Michael Boogerd: “Nog steeds last van biografie Thomas Dekker”
Michael Boogerd heeft in het tv-programma De gevaarlijkste wegen teruggekeken op de periode waarin hij als wielrenner doping gebruikte en de biografie van Thomas Dekker, waar hij nog steeds last van ondervindt. “Dan kom je eigenlijk in een soort depressie terecht.”
Voor de opnames van het tv-programma, die eind vorig jaar zijn gemaakt, zocht Boogerd (47) samen met cabaretier Edson da Graça in een terreinauto de ongerepte natuur van Slowakije op. Tijdens hun vierdaagse toer van Bratislava naar Banská Štiavnica over grotendeels smalle geitenpaadjes voeren de twee openhartige gesprekken, waarbij ook het dopinggebruik van Boogerd ter sprake komt.
Hoe gaat dat dan, wil Da Graça van hem weten. “Bij de amateurs en de junioren was ik echt wereldtop. Toen werd ik beroepsrenner en in een keer leek het wel alsof ik niets meer kon. Vrij snel kom je erachter dat er iets gaande is. Daar wordt ook over gesproken: er is een middel dat veel renners gebruiken en daarom gaat het zo hard. Toen heb ik die keuze eigenlijk vrij snel gemaakt. Bijna iedereen deed het, dus ik had nooit het gevoel dat ik de boel aan het belazeren was.”
Schuldig voelt de oud-renner zich er niet over. “Ik baal eigenlijk gewoon meer dat ik niet uit een andere generatie ben gekomen. In de generatie voor mij gebeurde veel dingen, maar zij kwamen er veel makkelijker mee weg dan wij. De generatie ná mij heeft weer kunnen bogen op de slechte generatie die wij waren. Het lijkt wel alsof alles wat voor en na ons zat rechtstreeks uit het kleine huis op de prairie kwam, en dat wij een beetje het kwaad waren.”
Depressie
Ook vertelt Boogerd zijn reisgezel over de nasleep van de biografie van Thomas Dekker, die in 2016 werd gepubliceerd. “Nadat het boek was uitgekomen, liep ik maandenlang rond met een gevoel van – niet dat ik hem iets aan wilde doen of zo – dat ik een keer gerechtigheid moest halen. Het is een heel slechte gedachte en daar ga je je heel slecht door voelen. En dan kom je eigenlijk in een soort depressie terecht. Daar heb ik echt wel last van ondervonden. En nog steeds.”
Sinds die tijd voelt hij zich niet goed in zijn vel. “Misschien is het niet terecht als ik het zo zeg, maar vooral door het onrecht dat me is aangedaan. Dat is puur mijn gevoel. Ten eerste omdat iemand op die manier geld over jouw rug verdient. En dat het boek misschien ook wel op een bepaalde manier is geschreven dat het heel spectaculair is. Ik ga niet zeggen dat het allemaal niet waar is, absoluut niet. Maar het is hier en daar wel een beetje aangedikt.”
“Ook in het boek komt het eruit alsof ik hem aan de dope heb gebracht, als je een beetje tussen de regels door leest.” Dat steekt de winnaar van Touretappes in Aix les Bains (1996) en La Plagne (2002) nog het meeste. “Want dat is gewoon echt niet waar. Dekker is pas op het allerlaatste moment bij mij terechtgekomen en daarvóór regelde hij het gewoon allemaal zelf of via iemand anders.”
Vertrouwen
Of Boogerd ervoor openstaat om het nog eens bij te leggen met Dekker, wilde Da Graça tot slot weten. “Ik heb dat altijd wel graag gewild. Al toen het boek uitkwam, heb ik hem een paar keer geappt en gevraagd naar het wat en waarom. Ik wil uit zijn mond horen waarom hij mij op die manier heeft aangepakt. Dat verandert je ook als mens. Ik ben namelijk best lastig geworden in het vertrouwen van mensen. Het is helemaal niet leuk als je zo in het leven moet staan.”
Bekijk De gevaarlijkste wegen terug via NPO Start.
Jezelf misschien ook een keer in de spiegel kijken, voor je elders gerechtigheid wil halen?
Tot ie dood is, bedoel je Pietspeed? Zijn hele leven mag iedereen alles over hem beweren?
Dat je in een systeem terechtkomt waarin het moeilijk is om niet mee te doen of de omerta te doorbreken, kan ik begrijpen. Maar op het moment dat je ook begint met doping, wéét je toch dat het verkeerd kan aflopen?
