Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Jumbo-Visma durft voorzichtig weer vooruit te kijken: “Maar denken nog niet aan aanvallen”
Jumbo-Visma kende een dramatische start van de Tour de France. Met uitzondering van Wout van Aert lag iedereen op de grond. Gebutst en gedeukt gaat de ploeg sindsdien verder. Maar sportief manager Merijn Zeeman ontwaart lichtpuntjes en durft voorzichtig weer vooruit te kijken.
Hij had dé uitdager moeten worden van Tadej Pogačar, maar kopman Primož Roglič staat in het klassement al 1.40 achter op zijn jonge landgenoot. Door een val in de finale van de derde etappe is het wonden likken in plaats van aanvallen. Dat geldt ook voor Steven Kruijswijk, Tony Martin en Mike Teunissen. Alle drie kampen ze nog met de naweeën van valpartijen. Robert Gesink zit sinds maandag zelfs thuis met een gebroken sleutelbeen.
Jullie hebben een zware week gehad. Hoe is het nu met het team?
“We moeten sowieso doorgaan. Wat dat betreft was woensdag (tijdrit, red.), zeker in de breedte, een supersterke dag voor ons. Als je daarin even uitzoomt, belooft dat nog veel voor wat gaat komen.
Na die valpartij van maandag heeft het 1-op-1 gevecht tussen Pogačar en Roglič een enorme opdoffer gekregen. Maar twee dagen later staan we weer in een heel andere situatie, met veel opties en mogelijkheden.
Voor nu zitten we nog in de herstelmodus. Hopelijk blijft de natuur haar werk doen. Van daaruit kunnen we weer een nieuwe strategie maken.”
Hoe zijn mannen eraan toe?
“Martin ligt van top tot teen open, Teunissen ook. Die zijn inmiddels alweer paar dagen verder in het herstel. Eigenlijk geldt dat ook voor Roglič. En Kruijswijk zit nog met zijn vinger (die gehecht moest worden na de derde rit, red.). Wat helpt is dat het nu weer mooi weer is. We moeten nu zo goed mogelijk herstellen en van daaruit de blik weer naar voren.”
Jullie staan met drie renners in de top-10 van het klassement. Niet alles is verloren.
“Het laat zien dat wij een supersterke ploeg hebben. Jumbo-Visma is leider in het ploegklassement. In de breedte zijn we hartstikke goed. Maar goed, we hebben ook even wat tijd nodig gehad te accepteren dat een man-tegen-mangevecht, tussen Pogačar en Roglič, voor ons niet meer aan de orde is.”
De bergen komen in zicht. Gaan jullie aanvallen in de Alpen?
“Daar denken wij nu nog helemaal niet aan. Als je nog in de situatie zit waarin wij zitten, is dit nog niet het moment om daar mee bezig te zijn. Met zoveel gebutste en gehavende renners. Dat zullen we moeten bekijken.
Het is eigenlijk bizar dat we twee wat lastigere ritten, twee vlakke ritten en tijdrit hebben gehad en er nu al zo’n grote tijdsverschillen zijn. Dat zegt genoeg over wat er is gebeurd. En dat geldt zeer zeker niet alleen voor ons. In feite voor iedereen, behalve Pogačar.”
Lees ook:
Misschien hopen ze eigenlijk wel op vandaag dat Pogi in geel komt in de finale zodat het misschien niet hoeft komende dagen en ze tot de pyreneén kunnen wachten als UAE vermoeider is.
Een minuut zou meer behapbaar zijn. Werd tijdens etappe 2 al doodmoe van het wedstrijdje “wie knippert als eerste met zijn ogen” tussen Roglic en Pogacar. Zou de meest saaie Tour ooit worden als die situatie ongewijzigd bleef.
McNulty, Majka, Hirschi, Formolo, Rui Costa, het zijn op papier mooie namen. Maar Majka en Rui Costa zijn gewoon renners die al een tijdje over hun top zijn, Hirschi blijft in 2021 onberekenbaar. Ook McNulty is er eentje waarbij het niemand echt zou verbazen als die door het ijs zakt en Formolo is eentje die er wel zal staan, maar mogelijk sneller moet passen dan verhoopt.
Daarom wel jammer dat naast een hoop kopmannen ook al een hoop schaduwkopmannen op hun bek gingen, en de tegenstanders van Pogacar dus minder schaakstukken hebben om mee te spelen.
Voor de Tour uiteraard niet leuk dat 1 renner sowieso waarschijnlijk al moeilijk te verslaan is en dat die dan ook nog eens het minste pech heeft. En niet gewoon minder pech, maar heel, heel, heel wat minder pech.
Primoz weet als geen ander hoe je iemand in de afdaling het mes op de keel zet. Dealtje sluiten met de daredevils van Astana.
Primoz heeft Astana ook niet nodig om oorlog te maken. Die grijpt elke gelegenheid om in duikvlucht te gaan. Wie weet ontmoet hij onderweg weer een angstig motardje om te slipstreamen. Kan flinke gaatjes opleveren zoals Tom weet.
Carapaz te vroeg uitspelen durven ze niet aan. Je mag al blij zijn dat hij aan het begin van een slotklim mag poefen en niet een kilometertje of twee onder de top. Porte en Thomas zijn er sowieso de renners niet naar om vroeg uit te spelen.
Geen gekkigheid. Laat Poga zeker het geel pakken voor de rustdag. Misschien kruipt met het dragen van het geel ergo het dragen van de koers de stress in zijn lichaam.
De zenuwen als iedereen naar hem kijkt zijn Poga’s kracht en zwakte tegelijk. Houdt hij ze enigszins in bedwang dan zie ik weinig kans hem te breken, maar in Baskenland ging hij bijkans kapot van de zenuwen. Heftig gebarend naar andere renners om Roglic terug te pakken.
Creëer een situatie waarin Poga zijn energie in bijzaken moet steken. Chaos dus, en vooral geen treintjes die hem een gratis lift naar de laatste kilometers geven.