Opinie ‘Valpartijen in de eerste week van de Tour de France. Dat is altijd zo geweest.’ Dit is een excuus dat ik de afgelopen dagen weer veelvuldig voorbij zag komen. Alsof we moeten accepteren dat deze slagvelden bij het wielrennen horen en dat dit fenomeen de eerste week van de belangrijkste wedstrijd van het jaar traditioneel ontsiert. Nee, we moeten niet wegkijken. We moeten juist kijken welke oplossingen we kunnen aandragen. Al is het niet de eerste keer dat ik dit betoog de afgelopen jaren naar voren breng.

Wat mij tegenwoordig opvalt in vergelijking met de jaren dat ik zelf nog wielrenner was:

-) Het niveau in het beroepswielrennen is de laatste jaren enorm gestegen en de top is een stuk breder geworden. Als ik naar de 4^e rit naar Fougères kijk, dan zie ik op 22 kilometer van de finish dat het peloton liefst 16 man (!) breed op kop van het peloton rijdt. Je ziet nooit meer dat het peloton op een lint wordt getrokken. Tien à twintig jaar was dat heel normaal. Toen waren slechts twee of drie ploegen in staat om het peloton een tempo van zestig kilometer per uur op te leggen en zat de rest in de buik van de groep. Nu wil vrijwel iedere ploeg met vijf of zes renners van voren zitten. Daardoor is het veel meer dringen en wringen aan de kop van het peloton.

-) De Tour de France wordt steeds belangrijker. Je ziet dat teams zich steeds meer op de Tour gaan richten. De topfavorieten Primoz Roglic en Tadej Pogacar reden na Luik-Bastenaken-Luik respectievelijk geen of alleen de eigen thuiswedstrijd richting de Tour. Ze willen geen risico’s nemen in andere wedstrijden omdat presteren in de Tour zoveel belangrijker is. Het belang van de Tour wordt alleen maar groter en groter. Daardoor komt er vanuit de ploegen ook steeds meer druk op de renners te staan.

-) Het aantal verkeersremmende maatregelen zoals rotondes, drempels en wegversmallingen is enorm toegenomen. Men wil de wegen veiliger maken voor het dagelijkse verkeer, maar dit zorgt voor gevaarlijke obstakels voor wielerwedstrijden. Vooral binnen de bebouwde kom wordt dit probleem groter. Dit is een onomkeerbaar proces.

-) De schijfremmen hebben zeker ook een invloed op het ontstaan van valpartijen. Tegenwoordig rijdt bijna iedereen hiermee. Het grote voordeel is dat schrijfremmen veel directer en sneller remmen. Je staat in een fractie van een seconde stil. Maar dit heeft ook als gevolg dat je veel bruusker remt. Vroeger kon je in de remweg nog wel eens iemand ontwijken. Nu druk je de rem in en sta je direct stil. Waardoor de uitwijkmogelijkheden voor renners achter je veel beperkter zijn. Deze evolutie in het materiaal hou je echter niet tegen.

Primoz Roglic een van de grootste slachtoffers – foto: Cor Vos

Onbeheersbaar
Dit zijn onbeheersbare factoren die de komende jaren alleen nog maar zullen bijdragen aan een nog grotere kans op valpartijen. Dus moet je gaan kijken naar zaken waar je als wielerwereld wel nog invloed op hebt. Het parcours en de veiligheidsregels aanpassen zijn zowel de belangrijkste mogelijkheden die het wielrennen heeft om de sport veiliger te maken.

Een aantal jaren geleden is de drie kilometer tijdgrens voor klassementsrenners ingevoerd. Nu wordt er over vijf kilometer gesproken. Ik denk dat je in de sprintersritten moet kijken naar de bebouwde kom van de finishplaats. Wanneer je de bebouwde kom in rijdt, rij je meestal de gevaarzone in. Dus daarom zou dit een ideale plek zijn om de klok voor het klassement te stoppen. In sommige plaatsen is dit op drie kilometer, maar het kan soms ook op zeven of acht kilometer zijn. Ik denk dat je daarmee een hoop stress elimineert.

foto: Cor Vos

Als je terugkijkt naar de valpartij van bijvoorbeeld Primoz Roglic van afgelopen maandag, dan vond die ver voor de bebouwde kom plaats. Ik ben er echter van overtuigd dat deze maatregel al ver voor de finishstad heel veel stress weghaalt in het peloton. Dat je daardoor op 20 à 30 kilometer voor de streep al een heel ander beeld kunt krijgen.