Ik snap dat een jonge gast die gepakt wordt, zijn eigen fouten niet inziet en zich een slachtoffer voelt. Maar een gelouterde man van 47 zou toch de wijsheid moeten hebben om te beseffen dat zijn eigen dopinggebruik aan de basis ligt van zijn problemen? Je merkt aan alles dat Boogerd zich onrecht voelt aangedaan door Dekker en nog altijd niet inziet dat hij zelf ook in de fout is gegaan. Toegegeven, een fout die in die tijd makkelijk was om te maken.
En hij en zijn generatie waren er net verantwoordelijk voor dat de volgende generatie wielrenners overal beschimpt werd en de wielersport bijna doodbloedde. Maar zo ziet Boogerd dat niet, hij voelt zich enkel slachtoffer van anderen.
[i]Edit redactie: Dit taalgebruik hoeft niet.[/i]
Achteraf daar verbaasd over zijn heeft totaal geen zin en is erg naief.
Wat een kromme redenatie. Zonder gebruik geen erelijst met o.a. etappes in de Tour en meerdere klassiekers.
Hij had het voordeel om niet benadeeld te zijn.
“Misschien is het niet terecht als ik het zo zeg, maar vooral door het onrecht dat me is aangedaan. Dat is puur mijn gevoel."
Dat is hartstikke menselijk. Ik heb niks tegen deze jongen. Ik snap heel goed dat veel jongens geen zin hebben om hun hele verleden qua doping op tafel te gooien. Ik wil hierin geen moraalridder zijn.
Hij heeft de keuze gemaakt om de boel te belazeren, en heeft zo een mooie carrière uitgebouwd en tonnen geld verdiend.
'Ik baal eigenlijk gewoon meer dat ik niet uit een andere generatie ben gekomen.' Dat zeggen ze natuurlijk allemaal: ik deed het verkeerde, want al de rest deed het ook.
Is hetzelfde als zeggen: ik ben begonnen met drugs te dealen, want iedereen rondom mij die succesvol was deed het. In het geval van een coureur gaat het dan naast het aanzien en het geld ook om het winnen van koersen.
Prima (nou, eigenlijk niet), maar als je die keuze maakt moet je achteraf ook op de blaren zitten als het misloopt. Hoe zou een toptalent als Edwig Van Hooydonck zich voelen nadat hij op jonge leeftijd moest stoppen met wielrennen omdat hij zich niet wilde doperen? Zou die nooit gerechtigheid willen halen?
Tuurlijk is het menselijk, maar na al die jaren mag je toch iets meer zelfreflectie en inzicht verwachten.
Thomas Dekker betrekken bij je gedoe is niks anders dan een tijdbom om je middel tapen.
Het is echt gebeurd, het is balen dat het is opgeschreven maar ieder heeft z'n eigen redenen om te doen wat hij doet.
Zand erover, pilsje erin en dan blijkt het al snel niet zo belangrijk te zijn.
Ik was trouwens aanvankelijk fan van hem, maar toen Erik Dekker plots ook een winnaar werd kreeg ik toch een slecht gevoel bij Rabo...
Tamelijk provocerend. Mond houden, graaier.
Ik zeg trouwens niet dat Boogerd een monster is, ik begrijp best wel dat je op een gegeven moment de verkeerde keuze maakt. Maar het blijft wel de verkeerde keuze, en daarvoor mag hij best eens in eigen boezem kijken. Uiteraard is het niet netjes van Dekker als hij de verhalen wat heeft aangedikt om meer boeken te verkopen, maar die schade komt nog steeds voort uit die verkeerde keuze.
En zoals Samlambeej zegt: slechter zijn ze er allemaal niet van geworden, de dopeurs. Waar iemand die het clean speelde en geen contract kreeg, in de fabriek kon gaan werken voor de rest van zijn leven, zijn veel wielerhelden uit het dopingtijdperk beter af. Na enkele maanden stof eten, verandert de teneur al snel in 'Ach ze deden het allemaal' en worden ze (op Armstrong na) weer overal met de nodige egards ontvangen.
Nooit in de top bij de amateurs gereden en al helemaal niet bij de profs, het wereldje vanaf de zijlijn menen te kennen maar absoluut geen enkel benul hebben hoe het er destijds aan toe ging. En over de lieden die niet gebruikten, dat waren en geen 10% wanneer het ging om het niveau van de grote rondes en grote klassiekers.
