Arrestatie Mathieu van der Poel niet enige bizarre incident KNWU op WK
Analyse Hoe heeft het zo ver kunnen komen dat de Nederlandse WK-favoriet in de nacht voor de titelstrijd in een politiecel heeft moeten doorbrengen? Het verhaal klinkt zo ongeloofwaardig dat zelfs zijn ploegmaten dachten dat Mathieu van der Poel een grap maakte toen hij hen vlak voor de start over zijn arrestatie inlichtte. Wie valt er iets te verwijten in dit bizarre incident?
De wereldkampioenschappen in het verre Australië. Mooi voor de mondialisering van de wielersport. Goed voor de oorlogskas van de internationale wielerunie UCI, maar een drama voor de penningmeesters van de nationale wielerbonden. Van de Nederlandse wielerbond KNWU is bekend dat de financiële situatie de laatste jaren dramatisch is. Noem het gerust een gevolg van het al jarenlange wanbeleid bij de federatie.
Volgens Eurosport bedroegen de kosten van deze trip voor de KNWU zo’n tweehonderdduizend euro. De helft hiervan moest betaald worden aan het hotel: het Novotel op de Grand Parade in Brighton-le-Sands, ten zuiden van Sydney aan het vliegveld. Op een klein anderhalf uur rijden van het parcours in Wollongong.
Australiërs ter plekke vonden het vreemd dat de Nederlandse ploeg zo ver van het WK-parcours ging zitten. Zeker omdat de boeking al vorig jaar op 10 december werd gemaakt en er toen nog voldoende alternatieven waren. Ook Ellen van Dijk en Annemiek van Vleuten vonden dit met oog op de mondiale titelstrijd tegen de chronometers te ver. Zij boekten zelf in de vijf dagen in aanloop naar de WK-tijdrit een appartement nabij Wollongong en meldden zich pas die zondagavond in het oranje-hotel in Sydney.
Op zondag arriveerde ook Mathieu van der Poel. Hij wilde aanvankelijk na de GP Wallonië op de zaterdag nog de Primus Classic rijden, waardoor hij pas na die wedstrijd in de avond de reis naar de andere kant van de wereld boekte. Uiteindelijk reed hij die wedstrijd niet, maar hield hij wel vast aan zijn reisschema. Om de ‘late’ reis zo soepel mogelijk te laten verlopen betaalde hij zelfs een upgrade naar First Class (ticket normaal zo’n 20.000 euro). Op zich moet die reis op een week voor de mondiale titelstrijd ook geen probleem zijn. Jetlag-technisch is een verblijf van zeven dagen voor een topsporter voldoende om aan het tijdsverschil van acht uur te wennen.
Verkouden
In het hotel was Van der Poel ingedeeld op een kamer met Jan Maas. Omdat hij lichtjes verkouden arriveerde, vroeg hij aan bondscoach Koos Moerenhout of hij mocht slapen op een kamer bij zijn vriendin Roxanne. Op die manier kon hij zich ook beter aanpassen aan het tijdsverschil door op een vroeger tijdstip dan zijn ploegmaten die al langer in ‘Down Under’ bivakkeerden naar bed te gaan. Moerenhout had hier geen probleem mee. Hierdoor kon hij juist voorkomen dat meer renners binnen zijn selectie verkouden zouden worden.
Omdat de KNWU in het grote airport-hotel geen speciale gangen had afgehuurd, was het niet vreemd dat de kopman van de Nederlandse ploeg nu op een andere verdieping dan de meeste andere renners lag. Het is overigens helemaal niet vreemd dat er nog andere mensen op eenzelfde gang in een rennershotel liggen. Zelfs in de Corona-Tour van 2020, toen de teambubbels nog héél strikt werden nageleefd, was dit het geval. Zo sliep ik destijds in het Novotel in Voreppe twee kamers naast de latere winnaar Tadej Pogacar.
