Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Jonas Vingegaard: “Status van Tour-winnaar beïnvloedt mijn leven niet”
Interview Met rugnummer 1 gaat Jonas Vingegaard zaterdag van start als de titelverdediger in de Tour de France. Jumbo-Visma zet dit jaar in om met de Deen opnieuw de Ronde van Frankrijk te winnen en met Wout van Aert ritten te pakken. RIDE Magazine had afgelopen winter een interview met Vingegaard. Diverse fragmenten halen we uit dat gesprek.
De Tour de France-titel lijkt Jonas Vingegaard alleen maar zelfverzekerder te hebben gemaakt. Waar Tom Dumoulin er na zijn Giro d’Italia-zege in 2017 openlijk voor uitkwam dat de status van een kampioen, dat de buitenwereld iets van je wil, hem totaal niet ligt, geeft Vingegaard aan dat hij daar weinig problemen mee heeft.
“Het is niet dat ik voor de kampioenenstatus heb gekozen. Mijn drijfveer is om een goede wielrenner te zijn. Maar ik heb geen probleem dat het publiek iets van mij verwacht… De buitenwereld mag verwachten wat ze willen. Waarschijnlijk zal ik ze dan soms moeten teleurstellen, maar daar lig ik niet wakker van. Dat hoort er nu eenmaal bij wanneer je een grote wedstrijd hebt gewonnen en supporters krijgt.”
“Dat ik op sommige plekken wordt nagestaard, mensen mij aanspreken of een selfie willen, daar heb ik mezelf enigszins op voorbereid. Ik weet dat je een andere status hebt wanneer je de Tour hebt gewonnen en dat veel mensen je ineens herkennen. Ik zie dat niet als een probleem. Ik leg al die aandacht redelijk makkelijk naast me neer. Het beïnvloedt mijn leven zeker niet.”
foto: Cor Vos
Is het moeilijk om ‘nee’ te zeggen?
“Haha, ik heb afgelopen winter heel vaak nee moeten zeggen tegen verzoeken die bij me werden neergelegd. Vroeger vond ik het moeilijk als ik mensen moest teleurstellen, maar ook daar leer je mee omgaan. Je weet dat je jezelf in bescherming moet nemen door zaken af te slaan. Mijn tweede plek in de Tour van 2021 heeft me dat al geleerd. Als mensen nu een mening over me hebben omdat ik iets weiger, dan is dat maar zo. Ik kan dat nu vrij makkelijk naast me neerleggen.”
Welk moment uit die Tour koester je het meest?
“Ik denk de manier hoe we als ploeg reden, dat is voor mij de fijnste en mooiste herinnering. Er zitten zo veel sterren in de ploeg, maar iedereen stond volledig achter het uitgestippelde plan en voerde zijn taak voor de volle honderd procent uit. Het was niet dat we één doel hadden, want uiteindelijk wilden we zowel het geel als het groen winnen. Daar heeft iedereen zich ook helemaal voor ingezet en weggecijferd. Zeven van de beste renners van het peloton hebben alles voor mij gedaan. Dat is voor mij iets onvergetelijks.”
Op de buitenwereld heeft jullie coup in de rit naar Col du Granon de grootste indruk gemaakt. Met een masterplan werd Tadej Pogacar beetje bij beetje vanaf de Col du Télégraphe en op de Galibier en Granon afgemat. Heb jij deze dag ook beleefd als een etmaal waarin Tour-historie is geschreven?
“Het plan voor deze rit werd al bedacht in december tijdens ons eerste trainingskamp richting het seizoen. In de twee voorafgaande jaren waren zowel Primoz als ik tweede in de Tour geworden. In de Tour van 2022 hadden we allebei het kopmanschap. Ons plan was dat we op bepaalde dagen alles of niets zouden spelen, zodat een van ons tweeën de Tour kon winnen. Voor deze rit hadden we afgesproken om een ‘crazy’ aanvalsplan te maken. Overal waar het mogelijk was, wilden we Tadej Pogacar aanvallen. Met ploegmaten die zich vanuit de vroege vlucht konden laten terugvallen, was het onze bedoeling om Tadej al vroeg aan te vallen. Dat hebben we gedaan, waardoor het een mooie, speciale rit werd.”
“Op de Granon heb ik getracht de koers zo hard mogelijk te maken. Die col is een beest van een klim. Ongekend zwaar. Ik denk dat ik geen zwaardere klim als finishcol ken of ooit bedwongen heb. Dat viel me tijdens de verkenning al op. Ik wist dat er een steil stuk kwam op zo’n 4,5 kilometer van de top. Dat punt had ik in mijn hoofd om aan te vallen. Ik voelde me goed en had de benen om dat plan uit te voeren.”
