Mathieu van der Poel: “Het bleef stil in de volgwagen”
Interview “Was het een slimme zet om zo vroeg in de aanval te trekken? Ik besef, als ik werd teruggepakt en daarna op de eerstvolgende helling gelost, dan was het geen slimme zet. Maar als je wil winnen, moet je af en toe iets proberen. Deze keer draaide het goed uit.” Mathieu van der Poel ten voeten uit op de persconferentie na zijn zege in Dwars door Vlaanderen.
Ben je verrast dat je nu al je eerste WorldTour-zege pakt?
“Goh… Ik had best wel wat vertrouwen getankt na Gent-Wevelgem. Vierde worden in mijn eerste wedstrijd van 250 kilometer waarin het nooit is stilgevallen, voelde goed aan. Dwars door Vlaanderen was zeventig kilometer minder. Die afstand heb ik al veel meer in de benen. Dus ik wist wel dat er een kans was.”
Je trok op zestig kilometer van de finish in de aanval. Dat is wel heel vroeg.
“Ik wilde koersen. En het ging er in het peloton echt nerveus aan toe, dus hoopte ik zo uit die hectiek in de hellingenzone te blijven. Toen mijn ploegmaat Dries De Bondt aanviel en Iván García counterde, zat ik in het wiel. Ideaal om te anticiperen richting de Taaienberg, dacht ik.”
Je werd niet teruggefloten door de ploegleiding. Welk signaal kreeg je vanuit de volgwagen?
“Geen (lacht, red). Het bleef stil. Ik heb dan ook al een een aantal keer verteld dat ik niet altijd volgens een vooropgesteld plan wil koersen. Ik volg graag mijn instinct.”
De winnaar heeft altijd gelijk. Maar vond je dit een slimme zet?
“Als je teruggepakt wordt en je wordt er daarna op de eerstvolgende helling afgereden, dan is het geen verstandige ‘move’. Maar als je wil winnen, moet je af en toe iets proberen. Vandaag draaide het goed uit.”
Bob Jungels en Tiesj Benoot maakten de oversteek uit het peloton. Hoe moeilijk was het om hen te volgen?
“Dat viel nog mee. Ik had ze in eerste instantie niet zien komen. Maar toen ze ons overvleugelden, wist ik uiteraard dat ik moest aanpikken. Vrij snel daarna was ik ook overtuigd dat de winnaar uit ons groepje zou komen.”
Wist je je zegezeker in een sprint?
“Dat weet je nooit, hé. Maar ik weet wel dat ik een goede sprint heb na een zware koers. Het was vooral kwestie om niemand meer te laten rijden. Turgis ken ik trouwens. Ik koerste al meermaals tegen hem in Frankrijk.”
Hoe gaat een veelwinnaar als jij om met een eerste WorldTour-zege?
“Die vergeet ik natuurlijk nooit meer. Net omdat het de eerste is. Anderzijds blijf het gevoel van winnen altijd en overal hetzelfde. Of dat nu een kleine of een grote wedstrijd is. Veel verschil zit daar niet in.”
Ondanks twee zeges en een vierde plaats in jouw drie laatste wedstrijden, zie je jezelf niet als favoriet voor de Ronde van Vlaanderen?
“De Ronde is Gent-Wevelgem of Dwars door Vlaanderen niet. In vergelijking met Dwars door Vlaanderen is de Ronde zeventig kilometer langer. In vergelijking met Gent-Wevelgem ligt de laatste helling niet op dertig kilometer van de aankomst – waardoor het richting Wevelgem weer samentroepte – maar op minder dan twintig. Wie op de Paterberg voorin zit, houdt het meestal tot in Oudenaarde. Sagan, Van Aert en Stybar maakten indruk op mij in Gent-Wevelgem en zijn mijn drie topfavorieten. Zet mij maar in het rijtje daar net onder. Hoeveel sterren ik mezelf geef? Dat laat ik aan jullie over. Elk zijn job.”
Is je team sterk genoeg?