Waar Van der Poel meteen een goede Mixed-Relay TTT rijdt, blijft hij ook gedurende de daaropvolgende dagen richting de wegwedstrijd in de hotelkamer bij zijn vriendin. Nu leven we anno 2022 en zijn vrouwen rond de koers niet meer zo’n vreemd verschijnsel als in de jaren dat Peter Post, Lomme Driessens en o.a. Jan Raas met harde hand regeerden. Zij noemden vrouwen in een rennershotel vergif voor hun coureurs.
Anderzijds mag je je wel afvragen of het bevorderend voor het groepsproces werkt wanneer de vriendin van een renner tijdens een WK ook in hetzelfde hotel verblijft. Stel dat alle acht renners uit een nationale selectie hun vrouw/vriendin in het hotel zouden hebben en met hen op de kamer zouden slapen. Op die manier kun je nooit een eenheid smeden.
Je kunt erop wijzen dat deze voorkeursbehandeling van de grote kampioenen een evolutie in het wielrennen is. Dat zij speciale privileges hebben. Maar deze kampioenen snijden zichzelf juist in de vingers wanneer ze een halve band met hun ploeggenoten opbouwen.
Zeker binnen een nationale selectie telt dit. Van der Poel is dit jaar immers maar een paar dagen met dit zevental op pad en kent de meeste van deze oranje ploegmaten dus nauwelijks. Dan kan het eigenlijk niet zo zijn dat je de schaarse tijd die je voor een WK hebt, moet verdelen tussen je ploeg en je vriendin. In de dagen voor een WK moet je juist investeren in je nationale team en beseffen dat er op zo’n kampioenschap altijd bijzondere wetten heersen. Als kopman ben je er sowieso het meest bij gebaat wanneer er een eenheid wordt gesmeed.
Plankje
Denk ook aan de Olympische Spelen van vorig jaar, toen Van der Poel veel later dan zijn ploegmaten voor de mountainbike-wedstrijd in Tokio arriveerde. Hij was destijds niet op de hoogte dat het plankje bij de ‘drop’ in tegenstelling tot op de training gedurende de wedstrijddag werd weggehaald. De bondscoach en zijn ploegmaten gaven later aan dat ze het hierover uitgebreid aan tafel hadden gehad. Blijkbaar zat ‘MVDP’ op dat moment ergens anders met zijn gedachten dan bij het gesprek van zijn teamgenoten.
Dat er lawaai om half elf ’s avonds op de hotelgang is, is natuurlijk uiterst vervelend. Het is volkomen te begrijpen dat Van der Poel boos werd omdat deze kinderen (meisjes van 13 en 14 jaar) ook nog begonnen te klieren door op zijn deur te kloppen. Dat hij, naar eigen zeggen, bij beiden ‘niet heel vriendelijk verhaal’ ging halen, is een logische reactie. Het is achteraf heel makkelijk om te zeggen dat hij iemand van de KNWU of de receptie van het hotel had moeten bellen. Al was dit natuurlijk wel het verstandigste geweest.
De grote vraag blijft wat er zich op die gang op de negende verdieping heeft afgespeeld. Van der Poel beweert dat het alleen bij een woordenwisseling c.q. scheldpartij is gebleven. Als dit het enige is wat er is gebeurd, dan valt hem niks kwalijk te nemen. In de politieverklaring staat echter dat beide meisjes aangeven dat hij hen heeft geduwd. Een van de meiden zou op de grond zijn gevallen, terwijl de ander tegen de wand kwam en een schaafwond aan haar elleboog opliep. Het was in ieder geval voor de meiden (of hun ouders) genoeg reden om het hotelmanagement en de politie te waarschuwen.
