Raymond Kerckhoffs

• zondag 25 juli 2021 om 20:05

Interview Afgelopen vrijdag arriveerde hij pas in olympisch Tokio. Aanstaande maandag moet het op zo’n anderhalf uur rijden ten zuiden van de Japanse metropool al voor hem gebeuren. Alsof het een lang weekend Centerparcs is, zo pakt Mathieu van der Poel zijn jarenlange missie naar de olympische mountainbikewedstrijd aan. Maar zoals meestal komen zijn ideeën niet zomaar uit de losse pols, maar zit er altijd een gedegen plan achter.

Adrie van der Poel
Utsunomiya 1990. Het WK wielrennen op de weg in deze Japanse plaats onder eveneens bloedhete en super vochtige omstandigheden moet zeker ter sprake zijn gekomen in de familie Van der Poel. Het is het jaar dat vader Adrie van der Poel de Amstel Gold Race won en er zeker kansen voor hem werden geacht op de mondiale titelstrijd in het land van de rijzende zon.

De Nederlandse ploeg had zich door wetenschappers laten inlichten over de lange reis en de jetlag van zeven uur. Het advies was om zo kort mogelijk voor de titelstrijd in Japan te arriveren. Zodoende werd er een superkorte trip voor de selectie van bondscoach Peter Post uitgestippeld. Op vrijdag vliegen, op zaterdagochtend arriveren, zaterdagmiddag het parcours verkennen, zondag de wedstrijd en maandag weer terug naar Nederland.

Bij aankomst dachten Van der Poel, Frans Maassen en Nico Verhoeven de slimsten te zijn door snel in de auto van chef d’equipe van de KNWU Pascal Kolkhuis Tanke te duiken. De rest moest wachten op een busje. Toch was het busje nog veel eerder in het hotel dan het drietal met Kolkhuis Tanke dat door alle Japanse tekens op de verkeersborden totaal de weg was kwijtgeraakt en pas ruim twee uur later arriveerde. In het donker moesten zij vervolgens het parcours nog even snel verkennen.

In de door Rudy Dhaenens zaliger gewonnen wedstrijd bleek Erik Breukink de enige renner te zijn die deze mondiale titelstrijd kon uitrijden. Al was dat op een anonieme 44^e plaats. Lang duurde dit WK voor de meeste Nederlanders niet. In de eerste en tweede ronde gaf het merendeel van de oranjehemden reeds op, waaronder ook Van der Poel die de halve wereld had afgereisd om welgeteld 28 kilometer te fietsen. Diverse renners vertelden later dat de speech van bondscoach Peter Post na afloop langer duurde dan ze op de fiets hadden gezeten.

Zelfde aanpak
Toch volgt zijn zoon Mathieu richting de Tokyo 2020 ongeveer dezelfde aanpak. Hij vertrok donderdag pas vanaf Schiphol om vrijdag in de loop van de dag in Japan te arriveren. Maandag wacht voor hem de grote uitdaging op de mountainbike waar hij al jaren naar uitkijkt.

Mathieu van der Poel in actie in de Wereldbeker in Nové Mesto. Foto: Cor Vos

Dat Mathieu van der Poel zijn olympische trip anders aanpakt dan de meeste andere atleten, past eigenlijk ook wel bij hem. “Ik denk dat ik altijd mijn eigen ding al heb gedaan”, typeert hij zichzelf. “Of het de juiste route is, zal achteraf pas blijken. Al weet je nooit of de andere optie beter was geweest. Ik heb vooral deze keuze gemaakt omdat ik hoorde dat in Japan de regels zo strikt worden nageleefd. We kregen van veel atleten signalen dat het een soort gevangenis was. Dat is niet echt aan mij besteed. Daarom hebben we gekozen om zo laat mogelijk af te reizen.”

Lang heeft hij niet getwijfeld om deze keuze te maken. “Ik heb geprobeerd om mezelf zo goed mogelijk voor te bereiden op dit doel. Dat was sowieso lastig geweest, omdat ik zelf eigenlijk voor een heel andere aanpak zou kiezen. Daarin had ik de Tour niet gereden. Maar de Tour is heel succesvol verlopen in de eerste week met de ritzege en zes dagen de gele trui. Door het corona-gebeuren zijn veel programma’s de afgelopen anderhalf jaar veranderd. Daardoor moet ik soms aparte keuzes maken.”

