Harrie Lavreysen veroverde donderdagavond op de piste van Le Stab in Roubaix een nieuwe wereldtitel op de keirin. De krachtpatser uit Luyksgestel rekende na een titanenstrijd af met zijn trainingsmaatje en eeuwige rivaal Jeffrey Hoogland. “Op de Olympische Spelen en het EK ging het fout en ik wilde het toch wel mooi afsluiten”, klonk het na afloop in gesprek met de NOS.

Lavreysen ging in de finale al vroeg de sprint aan. “Ik voelde me in de halve finale supergoed en had voor de finale bedacht om met nog 2,5 ronden aan te gaan. Dat was mijn tactiek. Jeffrey zat zo wel in de allerbeste positie om me nog aan te vallen, maar ik wist het vol te houden. Ik dacht dat Jeffrey me nog zou opvangen, maar ik zat mooi achter die Rus (Mikhail Iakovlev, red.) en dus kon hij me nooit zien komen. Ik kon er zo in een keer voorbij gaan.”

Vanaf dat moment was het volle bak richting de streep. “Mooi opbouwen, mooi opbouwen, dat dacht ik toen. Om dan vervolgens in de laatste ronde vol te rijden”, blikt Lavreysen terug. “Ik wilde Jeffrey eigenlijk niet zover laten komen, maar in de laatste ronde kon ik echt nog versnellen. Het voelde eigenlijk wel heel erg lekker dat hij boven me reed, want ik wist namelijk dat ik nog wat over had. Dit was wel lekker”, aldus de man die zijn titel wist te prolongeren.

foto: Cor Vos

Zilveren Hoogland: “Ik mag niet klagen”
Hoogland moest na een spannende keirinfinale genoegen nemen met zilver. “Het was een spannende race. Ik was heel zenuwachtig aan het kijken en toen ik een oranje stip zag, wist ik dat ik moest opstaan”, citeert de NOS. “Ik zag toen alleen een oranje stip en dacht toen alleen: dat is mooi. Harrie mag er alleen overkomen. Dan moet ik gewoon de race zien te controleren: het weer oppakken, gaatje laten en dat vervolgens weer dichtrijden en er overheen gaan.”

“Ik kwam er nog naast, maar niet meer overheen”, aldus Hoogland, die naar eigen zeggen een goede race heeft gereden. “Ik denk wel dat ik iets beheerster had kunnen zijn met die jongen van Trinidad en Tobago die naast me kwam rijden. Ik ben toen gaan versnellen om niet klem te komen zitten. Als ik daar een moment mee had gewacht, dan was ik er waarschijnlijk in de bocht omheen gevlogen en niet op het rechte stuk. Dan had het beter af kunnen lopen.”

“Ik heb echter wel perfect gereden, ik mag niet klagen. Het is wel bizar dat we hier weer een 1,2-tje uit kunnen trekken door ons eigen plan te trekken. We lijken wel zoveel sterker dan de rest. Het is gaaf om dat hier ook weer te zien”, concludeert Hoogland, die vandaag weer in actie komt, ditmaal op de kilometer tijdrit.