Als hij geduwd heeft, dan is Van der Poel in de fout gegaan. Daar is geen twijfel over. Voorlopig is het echter het woord van Van der Poel tegen het woord van beide meisjes. Dat hij voor dit voorval tot vier uur in de nacht in het Kogarah Police Station in een cel heeft gezeten, lijkt misschien overdreven. In Australië gaan ze echter heel serieus met deze aangiftes om. Zeker wanneer jonge meiden deze klacht indienen. Als er een kans is dat beide meiden echt lastig zijn gevallen, dan wordt zo’n voorval uiterst serieus genomen. Zeker ook omdat geweld tegen jonge vrouwen de laatste jaren in Australië onder een vergrootglas ligt.
Van der Poel heeft vanaf zijn hotelkamer na het voorval bondscoach Koos Moerenhout om 22.45 uur gewaarschuwd. Hij is direct naar de kamer van zijn kopman gegaan, maar het leed was toen geschied. Moerenhout heeft vervolgens aangeboden om mee te gaan naar het politiebureau, maar gezamenlijk is de beslissing genomen dat zijn teammanager Christoph Roodhooft van Alpecin-Deceuninck (die in een ander hotel verbleef) en zijn vriendin Roxanne hem daar zouden bijstaan. Toch is het vreemd dat de KNWU niemand van hun delegatie heeft meegestuurd. Van der Poel valt in de periode van het WK immers onder de verantwoordelijkheid van de Nederlandse bond. Chef de mission Jan van Veen was hier dé aangewezen persoon voor, maar hij verklaart zelf dat hij pas in de ochtend op de hoogte werd gesteld van het incident.
Het is begrijpelijk dat Moerenhout vervolgens besluit om de overige renners/begeleiding van zijn ploeg pas zo laat mogelijk in te lichten. Op die manier kon bij het ontbijt en gedurende de reis naar de start in Helensburgh de focus bij de wedstrijd blijven. We praten immers nog altijd over het WK, de belangrijkste eendagswedstrijd van het jaar. Het was uiteindelijk Van der Poel zelf die zijn ploegmaten vlak voor de start in de camper inlichtte over zijn nachtelijk ‘avontuur’.
Rol KNWU
Over de rol van chef de mission Jan van Veen zijn meer vragen. Hij is verantwoordelijk voor de organisatie van de hele groep tijdens dit WK. En juist in de organisatie laat de KNWU in deze week, zoals gewoonlijk, weer meerdere steken vallen. Alleen al de incidenten rond de junior-vrouwen op dit WK zijn ongekend.
De ouders van deze 17- en 18-jarige meiden hebben al bij de KNWU aan de bel moeten trekken dat hun kinderen zonder begeleiding van iemand van de KNWU op het vliegveld moesten inchecken voor de lange reis. Uiteindelijk besloot de bond toch nog iemand naar Schiphol te sturen. Maar goed ook, want er bleken liefst negen fietsen niet betaald te zijn voor de lange vlucht. Drie elite vrouwen kregen uiteindelijk de opdracht om tijdens de reis een oogje in het zeil te houden op deze jonge meiden.
In Australië zaten de juniors, die niet de tijdrit reden, anderhalf uur in de auto om in Wollongong te gaan trainen. Daar aangekomen werd ontdekt dat de begeleiders van de bond hun fietsen in het hotel waren vergeten…
En in de koers werden de junior-vrouwen niet bijgestaan door hun bondscoach Loes Gunnewijk omdat zij geen tijd had. Deze taak werd neergelegd bij Peter Zijerveld, tot 2020 in dienst bij de KNWU, die in ‘Down Under’ toevallig aanwezig was omdat hij er familie heeft wonen.
Het zijn incidenten die de wenkbrauwen doen fronsen. Wie de laatste jaren met de KNWU op pad is geweest, weet echter niet anders. Volgende maand is oud-politicus Wouter Bos alweer een jaar voorzitter van de wielerbond. In de gesprekken die hij met diverse stakeholders richting zijn verkiezing had, beloofde hij een harde hand te laten zien. Tot dusver blinkt Bos echter uit in onzichtbaarheid. En zo sukkelt de KNWU verder. En wordt de som van alle beschamende incidenten alleen maar groter.
