Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Mathieu van der Poel wint de Amstel Gold Race na sensationele finale
Breaking Mathieu van der Poel heeft na een sensationele finale de Amstel Gold Race gewonnen. De Nederlands kampioen was na ruim 260 kilometer als eerste in Berg en Terblijt, nadat de finale op 44 kilometer van de meet geopend door hemzelf. Zo wint hij 39 jaar na vader Adrie van der Poel (1990) ook de Gold Race. In de slotkilometer leken Julian Alaphilippe en Jakob Fuglsang nog te gaan strijden om de winst.
Elftal gaat vroeg op pad
265 kilometer koers en onderweg 35 beklimmingen, dat stond de renners te wachten in een zonovergoten Limburg. De kopgroep was al snel weg, eerst met acht en later kwamen daar nog drie bij. Nick van der Lijke (Roompot-Charles) en Marco Minnaard (Wanty-Gobert) zorgden voor de Nederlandse afvaardiging, Aaron Verwilst, Thomas Sprengers (beiden Sport Vlaanderen-Baloise), Tom Van Asbroeck (Israel Cycling Academy) en Jérôme Baugnies (Wanty-Gobert) vertegenwoordigen België.
De kopgroep van de dag – foto: Cor Vos
De overige koplopers waren Michael Schär (CCC), Julien Bernard (Trek-Segafredo), Grega Bole (Bahrain Merida), Marcel Meisen (Corendon-Circus) en Paolo Simon (Bardiani-CSF). De voorsprong liep op tot net iets boven de acht minuten. In het peloton namen Deceuninck-Quick-Step en Astana het voortouw.
Eerste demarrage komt van Van der Poel
Het peloton wachtte opvallend lang met het binnen hengelen van de beste vluchters. Pas in de laatste vijftig kilometer dook het gat onder de minuut. Op de Gulperberg, op 44 kilometer van het einde, was daar dan de verwachte aanval. Mathieu van der Poel sprong weg en kreeg enkel Gorka Izagirre mee. De Spaanse kampioen wilde alleen niet meedraaien, waardoor nog voor de Kruisberg het tweetal gepakt werd.
De demarrage van Van der Poel op de Gulperberg – foto: Cor Vos
Devenyns loodst Alaphilippe naar voren, Fuglsang schuift mee
Precies op dat moment, op de Eyserbosweg, nam Deceuninck-Quick-Step het initiatief. Dries Devenyns nam Julian Alaphilippe, Matteo Trentin en Jakob Fuglsang mee. Alaphilippe wachtte niet lang en ging al solo op de Eyserbosweg. Fuglsang wist met een ferme inspanning nog de oversteek te maken.
Achterstand van andere favorieten groeit
Op de top van de Eyserbosweg sloten Michal Kwiatkowski en Michael Woods nog aan bij Trentin, waardoor er vijf renners voor het overgebleven ‘peloton’ reden. Het verschil tussen de twee kopgroepjes was ongeveer vijftien seconden. Het peloton verloor een kleine minuut en leek geslagen, omdat een goede achtervolging niet op gang kwam.
Op de Keutenberg werd vanuit de achtergrond wel aangevallen, maar het gat met de koplopers werd niet gedicht. Opvallende afwezigen tussen de favorieten waren Alejandro Valverde en Peter Sagan. Bij de achtervolgers moest Woods lossen bij Trentin en Kwiat, die vlak voor de laatste Cauberg de koplopers voor zich uit zagen rijden. Een verdomd hoog tempo van Fuglsang liet het verschil weer oplopen.
De achtervolgers, met Trentin en Kwiatkowski op kop – foto: Cor Vos
Achtervolging komt niet op gang
In het peloton namen vier man van EF Education First het werk in handen, maar op de Cauberg hadden aanvallen van onder meer Jelle Vanendert geen resultaat. Het werd wel een slagveld achter Kwiatkowski en Trentin. Voor de laatste klim van de dag – de Bemelerberg – deden onder meer Schachmann, Mollema en Clarke nog een poging om voor een podiumplek te rijden.
Alaphilippe countert demarrages Fuglsang
Fuglsang bleef meerijden met Alaphilippe, in de wetenschap dat de Fransman over een betere sprint beschikt. Op de Bemelerberg plaatste de Deen nog wel een demarrage, maar die wist Alaphilippe simpel te counteren. Op 4,5 kilometer probeerde Fuglsang het wéér, maar ook dit keer zat zijn medevluchter direct op het wiel.
