Opinie | De verkeerde risicoanalyses van Jumbo-Visma
Opinie Ze hadden op alle fronten de beste kaarten, maar uiteindelijk bleek er slechts één troef om uit te spelen. De luxe waar Jumbo-Visma in 2020 op rekende, kon in hun belangrijke missie geenszins worden verzilverd.
Met Primož Roglič, Steven Kruijswijk en de nieuwe aankoop Tom Dumoulin had de Nederlandse wielerploeg in liefst drie kopmannen voor de Tour de France geïnvesteerd, die alle drie bereid waren om zich aan het hogere doel ondergeschikt te maken. Aan de finish van de eerste echte bergrit in Loudenvielle blijkt dat het team nog maar één man en één tactiek heeft om de gele trui daadwerkelijk naar Parijs te brengen.
Eén strijdplan
De kracht van drie kopmannen kan het best worden uitgebuit wanneer de concurrentie niet weet in wie ze zich moeten vastbijten. Dat tactische wapen heeft Jumbo-Visma uiteindelijk nooit kunnen inzetten. Kruijswijk liep op de voorlaatste dag in de Dauphiné bij een val in de afdaling van de Col de Plan-Bois een scheurtje in zijn schouderblad op, terwijl Dumoulin al in de eerste Tourweek de strijd tegen zijn twijfels verloor.
Vanaf de top van de Col de Peyresourde was er nog maar één strijdplan: Primož Roglič zo goed mogelijk op de slotklim afzetten en dan moest de Sloveen uiteindelijk zelf proberen om een maximaal aantal seconden bij elkaar te sprokkelen. In die koerswijze groeide het team van de ‘killerwespen’ zelfs uit tot een geperfectioneerde versie van de Sky-trein.
Zelden was een team zo oppermachtig in de belangrijkste wedstrijd van het jaar. Het geel-zwart domineerde oppermachtig alle bergritten. Het legde met mannen als Robert Gesink, Wout van Aert, Tom Dumoulin en Sepp Kuss zo’n verschroeiend tempo op, dat de concurrentie zodanig naar adem hapte dat het idee om aan te vallen als sneeuw voor de zon verdween. Het werd niet de Tour van de aanvallers, maar ‘La Grande Boucle’ van de afvallers. En kopman Roglič zelf hoefde pas in de laatste honderden meters aan te zetten, om zo op vrijwel alle rivalen keer op keer seconden tijdwinst te boeken.
Misrekening
Jumbo-Visma en Roglič maakten in hun ogen de perfecte risicoanalyse. Het team vroeg zich af hoe hun kopman met een minimale energieverspilling een zo veilig mogelijke voorsprong opbouwen. Na de beklimming van de Puy Mary in de Auvergne was Tadej Pogačar in hun ogen de enig overgebleven concurrent. De zeventien seconden achterstand die hij op de steile Col de la Loze aan zijn broek kreeg van Roglič, werd bij de supermarktformatie enigszins hoogmoedig als het binnenhalen van de Tourzege gevierd. Een verschil van 57 seconden was voor de afsluitende tijdrit een ‘veilige’ marge.
Het bleek een complete misrekening. Ten eerste een onderschatting van de ongekende mogelijkheden van Pogačar. Er was geen les getrokken uit de Vuelta a España van vorig jaar, waar de toen 20-jarige Sloveen op de voorlaatste dag in de bergrit naar Plataforma de Gredos enorm uithaalde.
Liefst 35 kilometer reed ‘Pogi’ in deze twintigste rit solo, en hoe hard er ook achter hem werd achtervolgd, hij hield een voorsprong van ruim anderhalve minuut op de allerbesten. Het tekent dat zijn recuperatievermogen van een uitzonderlijk hoog niveau is. Daarom durfde men bij UAE Emirates de tijdrit naar La Planche des Belles Filles ook als dé D-day van deze te bestempelen.
Allan Peiper
Een tactiek die bij UAE Emirates uitgestippeld is door Allan Peiper. De naam van de Australische ploegleider, die vloeiend Nederlands spreekt door onder andere zijn jaren in dienst bij Peter Post, is diverse keren bij Jumbo-Visma genoemd als mogelijke versterking van het technische kader.
De 60-jarige Australiër staat bekend als een briljante tacticus en hij heeft zich de afgelopen maanden vooral om Pogačar ontfermd. Toch heeft Jumbo-Visma het niet gedurfd om deze ‘vreemdeling’ aan te nemen, maar koos men voor personen waarvan men zeker wist dat ze binnen de vertrouwde ‘familie’ pasten.