Dit vind ik dus echt grote onzin, en getuigt van enorm conservatief denken imo. Je kan toch prima bij je vriendin op de kamer slapen als je de rest van de dag wel doorbrengt met je ploegmaats? Volgens mij gebeurt het 'smeden van de eenheid' niet in bed. Als je gewoon elke dag traint met je ploeg kan je prima dat teamgevoel krijgen. Daar heb je geen bunkbeds voor nodig Raymond.
Verder wel eens met de kritiek op de KNWU, blij dat dit een keer gezegd wordt. Ik heb wel vaker gehoord van dit soort dingen, en de shit die ik lees ik de laatste alinea's laat m'n oren klapperen. Bizar.
Geheel terzijde vind ik "luid zijn" in een hotel om half elf niet meteen erg bijzonder. Iedereen is daar met vakantie en dat is niet het midden van de nacht, het is van der Poel die de uitzondering is die per se om 21u. al wil slapen, de rest moet zich niet aan hem gaan aanpassen. Maar dan kom je uiteraard weer uit bij de stelling dat hij gewoon niet tussen toeristen hoort te zitten en het probleem zich niet eens mag stellen.
Wil je die invloed kosten wat kost uitsluiten; dan maar gewoon niet meer toelaten.
Het verschil zit hem in de intentie. Annemiek en Van Dijk zoeken henzelf een appartementje om extra goed voorbereid te zijn voor de tijdrit, terwijl ik niet meteen de sportieve meerwaarde zie in je vriendin meenemen.
Mathieu neemt zijn vriendin toch ook niet mee naar werk? Ze slapen samen, dat doe jij toch ook met je vrouw als je hebt gewerkt? Of slaap jij alleen in het weekend samen met je vrouw? Presteer jij minder op je werk omdat je ook elke avond in hetzelfde bed als je vrouw slaapt?
Natuurlijk moet er teamgevoel zijn, maar waarom zou dat er niet kunnen zijn als hij gewoon lekker bij zn vriendin op de kamer zit? Als die vriendin zich verder nergens mee bemoeit (wat me logisch lijkt) is er toch niks aan de hand?
Les voor een volgende keer: niet reageren als een normale toerist, maar de begeleiding activeren.
Dit irriteert omdat het geen incident meer is dat Mathieu en Co bij tegenslag verdwijnen als een dief in de nacht. Waar blijft de verontwaardiging bij Raymond over dit gedrag dat niet bij een topsporter hoort? Kortom, veel ging mis bij Team Oranje tijdens dit WK maar laten we niet de verantwoordelijkheid minimaliseren die in Hotel Gate toch echt in de eerste plaats bij Mathieu zelf ligt.
Maar die vorige titel vond ik nog minder de lading dekken: Mathieu moet in de spiegel kijken en vervolgens een opsomming van allerlei incidenten waar hij hoegenaamd niets mee te maken heeft.
Hij leeft naar dit moment toe. Compleet programma richting WK, focus etc. Lijkt me meer dan logisch dat hij boos wordt. Ik ben een vechtsporter en heb geen persoonlijke ervaring met de wielersport. Maar wielrennen is de zwaarste sport die er is en zonder slaap houdt het gewone op. Mss had hij adequater kunnen reageren maar zijn emoties zijn logisch denk ik. Het is al een sport waar de atleten erg bereikbaar zijn vergeleken met bijvoorbeeld voetbal. Wil niet zeggen dat ze geen emoties mogen tonen. Zeg ik als leek.
Sterker nog, er zijn weinig sporters die aan de volle 8 tot 10 uur slaap komen voor de belangrijkste dag van het jaar.
Het is de weken vooraf wat bepalend is. Gezien het feit dat hij aangeeft om 21 uur te gaan slapen om wat in te halen laat mij zien dat hij ofwel door de verkoudheid of door zijn late afreizen nog te moe was.
