Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Mathieu van der Poel is achtste Nederlandse winnaar Parijs-Roubaix
Mathieu van der Poel soleerde zondagmiddag naar de zege in de 120ste editie van Parijs-Roubaix. Het was voor de achtste keer in de geschiedenis dat een Nederlander de Helleklassieker wist te winnen. WielerFlits zet alle voorgangers van Van der Poel op een rijtje!
Voor de allereerste Nederlandse winnaar van Parijs-Roubaix moeten we terug naar 19 april 1964. Peter Post was die dag de snelste in een sprint met vier. Hij klopte drie Belgen: Benoni Beheyt, Yvo Molenaers en Willy Bocklant. De door Post gewonnen editie stond overigens lang in de boeken als de allersnelste editie van Parijs-Roubaix, totdat Greg Van Avermaet het parcours in 2017 aflegde met nog een hogere gemiddelde snelheid.
Drie jaar na Post was er weer een Nederlander aan het feest. In 1967, een jaar voordat hij de Tour de France zou winnen, kwam Jan Janssen als triomfator over de streep. Janssen was overigens vaak op de afspraak in de Hel van het Noorden. Zijn uitslagen in Parijs-Roubaix: derde, achtste, 59e, tweede, eerste dus, achtste, zevende en vierde.
Jan Raas solo op weg naar Roubaix – foto: Cor Vos
Kuiper langs de kant
Nadat Janssen Parijs-Roubaix op zijn naam schreef, was het een tijdje wachten op een volgende Nederlandse winnaar. Uiteindelijk kwam die er in 1982, met Jan Raas. Raas, die solo aankwam in Roubaix, kreeg een jaar later een landgenoot opvolger. Het was namelijk Hennie Kuiper die in 1983 met de zege ging lopen. Dat gebeurde na een dramavolle finale, waarin de Tukker op de laatste kasseistrook in Hem af kreeg te rekenen met materiaalpech. Hij zou alsnog als winnaar over de streep rijden, maar het beeld van de ontredderde Kuiper langs de kant is misschien nog wel beter blijven hangen.
Na Kuiper was het opnieuw lang wachten op een Nederlandse overwinning. Servais Knaven brak in 2001 uiteindelijk de ban, in een regenachtige editie. Meer dan twintig jaar later, in 2022, zat diezelfde Knaven achter de stuur van de INEOS Grenadiers-ploegleiderswagen toen zijn renner Dylan van Baarle naar de zege soleerde.
Tussendoor, in 2014, had ook Niki Terpstra een kei op mogen halen in het velodroom. Hij won met twintig seconden voorsprong op een elitegroepje met onder meer Fabian Cancellara (derde), Peter Sagan (zesde), Bradley Wiggins (negende) en zijn ploeggenoot Tom Boonen (tiende).
Nederlandse winnaars Parijs-Roubaix
1964: 
Peter Post
1967: Jan Janssen
1982: Jan Raas
1983: Hennie Kuiper
2001: Servais Knaven
2014: Niki Terpstra
2022: Dylan van Baarle
2023: Mathieu van der Poel
Terpstra pakt zijn eerste monumentale zege – foto: Cor Vos
Milaan-San Remo :
2023: Mathieu van der Poel (Ned), 2022: Matej Mohoric (Slo), 2021: Jasper Stuyven (Bel), 2020: Wout van Aert (Bel), 2019: Julian Alaphilippe (Fra), 2018: Vincenzo Nibali (Ita), 2017: Michal Kwiatkowski (Pol), 2016: Arnaud Démare (Fra), 2015: John Degenkolb (Dui), 2014: Alexander Kristoff (Noo)
Ronde van Vlaanderen :
2023: Tadej Pogacar (Slo), 2022: Mathieu van der Poel (Ned), 2021: Kasper Asgreen (Den), 2020: Mathieu van der Poel (Ned), 2019: Alberto Bettiol (Ita), 2018: Niki Terpstra (Ned), 2017: Philippe Gilbert (Bel), 2016: Peter Sagan (Slw), 2015: Alexander Kristoff (Noo), 2014: Fabian Cancellara (Zwi)
Parijs-Roubaix :
2023: Mathieu van der Poel (Ned), 2022: Dylan van Baarle (Ned), 2021: Sonny Colbrelli (Ita), 2020: afgelast, 2019: Philippe Gilbert (Bel), 2018: Peter Sagan (Slw), 2017: Greg Van Avermaet (Bel), 2016: Mathew Hayman (Aus), 2015: John Degenkolb (Dui), 2014: Niki Terpstra (Ned)
Luik-Bastenaken-Luik :
2023: ?, 2022: Remco Evenepoel (Bel), 2021: Tadej Pogacar (Slo), 2020: Primoz Roglic (Slo), 2019: Jakob Fuglsang (Den), 2018: Bob Jungels (Lux), 2017: Alejandro Valverde (Spa), 2016: Wout Poels (Ned), 2015: Alejandro Valverde (Spa), 2014: Simon Gerrans (Aus)
Ronde van Lombardije
2023: ?, 2022: Tadej Pogacar (Slo), 2021: Tadej Pogacar (Slo), 2020: Jakob Fuglsang (Den), 2019: Bauke Mollema (Ned), 2018: Thibaut Pinot (Fra), 2017: Vincenzo Nibali (Ita), 2016: Esteban Chaves (Col), 2015: Vincenzo Nibali (Ita), 2014: Daniel Martin (Ier)
= Nederland 9x, Slovenië 6x, België 6x, Italië 5x, Frankrijk 3x, Denemarken 3x, Duitsland 2x, Noorwegen 2x, Slowakije 2x, Australië 2x, Spanje 2x, Polen 1x, Zwitserland 1x, Luxemburg 1x, Colombia 1x, Ierland 1x
Uiteindelijk gaan Pogacar en Van der Poel de komende jaren vermoedelijk nog veel klassiekeroverwinningen aan hun palmares toevoegen, waardoor Nederland en Slovenië in deze ranking ruimschoots aan kop blijven.
Pogacar en Van der Poel staan nu al gelijk qua gewonnen monumenten met Valverde (4x)!!! En Gilbert (5x) bijna. Benieuwd of vooral Pogacar bijvoorbeeld De Vlaeminck (11 monumenten, waarvan allen minstens 1x) kan passeren op de all-time-ranking.
Het valt op dat Sagan (2x), Alaphilippe (1x) en Van Avermaet (1x) tijdens hun hoogtijdagen niet bepaald geoogst hebben. Dat is bijzonder karig. Al heeft Matthews natuurlijk helemaal niets gewonnen.
Ik zou het eens moeten bekijken maar ik weet niet of Nederland ooit al zo'n succesvolle periode gekend heeft in zijn wielergeschiedenis ? (Misschien in de jaren zeventig en begin jaren tachtig ?)
Hoe dan ook mogen we geen van beiden klagen denk ik (België/Nederland) als we zien wat WE gewonnen hebben de afgelopen tien jaar. Tel daar ook nog even de prachtige resultaten bij op in de grote rondes. Want voor beiden was een grote ronde winnen ook iets uit de geschiedenisboekjes.
Ik kan er enkel van genieten en hoop dat zowel wij als onze Noorderburen er de aankomende tien jaar nog veel prijzen aan mogen toevoegen. :)