Signaleringen
Ook sta ik versteld dat in het wielrennen nog steeds geen homogeen materiaal voor signaleringen heeft. In de meeste wedstrijden staat er op gevaarlijke plekken een man met een fluitje en een vlag om de renners te waarschuwen. In andere koersen worden de renners alleen attent gemaakt op een kritische situatie door een bord en een strobaal. Terwijl Flanders Classics dit jaar met dranghekken en ‘safety-totems’ van BoPlan. Overal is het anders.

Zeker van de Tour de France, het jaarlijkse grootste wielerevenement, zou je verwachten dat ze vooroplopen in het ontwikkelen van meer professionaliteit in de signalering. De Tour heeft ook de financiële middelen om hierin te investeren. En wanneer zij met goede oplossingen komen, dan zetten ze meteen een nieuwe norm voor de hele wielersport. Sinds vorig jaar heb ik zuilen met ledborden en een waarschuwingspiep op sommige plekken gezien. In deze ontwikkeling zou de Tour echter nog grote stappen kunnen zetten. Zeker wanneer je je als organisator in hetzelfde rijtje als het WK-voetbal en de Olympische Spelen plaatst.

Alle valpartijen van de afgelopen dagen zijn nu al heel bepalend voor het klassement. In de 27 kilometer lange tijdrit naar Laval zal dat nog meer worden benadrukt. Primoz Roglic is een van de grootste verliezers. Hij staat al bijna een minuut achter zijn grote rivaal Tadej Pogacar. Als ik de foto zag hoe hij dinsdagochtend als een ‘mummie’ ingepakt met pleisters van start moest gaan, dan vrees ik het ergste voor de komende dagen. Zeker voor de tijdrit, omdat je normaal na een val met veel schaafwonden en kneuzingen zo’n 48 uur later de meeste last hebt. Dat zou voor Roglic dus tijdens de tijdrit zijn. Verder mag je er zeker van zijn dat hij slecht zal slapen. Door de vele schaafwonden over zijn hele lichaam zullen de lakens aan zijn lichaam vastplakken. Ik kan me niet voorstellen dat hij met al deze wonden, die enorm veel energie vreten, optimaal kan presteren. Terwijl de tijdrit juist een middel voor hem was om tijd op veel rivalen te pakken.

Wout van Aert grootste kanshebber op geel in de tijdrit – foto: Cor Vos

De Jumbo-Visma ploeg is sowieso een van de grootste slachtoffers. Naast Primoz Roglic zijn ook Robert Gesink (met sleutelbeenbreuk naar huis), Steven Kruijswijk (hechtingen in zijn vinger) en Tony Martin de afgelopen dagen hard onderuitgegaan. Toch hebben zij met Wout van Aert in de tijdrit dé grote favoriet om de gele trui van Mathieu van der Poel over te nemen. Een succes dat voor de ploeg een enorme morele opsteker zal zijn.

Al geef ik Jumbo-Visma vervolgens een tip. Ga dat geel van Van Aert niet verdedigen. Daarvoor heeft de ploeg nu de manschappen niet meer. Hoewel de ploeg klappen heeft opgelopen moet je het strijdplan nooit te snel veranderen. De Tour is pas begonnen. Er kan nog zoveel gebeuren. We mogen Roglic dan ook niet te snel afschrijven. Al is duidelijk dat de man die voor de Tour-start in Brest al de grote favoriet is, die favorietenrol tot dusver ook heeft waargemaakt. Pogacar staat er veruit het beste voor. Maar we hebben in de eerste vier dagen té weinig gezien om al een duidelijk beeld van de onderlinge krachtverhoudingen te hebben.