Warmtesessies
Of twee dagen genoeg is om te acclimatiseren aan de jetlag maar ook uitzonderlijke weersomstandigheden zal moeten blijken. “Ik ondervind nu dat het een bijzondere warmte is. Op een goede dag kan ik daar beter tegen dan op een slechte dag. In het verleden heb ik in wedstrijden heel wisselend gereageerd op extreem warme temperaturen. Wanneer het niet van de ene op de andere dag een enorme omschakeling is en ik er een paar dagen aan de omstandigheden heb kunnen wennen, dan ondervind ik normaal geen problemen. Als je in topvorm bent dan maakt het sowieso niet uit hoeveel dagen je al in deze hitte getraind hebt.”

Mathieu van der Poel in de gele trui in de Tour – foto: Cor Vos

“Ik heb thuis al een aantal warmtesessies op de rollen gedaan om deze omstandigheden na te bootsen. Dat betekende dat ik het zo warm mogelijk in de garage probeerde te maken. Vervolgens trok ik een dik vest aan om zo mijn lichaamstemperatuur omhoog te krijgen. Dan creëer je hetzelfde effect. Het is dus niet zo dat we hier niet op voorbereid zijn.”

Zaterdagmiddag verkende ‘MVDP’ voor het eerst het parcours. Technisch, weinig herstelmomenten, veel intervalinspanningen en twee à drie vrij gevaarlijke ‘drops’, sommeert hij de belangrijkste kenmerken. “Maar die gevaarlijke passages zijn zeker niet overdreven. Die maken het mountainbiken juist ook zo mooi. Het is niet een typisch mountainbike-parcours omdat de klimmen een stuk korter zijn. Op de langste klimmen zijn het inspanningen tussen de 40 seconden en de minuut. Dat is echt weinig voor een internationale mountainbikewedstrijd.”

Veldrijden
“Met mijn kwaliteiten als een veldrijder zou dat normaal een voordeel moeten zijn tegenover de lichtgewichten. Een cross als Namen leunt hier een beetje tegen aan. Al zijn dit wel extreem lastige en steile klimmen. Het parcours is zeker lastig genoeg om het verschil te maken. Daarbij is het zoveel draaien en keren dat je sowieso vrij moeilijk bij iemand in het wiel kunt rijden. Dat gaat er wel voor zorgen dat er schiftingen gaan ontstaan.”

Als er naar zijn belangrijkste concurrenten wordt gevraagd, wijst hij direct naar Mathias Flückiger. De laatste maanden heeft de Zwitser zijn vorm bewezen. En natuurlijk komt ook de naam van Thomas Pidcock naar voren. De Brit brak echter begin juni nog zijn sleutelbeen en maakte vervolgens niet meer een echt sterke indruk. “Toch reken ik Pidcock zeker nog bij de kanshebbers. Zijn laatste wereldbeker was zeker geen referentie. Ik ga er vanuit dat hij maandag in orde gaat zijn.”

Van der Poel in gevecht met Pidcock in Nove Mesto – foto: Cor Vos

Van der Poel wil de korte voorbereidingstijd op de mountainbike niet als excuus naar voren brengen wanneer hij een mindere dag in Tokio kent. Door zijn deelname aan de Tour de France kon hij eigenlijk pas de laatste twee weken de overstap van de racefiets naar de ATB maken. “Ik had liever langer op de mountainbike getraind. Het was beter geweest wanneer ik de laatste weken nog ergens een of twee wedstrijden had gereden zodat ik een aantal referentiepunten had gehad. Mijn laatste Wereldbeker was Nové Mesto in Tsjechië medio mei (Van der Poel werd tweede achter Pidcock, red.). Dus ik heb al vrij lang niet meer gezien hoe ik ervoor sta tegenover de andere toppers. Dat had ik liever anders willen doen, maar dat paste niet in de planning met de Tour.”

Intervaltrainingen
“Nadat ik na de eerste week in de Alpen ben afgestapt heb ik een paar rustdagen ingelast. Vervolgens ben ik rustig aan de opbouw met de mountainbike begonnen. De vorm in de Tour was goed, daar wil ik op verder bouwen. We hebben in de laatste weken wel de nadruk op meer intervaltrainingen gelegd.”

Op het moment dat vijf jaar geleden al de olympische mounbainbike-droom bij Van der Poel begon te leven, had hij zich wel iets anders qua sfeer van het grootste sporttoernooi voorgesteld. “Alles is heel apart. Zeker ook omdat wij ver van het olympisch dorp zitten is het heel anders. Een teleurstelling wil ik dat niet noemen. Ik heb geen eerdere ervaringen op de Olympische Spelen, maar hoor van andere wielrenners die Londen en Rio hebben meegemaakt dat het daar toch heel anders was. De sfeer verandert echter niks aan het doel waarom ik hier ben.”

Want de familie Van der Poel heeft nog wat recht te zetten in Japan…