Opinie | De verkeerde risicoanalyses van Jumbo-Visma
Opinie Ze hadden op alle fronten de beste kaarten, maar uiteindelijk bleek er slechts één troef om uit te spelen. De luxe waar Jumbo-Visma in 2020 op rekende, kon in hun belangrijke missie geenszins worden verzilverd.
Met Primož Roglič, Steven Kruijswijk en de nieuwe aankoop Tom Dumoulin had de Nederlandse wielerploeg in liefst drie kopmannen voor de Tour de France geïnvesteerd, die alle drie bereid waren om zich aan het hogere doel ondergeschikt te maken. Aan de finish van de eerste echte bergrit in Loudenvielle blijkt dat het team nog maar één man en één tactiek heeft om de gele trui daadwerkelijk naar Parijs te brengen.
Eén strijdplan
De kracht van drie kopmannen kan het best worden uitgebuit wanneer de concurrentie niet weet in wie ze zich moeten vastbijten. Dat tactische wapen heeft Jumbo-Visma uiteindelijk nooit kunnen inzetten. Kruijswijk liep op de voorlaatste dag in de Dauphiné bij een val in de afdaling van de Col de Plan-Bois een scheurtje in zijn schouderblad op, terwijl Dumoulin al in de eerste Tourweek de strijd tegen zijn twijfels verloor.
Vanaf de top van de Col de Peyresourde was er nog maar één strijdplan: Primož Roglič zo goed mogelijk op de slotklim afzetten en dan moest de Sloveen uiteindelijk zelf proberen om een maximaal aantal seconden bij elkaar te sprokkelen. In die koerswijze groeide het team van de ‘killerwespen’ zelfs uit tot een geperfectioneerde versie van de Sky-trein.
Zelden was een team zo oppermachtig in de belangrijkste wedstrijd van het jaar. Het geel-zwart domineerde oppermachtig alle bergritten. Het legde met mannen als Robert Gesink, Wout van Aert, Tom Dumoulin en Sepp Kuss zo’n verschroeiend tempo op, dat de concurrentie zodanig naar adem hapte dat het idee om aan te vallen als sneeuw voor de zon verdween. Het werd niet de Tour van de aanvallers, maar ‘La Grande Boucle’ van de afvallers. En kopman Roglič zelf hoefde pas in de laatste honderden meters aan te zetten, om zo op vrijwel alle rivalen keer op keer seconden tijdwinst te boeken.
Misrekening
Jumbo-Visma en Roglič maakten in hun ogen de perfecte risicoanalyse. Het team vroeg zich af hoe hun kopman met een minimale energieverspilling een zo veilig mogelijke voorsprong opbouwen. Na de beklimming van de Puy Mary in de Auvergne was Tadej Pogačar in hun ogen de enig overgebleven concurrent. De zeventien seconden achterstand die hij op de steile Col de la Loze aan zijn broek kreeg van Roglič, werd bij de supermarktformatie enigszins hoogmoedig als het binnenhalen van de Tourzege gevierd. Een verschil van 57 seconden was voor de afsluitende tijdrit een ‘veilige’ marge.
Het bleek een complete misrekening. Ten eerste een onderschatting van de ongekende mogelijkheden van Pogačar. Er was geen les getrokken uit de Vuelta a España van vorig jaar, waar de toen 20-jarige Sloveen op de voorlaatste dag in de bergrit naar Plataforma de Gredos enorm uithaalde.
Liefst 35 kilometer reed ‘Pogi’ in deze twintigste rit solo, en hoe hard er ook achter hem werd achtervolgd, hij hield een voorsprong van ruim anderhalve minuut op de allerbesten. Het tekent dat zijn recuperatievermogen van een uitzonderlijk hoog niveau is. Daarom durfde men bij UAE Emirates de tijdrit naar La Planche des Belles Filles ook als dé D-day van deze te bestempelen.
Allan Peiper
Een tactiek die bij UAE Emirates uitgestippeld is door Allan Peiper. De naam van de Australische ploegleider, die vloeiend Nederlands spreekt door onder andere zijn jaren in dienst bij Peter Post, is diverse keren bij Jumbo-Visma genoemd als mogelijke versterking van het technische kader.
De 60-jarige Australiër staat bekend als een briljante tacticus en hij heeft zich de afgelopen maanden vooral om Pogačar ontfermd. Toch heeft Jumbo-Visma het niet gedurfd om deze ‘vreemdeling’ aan te nemen, maar koos men voor personen waarvan men zeker wist dat ze binnen de vertrouwde ‘familie’ pasten.
