Interview Oliver Naesen stoomt zich in de Ronde van Wallonië klaar voor de Ronde van Frankrijk. “Veel liever hier dan in de Dauphiné elke dag de nek afgereden worden”, vindt hij. Naesen start in de Tour overigens met meer vrijheid dan de voorbije jaren. “Ik wil dolgraag een rit winnen.”

Niet alleen een handvol topsprinters kiest dit jaar voor de Ronde van Wallonië als ultieme voorbereiding op de Ronde van Frankrijk. Ook enkele kanshebbers op ritwinst in de Tour vinden deze vierdaagse de ideale aanloop. Zoals Philippe Gilbert, Greg Van Avermaet en ook Oliver Naesen. Voor de start van de openingsrit konden we hem een paar minuten spreken.

Was het jouw eigen keuze om via de Ronde van Wallonië naar de Tour te gaan?
“Absoluut, ja. Ik stond eerst op het lijstje voor de Dauphiné, hoor. Maar ik ben supercontent dat ze mij eraf hebben gehaald toen het parcours daar werd bekendgemaakt. En nu zeker, als ik mijn ploegmaats hoor die daar aan de start stonden… Ik denk dat die Dauphiné geweldig slecht was voor de moral.”

Slecht voor de moral, maar misschien wel goed voor de benen?
“Dat denk ik niet. Eerlijk? Als je er daar vijf dagen op rij de nek wordt afgereden, ik weet niet of je daar beter van wordt. Bovendien, het is geen typische Dauphiné zoals anders, waarna je nog meer dan drie weken hebt om te herstellen. De Tour begint binnen minder dan veertien dagen al. Dan ben ik veel liever hier.”

Hoe schat je jouw conditie in, Oliver?
“Ik ben heel blij met de vorm. Op training kan het precies zelfs niet op. Maar ik moet dan ook wel een keer ‘prijs gaan rijden’ natuurlijk. Ik vertrok ook met datzelfde goede gevoel naar Italië, maar daar werd het niets. Al wijt ik dat vooral aan de hitte. In Strade Bianche was het van in het begin van de wedstrijd al de hel. Ook in Milaan-San Remo was het snel heel warm. Wat een verschil met vorig jaar.”

Naesen (l) met Mathieu van der Poel – foto: Cor Vos

“Op de Cipressa, mijn eerste echte inspanning van de dag, kwam ik nog in de top tien boven. Alles onder controle, dacht ik. Maar ik bleef de daaropvolgende kilometers veel te lang buiten adem zitten. Ik herstelde maar niet, met als gevolg dat ik quasi à bloc aan de Poggio begon. Ik geraakte er wel over, maar ik had niets extra’s meer om er daar nog een ei op te geven. Ik eindig op de Via Roma uiteindelijk maar op een paar seconden van de winnaar, maar met een heel ander gevoel dan een jaar geleden. Dus wat dat betreft, hoop ik hier wel op een resultaat.”

In het eindklassement?
“Ja. Ik wil dat proberen tot een goed einde te brengen. Of een rit winnen, mag ook. We staan hier aan de start met een goede ploeg, hoor. Sylvan Dillier is in orde. Andrea Vendrame is in de vorm van zijn leven. Clément Venturini marcheert goed. Venturini is overigens nog in de running voor een plekje in de Tourkern.”

Heb jij al zicht op jouw rol in de Tour?
“Jawel. Dit jaar zou ik heel graag een rit winnen!”

In het verleden kreeg je daar de vrijheid niet toe, moest je aan de zijde van Bardet blijven…
“Klopt, maar nu ga ik die vrijheid wel krijgen. Wat dat klassement van Bardet betreft, moeten we eerlijk zijn. Hij zal wel meedoen voor misschien een vijfde plaats, maar tegen het verschrikkelijke Jumbo-Visma, Team Ineos… Misschien is het geen slecht idee om eens het geweer van schouder te veranderen. Romain weet dat zelf ook. Hij blijft een goed klassement nastreven, maar ik zal toch meer ruimte krijgen.”