Nico Dick

• donderdag 15 september 2022 om 18:51

Interview Mathieu van der Poel is klaar voor het WK. Hij heeft een poos getwijfeld of hij wel naar Australië zou afreizen, maar anderhalve week geleden heeft hij de knoop doorgehakt. “Omdat de vorm goed is en ik denk dat ik daar iets kan betekenen. Al zal het allemaal moeten meezitten. Maar dat is altijd zo op een wereldkampioenschap.”

Twee jaar geleden paste je voor het WK in Imola. Waarom ben je er wel bij in het verre Wollongong?
“Omdat ik vermoed dat het parcours in Wollongong iets minder lastig is dan in Imola, waar die laatste klim wel heel pittig was. Al hoor ik nu dat de Mount Pleasant ook niet te onderschatten is. Maar daarvoor is het afwachten tot je er bent.”

Heb je daar al informatie over ingewonnen?
“Nee, maar dat hoeft niet meteen. Ik zie en voel dat liever zelf. Nu, het is sowieso een unieke ervaring om een WK in Australië te doen. Ik heb er hard voor gewerkt en ik voel me ook oké. Maar om wereldkampioen te worden, zal alles moeten meezitten. Sowieso wordt het kantje boord. Een WK is altijd een moeilijke, onvoorspelbare koers.”

Wat bedoel je met kantje boord?
“Door de lastigheidsgraad van het parcours, de hoogtemeters. Het is vergelijkbaar met de Amstel Gold Race, misschien nog net iets lastiger. Dan weet ik dat in een superdag nodig heb om mee te doen met de beste klimmers. Maar zoals ik zeg, een WK kan ook raar verlopen.”

Je hebt de Amstel Gold Race wel al een keertje op een indrukwekkende manier gewonnen…
“Klopt, maar dat was ook een vreemde koers. Ik moet gewoon heel goed zijn om zo’n wedstrijd te kunnen winnen.”

En dat ben je?
“Het gaat de laatste week echt goed. Had ik dat gevoel niet gehad, was ik niet afgereisd.”

Wanneer heb je de knoop doorgehakt?
“Pas anderhalve week geleden definitief. Je moet een keer een beslissing nemen. Toegegeven, ik heb even getwijfeld, maar ik denk dat ik er met deze vorm iets kan gaan doen.”

Hoe ziet jouw laatste week er nu uit?
“Zaterdag rijd ik nog de Primus Classic. Nog diezelfde avond vertrek ik richting Australië. Brussel-Dubai, Dubai-Sidney. Een lange, vermoeiende trip van bijna 25 uur, maar dat hoort er nu eenmaal bij.”

Hoe ga je die verwerken? Woensdag moet je al aan de bak voor de Mixed Relay?
“Ja, dat heb ik toegezegd omdat het me niet slecht leek nog eens diep te gaan op woensdag. Daarnaast is het fijn om een bijdrage te kunnen leveren aan de ploeg. Er werd bij de mannen nog iemand gezocht die iets kon toevoegen. Dat we bij de favorieten horen, maakt het ook speciaal. Het is overigens Annemiek van Vleuten die het me in mijn hoofd heeft gepraat tijdens de Draai van de Kaai. Koos (Moerenhout, red) was er ook blij mee.”

Even terug naar jouw voorbereiding. Die was toch niet ideaal?
“Dat valt al bij al wel mee, vind ik. Wat is dan wel de ideale voorbereiding? Ik vind de twee Canadese koersen ook niet de ideale aanloop. Ik weet niet of die van mij zo slecht is. Na mijn tegenvallende Tour de France heb ik me goed herpakt. Ik ben naar Spanje gegaan, heb daar een poos verlof genomen, wat mentaal nodig was. Daarna ben ik met de opbouw richting WK begonnen.”

Sommigen reden de Vuelta. Anderen deden de combinatie Plouay-Canada. Komt iemand die alleen maar kermiskoersen reed dan niet met wat achterstand op de concurrentie aan in Australië?
“Vraag het gerust aan elke prof, kermiskoersen zijn heel lastige wedstrijden. Zoveel heb ik er ook nog niet gewonnen, en ik reed er toch al heel wat. Je moet echt in orde zijn. Al besef ik dat dat inderdaad geen referentie is wat het WK betreft.”

We hoorden dat je graag de Vuelta had gereden?
“Dat klopt. Voor de start van het seizoen heb ik dat zelfs aangekaart. Om de combinatie Giro-Vuelta te doen. Maar de Tour de France is uiteindelijk te belangrijk voor de ploeg. Ik heb er de voorbije zomer opnieuw aan gedacht, maar het was niet meer mogelijk om nog op tijd in vorm te geraken. Het was uiteraard niet de bedoeling opnieuw in hetzelfde straatje te belanden als tijdens de Tour.”