Nee, je kan wel degelijk minder presteren als je slecht slaapt de nacht ervoor. Bij gemiddeld 6 uur of minder slaap (verschilt natuurlijk per persoon) kan je tot 0,4% slechter presteren per uur dat je wakker bent. Dus dat telt op, na 10 uur presteer je zo'n 4% slechter. Dat is niet marginaal meer.
Je leest het hieronder.
"Het mysterie Mathieu
In de kansen op een wereldtitel van Remco Evenepoel geloven de kenners niet meer. Te veel gegeven, niet explosief genoeg meer na die focus op tijdrijden en lange klimmen. Zesenzestig koersdagen en 10.581 kilometer, dat hakt er er ongenadig in, niet alleen bij een 22-jarige. Ook al stapt hij af na dertig kilometer, Remco Evenepoel heeft dit seizoen zijn steen al meer dan verlegd.
Winnen kan natuurlijk ook zomaar, want die kleine benadert van alle Belgen het dichtst Eddy Merckx. Neen, niet het palmares, die blasfemie is nergens voor nodig. Wel wat het intrinsieke talent betreft om op alle terreinen - klimmen, tijdrijden, grote en kleine rondes, lastige eendagskoersen - goed uit de voeten te kunnen en te winnen. Hij heeft zelfs een beetje het karakter van Merckx, die zijn drive ook haalde uit selectief gramschap.
Wout van Aert zou het speerpunt moeten worden van de Belgische ploeg, maar hoe goed hij is op zijn 48ste dag op de koersfiets na zijn dubbele shift in de Tour? Een hoogtestage, bij hem vaak de voorspeller van een sterke periode, zat er om sociaal-psychologisch-mentale redenen niet meer in. Begrijpelijk, er is ook een leven naast de fiets.
Tadej Pogacar dan maar? Voor hem geldt wat voor Van Aert geldt. Die derde piek kan nooit zo kwalitatief zijn als voorheen. Dan maar de inderhaast in elkaar gevezen Julian Alaphilippe? Of thuisrijder Michael Matthews? Of een complete outsider?
En dan is er nog Mathieu van der Poel, door zijn vader een twijfelgeval genoemd, maar door veel anderen als favoriet gebrandmerkt want veel kilometers getraind en een rustige aanloop gekend. Hoewel. Nooit eerder heeft Van der Poel meer dagen op de koersfiets gezeten dan die 47 in 2022. Hij behaalde daarmee zeven overwinningen. Ter vergelijking: in 2021 reed hij maar 34 dagen koers op de weg en werd acht keer eerste.
Iedereen herinnert zich natuurlijk Van der Poel uit de Tour de France: eerst anoniem meerijden, dan gelost worden en ten slotte afstappen. "Ik weet niet wat er aan de hand is. Wellicht slecht de hoogtestage verteerd", was zijn commentaar. Het is achteraf nooit gecommuniceerd of ze inmiddels wel al weten wat er toen scheelde, maar de kans dat het die hoogtestage was, lijkt eerder klein.
Ach, misschien was er wel hoogte in het spel, maar niet al te veel stage. Toen zijn ploeg in de voorbereiding op de Tour een fotootje postte van Mathieu op een downhillparcours in Livigno, op een mountainbike, werden her en der in koersland wat wenkbrauwen gefronst.
Dat alles zorgt ervoor dat Mathieu van der Poel een beetje een mysterie blijft. Hijzelf heeft niet het hart op de tong en zijn team zegt ook nooit meer dan nodig. Dus hebben we er het raden naar hoe hij zich voelt negen maanden ver in het koersjaar 2022. Misschien blijft die rug wel een veel groter probleem dan ze willen toegeven. Misschien zat het tussen de oren, een decompressie na jaren van fiets af en andere fiets op.
