Julian Alaphilippe de beste in Strade Bianche, Wout van Aert derde
Julian Alaphilippe heeft de Strade Bianche 2019 gewonnen. De Fransman van Deceuninck-Quick Step troefde met een ferme demarrage Jakob Fuglsang en Wout van Aert, met wie hij op twintig kilometer van de meet ten aanval was getrokken, af in de straten van Siena, waarna hij het zegegebaar mocht maken.
Vier coureurs op zoek naar eeuwige roem
Vier coureurs zochten in de beginfase van de Toscaanse koers naar eeuwige roem: Nico Denz en Alexandre Geniez (AG2R La Mondiale), Leo Vincent (Groupama-FDJ) en Diego Rosa (Team Sky) vormden in het eerste wedstrijduur de kopgroep, waarna hun voorsprong opliep tot vijf minuten.
Lang konden de vier vooraan niet van hun groeiende voorsprong genieten. Op de settore Lucignano d’Asso en de settore Pieve e Salti, de vijfde en zesde grindstrook van de dag, trapte het peloton het gaspedaal flink in, waarna de voorsprong slonk naar twee minuten.
Rosa de beste in de kopgroep
Dat was het teken voor de kopgroep om er met nog honderd kilometer te gaan een schepje bovenop te doen: het tempo schoot ook daar de lucht in, waardoor de voorsprong weer iets groeide. Geniez en Vincent moesten op dat moment lossen. Geniez kwam door een lekke band op achterstand te rijden, terwijl het voor Vincent te hard ging. Denz en Rosa reden daarna samen door.
Het was duidelijk dat de Italiaan in de kopgroep de beste was. Nog voor het grote geweld in het peloton daarachter losbarstte, ging Rosa voor een lange solo. Met nog zestig kilometer te gaan had hij een voorsprong van twee minuten op een al flink uitgedund peloton.
Belgen zorgen voor de schifting op sector Fabian Cancellara
In het peloton werd er gewacht tot de achtste grindstrook van de dag, de sector die is vernoemd naar Fabian Cancellara, op iets meer dan vijftig kilometer van de meet. Daar waren het de Belgen die hun duivels ontbonden. Aanvallen van onder meer Tim Wellens en Greg Van Avermaet zorgden ervoor dat een elitegroepje met de verwachte namen op jacht ging naar de eenzame koploper. De grootste afwezigen: Vincenzo Nibali, Bauke Mollema (gevallen) en Geraint Thomas. Zij reden in een achtervolgend groepje dat steeds verder op achterstand kwam te rijden.
Tiesj Benoot, Wellens, Fuglsang, Alexey Lutsenko, Van Avermaet, Zdenek Stybar, Alaphilippe, Yves Lampaert, Albert Bettiol, Simon Clarke, Romain Seigle, Wout van Aert, Robert Power en Toms Skujins leidden de dans en haalden al vrij snel Rosa bij, waarna het tactische spel om de zege nu echt begon.
Fuglsang rijdt weg met Van Aert en Alaphilippe
Dit tactische spel zorgde ervoor dat Vyacheslav Kutnetsov en Maximilian Schachmann weer aan konden sluiten vanuit de achtergrond bij de kopgroep, maar dit was niet voor lang. Toen zij weer aan kwamen sluiten met nog 24 kilometer te gaan, stak Fuglsang vooraan de lont in het kruitvat. Hij kreeg Van Aert en Alaphilippe met zich mee.
Fuglsang en Alaphilippe de beste
De vogels leken gevlogen te zijn, want al snel werden de achtervolgers op meer dan een halve minuut gemeld van de drie. De aanval bleek Van Aert echter net iets teveel krachten gekost te hebben. De settore Colle Pinzuto bleek te steil voor hem en Fuglsang en Alaphilippe toonden zich daar net iets sterker. De Deen en de Fransman reden weg bij de Belg van Jumbo-Visma.
De twee koplopers leken met zijn tweeën om de zege te strijden: de voorsprong van een halve minuut op een strijdende Van Aert bleef stabiel, terwijl de achtervolgers al op meer dan anderhalve minuut reden. Fuglsang wilde zich niet naar de slachtbank op de steile slotklim naar het Piazza del Campo laten leiden en viel aan met nog zes kilometer te gaan, maar Alaphilippe reed het gaatje meteen weer dicht. Deze aanval had als gevolg dat beide coureurs niet meer door wilde rijden, waardoor Van Aert opnieuw kon aansluiten.
Alaphilippe schudt Fuglsang en Van Aert af in Siena
Er zat echter geen jus meer in de benen van de Jumbo-Visma-coureur, waardoor hij in de laatste kilometer weer een gaatje moest laten; hij zou de Strade Bianche voor het twee jaar op rij op de derde plaats besluiten. Fuglsang leek Alaphilippe vervolgens in toom te kunnen houden op de steile slotklim, maar schijn bedroog. In de laatste driehonderd meter gaf Alaphilippe er een definitieve klap op, waardoor de Fransman zijn ploeg alweer een overwinning in een klassieker cadeau gaf.
Verder vond ik het een gezapige en vrij suffe editie. Prachtige omgeving natuurlijk, maar zoals eerder al gezegd qua uitzending en koersverloop een beetje mat.
Hopelijk volgend jaar weer sneeuw, regen of een aardverschuiving oid.
HUP WOUT!
Hij was de enige 'Flandrien' die meekon met Fuglsang en Alaphilippe terwijl hij toch een goede 10 kilo zwaarder is.
Die staat er dus echt wel voor het wegseizoen.
Worden nog leuke tijden met de 'crossers' Van Aert en straks Van der Poel die de gevestigde orde het lastig gaan maken
Hadden we maar zo’n veelkunnende poefer als Alaflip.
NL is slecht vertegenwoordigd elk voorjaar. Gelukkig konden we voorheen enkele keren van Terpstra voor de hoofdprijzen genieten.
Okee, maar ook weer niet heel spectaculair toch? Al zou het best geinig zijn als Sam opeens in zo'n wedstrijd die volgende stap zet, waarvan menigeen toch vindt dat het onderhand wel eens tijd wordt.
In tegenstelling tot andere ploegen die blijven teren op één of twee renners.
Weer sterke Strade van Van Aert. Op die stijle slotklimmetjes na ligt deze wedstrijd hem perfect. Ik denk dat bij hem vooral opluchting overheerst nu. Bij mij ook want hield er toch rekening mee dat het na zijn winter dit voorjaar wat minder kon zijn.
Jammer van de tv-uitzending, te kort en niet overzichtelijk. Duurde veel te lang voor we op de Monte Sante Marie een helicoptershot van de groep der favorieten kregen.
Van de 15 zeges overigens maar een Belgische. Ik denk dat een man als Lampaert toch wel een beetje ongeduldig begint te worden.
En gelukkig nu Parijs-Nice met hopelijk wat minder voorspelbare winnaars.
Een paar maanden voordien: "Die Vlamingen moeten niet klagen over Van der Poel"
Terpstra was woensdag overigens gewoon even goed als vorig jaar in het shirt van QS.
De korte uitzending doet ons wel enigszins in het duister tasten over al het opgelopen malheur gedurende de koers trouwens.
Fuglsang de beste, maar met Alaphilippe maar de streep rijden op een dergelijke aankomst is kansloos.