Waar Pogačar op de persconferentie zaterdagavond zijn recuperatievermogen als misschien wel zijn belangrijkste wapen bestempelde, is van Roglič bekend dat hij wel vaker een slechte dag in de slotweek van een grote ronde heeft. In de Tour van 2018 verspeelde hij op de laatste zaterdag, in de tijdrit naar Espelette, een podiumplaats. En vorig jaar zag hij de Girozege in de slotweek in rook opgaan.
Daarom werden er al vraagtekens geplaatst toen hij begin augustus oppermachtig koerste in de Tour de l’Ain en de Dauphiné. Was hij vorig jaar in de aanloop naar de Giro d’Italia immers ook niet te vroeg in vorm met zijn dominante optreden in de Ronde van Romandië? Op ruim veertig dagen voor het einde van de Tour demonstreerde hij dit jaar in de Rhône-Alpes in de voorbereidingswedstrijden al een topconditie. Dit in tegenstelling tot Pogačar, die pas in de Dauphiné dag na dag beter ging fietsen, maar niet in de buurt kwam van een zege.
Donderslag bij heldere hemel
Toch kwam voor vrijwel iedereen de nederlaag van Roglič op de klim van La Planche des Belles Filles als een donderslag bij helder hemel. Waar Pogačar zichzelf overtrof, bleef Roglič duidelijk onder zijn mogelijkheden. Binnen de ploeg giste iedereen naar de reden van de mindere dag van hun kopman.
Was het de vermoeidheid in de derde week van een grote ronde? Was het de stress voor het allesbepalende uur? Had hij iets onder de leden? Was het de tol van alle verplichtingen behorende bij elf dagen gele trui? Het waren vragen waarop niemand dit weekend een antwoord durfde of wilde geven.
In stress geloof ik niet direct. Reeds negen rittenkoersen heeft Roglič op zijn naam geschreven. Dan moet je ondertussen de druk van het verdedigen van de leiderstrui kunnen verdragen. De renner uit het steenkolengebied van Trbovlje is daarbij een enorme koele kikker, die zich normaal door niets en niemand uit het veld laat slaan.
Het incident rond het wegsturen van hoofdcoach Merijn Zeeman tekent wel dat er enige stress in het begeleidingsteam heerste. Al overheerste bij iedereen zeker het vertrouwen in een goede afloop. Wanneer er nog enige twijfel zou zijn geweest dat deze missie kon mislukken, had Zeeman zich tijdens de afsluitende tijdrit waarschijnlijk nooit laten volgen door een cameraploeg van de NOS.
Unieke kans
Prijs de dag niet voordat het avond is, is een gezegde dat ze binnen het team sinds 2016 toch zeker moeten kennen. In de Giro d’Italia leefde de toenmalige LottoNL-Jumbo formatie al helemaal op de roze wolk van Steven Kruijswijk, totdat een vrijwel zekere eindzege in de Italiaanse ronde verloren ging in een sneeuwmuur op de Colle del’Agnello. Die lessen zou je nu toch moeten terugzien.
Conditioneel had ik ook niet het gevoel dat Roglič aan het einde van zijn latijn zat. Juist op de Col de la Loze en de Montée du Plateau des Glières, de twee lastigste beproevingen van de Alpen, toonde hij zich heel overtuigend. Het was duidelijk dat de Sloveen de baas van het peloton was en met zijn geprezen tijdrijderscapaciteiten hoefde hij geen angst te hebben voor de laatste beproeving.
Misschien was de overtuiging dat het goed zat wel bij Jumbo-Visma té groot. Tactisch heeft men voor de meest veilige, maar ook voor de meest ‘simpele’ tactiek gekozen. Achteraf, met de nadruk op achteraf, kun je zeggen dat Jumbo-Visma met het dominante rijden op kop van het peloton Tadej Pogačar drie weken lang op sleeptouw heeft genomen. Achteraf heeft de winnaar echter altijd gelijk, terwijl men bij de verliezer met een vergrootglas naar mogelijke fouten gaat zoeken.
De pijn van deze nederlaag zal groot zijn. De enorme indruk die Jumbo-Visma de afgelopen weken in de Corona-Tour heeft gemaakt, mag echter niet worden vergeten. Dit optreden moet de bouwsteen voor veel nieuwe successen zijn. Al is ook wel duidelijk geworden dat de nieuwe generatie, met voorlopig Pogačar, Egan Bernal en Remco Evenepoel voorop, een enorme stempel op de komende jaren gaat drukken.