Jonas Vingegaard klimt naar de zege op de Col du Granon – foto: Cor Vos
“Eerlijk, ik denk ook dat dit een van mijn beste dagen op de fiets ooit is geweest. Het was verrassend dat Pogacar me niet kon volgen. Normaal springt hij meteen op je wiel, maar ditmaal probeerde hij niet eens om mij te volgen. Daardoor wist ik dat dit mijn grote kans was. Daarna heb ik alles gegeven tot aan de finish. Het was niet alleen mijn eerste ritwinst in de Tour, maar ik kreeg er ook mijn eerste gele trui. Een dag om nooit te vergeten.”
Wat was je moeilijkste moment tijdens de Tour?
“De vijftiende rit van Rodez naar Carcasonne was mentaal erg moeilijk. Die ochtend startte Roglic niet meer, terwijl we in de beginfase van de rit ook Steven Kruijswijk door een valpartij verloren. Daarbij vielen Tiesj Benoot en ik die dag ook nog eens. Dan krijg je wel het gevoel alsof alle tegenslagen zich opstapelen. Het voelde als een klap en er moest die dag echt op ons in worden gepraat, dat we moesten doorvechten. We moesten blijven vasthouden aan ons plan ook al waren we twee belangrijke spelers in die tactiek kwijtgeraakt. Je moet alle tegenslag van je afzetten en weer vooruit kijken.”
Je zult Primoz Roglic in Frankrijk moeten missen omdat hij al zijn pijlen op de Giro d’Italia heeft gericht.
“Inderdaad. Het zal anders zijn zonder Primoz. Hij was degene die mij drie jaar geleden onder zijn vleugels nam, mijn mentor binnen de ploeg. In 2022 vertelde hij al binnen de ploeg dat ik een potentiële Tourwinnaar was. Zelf geloofde ik daar niet in. Natuurlijk ga ik hem missen.”
Zonder Roglic ben jij wel de enige klassementsrenner van de ploeg en ligt alle druk bij jou?
“Ik besef me terdege dat in de Tour starten met rugnummer 1 een zekere druk op me zal leggen. Maar zoals ik al eerder heb aangegeven, de verwachtingen van de buitenwereld kan ik goed naast me neerleggen. Dat boeit me niet. Ik rij mijn eigen koers. Ik moet in mezelf geloven en mijn best doen. En zo kijk ik ook naar mijn rol in de ploeg. Het voelt zelfs comfortabel aan om als titelverdediger te starten. Ik weet nu immers hoe het moet.”
Welke ritten uit het komende Tour de France-parcours heb je aangekruist?
“Drie dagen heb ik nu al aangekruist. De ritten van de Puy de Dôme, de Col de la Loze en de Col du Grand Colombier. Het zijn nu meer klimmen van zo’n tien kilometer, die allemaal vrij lastig zijn. Het worden lange klimfinales, dat komt mij in principe goed uit. In de afgelopen Tour waren Peyragudes en bijvoorbeeld La Planche des Belles Filles net iets korter, zo’n zes à zeven kilometer. Hoe vaker ik naar het parcours kijk, hoe meer ik ontdek dat de Tour van 2023 me heel goed ligt.”
Dit is een klein deel van het 10 pagina’s grote interview met Jonas Vingegaard, dat RIDE Magazine in de seizoensgids van 2023 plaatste. Neem nu een abonnement op RIDE Magazine en mis nooit de grote interviews. In het zomernummer met veel aandacht voor de Tour de France staat nu een exclusief interview met Tadej Pogacar van 10 pagina’s.
Dit icm met het feit dat Pogacar dit jaar ook nog eens van een blessure terugkomt maakt dat ik totaal niet verwacht dat hij in die 1e week (die hem inderdaad goed ligt) tijd gaat pakken. Op het terrein dat in de 2e en 3e week volgt; tja, daar was Vingegaard vorig jaar keer op keer de betere of op zijn minst gelijke.
Vergelijk de houding "ik zal waarschijnlijk soms mensen teleur gaan stellen, maar da's jammer dan" eens met "ik kan beter niet starten, want als ik niet presteer krijg ik de wind van voren" van Evenepoel. In mijn ogen is het eeuwig zonde dat Evenepoel niet start in deze TdF vanwege zijn angst om anderen teleur te stellen.
Als je het bangelijk goede niveau zag van Vingegaard in de Daupine (en vooral het verschil met de concurrentie) dan vraag ik me af wie hem zonder pech of valpartijen kan kloppen. Enkel Pogacar zie ik daar op dit moment toe in staat.
Is dat zo? De haardracht van de Jumbo’s is mij die dag niet echt opgevallen eerlijk gezegd.
“Ik besef me terdege dat…”
Ja?
De Vingegaard van na de tour 2022 is (op de fiets) niet te vergelijken met de VIngegaard van voor de tour 2022. Ik hoop de "nieuwe" Vingegaard volgend jaar ook aan de start te zien van de Amstel/waalse Pijl/LBL. Vooral LBL moet hem echt wel liggen gezien zijn prestaties op korte klimmetjes in het Baskenland en de Dauphiné. Dit jaar heeft hij echter nog geen eendagswedstrijden gereden.