Bizarre slotfase
De laatste kilometers waren vlak richting de brede baan in Berg en Terblijt. Het gepoker voorin van Alaphilippe en Fuglsang zorgde ervoor dat Kwiatkowski terug kon keren. Van der Poel wist zelfs nog het gat te dichten, maar hij moest alles zelf klaren met een hele groep in zijn wiel. In de laatste 300 meter sloot hij aan bij de drie koplopers en begon hij zijn sprint, waar niemand, maar dan ook niemand een antwoord op had.
De 2 beste renners in koers zaten gewoon vooraan. Waar zat VDP als ze hun aanval plaatsen?
Door temporiseren/surplacen van de koplopers - mede door foutieve communicatie van tijdsverschillen - kunnen VDP en co nog terugkeren.
Sommigen maken nu ook al vergelijking met Merckx (o.m. in entourage van VDP). Kunnen we daar aub mee stoppen!
Qua entertainment was het in ieder geval geweldig, en wat een machtige sprint ook. Als van der Poel volgende keer geen slecht getimede demarrages plaatst hoeft het niet zo spannend te worden.
- tijdsverschillen klopten, maar was met de motoren en die zaten niet bij elk groepje; daar waren er teveel van
- AlaPhi en Fuglsang waren aardig kapot, al hadden ze voor plaatsen 1 en 2 gesprint als ze door waren gereden
- MvdP dom gereden (treffend verwoord door Gesink)
- TJV inderdaad niet op afspraak, maar ze hebben hier ook niet echt de renners voor dus ik neem ze NIETS kwalijk. Als ze een top10 plaats halen in LBL of WP is dat uitstekend.
- Door toeval / geluk is dit een supermemorabele wedstrijd geworden; tranen stonden in mijn ogen en rillingen liepen over mijn rug. Maar toch vond ik de overwinning vsn Dumoulin in de Vuelta, in etappe 7, toen ie Froome remonteerde, NOG mooier. Die race heb ik zo’n 20 keer terug gezien
- de laatste 10 km terugkijken van AGR is meer dan de moeite waard, om wille van het commentaar. :-)
- weltrusten (en wat ik toch een beetje jammer vind is het gebrek aan respect voor zowel renners als mede WFfans, bij sommige lieden hier)
Fuglsang zal wel naar DQS gaan volgend jaar. Wat een superknecht was me dat zeg. Alleen de laatse 4 km was hij op, zo leek het. -)
Over motoren gesproken, eigenlijk had het kopduo daar vaak een beetje voordeel van.
En dan zijn er momenten waar je met open mond zit naar te kijken, en je gewoon blij bent dat je ze live hebt mogen meemaken.
Dit was zo'n moment. Waanzinnig en geniaal tegelijk. Het wielermoment van het jaar. Tonnen respect vanuit wielerminnend Vlaanderen.
Ik ben wielerminnend en kom uit Vlaanderen (of beter België want niet zo Vlaamsgezind). Ik heb ook met open mond gekeken, weliswaar niet door de "knalprestatie" van poepoe. Ik was vooral geraakt door de wijze waarop hij aan de overwinning geholpen is. Ter info: ik doel hierbij niet op het "getalm" van de koplopers. Ik dacht dat dergelijke toestanden enkel in landen type Italië mogelijk waren. Nederlanders kunnen blijkbaar ook al eens hun nuchterheid verliezen. Spijtig voor de koers natuurlijk.
Vorig jaar was Sagan nog een fenomeen; dit jaar gebuisd - dixit Eddy Merckx. Na MSR werd Alaph bovenmenselijke krachten toegeschreven en nu is VDP een superhero, ja wordt zelfs al vergeleken met voormelde EM (haha). Binnenkort zijn het de grote rondes en komen andere helden bovendrijven. Wat brengt volgend jaar? Wie zal het zeggen? Dat maakt het toch boeiend nietwaar?
Ik heb teruggekeken vanaf het moment dat Van der Poel vertrok. Alle keren dat hij en zijn groepje in beeld was heb ik niks geks gezien. Geen motor die vlak voor hem reed ofzo. Natuurlijk is het wel een voordeel dat er renners of andere mikpunten zijn voor hem.
Van der Poel en enkele anderen hebben gewoon op eigen kracht naar de koplopers gereden. Dus ik snap niet waar je op doelt dat hij aan overwinning is geholpen. Heb je bewijs?