Komt nog bij dat één van de grootste patsertjes uit de Ned wielerwereld nota bene kamergenoot alles blootgeeft, nog eens opblaast ook met naam en rugnummer. Niet voor niets dat in de hele wielerwereld men daarom Dekker niet mag. Behalve de jonge generatie omdat momenteel de gedachte is dat het schoon is en men geen idee heeft hoe het toen was.
In de koers reden er zelfs met een soort kunststofzakje en naald eraan in de broek geplakt. Een duw erop om de naald erin te krijgen en hoppa, 5 minuten later konden ze een finale rijden alsof er ineens een turbo op kwam.
In die zin klopt ‘ze deden het allemaal’ omdat alle “goeie renners” zich inderdaad dopeerden, al de rest moest gefrustreerd zijn fiets aan de haak hangen.
En jij snapt vast ook dat dit zelf onderhoudend systeem (ik doe het want de ander doet het ook) de wielrennerij bijna heeft kapot gemaakt met al de dopinguitwassen rond de eeuwwisseling? Op den duur werd zowat elke winnaar geschrapt en zat je naar een peloton verslaafden te kijken (en ik weet best dat er voor die periode ook heel wat misbruik was en we vandaag de dag ook niet enkel koorknapen bezig zien). Welke sponsor wilde daar nog zijn naam aan verbinden?
Ik snap heus wel dat Boogerd het heeft gedaan, heb daar zelfs veel begrip voor. Ik had het in die tijd misschien zelf ook gedaan. Maar dan moet je achteraf toch ook inzien dat je met z’n allen de sport (en in sommige gevallen zichzelf) kapot aan het maken was? Ik begrijp best dat Boogerd het oneerlijk vond dat sommigen de dans ontsprongen en net zijn naam werd genoemd (want hij was nog wel zo voorzichtig geweest om niet betrapt te worden tijdens zijn carrière)...
Maar hoeveel zijn er niet betrapt en aan de schandpaal genageld in die periode? Als je dan lustig blijft voortdoen (omdat je het geld en de glorie wil, laat ons eerlijk zijn), dan besef je toch dat dat een risico is?
Maar Boogerd ziet dat niet zo, hij voelt daarin geen enkele schuld. Dat is menselijk, maar voor mij toch ook een gebrek aan verantwoordelijkheidszin. Je hebt alle voordelen gekend van je te doperen, maar als er dan een nadeel bijkomt (mensen weten het), dan voel je je onrecht aangedaan. Tja...
En verder vind ik Boogerd een sympathieke gast, die net als alle Museeuws en Bartoli’s zijn leven van mij in alle rust mag leven. Maar als ik zulke teksten lees, mag ik toch ook zeggen dat ik dat naïef en zelfs wat laf vind?
De essentie hier is dat een ploegmaat die van jou veel over het vak geleerd heeft, ook goede zaken, die je kamergenoot was werkelijk alles wat hij maar bedenken kon in een boek schrijft. Aantal zaken flink opgeklopt ook nog, Zaken die niet met doping van doen hebben maar puur privé zijn etc.
Daar is Boogerd lang niet goed van geweest en heeft met woede en wraakzucht lang moeten leven want dat doet het met je. Daar ging zijn "openbaring" om dus eigenlijk is al het andere niet relevant want daar gaat het artikel niet over, althans is hier doping gebruik een bijzaak en verraad, smaad en laster de hoofdzaak, het onderwerp.
OOK omdat velen die een boekje open deden, prima, niet namen van pleoggenoten etc noemden maar dat altijd open lieten. Men kan eea uit de doeken doen maar naait anderen niet erbij.
Er zullen zeker nieuwere dopingvormen bestaan en er zullen nog altijd renners zijn die er de kantjes van aflopen, maar de laatste jaren valt het toch ook op dat de prestaties van de renners allemaal wat realistischer geworden zijn en dat er een mentaliteitswijziging tot stand is gekomen bij de nieuwe generatie renners?
We komen uit een tijd waar op den duur zowat elke grote zege geschrapt moest worden na een positieve dopingplas. Een klimaat dat onze vriend Boogerd, of hij het nu beseft of niet, mee in stand heeft gehouden.
