Interview In de Antwerp Port Epic kende juniorenwereldkampioen Quinn Simmons zijn generale repetitie voor de komende Vlaamse klassiekers. Het Trek-Segafredo-talent reed de wedstrijd niet uit, maar hij vertelde aan WielerFlits dat hij zich weinig zorgen maakt.

“Het ging niet zo goed vandaag, dat klopt”, is Simmons eerlijk. “Maar vergeet ook niet dat dit zeker geen normale kasseikoers is. Meer gravel en zo, gekkenwerk soms. Het gaat veeleer om de plaatsing en risico’s nemen in dit soort wedstrijden. Minder over in vorm zijn. Ik was vandaag niet altijd bereid om die risico’s te nemen en heb op veilig gespeeld. We hebben nog veel koersen te gaan, die belangrijker zijn. Een opgave was het logische gevolg. Ik zit met mijn gedachten al in Luxemburg.”

Met 75 kilogram bergop
Desondanks is Simmons meer dan behoorlijk uit de coronapauze gekomen. In het voorjaar bleven de spraakmakende resultaten nog uit, maar sinds de break maakte de 19-jarige meteen indruk met een zesde plaats in de Bretagne Classic en een tweede in de Ronde van Hongarije. Op een aankomst bergop, nota bene.

“En eigenlijk had er daar nog meer in gezeten”, aldus Simmons. “In Plouay had ik wat mechanische problemen in de finale, anders had ik daar misschien wel op het podium kunnen staan. Maar het was wel tof, om al een mooie uitslag op WorldTour-niveau te kunnen halen. En Hongarije was gewoon de bevestiging dat het heel goed gaat met mij. Ik weeg 75 kilogram. Als je dan tweede kan worden op dat soort eindklim, dan denk ik dat ik mij weinig zorgen moet maken voor de komende kasseiklassiekers.”

Simmons spendeerde de coronabreak overigens in zijn thuisland, de Verendigde Staten, waar hij naar eigen zeggen nooit de motivatie verloor. “Weer vier maanden moeten trainen nadat je dat al een hele winter hebt moeten doen, veel renners hebben daar moeite mee, denk ik. Je ziet dat veel jongens er al een beetje klaar mee waren en daarom nu niet helemaal uit de verf komen. Ik kon voortdurend trainen op 2000 meter hoogte en dat was ideaal om in vorm te geraken. Ik was altijd erg gemotiveerd.”

Geen normale junior
En dus is de juniorenwereldkampioen meer dan klaar voor zijn eerste Vlaamse klassiekercampagne. Heeft hij eigenlijk ooit gevreesd dat zijn transfer naar Trek-Segafredo op amper 18-jarige leeftijd te vroeg kwam?

Foto: Cor Vos

“Als ik daar bang voor was geweest, dan had ik die stap nooit gezet, hoor”, verduidelijkt de sterk bebaarde Simmons. “Ik was geen normale junior, ik ben niet te beroerd om dat toe te geven. Ik heb alles gewonnen op dat niveau wat er te winnen viel, dus ik vond dat ik daar nog weinig te zoeken had. Als ik nu minder dominant was geweest, dan had ik allicht wel nog de stap naar de U23 gezet. Ik weet dat ik nu direct op een hoog niveau terechtkom, maar anderzijds weet ik wel dat ik hier thuishoor. Zeker na de afgelopen weken.”

De grootste moeilijkheid voor Simmons kwam eigenlijk nog uit onverwachtse hoek. “Zeker in de kleinere koersen als deze Antwerp Port Epic krijg ik niet de vrijheid die ik dacht dat ik zou krijgen. Doordat ik wereldkampioen bij de junioren ben geworden, kennen alle renners mij. Het is natuurlijk mooi om dat respect te krijgen van de renners, maar dat maakt het voor mij zeker niet gemakkelijker. Sinds GP Plouay en de Ronde van Hongarije is het zelfs nog wat erger geworden. Maar ik blijf gewoon mijn ding doen.”

Werken voor Stuyven
Next: de Vlaamse klassiekers dus, voorafgaand door Luik-Bastenaken-Luik en de Amstel Gold Race. Wat mogen we daar al van het Amerikaanse toptalent verwachten, die Jasper Stuyven, Mads Pedersen en Edward Theuns natuurlijk nog boven zich moet dulden?

“Moeilijk te zeggen natuurlijk”, aldus Simmons. “Ik besef maar al te goed dat ik nog niet het niveau van iemand als Stuyven haal, dus ik zal niet te beroerd zijn om mij op te offeren. Ik wil graag veel leren, om de komende jaren dan eens iets voor mezelf te kunnen tonen.”