeken. Dit is echt fantastisch voor iedere sponsor van Jumbo Visma. Ook in België krijgt het team meer en meer volgers en fans en Visma zit tegenwoordig ook in België net als Jumbo.
Men kan blijven roeptoeteren dat het geen Hollander is dit dat, maar dan ben je heel je leven nog hier mee bezig, zoveel profwielrenners hebben landen niet. Je praat over pijnlijker en alle ander onzin, het is wielrennen. Wat mensen hier doen is hun eigen frustratie uitte, jij ook. Grote onzin.
+1.
Er zijn er dat wielrennen een individuele sport is. No way. Ja er kan er maar één winnen aan de meet, maar om dat te bereiken ben je afhankelijk van tal van factoren waaronder je teamgenoten. Ik heb geen eens zin omdat te gaan uitleggen voor deze eenzijdige kijkers.
Over de hele (wieler)wereld wordt Jumbo Visma met deze tour geroemd om hun prestaties. Bewondering hoe collectief en ook individuele renners verbazen met hun ijzersterke optredens. Als je dat niet wilt inzien en liever een ander soort koers wilt zien, dan moet je niet meer naar professioneel wielrennen gaan kijken, maar of slechts naar juniorenkoersen gaan kijken of een andere sport gaan zoeken!
Maar ik supportede toch echt vooral de ploeg. Toen Kroon (CCC) met Freire voor op lag tijdens de Branantse pijl was ik voor Freire. Ik was echt enorm blij met de overwinning van Menchov. Vorig jaar Giro merkte ik bij mij zelf dat het uitvallen van Dumoulin mij niet zo uitmaakte omdat Roglic daar ook succesvol rond reed.
Mijn huis zal niet Oranje of Geel kleuren. Maar als Roglic het vandaag afmaakt zal dat voor mij zeker een geluksmomentje zijn!
Ze gaan naar 31 miljoen dacht ik. Dat is hetzelfde als UAE maar wel nog een kleine 10 miljoen onder Ineos, die het vooral aan lonen uitgeeft.
Wederom een vermakelijk stuk maar kunnen we het kopje opinie weghalen? Dit is een aaneenschakeling van leuke feitjes maar mist wat mij betreft een een echt mening.
Waarom gaat Raymond er niet een keer met een gestrekt been in? "Jumbo is geen Nederlandse ploeg" of "Roglič moet Nederlander worden".
Als Ajax / Feijenoord / of PSV (iedereen te vriend houden) de Champions League wint zonder ook maar één Nederlander staat er een Nederlands vlaggetje, omdat het een team sport is.
De jeugd en mogelijk wat ouderen kunnen praten als brugman zo staat het in de statuten van de sport.
Ik vind Wout van Aert een formidabele renner ongelooflijk hoe deze man werkt voor Jumbo, ik vind Roglic ook een geweldige renner, ik geniet als ik ze zie rijden, maar qua gevoelens heb ik er niets mee. Toen Kruijswijk in 2016 in de vervloekte ijsmuur reed, had ik een van mijn slechtste dagen van de laatste 4 jaar, Toen Tom Dumoilin er idereen oplegde in de laatste tijdrit en rit van de Giro 2017 leefde ik op wolken.
Hoe mooi, hoe hard buitenlandse renners voor een Nederlandse ploeg ook rijden, die brengen nooit dat gevoel teweeg.
Vraagje aan de Belgen: had iemand in België in 1989 het gevoel dat LeMond voor België won?
Ik vind het echt mooi, dat Primoz, Wout, etc hun kansen bij TJV konden zien. Dumoulin, Kruijswijk, etc heben ook hun kans gekregen. Even afwachten wat ze laten zien.
Omg, Raymond heeft de grootste jinx ooit neergepend.. Hij dacht waarschijnlijk: wat Bram Tankink kan, dat kan ik beter..
En wat een ontreddering en verdriet vanavond in Nederland zeg.. De natie is ontroostbaar..