Mathieu van der Poel soleert op magistrale wijze naar winst in Milaan-San Remo
Mathieu van der Poel heeft de 114e editie van Milaan-San Remo gewonnen. De Nederlander reed net voor de top van de Poggio weg bij Filippo Ganna, Tadej Pogacar en Wout van Aert en soleerde vervolgens naar de zege. Filippo Ganna werd tweede, Wout van Aert derde.
Het parcours van Milaan-San Remo onderging dit jaar een opvallende wijziging. De renners startten namelijk niet in Milaan, maar in het nabijgelegen Abbiategrasso. Voor het hoogteprofiel veranderde dit weinig, want na dertig vlakke kilometer kwamen de renners alweer op de originele route. De Passo del Turchino, de Tre Capi, de Cipressa (5,6 km aan 4,1%) en de Poggio di Sanremo (3,7 km aan 3,7%) – de traditionele scherprechter – zaten dus gewoon weer in het 296 kilometer lange monument.
Vroege val van Pogacar, vroege vlucht met Maas
Bij het uitrijden van Abbiategrasso, nog in de neutralisatie, was er al een valpartij. En niet van de eerste de beste: topfavoriet Tadej Pogacar ging onderuit. De Sloveen kon zijn weg echter snel weer vervolgen, de schade leek beperkt tot wat vuil op zijn shirt. Vervolgens werd het officiële startsignaal en ontstond al snel een kopgroep van negen renners. Daarbij ook de Nederlander Jan Maas.
De 27-jarige renner van Jayco AlUla had vooraan het gezelschap van zijn ploeggenoot Alexandre Balmer, Aloïs Charrin (Tudor), Alexandr Riabushenko (Astana Qazaqstan), Samuele Zoccarato, Alessandro Tonelli (Green Project-Bardiani CSF-Faizanè), Samuele Rivi, Mirco Maestri (EOLO-Kometa) en Negasi Haylu Abreha (Q36.5). Zij kregen zo’n drie minuten voorsprong van het peloton, waar Jos van Emden (Jumbo-Visma), Silvan Dillier (Alpecin-Deceuninck) en Jacopo Mosca (Trek-Segafredo) het tempo bepaalden.
De koerssituatie bleef lang ongewijzigd. Pas op de Passo del Turchino was er even opschudding: er was een valpartij met Julian Alaphilippe als grootste naam. De oud-winnaar van Milaan-San Remo kwam er ogenschijnlijk ongeschonden uit, maar moest wel van fiets wisselen. Vervolgens was het even aanpoten voor de Fransman om terug te keren. In de afdaling van de Turchino, waar Maciej Bodnar ten val kwam en uit de wedstrijd stapte, had Trek-Segafredo de snelheid namelijk wat opgekrikt.
Op naar de Capi
Eenmaal beneden, keerde de rust terug. De voorsprong van de vluchters, die even was teruggelopen tot anderhalve minuut, groeide weer tot een kleine drie minuten. Ondertussen had ook UAE Emirates plaatsgenomen op de voorposten om de overige ploegen te helpen in de achtervolging. Het tempo ging verder omhoog toen de Capo Mele, de eerste van de drie Capi, zich aandiende en nog meer teams zich van voren mengden. Het verschil met de vluchters was aan de voet geslonken tot een minuut en tien seconden.
Op de Capo Mele moest Cherrin voorin afhaken, maar voor de rest gebeurde er niets op deze helling. Op de Capo Cervo zagen we eenzelfde beeld. De Capo Berta zorgde voor iets meer actie: de kopgroep dunde uit tot vijf renners -met nog altijd Jan Maas – en ook in het peloton waren de eerste slachtoffers. Zo moesten Mark Cavendish en Jonathan Milan al passen. Alex Aranburu was op dat moment al teruggekeerd, nadat hij even daarvoor onderuit was gegaan.
Maestri, Rivi, Tonelli, Balmer, Maas en de teruggekeerde Zoccorato werden net voor het begin van de Cipressa ingerekend door het peloton, waar in deze fase nog meer valpartijen te melden waren. Bij de eerste valpartij ook Sam Bennett (BORA-hansgrohe), die samen met een handjevol renners tegen het asfalt ging. Later lag ook Jan Tratnik (Jumbo-Visma) op de grond, terwijl Michal Kwiatkowski werd opgehouden.
Cipressa en Poggio
Op de Cipressa namen de troepen van UAE Emirates de kop. Felix Großschartner leidde de dans en zorgde voor wat schifting, maar veel renners konden nog volgen. Arnaud De Lie kwam wel in de problemen. Net voor de top schoof Mathieu van der Poel naar voren om als eerste aan de afdaling te beginnen. De Nederlander kwam, samen met ploeggenoot Søren Kragh Andersen en Matteo Trentin, met een kleine voorsprong beneden, maar zette niet door. Nils Politt deed dat wel: hij koos in aanloop naar de Poggio het hazenpad.
Ver voor de voet van de laatste beklimming van de dag was de Duitser echter alweer tot de orde geroepen. Met een relatief groot peloton werd begonnen aan de helling. Bahrain Victorious – de ploeg van titelverdediger Matej Mohoric – draaide met meerdere renners als eerste op, maar ook de andere grote favorieten zaten goed voorin. Zo ook Tadej Pogacar, die op iets meer dan twee kilometer van de top het signaal gaf aan Tim Wellens om te versnellen.