@Jabo Gelukkig is er veel verbeterd sinds een aantal jaren en renners als bv. Mollema, van der Poel en Dumoulin heb ik veel plezier van. Ik lees liever boeiende koersverslagen dan het zelfmedelijden van oud-renners. Deze man verdiend geen aandacht meer, net als die andere ijdeltuit die ook maar lachend blijft opduiken en geld verdiend aan z'n eigen beerput. Ik hoop maar dat Boogerd in goede gezondheid oud mag worden, het verleden afsluit en nog vele nuttige dingen gaat doen.
https://www.nu.nl/wielrennen/6052138/armstrong-in-nieuwe-documentaire-ik-begon-op-mijn-21e-met-doping.html
Aantal jaren geleden gebruikte vrijwel alle profs en amateurs Beta Alanine en nog veel meer. Maar goed niet op verboden lijst maar werkt voor bepaalde renners gewoon als zijn het kleine verschillen.
Nog niet te spreken van middelen spierversterkend die in bepaalde periodes gebruikt worden met andere trucjes en eenvoudig gemaskeerd kunnen worden, zelfs met het bloedpaspoort.
Producten ga ik uiteraard niet noemen.
Dal velen niet gepakt zin maakt ze niet eerlijker dan Bogaard. Diegene die niet eerlijk is dat is Dekker. Namelijk Als kamergenoot ga je nooit zo op deze manier klakkeloos alles publiceren.
Wel wat anderen dien die geen namen noemen en zelfs zodanig vertellen dat niet op te maken is dat het de ploeggenoot is. Aan de kaak stellen dat er zaken niet kloppen, prima. JE eigen kamergenoot zo erbij naaien noemen ze niet voor niets matennaaiers.
Uw conclusie slaat nergens op. Behalve dat u een heilig boontje bent.
Immers lieden die vinden dat hij nu eerlijk verteld dat hij er psychisch last van had hoeven dan ook geen oplichters te zijn. Uw woorden zijn tekenend voor een gemankeerde geest om zo over anderen te spreken omdat u het niet aankunt dat er ook aan andere visie kan of mag bestaan. Kim Jung Un.
Bovendien wat ik eerder schreef, 90% peloton gebruikte, dus waar hebt u het over.
Ga dammen kijken.
Desondanks een groot atleet. Loopt met zijn 47 jaar in training een halve marathon in 1u20. Dat doen toch weinigen hem na.
Het is even schrijnend als gênant dat hij als dopeur vindt dat hij extra benadeeld wordt: de dopeurs voor en na hem konden er 'beter' uitspringen! Arme Michael: gedoemd tot Rivièra-dromen bij nacht, en Schilderswijk-mentaliteit bij dag.
Dekker stond pas echt bekend als een patser in het peloton. Hij maakte dit boek om poen te verdienen, niet vanwege het schoon schip maken. Dat was ook niet nodiig want hij was al meermaals gepakt en had toen ook al toegegeven.. Toegevoegde waarde 0.
Behalve voor de types die graag shownieus zien en kwijlen van andermans nood.
De essentie in dit artikel gaat niet zo zeer om doping maar om het verraad.
De essentie hier is dat een ploegmaat die van jou veel over het vak geleerd heeft, ook goede zaken, die je kamergenoot was werkelijk alles wat hij maar bedenken kon in een boek schrijft. Aantal zaken flink opgeklopt ook nog, Zaken die niet met doping van doen hebben maar puur privé zijn etc.
Daar is Boogerd lang niet goed van geweest en heeft met woede en wraakzucht lang moeten leven want dat doet het met je. Daar ging zijn "openbaring" om dus eigenlijk is al het andere niet relevant want daar gaat het artikel niet over, althans is hier doping gebruik een bijzaak en verraad, smaad en laster de hoofdzaak, het onderwerp.
OoK omdat velen die een boekje open deden, prima, niet namen van ploeggenoten etc noemden maar dat altijd open lieten. Men kan eea uit de doeken doen maar naait anderen niet erbij.
daar gaat dit om.
Boek had door Mart S. of Edwin Winkels geschreven moeten worden.
Niet door de meest zielige onzekere jankerige prof die wij ooit in Nederland gehad hebben, ingefluisterd door een slim onbeduidend fietsertje (palmares van precies 1 regel) Het boek had niet mijn gevecht moeten heten want niemand lult over het fietsen van die gozerd maar alleen over de shit uit die tijd, het ging om centjes voor Thomas
Kroonprins van het Nederlandse wielrennen (haha)
Ben wel benieuwd wat naamgenoot heeft betaalt om de dans te ontsprinten eh ontspringen.
Als voorbeeld: Fignon (Tourwinaar) is zowel in 1987 als 1989 positief getest. In die tijd kreeg je een tijdstraf en/of werd je uit de uitslag geschrapt.