“Ik vind van wel! Het zijn stuk voor stuk goede renners. Krijgt Dries De Bondt vandaag trouwens niet af te rekenen met een kapot achterwiel, zie ik hem ook in de kopgroep standhouden.”
Heb jij aan de ploegleiding gevraagd om Gianni Vermeersch te selecteren na zijn knappe prestatie in Gent-Wevelgem?
“Nee. Maar dat zag je toch aankomen. Gianni heeft zijn selectie helemaal zelf afgedwongen.”
Slotvraag. Je had – samen met het team – jouw zinnen gezet op de Brabantse Pijl. Nu heb je deze al op zak en volgens je vader word je straks nog beter…
“Euh… Eigenlijk denk ik dat ook. Wellicht heeft niemand in dit peloton minder koersdagen op de teller. Ik heb nu die kilometers nodig om beter te worden. En tussendoor zoveel mogelijk rust.”
En een geweldige MvdP!
Die eerlijkheid van hem... en toch komt hij (op mij) niet arrogant over. Als iemand anders zou zeggen wat hij zegt, zou ik het misschien wel arrogant over vinden komen.
Trouwens, toch een compliment voor de ploegleider; niets zeggen, als het niet hoeft, is een kwaliteit. We weten van de ploegleider dat ie WEL iets zegt als het nodig is.
Maar voor de rest hoeft de ploegleiding weinig te doen met zo'n knar als MvdP. :-)
Cornelisse is inderdaad een prima vent. Typische Amsterdammer. Veel geluid maar je luistert er altijd naar. Hij heeft namelijk altijd een punt en houd renners de spiegel voor. Niks belerende taal maar zelfreflectie en goede sfeer.
Michel begrijpt heel goed waarom je als renner op de fiets zit. Niet omdat je een sponsor wil eren of omdat je wilt voorkomen dat de ploegleider boos wordt.
Sporter ben je omdat je jezelf wilt verbeteren, renner omdat je beter wilt zijn dan die ander. Als renner en team, en dat snapt hij heel goed en acteert ernaar.
Helemaal als het er eentje is die je nu al een 'veelwinnaar' kunt noemen, goede babbel heeft en nog heel veel groeimogelijkheden (niet in de laatste plaats qua ploeg...).
Wat fijn, wat fijn!
Remco is al bijna vergeten. Dat is dan voor hém weer fijn.
“Dat weet je nooit, hé.
Moet het accent op de e niet de andere kant op? Kan allebei natuurlijk, maar in de context lijkt het logischer dat Mathieu heh zei ipv hee.
Verder gewoon een heel leuk interview!
Om de één of andere reden weet VdP mij niet te beroeren, wellicht omdat hij als persoon en coureur iets uitstraalt dat precies niet echt klopt of wat wringt. Ik weet niet of iemand hetzelfde gevoel heeft? Dat gevoel heb ik dan weer minder bij Wout Van Aert, die geloof ik meer. Net zoals een Peter Sagan. Die zitten precies beter in hun vel, zo voel ik het toch aan. Interviews als deze bevestigen alleen maar mijn gevoel.
In interviews heb ik en horen zeggen dat hij niet wil gaan afvallen voor ronderenner. Hij zou niet weten waar er nog wat af kan. Ambieert geen rondewinst. Ik denk dat hij na de spelen meer op de weg gaat rijden en sowieso blijft crossen. Hij doet de dingen die hij leuk vind. Mooi toch!?
Het gevoel dat zjat uitspreekt heb ik ook wel en dat komt vanwege zijn bloedfanatieke papa die eigenlijk als renner precies het omgekeerde was van wat M van der Poel uitstraalt te zijn. Hier en daar komt het wat geforceerd nonchalant over zeg maar.
Sagan is ook gewoon wie hij is en zou voor zijn eigen gemoed ook weer lekker moeten gaan mountainbiken erbij ;)
Waarom al die angsten? Gewoon knallen. Eindelijk is er weer een renner die het wielrennen interessanter maakt, nu nog weg met de oortjes.
Wat betreft het weten te beroeren; dat zegt meer over de schrijver dan over de renner.