Waar Pogačar op de persconferentie zaterdagavond zijn recuperatievermogen als misschien wel zijn belangrijkste wapen bestempelde, is van Roglič bekend dat hij wel vaker een slechte dag in de slotweek van een grote ronde heeft. In de Tour van 2018 verspeelde hij op de laatste zaterdag, in de tijdrit naar Espelette, een podiumplaats. En vorig jaar zag hij de Girozege in de slotweek in rook opgaan.
Daarom werden er al vraagtekens geplaatst toen hij begin augustus oppermachtig koerste in de Tour de l’Ain en de Dauphiné. Was hij vorig jaar in de aanloop naar de Giro d’Italia immers ook niet te vroeg in vorm met zijn dominante optreden in de Ronde van Romandië? Op ruim veertig dagen voor het einde van de Tour demonstreerde hij dit jaar in de Rhône-Alpes in de voorbereidingswedstrijden al een topconditie. Dit in tegenstelling tot Pogačar, die pas in de Dauphiné dag na dag beter ging fietsen, maar niet in de buurt kwam van een zege.
Donderslag bij heldere hemel
Toch kwam voor vrijwel iedereen de nederlaag van Roglič op de klim van La Planche des Belles Filles als een donderslag bij helder hemel. Waar Pogačar zichzelf overtrof, bleef Roglič duidelijk onder zijn mogelijkheden. Binnen de ploeg giste iedereen naar de reden van de mindere dag van hun kopman.
Was het de vermoeidheid in de derde week van een grote ronde? Was het de stress voor het allesbepalende uur? Had hij iets onder de leden? Was het de tol van alle verplichtingen behorende bij elf dagen gele trui? Het waren vragen waarop niemand dit weekend een antwoord durfde of wilde geven.
In stress geloof ik niet direct. Reeds negen rittenkoersen heeft Roglič op zijn naam geschreven. Dan moet je ondertussen de druk van het verdedigen van de leiderstrui kunnen verdragen. De renner uit het steenkolengebied van Trbovlje is daarbij een enorme koele kikker, die zich normaal door niets en niemand uit het veld laat slaan.
Het incident rond het wegsturen van hoofdcoach Merijn Zeeman tekent wel dat er enige stress in het begeleidingsteam heerste. Al overheerste bij iedereen zeker het vertrouwen in een goede afloop. Wanneer er nog enige twijfel zou zijn geweest dat deze missie kon mislukken, had Zeeman zich tijdens de afsluitende tijdrit waarschijnlijk nooit laten volgen door een cameraploeg van de NOS.
Unieke kans
Prijs de dag niet voordat het avond is, is een gezegde dat ze binnen het team sinds 2016 toch zeker moeten kennen. In de Giro d’Italia leefde de toenmalige LottoNL-Jumbo formatie al helemaal op de roze wolk van Steven Kruijswijk, totdat een vrijwel zekere eindzege in de Italiaanse ronde verloren ging in een sneeuwmuur op de Colle del’Agnello. Die lessen zou je nu toch moeten terugzien.
Conditioneel had ik ook niet het gevoel dat Roglič aan het einde van zijn latijn zat. Juist op de Col de la Loze en de Montée du Plateau des Glières, de twee lastigste beproevingen van de Alpen, toonde hij zich heel overtuigend. Het was duidelijk dat de Sloveen de baas van het peloton was en met zijn geprezen tijdrijderscapaciteiten hoefde hij geen angst te hebben voor de laatste beproeving.
Misschien was de overtuiging dat het goed zat wel bij Jumbo-Visma té groot. Tactisch heeft men voor de meest veilige, maar ook voor de meest ‘simpele’ tactiek gekozen. Achteraf, met de nadruk op achteraf, kun je zeggen dat Jumbo-Visma met het dominante rijden op kop van het peloton Tadej Pogačar drie weken lang op sleeptouw heeft genomen. Achteraf heeft de winnaar echter altijd gelijk, terwijl men bij de verliezer met een vergrootglas naar mogelijke fouten gaat zoeken.
De pijn van deze nederlaag zal groot zijn. De enorme indruk die Jumbo-Visma de afgelopen weken in de Corona-Tour heeft gemaakt, mag echter niet worden vergeten. Dit optreden moet de bouwsteen voor veel nieuwe successen zijn. Al is ook wel duidelijk geworden dat de nieuwe generatie, met voorlopig Pogačar, Egan Bernal en Remco Evenepoel voorop, een enorme stempel op de komende jaren gaat drukken.
Dit realiserend, wordt duidelijk dat Jumbo-Visma de afgelopen weken een unieke kans heeft gemist om de heilige gele graal, de hoogste prijs in de wielersport, binnen te halen.