Wat overheerst bij Van der Poel? Dat kan de vreugde zijn om dat Vlaamse voorjaar met zijn tweede overwinning in de Ronde van Vlaanderen. Al zal de geboren winnaar zich toch vooral de afgang in de Tour herinneren. Die roze trui de eerste dagen en die ene etappe in Hongarije in de Giro wegen daar niet tegen op. De recente spielereien in België al helemaal niet.
Mathieu van der Poel arriveerde laat in Australië. De combinatie van lang vliegen en veel uurverschil doet rare dingen met een lichaam. Afwachten hoe hij daarop reageert. Zijn concurrenten landden in Sydney met een grote ronde in de benen. Of na een ommetje via Canada, waar twee WorldTour-wedstrijden op een min of meer vergelijkbaar parcours werden gereden en de toppers met elkaar in de clinch gingen.
Van der Poel reed in die periode de Druivenkoers in Overijse (35ste), Stadsprijs Geraardsbergen, Izegem Koers en de Grand Prix de Wallonie. Op de Muur klopte hij zijn broer, en in Izegem Yves Lampaert en drie van zijn eigen ploegmaats onder wie weer zijn broer. Alleen in Namen kwam hij een WK-ganger tegen die op de longlist van de favorieten staat. Op de citadel van Namen, die hij als geen ander kent van de cross, sprintte hij Biniam Girmay uit de wielen.
2022 is een cruciaal seizoen voor Mathieu van der Poel en die 267 kilometer morgen aan de andere kant van de wereld kunnen bepalend zijn voor het verdere verloop van zijn carrière op de weg. Van der Poel is te goed voor een Van Petegem-palmares, het Vlaamse voorjaar en dan niks meer. Welk scenario het morgen ook wordt - winst, nipt verlies of weggereden worden - ze zullen het niet graag horen bij Alpecin-Deceuninck, maar hij en zij zijn aan bezinning toe."
Wat we denk ik inderdaad een beetje onderschatten, is dat niet zomaar alles afglijdt van het enigma MvdP. Ook voor hem weegt het leven als wielervedette volgens mij zwaarder dan we zouden denken. De druk zit er al van jonge leeftijd vol op, in welke discipline hij ook aantreedt. En waar hij in de cross alles deed wat hij wilde, is dat in het wegwielrennen natuurlijk een stuk moeilijker. In tegenstelling tot wat velen misschien hadden verwacht na zijn stormachtige intrede op het hoogste niveau tijdens het seizoen van 2019.
Zeker na de enorme deceptie op de OS van vorig jaar lijkt vdP wat van zijn glans verloren. Hij werd met tijdelijk oplapwerk een paar keer in ijltempo klaargestoomd voor topprestaties, en met een wel heel vreemd programma dit jaar is het moeilijk om steeds het niveau te halen dat hij als winnaarstype wil en dat men onderhand ook van hem is gaan verwachten.
Als hij na een maand trainen Vlaanderen wint vinden we dat normaal, als hij in Roubaix of Amstel net wat minder is stelt hij teleur. Dat lijkt toch wat op hem te gaan doorwegen. Hij mijdt de schijnwerpers steeds meer en er straalt naar mijn gevoel steeds minder plezier van af. Ook vader Adrie lijkt dit wel vaak eens aan te geven in interviews. Kan me ook voorstellen dat bv. de dagelijkse oefeningen die nodig zijn voor de rug minder Mathieu zijn ding zijn dan spelen op de fiets.
Wat zijn palmares betreft heb ik al vaker gezegd dat het geen sinecure wordt om ooit een erelijst bijeen te rijden waarmee hij als grote in de geschiedenisboeken gaat. De wereldtitels in de cross ten spijt. Daarvoor is hij vrij laat ingestapt in het wegwielrennen.