Van der Poel gaat aan
De Belg trok vol door met Pogacar in zijn spoor. Halverwege de klim liet Trentin rond plek tien een gat vallen, waarna Pogacar zijn aanval inzette. Ganna reed het dicht, waarna ook Wout van Aert en Van der Poel de sprong maakten. Ze waren los met vier man. Daarachter vormde zich een groepje met Mohoric, Kragh Andersen en Mads Pedersen. Maar net voor de top was er ook voorin nog afscheiding: Van der Poel knalde er vandoor en begon met voorsprong aan de afdaling.
De Nederlander smeet zich naar beneden en had beneden nog steeds een gat. Sterker, het verschil was groter geworden. De zege kwam vervolgens niet meer in gevaar. Van der Poel draaide met ruime marge de Via Roma op en kon uitgebreid feestvieren. Ganna reed achter hem naar een tweede plaats, Van Aert pakte de laatste podiumplek.
Sorry.... hoe mooi de wedstrijd ook is, "Strade" een monument noemen is nog zo'n vijftig jaar te vroeg. ;)
Maar een absoluut geweldige koers van onze 'Thieuuuutje'
Z'n tweede monument :)
P.S Natuurlijk heb je gelijk, het is zijn derde. 2x Vlaanderen en 1x San Remo .... Sorry late reactie. hahahaha
In de laatste tien jaar alle monumenten (plus de Amstel Gold Race) door een Nederlander zien winnen. Wie had tijdens het EPO-tijdperk durven dromen dat we dat ooit nog mee zouden maken.
Poels
Bauke
Van Baarle
van der Poel
Ik dacht echt dat ze hem nog gingen terughalen.
Prachtige renner en wat een palmares intussen. Mooi zo!
Alle tactische spelletjes zijn ons door de neus geboord: maar zo mag dat.
Aan de Amstel hangt voor mij een geurtje.
Die tactische spelletjes heb ik wel gezien hoor. Op de top, in de afdaling en op het vlakke. Ze waren gwn niet zo opvallend als andere jaren.
Ganna zat zogezegd helemaal dood en legt ze er dan op in de sprint.
Ook Ganna en Wout hadden duidelijk niets meer over om mee te gaan. Ofwel tempo van de 4 omhoog was op op de max.
Behalve voor MvdP.
Pogacar is de topper zonder meer maar elek dag van het jaar is wat anders.
Grootste verrassing toch Ganna.
Ongeloofelijke aanval, het is bijna niemand gelukt de laatste jaren om de rest los te gooien op de Poggio en hij doet het toch maar. Niet te houden, Grandioos!
Verrassing van de dag toch Ganna, die had ik helemaal niet verwacht bij Pogacar MvdP en WvA.
Gaan een paar prachtige weken worden, Mvdp vandaag een procentje beter maar van Aert en Pogacar toch niet ver van hem af.
Maar VdP gaat enkel nog voor de oppervogels. De rest mag maar hij zal er niet meer naar pieken.
Buiten dat weet ik niet of die twee fietslengten waarmee je ietsje meer wind pakt het verschil maakte. Wie weet vertelt Wout daar zelf iets over. Mij leek Wout gewoon net niet goed genoeg vandaag. 3e is dan een resultaat waar je mee kan thuiskomen. Herinner het wk veldrijden waar Mathieu ook meer punch in de benen had en Wout los reed.
Een geweldig seizoen nu al voor Nederland. De Omloop met Dylan, Strade met Demi en MSR met Mathieu. De rest doet er niet toe.
België en Nederland doen het allebei goed, maar jij kan je alleen maar druk maken om minnetjes of plusjes op een reactie?
Prachtig dat Ganna zich zo toont!
We hebben het hier echter niet over Stuyven.
VDP gaat toch nog wel veel meer moeten laten zien voor we van een geslaagd seizoen kunnen spreken.
En hoe!
3 monumenten, Strade, Amstel en een rit in Tour en Giro. Dat dikt toch aan.
Pas laat ingeschakeld, dus geen klagen over een saaie koers. Wel een ferm duel gezien op de Poggio tussen 4 grootheden. Toch wel een editie om te onthouden.
Van Aert ook op de afspraak (gewoon derde), maar leek me niet super. Zat duidelijk op de limiet toen VDP vertrok. Kan misschien nog iets bij tegen de Settimana Santa. Ik heb zijn ploeg hier in het verleden ook wel eens attenter vooraan zien rijden. Het was eigenlijk Alpecin-Deceuninck dat de beste collectieve indruk gaf vandaag.
Pogacar ook goed, maar zeker niet untouchable op een terrein waar hij moeilijker het verschil kan maken. Zou er daarnaast toch ook maar voor waken niet té veel hooi op de vork te nemen. Met nog E3, DDV, Vlaanderen, Amstel en Luik wordt dat een wel erg fors programma dit voorjaar om in elke koers all-out te gaan.
Ganna ook eindelijk eens top in een klassieker, benieuwd of hij dit in Roubaix weer kan herhalen. Je zou denken dat dat werk hem nog beter moet liggen.
Quick-Step toch weer ontgoochelend. Alaphil wel gevallen blijkbaar, maar je begint toch echt te denken dat ze enkel nog Evenepoel naar voor kunnen sturen als de wereldtop aan tafel schuift. Volgens mij had die hier best een meerwaarde kunnen zijn voor zijn ploeg vandaag, maar goed… Voor nu eventjes alles op Missie Giro.
Verder nog een goeie Wellens gezien, zoals verwacht geen laatste kunstje voor Sagan en De Lie die opvallend vroeg moest loslaten. Weer met de voetjes op de grond.
Met deze erbij oogt MVDP zijn erelijst overigens meteen weer een stuk forser. Manier waarop ook is om in te kaderen.
Dat was voor mij UAE