Snap er ook niet veel van dat er nu meteen moet gezocht worden naar wat er fout gegaan is bij TJV? Ze hebben volgens mij de tour gewoon perfect gereden op mogelijk die ene etappe na waar Tom zich opofferde (niet de keuze van het team) en ze Pogacar lieten rijden omdat die niet het grootste gevaar was (wat op dat moment ook gewoon een logische beslissing was)…
Verder heeft TJV de tour gedomineerd, alle aanvallen lam gelegd, zelf tijd gepakt waar het kon (op mogelijk die ene etappe na) en heeft Roglic laten zien dat hij helemaal geen slechte 3e week heeft. Gewoon op waarde verslagen door een (laten we hopen) supertalent die een belachelijk sterke tijdrit rijdt, kan toch gebeuren?
Met alles wat er voorgevallen is (Kruis out, Tom niet super, Benett gevallen) hadden ze ook niet echt anders kunnen fietsen toch?
Wijsheid achteraf uiteraard, maar het doel was geel in Parijs en niet ritzeges voor Wout (hoe prachtig die ook zijn).
Ook de Lefeveres en De Cauwers die nu met hun commentaar komen: tuurlijk jongens, jullie hadden het helemaal anders gedaan. Wout van Aert klassementskopman, zeker?
Niet zuur, alleen allergisch voor voorspelbaar gezeik. Alsof men met name in België vóór dit weekend zo'n fan was van de Jumbo-ploegleiding...
Uiteindelijk kom je dan met één kopman aan de start. Dat Dumoulin die 54 seconden verloor in de rit dat hij dacht niet kopman waardig te zijn maakt uiteindelijk ook het verschil niet. Achteraf gezien was hij deze Tour in ieder scenario wel op een minuut of vijf à zes van de winnaar geëindigd. Het enige verschil had misschien kunnen zijn dat Dumoulin dan een keer had kunnen aanvallen. Maar ruimte had hij sowieso nooit gekregen, uiteindelijk had niemand hem zomaar even vijf minuten gegeven. En mocht er gereageerd zijn geweest door een Pogacar of in dat stadium nog andere podiumkandidaten, dan was Tom er ook afgereden.
Conclusie Jumbo-Visma had niet heel veel anders kunnen doen dan nu. Roglic was goed, zelfs super op sommige momenten. Maar Pogacar was gewoon nog beter.
Misschien als Kruijswijk en Dumoulin ook fit waren geweest, dat je dan iets meer op verschillende paarden had kunnen wedden. Aangezien Pogacar de ploeg niet had om overal op te kunnen reageren.
Maar dat is misschien ..... we zullen het nooit weten.
Er was geen enkel teken aanwezig om realistisch te verwachten dat het verschil op zaterdag zó groot zou zijn.
Of vinden jullie bv. een Dumoulin of Van Aert maar domme mensen? Want zij zagen dit ook niet aankomen en hebben 3 weken met Pogacar gefietst. Als zij ook maar een klein beetje het idee hadden dat dit er in zat dan was hun verbijstering niet zo groot geweest.
Nee, niemand wist dit, maar jij wel!
https://www.npostart.nl/nos-tour-de-france/19-09-2020/POW_04672373 4:55:40
“zijn [Roglic] perfecte weg vanaf 2016 naar deze heilige, gele graal.”
“… heeft Roglič zich kunnen ontwikkelingen tot de onaantastbare Tourwinnaar.”
“Wanneer Primož Roglič zondag op de Champs Elysées op de hoogste trede stapt …”
“… kunnen de huidige landgenoten binnen Jumbo-Visma wel hardop zeggen dat hun gele missie geslaagd is.”
En nu lezen we:
“een onderschatting”
“een complete misrekening”
En als uitsmijter:
“Prijs de dag niet voordat het avond is”
Nee, erg sterk is het allemaal niet.
Toen Bernal kansloos op 6 min stond, was de tijd rijp om 100% zekerheid voor het Geel in Parijs veilig te stellen. Hoe? Door Dumoulin mee in een ontsnapping te sturen. Ik schreef dit meteen, dus niet met kennis achteraf.
Ook De Cauwer vindt dat de ploegleiding een fout heeft gemaakt:
https://sporza.be/nl/2020/09/19/jose-de-cauwer-fout-ploegleiding-dat-jumbo-visma-tour-niet-wint~1600534714933/
Een team dat zo magistraal boven het maaiveld (peloton) uitsteekt mag de Tour nooit verliezen.
o wacht
Yeah right, de onzin wordt zo groot dat ik er moet om lachen.
Je eerst zin ontkracht gelijk jouw hele betoog:
“Nadat Kruijswijk op een sneeuwhoop reed, wist ik al dat TJV nooit een grote ronde zou gaan winnen.”
Vorig jaar heeft TJV nog de Vuelta gewonnen…
1. De ploegleiding had geen aandeel in Kruijswijk zijn val, en zonder had Steven waarschijnlijk z'n enige grote ronde gewonnen.