De vergelijking met Van Petegem volg ik niet helemaal, maar het Vlaamse werk is wel nog steeds het terrein bij uitstek dat vdP het beste ligt. Zo lijken de verwachtingen dat hij als zwaardere renner ook WvA-achtige Tours van 3 weken rijdt mij niet helemaal haalbaar.
Daarbovenop komt dat steeds jongere fenomenen de wielerwereld veroveren. Als je ziet wat Pogacar vorig jaar of Evenepoel dit jaar bijeen rijden aan grote prijzen, gaan we van fenomeen vdP ook verwachten dat hij op élk terrein de pannen van het dak rijdt. Maar dat zijn toch andere type renners.
Ik ben dus ook benieuwd hoe van der Poel zijn carrière verdergaat na dit op zich wel goede maar toch ook moeilijke sleutelseizoen. Kan hij deze winter zowel mentaal als fysiek eens helemaal rebooten, verwacht ik weer een top vdP in het voorjaar. Maar blijft hij in het sukkelstraatje zoals Sagan nu al een paar jaar, dan wordt het moeilijker. Een fijn uitgekiende planning met voornamelijk focus op de weg zal hierbij cruciaal zijn als hij ook daar nog een paar grote prijzen wil pakken, vermoed ik.
En dat is zonde want als coureur, desnoods zonder interviews, is het al meer dan geweldig. Misschien moet hij eens goed alles en iedereen laten vallen om voor zichzelf terug te komen.
Zelfs niet op deze site
Sowieso denk ik dat hij eigenlijk toe is aan begeleiding door een echt professionele ploeg. Lang vond hij het leuk om anders te zijn en van alles en nog wat te doen, maar je hoort hem steeds meer over hoe oud hij is en wat hij op de weg allemaal wel niet nog moet winnen en hoe weinig hij nog gaat veldrijden. De Roodhoofts zijn handige jongens die veel kunnen fixen, maar de manier waarop ze hun poulain begeleiden is veel te hapsnap. Elke keer moeten er maar weer zo bijzonder mogelijke doelen worden gesteld om zo snel mogelijk zo veel mogelijk aandachtige trekken, maar van een wat geredere blik in de toekomst hebben ze nog nooitgehoord.
Je kunt vanalles vinden van hoe Mathieu heeft toegewerkt naar dit WK. Zeker als je dit vergelijkt met Van Aert, die niets aan het toeval over laat. Aan de andere kant, ze komen conditioneel uit een heel andere situatie, waarbij Van Aert oersterk en met een goed gevoel uit de TdF is gekomen, en MvdP met een kater en een gat in zijn conditie.
Vwb het hotel: het is woord tegen woord, maar tijden en ouders zijn veranderd. Als ik vroeger huilend aan kwam bij pa of ma omdat ik aangepakt was door een volwassene omdat ik op deuren liep te bonken, dan kreeg ik thuis ook nog een klets tegen mijn oren. Het zou geen seconde in ze opkomen om verhaal te halen bij de rechter.
En de professionaliteit van de KNWU: als je een organisatie zonder veel budget een reis als deze laat maken, dan is het wachten op fouten. Kijk ook naar de Belgen (met de tijdritfiets van de junior), verhalen van fietsen die niet mee gekomen waren, renners die geen visum hebben gekregen (Craddock). Het is gewoon best een complexe onderneming voor wielerbonden, niet alleen voor Nederland.
Vwb de verkoudheid: iedereen die wat vaker in een vliegtuig zit, die weet dat je daar soms gewoon keelpijn/verkoudheid van op loopt. Met de airco, droge lucht, etc. Dat aparte hotel met vriendin: zou niet mijn keuze zijn, maar afhankelijk van de afspraken hierover vraag ik me af of dat nou zo bepalend is voor de groepssfeer.
Maar bovenal: eeuwig zonde dat hij op deze manier door de achterdeur het WK moest verlaten...