Zo’n renner (en andere renners uit die generatie) waren voorbeelden voor Boogerd toen hij 15-20 jaar oud was. Rooks, Theunisse, Bugno, dat soort mannen.
Dat je tegenwoordig een halve crimineel bent als gebruiker is eerder een Millennial-dingetje dan een natuurwet.
Dat dit tijdstip ook ongeveer het begin was van de donkerste periode uit de wielersport is veelzeggend. Sommige renners beslisten vroeg te stoppen in plaats van hun geweten te besmeuren (Edwig Van Hooydonck en Eric Van Lancker bvb.), vele anderen gingen er volop in mee. Het duurde nog tot de Festina-Tour tot we gedwongen werden om onder ogen te zien in welke mate het wielrennen verziekt was, maar dat was voor Boogerd en vele anderen nog steeds geen a-ha momentje om ermee op te houden/er niet mee te beginnen.
https://www.delpher.nl/nl/kranten/view?coll=ddd&identifier=ABCDDD:010856764:mpeg21:a0140
Redelijk laffe redenering, niet? Hij wist donders goed waar hij mee bezig was en heeft ervoor gekozen om het toch te doen. Dan moet je je achteraf niet in een slachtofferrol wentelen.
Dat hij zich genaaid voelt door Dekker, snap ik. (Hoewel het niet zo vreemd is dat er dan eentje tussenzit die nog niet genoeg geld heeft binnengerijfd met fietsen op het moment van schorsing, en dan maar met de vuile was naar buiten komt. Dus daarin had hij ook zelf intelligenter moeten zijn.) Maar dat hij blind is voor zijn eigen aandeel in zijn dopingzonden en weigert zijn verantwoordelijkheid op te nemen, valt me vies tegen.
2001 was de eerste Tour waar op epo getest kon worden.
Boogerd heeft achteraf toegegeven doorheen zijn carrière doping te hebben gebruikt, van groeihormonen over epo tot bloedtransfusies. Er werden heel wat renners rondom hem gepakt op dopinggebruik (niet enkel mbv een dopingtest) en die werden keihard aangepakt. Hij wist dus dat zijn dopinggebruik immoreel was, dat hij gepakt kon worden en dat hij dan aan de schandpaal genageld ging worden.
Hij heeft het toch gedaan en het is (voor hem) op een lullige manier aan het licht gekomen. Dat maakt hem voor mij geen monster (ik denk dus niet zwart-wit), maar het getuigt toch van weinig inzicht in zijn eigen daden dat hij zichzelf als een slachtoffer blijft zien?
De frustratie van Boogerd heeft NIETS met zijn eigen dopinggebruik te maken.
Jullie maken er een generieke anti-doping discussie van, terwijl ik in ga op het artikel en de gevoelszaak die Boogerd omschrijft.
Geef een kind een hamer en hij ziet overal spijkers.
Je wilt toch amphetamine niet vergelijken met EPO, bloeddoping en wat dies meer zij?
Naar mijn mening greep de Franse politie in 1998 in in de tour omdat zij begrepen dat het te gortig werd met de aard van de doping producten.
Doping is al zo oud als het wielrennen zelf ( heb zojuist Temidden de kampioenen weer herlezen en Moeskops dankt zijn wereldtitel van 1926 aan cocaine) maar met de intrede van EPO en andere soorten van bloeddoping werden renners halve robots en kon een renner als Bjarne Riis opeens de tour winnen of een sprinter (Museeuw) wereldkampioen worden op een klimmersparcours.
Dus dat er zo verschillend gereageerd werd vind ik zeer begrijpelijk.
Ik kan me niet voorstellen dat je dit niet weet, je zegt altijd erg zinnige dingen. Dus misschien begrijp ik je verkeerd.
Omdat een aantal journalisten en een kranteneigenaar en directeur mooie verhalen wilden die verkochten. Daarom werden onmenselijke inspanningen gevraagd en ontstond dat dopen. Dus hoe het gekomen is en to ver na de 2e WO zo doorging is niet gek.
Sterker eerder een zeer logisch gevolg.
Oorzaak en gevolg.
Mbt bloeddoping. In de tijd dat Zoetemelk nog koerste werd er al eigen bloed voor bepaalde periode afgenomen en bewaard op medische gronden. In 1 TdF was Zoetemelk destijds beetje ziekjes, had enorme inspanning verricht en zat na het douchen bleek aan tafel. De dokter vond dat hij ijzer en leukocyten tekort had en dus kreeg hij eigen bloed toegediend met attest allemaal medisch verantwoord. Kon toen allemaal nog.