2. Roglic wist vorig seizoen toch wel degelijk een grote ronde te winnen.
Wel ben ik het met je eens dat er binnen de ploegleiding van Jumbo schoonmaak gemaakt mag worden. Het komt idd af en toe behoorlijk amateuristisch over.
Als ik naar dat zenuwachtige gebeuren kijk van afgelopen zaterdag, waarbij andere renners bezig waren rondom Roglic (rugnummertje en andere zaken), of waarbij hij een experiment uitvoert met een andere helm. Dan denk ik ook, waarom niet gewoon alles doen zoals je het altijd doet ?
Zeeman is daarbij het tegenovergestelde van een Peiper, die de rust zelve is. In het verleden is al gebleken dat Roglic heel af en toe last krijgt van de spanning. (Tour 2018 tijdrit waarin hij het podium verspeelt.)
Het uitsluiten van stress kip/zenuwpees Zeeman zal in dit geval dus geen positieve gevolgen hebben gehad in de laatste paar dagen.
Gelukkig hebben we deze Tour geen "plasincidentjes" meegemaakt van de ploegleiding, want ook daarmee zette de Jumbo ploegleiding zich goed te kijk.
En er zijn uiteraard nog wel diverse voorbeeldjes te vinden van de afgelopen twee/drie jaar waarin de Jumbo ploegleiding de risee van het internationale peloton was.
Nu zal ik niet zo ver gaan om te zeggen dat Roglic de Tour hier verloren heeft door de ploegleiding. Maar voor een ploeg die alles tot in de puntjes wenst te regelen en overal de meest professionele benadering voor zoekt, mag er ook wel eens naar de leiding gekeken worden inderdaad.
Daarentegen droom (nachtmerrie) ik nog wel eens van de tuimelpartij van Kruijswijk. Niet zo zeer de val zelf, maar vooral wat er daarna gebeurde, met name de rol van de ploegleiding (meneer Engels), die geen enkele kleefbidon aanreikte, die geen enkel derailleur-mankementje ensceneerde, die kortom schitterde door sportief gedrag.
Afijn, genoeg over die falende leiding. Ik las net dat Merckx ook al zijn kritiek wereldkundig heeft gemaakt.
Haha, je wijt nu je eigen gebrek (niet weten dat hij wél een grote ronde heeft gewonnen, namelijk de vorige die is verreden) aan hemzelf. Erg sterk :)
Geef gewoon toe dat je er helemaal naast zit, dat mag best.
Ik vond het wel jammer dat Dumouling niet werd meegestuurd in de vlucht van de laatste bergetappe. Dan had UAE uit het kot moeten komen. Alleen waren ze zeer waarschijnlijk geholpen door Astana en/of Bahrein.
De sterkste heeft gewonnen, so be it. Op naar de Giro!
Ik had echter wel al in week 2 aangegeven dat 1 min tijd marge niet veel is om ontspannen te zijn... beetje slechte dag en een lekke band en het is gedaan terwijl je het niet over de etappe maar over de Tour hebt..
(voor diegene die over me heen gaan vallen dat ik lekker achteraf praat, het staat hier op de site op diverse plaatsen met datum en tijd)
Als Jumbo al voor het debakel van groenewegen in polen besluit om die thuis te laten dan ga je voor geel en zijn etappes niet belangrijk.. dus de druk op die hele ploeg is verschrikkelijk hoog.
De etappe dat Tom op kop ging rijden was ik lang niet de enige die zei dat het foute tactiek is, dat kun je gewoon nagaan met artikelen en uitzendingen van die dag.
Ook hebben commentatoren al lang voor zaterdag zichzelf afgevraagd wat die gele trein daar steeds deed als er een ongevaarlijke ontsnapping was en Roglic het verschil die dag niet maakt (al dan niet kunnen)
Dus ik vind Kerckhofs een vervelende vent want die komt idd meestal lekker makkelijk achteraf...
Maar hier praten ze net alsof je kon het allemaal niet weten en niemand zei het.. er waren er met hopen die de tactiek in de 2e week al niet konden volgen. Maak het verschil of hou gewoon je gemak.
Dit in combinatie met het verhaal dat men zich met Pogacar vooraf op de tijdrit heeft gericht doet vermoeden dat men vooraf er bewust voor koos om onder de radar te blijven. Het moest niet duidelijk worden hoe sterk Pogacar was omdat hij toch niet de ploeg had om een eventuele gele trui te verdedigen.
Ofwel hij heeft al die bergetappes toneel gespeeld dat hij niet beter kon om dan in de tijdrit te laten zien wat hij werkelijk kon. Ofwel hij heeft zijn truc special bewust bewaard voor de tijdrit. Zodat hij bij eerdere controles niet opgemerkt zou worden.
https://speld.nl/2020/09/21/pogacar-krijgt-winkelverbod-bij-jumbo/