In wedstrijden zoals in Canada, had je je wel kunnen testen tegen de concurrentie. En had je meer ‘afstand’ in de benen.
“Dat is waar. Maar na een tijd weet je wel welke wattages je moet trappen om mee te kunnen doen. Van de afstand heb ik niet echt schrik. Die heb ik al in veel klassiekers afgelegd. Of op training, of achter de brommer na een kermiskoers.”

Mathieu van der Poel was vandaag te gast in de gebouwen van teamsponsor Deceuninck in Roeselare – foto: © Nico Dick

Wil jij over die tegenvallende Tour nog iets kwijt? Waarom is dat niet goed gegaan?
“Dat blijft een beetje een vraagteken. Wellicht de combinatie Giro-hoogtestage. Daar voelde ik mij al niet top. Misschien heb ik er iets te hard getraind. En zelf ook de fout gemaakt door na de Giro iets te lang mijn fiets niet aan te raken. Daarna was het moeilijk om terug in gang te geraken. Daar is het wellicht misgelopen.”

Hoe kijk je nu terug naar de afgelopen twee jaar? Door allerhande redenen was je een paar keer weg en moest je weer opbouwen. Zet jou dat aan het twijfelen? Is daar dan reflectie op?
“Natuurlijk denken we daar over na, maar we staan er ook niet te lang bij stil. Er wordt ook al snel op het slechte gefocust, terwijl ik toch mooie koersen won en een aantal doelen wel degelijk gehaald heb. Er wordt gekeken naar de Tour de France, maar daarnaast win ik wel de Ronde van Vlaanderen, win ik een rit in de Giro en draag ik er de leiderstrui. Zelf wil ik zeker niet spreken over een mislukt jaar.”

Terug naar het WK. Was de lange reis ook iets wat je deed twijfelen?
“Jawel. Ik had ook kunnen kiezen voor bijvoorbeeld een Italiaans blok. Ik ben ook niet de enige die getwijfeld heeft. Uiteindelijk past ook Mads Pedersen, om maar die te noemen.”

Wie is voor jou de topfavoriet, volgende week zondag?
“Wout van Aert hoort zeker bij de absolute topfavorieten thuis. En als het echt heel zwaar is, denk ik ook aan Pogacar, die in Canada heeft getoond in vorm te zijn.”

Kan Remco Evenepoel nog iets betekenen?
“Uiteraard. Met Remco heb je als land altijd een troef achter de hand. Als hij van ver gaat, moet je hem wel terughalen. Dat houdt een risico in. Maar we mogen ons ook niet blind staren op het duo Van Aert-Evenepoel. Er zijn nog voldoende andere jongens die kunnen winnen. Persoonlijk denk ik aan Michael Matthews, die goed op dreef lijkt te zijn en een thuiskoers rijdt.”

Hou je nog rekening met Julian Alaphilippe?
“Die is voor mij een vraagteken. Had hij de Ronde van Spanje uitgereden, was hij voor mij zeker een van de favorieten. Nu is het afwachten.”

Drie jaar geleden, in Harrogate, was jij op weg naar de regenboogtrui. Denk je daar nog wel eens aan terug?
“Ja. Het is een gemiste kans, door die plotse hongerklop. Het was wel een apart WK door de weersomstandigheden. Ik heb nog niet zoveel zeven uur in de gietende regen gereden. Maar, al lig ik er niet wakker van, ik denk daar nog wel eens aan, ja. Zoveel kansen krijg je niet om wereldkampioen te worden. ”

Hoe gaat het trouwens nog met de rug?
“Goed. Ik moet er alleen veel blijven in investeren. Twee, drie keer per week naar de fitness. Dat is een opoffering, ja. Anderzijds, ik weet dat de rug opnieuw gaat opspelen als ik daarmee stop. Dat is dan een goede motivatie om dat consequent te blijven doen.”

Wat ga je doen tijdens een vliegreis van bijna 25 uur?
“Rusten. Films of series kijken. Maar vooral rusten. Slapen? Dat kan ik niet goed op een vliegtuig. Maar eerdere ervaringen leerden me dat ik daar wel mee om kan, met die verre verplaatsingen. Ik ging al mountainbiken in Cairns, vloog ook al naar de VS, of vorig jaar nog naar Tokio. Het is niet slecht om vermoeid aan te komen en vervolgens de dag te doorspartelen. Dan ben je moe genoeg om ’s avonds snel de slaap te vatten en een goede eerste nachtrust te hebben.”

Hoe ziet jouw programma eruit na het WK?
“Geen idee. We hebben voorlopig tot en met het WK gepland. We zullen binnen twee weken zien hoe ik terugkom en hoe ik me voel. Crossen? Dat ga ik deze winter zeker doen. Als alles goed gaat, een tien tot vijftien wedstrijden. Maar daar ben ik absoluut nog niet mee bezig…”