Dit realiserend, wordt duidelijk dat Jumbo-Visma de afgelopen weken een unieke kans heeft gemist om de heilige gele graal, de hoogste prijs in de wielersport, binnen te halen.
Twee opmerkingen.
1. Waar waren deze hoeders van de zuivere strategie tijdens de Tour? Toen was Jumbo het al aan het verknallen zo stelt men. Of is dit puur achteraf gehypotheseer, zodat je er niet naast kunt zitten qua uitkomst. Die luxe had Jumbo inderdaad niet.
2. De denkfout hierin is dat de andere strategie net zozeer een spiegelkant heeft. Namelijk dat wanneer je niet een hoog tempo oplegt en de mensen opoffert voor de kopman, dat niet alleen je eigen ploeggenoten kunnen aanvallen, maar ook alle concurrenten die je juist hebt geëlimineerd. Dus een Lopes, Porte, Mas etc. En hoe meer tijd die pakken, hoe meer je die ook in de gaten moet houden. En dus hoe meer Pogacar daar gebruik van kan maken.
Levevre kwam ook al met deze insteek, maar ook met de luxe die verantwoordelijkheid niet te hoeven dragen. Hij stuurt traditioneel een vrijbuitersploeg aan. Hij heeft niets met een Tour die dictatoriaal wordt geleid zoals door US Postal, Sky, Ineos, Jumbo. Sterker nog, hij gooide gelijk maar weer de arrogantie en niet sympathiek kaart op tafel.
Wat mij betreft vlucht je dan weg in makkelijke, om niet te zeggen vrij verwerpelijke platitudes.
Als Jumbo zo had gekoerst en Pogacar had de Tour gewonnen, omdat hij met deze tijdrit eigenlijk niet te verslaan is door wie dan ook, had Jumbo ook gefaald in de ogen van critici en had men verzuimd om verantwoordelijkheid te nemen met de beste ploeg in de Tour. Of i.d.
De hele aanpak klopte, zelfs tegen een vrij absurd sterke jongeling in het hooggebergte, op de laatste klim in de slottijdrit na. En ook daar was geen fietswissel, helm of versnelling tegen op gewassen.
Team Jumbo Visma heeft hun middelen gewoon perfect ingezet. Eigenlijk heb ik Roglic geen enkele dag écht uitzonderlijk erg sterk zien rijden. En ondanks dat had hij toch een minuut voorsprong opgebouwd voor die beslissende tijdrit. In elk normaal scenario zonder pech zou dat gewoon genoeg zijn.
Roglic reed absoluut niet de beste tijdrit van zijn leven, en het demotiverende nieuws van zijn tussentijden (of beter gezegd: die van Pogacar) zal daarbij zeker niet geholpen hebben. Ondanks die mentale uitputtingsslag reed hij de 5e tijd, en deed er slechts een halve minuut langer over dan Dumoulin. Eerlijk is eerlijk, na 3 weken afzien is dat gewoon een prima tijd.
Niemand had kunnen voorzien dat Pogacar na die 3 weken nog zó ongeloofwaardig hard zou kunnen rijden. Hij had na de 30 kilometer 'vlakke' aanloop al de 2e tussentijd: slechts 1 seconde achter specialist Dumoulin.
En toen kwam die klim met in de kantlijn het duel om de bolletjestrui. Carapaz heeft die hele vlakke aanloop zijn energie kunnen sparen. En ondanks dat was Pogacar op de klim gewoon 1 minuut en 9 seconden sneller dan de Giro-winnaar van vorig jaar. Dat is 7% sneller!
Ter vergelijking: zijn klimtijd op dit segment op Strava is een halve minuut (!) sneller dan iemand hier ooit is geweest onder de meest perfecte omstandigheden...
(Die KOM staat overigens sinds zaterdag op naam van ene Richie Porte die zijn tijdrit wel geüpload heeft. Porte was daarmee 21 seconden sneller dan de oude toptijd van Pinot).
Zo'n onmenselijke tijdrit daar valt niet tegenop te fietsen, plannen of analyseren. Dat tart alle logica. Dan ben je gewoon terecht de kampioen.
Ik hoop voor alle andere "kanshebbers" dat Pogacar niet meedoet op het WK, in welke discipline dan ook...
