Er is inmiddels al veel gezegd en geschreven over de ‘Stelvio-etappe’ in de voorbije Giro d’Italia. Het was in de koninginnenrit van de Giro wachten op een definitieve machtsovername van Wilco Kelderman, maar de Nederlander kende een minder moment op de Stelvio en moest het in de finale alleen opknappen.

Ook dit jaar maken we met RIDE weer een lekker dikke zomereditie. Een 212 pagina's dik wielermagazine waar je deze zomer uren van kunt genieten en die de sportzomer nog nét iets leuker maakt. Bestel nu jouw exemplaar online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang maar liefst 20% korting!

Op het moment dat Kelderman op vijf kilometer van de top van de Stelvio moest lossen bij het INEOS Grenadiers-tweetal Rohan Dennis en Tao Geoghegan Hart, moest de ploegleiding van Team Sunweb een beslissing nemen. Jai Hindley, een ploeggenoot van Kelderman, was namelijk wel in staat om het tempo van Dennis en Hart te volgen.

De Australiër kreeg uiteindelijk de opdracht om de twee INEOS-renners te volgen, terwijl Kelderman in zijn eigen tempo naar boven moest klimmen. De Nederlander wist de schade te beperken en kwam met 45 seconden achterstand boven op de top van de Stelvio. Kelderman reed op dat moment virtueel in de roze trui met een voorsprong van een kleine twee minuten.

Moeilijke situatie 
Hindley kreeg echter niet de opdracht om zich te laten afzakken richting Kelderman, waardoor die laatste moederziel alleen de finale moest afwerken richting het meer van Cancano. “Ik had het niet helemaal zien aankomen dat Jai zijn eigen koers mocht rijden”, zo kijkt Kelderman nu terug met het Algemeen Dagblad. “Dat ik aan mijn lot werd overgelaten.”

Wilco Kelderman ziet af op de Stelvio – foto: Cor Vos

“Op de teambespreking, de avond ervoor, was dat niet duidelijk geworden. Op een gegeven moment reed ik alleen op de Stelvio, vol in de wind. Dan begint de frustratie. Je weet dat de Giro uit je handen glipt, dat je je voorsprong aan het verliezen bent. Ik heb wel in mijn communicatie geroepen dat Jai moest wachten, maar ze zeiden: ‘Nee, Jai blijft in het wiel van Tao.’ Het was ook een moeilijke situatie.”

Gebrek aan vertrouwen 
“Hoe vaak komt het nou voor dat je met twee man de Giro kunt winnen. Ik neem Jai niks kwalijk, hij deed wat hem werd gezegd. Ik was zelf ook niet goed genoeg, zo realistisch ben ik wel”, aldus Kelderman, die het wel heeft over een gebrek aan vertrouwen vanuit de ploegleiding. “Ik had het gevoel dat het vertrouwen er niet was, met deze koerstactiek.”

“Als Hindley had gewacht dan zou ik wel echt super dichtbij zijn gekomen of had ik de Giro gewonnen. Dan had ik er heel anders voorgestaan. De ploegtactiek was erop ingericht dat ik dacht: ik ga de Giro verliezen. De marge was te klein en ik voelde al snel dat ik niet kon volgen in de rit naar Sestriere. Na Milaan heb ik nog twee weken gedroomd over de Giro. Wat als we het anders hadden gespeeld?”

In de beruchte rit over de Stelvio pakte Kelderman wel het roze – foto: Cor Vos

“Ik wil Iwan er nog over bellen”
“Het was jammer dat het vertrouwen er niet echt was vanuit de ploegleiding. Ik weet niet of ze ook echt blij waren toen ik op het podium stond. We werden tweede en derde in een grote ronde, maar ik had niet echt het idee dat iedereen zo blij was in de ploeg. Een beetje een raar idee. Ik wil Iwan (Spekenbrink, de manager van zijn ex-werkgever, red.) er nog over bellen. Een keer dat laatste jaar bespreken.”