Overigens vind ik de andere incidenten ernstiger qua bond, zoals de junioren zonder begeleiding. Dat een rijkelijke betaalde prof zijn eigen mensen meeneemt en zijn eigen gang gaat, dat is heel moeilijk in de hand te houden. Helaas, in dit geval.
Zijn vriendin had ook het heft in handen moeten nemen. Ze had even naar de receptie moeten gaan en het moeten doorgeven aan iemand van het Nederlandse team. Deze hadden dan de meisjes moeten vinden en een waarschuwing moeten geven.
Dat de politie wordt gebeld na zo'n incident vind ik onbegrijpelijk. Dat de ouders ook doorgingen met een aanklacht is beschamend. Als mijn kinderen dit waren geweest, dan had ik gezegd: dat is de consequenties van belletje van belletje trekken, en nu snel sorry zeggen tegen de meneer en dan naar bed.
Het hotel faalt ook. Die hadden ook even naar de schreeuwende meneer kunnen gaan. Even luisteren wat die te zeggen heeft over het incident, daarna het laten goedmaken met elkaar.
De politie faalt ook. Die had moeten zeggen dat vd Poel de receptie had moeten bellen en tegen de meisjes dat ze niet de hotelgasten moeten pesten. Beide partijen een waarschuwing en nu lekker gaan slapen.
Maar de schuld bij een ander zoeken is een trend die al jaren geleden is ingezet door de Angelsaksische landen.
Volgens mij is de enige conclusie dat de continue afwijkende keuzes van Mathieu om het maar steeds afgezonderd van de groep te willen doen funest blijken te zijn….
Al die theorieën zijn verder alleen maar ruis die van de kern afleiden.
Er is er 1 nu aan zet, VdPoel zelf. Blijf ik het zo doen en accepteer ik dan een keten van keuzes en gevolgen.. Of commit ik me aan het team, en zet ik mezelf een stukje opzij..
Misselijke tieners die tot 3 keer toe op zijn deur kloppen, tieners/ouders die naar t hotel gaan, hotel wat niet naar de ploeg of MvP gaat maar naar de polite, en ja die nemen de vreselijke man dan meteen mee. Als ouder moet je je in elk geval schamen maar dat zullen ze wel niet doen, het zijn jouw kinderen die daar lopen te etteren en dan laat je het ook nog voorkomen ipv ze op hun donder te geven?
Op t momemnt dat t hotel besluit dit niet onderling op te lossen en de politie te bellen weet je dat een kleina akkefietje opeens een big deal gaat worden.
Ik denk dat MvdP door zijn ideale schoonzoon imago met veel meer wegkomt dan anderen. Na de plank wordt er ook op dit incident vrij kalmpjes gereageerd..stel je nou es voor dat Evenepoel zo tekeer was gegaan tegen twee jonge kinderen? Dan werd dit meteen weer gekoppeld aan zijn zogezegde temperament en opvliegendheid. Men zou pogen hem weg te zetten als aanzetter en agressor.
In de media merk ik op dat Matje als slachtoffer wordt voorgesteld in allerlei media. Vind dat niet terecht.
https://nos.nl/artikel/2445941-nog-altijd-te-weinig-communicatie-tussen-opgepakte-van-der-poel-en-knwu
Na een gewonnen cross deelt hij natuurlijk handtekeningen uit aan alle kindjes. Maar als het een beetje tegen zit, is zijn geduld heel snel op en dan kan ie best nare trekjes hebben hoor. (wat Adrie ook toegeeft, "stevig roepen, slaande deuren")
Er zijn jeugdzonden, ja. Dat kan tot 23, ten laatste 24. Maar hij is inmiddels 27.
Overigens mooi stukje journalistiek!
Weer maar eens een voorbeeld dat wielrennen een sport is van heel veel falen om uiteenlopende redenen om dan die paar mooie grote triomfen mee te maken.
Volgend voorjaar bij zijn 3de Ronde van Vlaanderen weer een analyse waarom deze ontgoocheling tot die zege heeft geleid? :D