Dat het verschil tussen Pogacar en de rest zó verschrikkelijk groot is, is gewoon heel erg bijzonder. Maar volgens mij is iedereen het daar ook wel over eens. We hebben het hier over tijdrijders en klimmers die op eigen terrein op minuten worden gereden, en dat ná 3 weken koers.
Het artikel suggereert dat dit een verkeerde risicoanalyse zou zijn van Jumbo Visma, en daar ben ik het niet mee eens. Na het wegvallen van Kruijswijk en plotseling ook Dumoulin moest de tactiek worden aangepast. Roglic was deze tour simpelweg minder goed dan Pogacar. Dat Jumbo Visma met deze tactiek toch nog heel erg dicht in de buurt is gekomen pleit juist vóór hun risicoanalyse, en niet ertegen.
Los daarvan ben ik ergens ook wel blij dat het nu uiteindelijk eens niet loont om 3 weken met zo'n robottrein op kop te rijden... Hopelijk volgend jaar toch een andere tactiek ;-)
Nou, wie o wie zou RK nou kunnen zijn? Je mag drie keer raden!
Als hij in dezelfde groep als Molema was binnengekomen dan hadden ze hem nog kunnen uitspelen.
En ik den dat Gesink en Van Aert een te hoog tempo fietsten
En achteraf. Tja. "Achteraf kijk je een koe in z'n kont" zei mijn opa altijd.
Ik denk dat poga sws wel gewonnen had maar jumbo met als verantwoordelijke zeeman heeft totaal de verkeerde keuze gemaakt en heeft dus hard gefaald.
Als jumbo minder hard op kop gefietst had was roglic minder moe geweest de laatste dag en was het verschil minder groot geweest.
Jumbo had de tour zo ligt mogelijk moeten maken zodat het meer leek op een 2 weekse cours in plaats daarvan hebben ze het juist zo zwaar mogelijk gemaakt.
Denk wel bij een minder zware tour met meer vlakke tijdrit meters dumoulin (in topvorm) en Roglic een sterk blok is dat zeker niet kansloos is.
Ik hoop voor Wielerflits dat hij nog in zijn proeftijd zit zodat ze kostenloos onder dit contract uit kunnen....
Achteraf is altijd makkelijk praten natuurlijk maar laten we gewoon eerlijk zijn : wat Pogacar liet zien was gewoon buitengewoon sterk. De wattages die hij trapte. Ongelovelijk. Dat het een meestee klimmer was , wisten we al. Maar op het vlakke maar 1 tel achter Dumoulin en ruim voor erkende hard rijders als Cavagna, Van Aert etc.
tuurlijk Roglic zn tijdrit was niet zn sterkste, maar alleszinds heel degelijk nog, maarer was er gewoon een heel veel betr en dat had op voorhand bijna niemand verwacht.
Maar serieus, een heel verhaal, een hoop gezegdes. Maar geen antwoord op de vraag, wat ging er nu fout bij jumbo visma. Waarom verloren ze alles? Waar hebben ze het laten liggen? Ja hij was het 9e wagonnetje, hoe voorkom je dit? De vraag die ook beantwoord mag worden, is roglic, wel een echte grote ronde leider? Een koers van een week tot 2 weken vergt een andere leider dan voor een grote ronde.
En die potsierlijke suggestie dat het team zich misrekend had toen het dacht dat 57 seconden ‘wel genoeg’ was. Alsof ze eigenlijk makkelijk nog meer tijd hadden kunnen pakken op Pogacar maar te laks waren om het te doen o.i.d. Wat een kul! Pogacar was gewoon te goed.
Ik begrijp ook niet welke ‘lessen’ uit de val van Kruijswijk In de Giro RK het team verwijt niet te hebben getrokken. Bedoelt hij dat als ze toen hadden geleerd dat het altijd nog mis kan gaan, dat het dan Roglic geel had gedragen in Parijs? Hoe dan? Dit is gewoon holle praat.
Ik vind dit een hele luie column. Ook erg lelijk in zijn taalgebruik.
@Lessen sneeuwmuur Kruijswijk: 'It ain't over 'till the fat lady sings' waren de woorden van Plugge. Pot verwijt ketel.
Ik mis de video- en audiobijdragen van Youri en Maxim met onderbouwing, inhoud en liefde voor de koers.
Wat Tom daar tussen de regels door zegt is precies de reden waarom het is mis gegaan.
Niemand zal het voluit zeggen, maar iedereen denkt het zelfde. Niemand wilt er aan toe geven omdat het de deceptie is waar in deze tijd niemand op zit te wachten en elk geloofwaardigheid te niet wordt gedaan die de sport nog heeft.
Voor nu is het bijzonder, buitenaards en geweldig wat we gezien hebben, wil ik er al te graag in mee gaan, helaas te vaak is die roze wolk uiteindelijk ook weer uit elkaar gespat. A feel good story is what we need, alles beter dan het saaie regime van een op dat moment heersende ploeg met helaas een saaie kopman met geweldige side-kicks in Tom, Wout en de rest.
https://forum.cyclingnews.com/threads/tadej-pogacar-and-mauro-giannetti.36206/
veel leesplezier
1. Pogacar trapt uitzonderlijk hoge waarden
2. Gianetti is de manager van UAE
1+2: Pogacar is gedopeerd
Ik zal nooit m'n hand in het vuur steken voor mensen die ik niet ken maar ik zou als wielerliefhebber ook geen lol meer beleven als ik elke "uitzonderlijke" prestatie op die manier moet bekijken. Ja hij rijdt klimtijden uit dopingjaren van de tabellen. Ja 6,8W/kg is extreem. Ja 1863HM per uur klimmen is extreem. Maar als dat een bewijs van dopinggebruik is dan zouden ook alle wereldrecords die in het atletiek of zwemmen worden gebroken per definitie verdacht moeten zijn want "sneller dan in tijden dat er doping werd gebruikt".
Ik ga dan ook graag verder door op zo'n verhalen. Als Pogacar gedopeerd wordt door de ploegmanager, waarom dan alleen hij? Waarom rijdt Aru en zelfs De La Cruz dan al maanden rond als een natte dweil? En waarom het dan zo spannend maken? Of denken we nog dat er zo'n flesje toverdrank bestaat dat je 's morgens opdrinkt waardoor je de rest van de dag 10km/h rapper rijdt? Ze hadden er dan maar twee flesjes van (eentje op de Peyresourde, eentje voor de tijdrit)? Want de dag voor de tijdrit moest hij nog harken om het wiel te houden van Roglic. Voor alle duidelijkheid: zo werkt doping niet (meer).
"Pogi, here is my plan. You ride 6.9w/kg on the planche de belles filles and ride all the world leaders in the ITT to shit"
En verder was de tactiek gewoon heel zwak. Men maakte van elke beslissende étappe een afvalrace maar zocht nooit zelf de aanval om voorsprong te pakken. Er zat geen enkele creativiteit in de plannen. Terwijl iedereen kon zien dat Pogacar de hele Tour de beste renner was. Toen hij aanviel in de Pyrenéen had men op het wiel moeten zitten; je laat je concurrent niet gaan, ook niet als hij net tijd heeft verloren in een waaier.
Alsof het allemaal zo makkelijk en vanzelfsprekend 'gewoon' is. Schei daar toch eens mee uit
Bruyneel en Kerckhoffs leveren munitie voor het discussieforum en leveren gewoon, al dan niet gemeend, stukjes opinie aan. Eigenlijk hetzelfde als Zonneveld hoewel die het allemaal wat kunstzinniger aanpakt. Er ontstaat bij nagenoeg elk exemplaar een mooie discussie tussen de forumleden waarmee het fungeert als katalysator van de absolute kwaliteit alhier.
Zie het vooral ook als uitdaging om fraaie terechtwijzingen te plaatsen en niet als irritante wijsneuzerig.
En dat maakt weer dat ik woordkeuzes zoals misrekening, onderschatting, hoogmoedig en dat er geen les is getrokken overdreven vind. Froome reed in rit 19 van de Giro in 2018 ook een solo van 80km, maar in de daarop volgende tour reed Froome 1sec langzamer dan Dumoulin in de ITT. Misschien is het niet onmogelijk dat Pogacar 1min21 wegrijdt, maar heel waarschijnlijk is het zeker niet. De woordkeuzes vind ik hier dan onnodig overdreven en daardoor storend (of irritant wijsneuzerig :-)).
Nee zeker niet. Ik verwacht alleen wat meer van een ingehuurde professional dan achteraf praten en open deuren intrappen.
Want werkelijk niemand geloofde in de kansen van Pogacar. Mag dan dus ook niemand TJV is verwijten?
Prima analyse van Kerckhofs.