Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Jonas Vingegaard durft pas op de Champs-Élysées te lachen
Special Maciej Buchowski, onderzoeker aan de Vanderbilt University in Nashville, ontdekte dat een mens met 10 tot 15 minuten lachen ongeveer 50 kilocalorieën verbrandt. In een cynische column in Dagblad De Limburger werd beschreven wat het zou betekenen als ze bij Jumbo-Visma over dit wetenschappelijke rapport beschikken. Bij elke grinnik van een renner zou het alarm op zijn Foodapp afgaan, zo werd er gegrapt. Flauwekul natuurlijk, maar de wetenschappelijke aanpak en controle is wel de sleutel van het succes naar deze tweede Tour de France-zege van Jonas Vingegaard.
De etappe over de 2.304 meter hoge Col de la Loze werd vorig jaar oktober bij de Tour-presentatie in het Palais des Congrés al bij het Nederlandse WorldTeam rood omcirkeld. Dit was de rit die het best bij de mogelijkheden van Vingegaard paste en waar de Deen zijn directe rivaal Tadej Pogacar het meest in problemen kon brengen.
“Ik was eigenlijk een beetje teleurgesteld toen ik het schema van deze Tour voor het eerst zag”, vertelde Vingegaard op de persconferentie in Courchevel. “Deze rit over de Col de la Loze was het enige lichtpunt. Na die eerste blik op het Tourschema vreesde ik dat er verder niet echt veel zware ritten in deze ronde zaten. Hoe meer ik vervolgens naar de route keek, hoe zwaarder ik de ronde zag worden. En uiteindelijk blijkt het op de fiets ook een van de zwaarste Tour de Frances te zijn van de afgelopen jaren.”
Met een tijdwinst van liefst 5.45 gaf Vingegaard in de door hem geliefkoosde etappe over het hoogste fietspad van Europa zijn Sloveense rivaal de genadeklap. Al was het meer dat Pogacar in elkaar stortte dan dat Vingegaard een vernietigende uithaal in zijn benen had.
foto: Cor Vos
“Ik weet niet wat er gebeurde”, zei Pogacar teleurgesteld. “Ik kwam totaal leeg aan de voet van de Col de la Loze aan. Ik had nochtans de hele dag goed gegeten maar die energie is niet tot in mijn benen geraakt. Ik kon niet zo diep gaan als ik wilde. Ik ben extreem ontgoocheld.”
Bij Jumbo-Visma waren er voor de Tour de France twee strijdplannen. Bij het eerste plan werd ervan uit gegaan dat Pogacar door zijn polsbreuk in Luik-Bastenaken-Luik niet in optimale vorm aan de start in Bilbao zou verschijnen en dat de zware eerste week wel eens zijn Waterloo zou worden. Daags na zijn mindere dag op de Marie-Blanque herstelde Pogacar echter wonderbaarlijk in de rit over de Tourmalet.
Daardoor moest de Nederlandse ploeg overstappen naar tweede plan. Was de voorbereiding van Pogacar wel zo goed dat hij een basis had kunnen leggen om drie weken op het hoogste niveau te presteren? Een plan dat sowieso al lang voordat de kopman van UAE Emirates in de Ardennen onderuit ging door de hoofden van performance coaches van Jumbo-Visma spookte.
Vingegaard heeft een uitzonderlijk uithoudingsvermogen. Men had berekend dat hun Deen na drie zware weken normaal de langste adem zal hebben. Daarom nam de ploeg in vele bergritten al vroeg het initiatief om iedere keer opnieuw het uiterste van Pogacar te eisen. Door dit bewuste sloopwerk zou Vingegaard in de slotweek de meest frisse van de twee zijn.
foto: Cor Vos
In de tijdrit naar Combloux kreeg UAE Emirates daarbij een les geleerd in professionaliteit. Op alle gebieden bleek Jumbo-Visma net iets beter nagedacht en de zaken beter berekend te hebben. De fietswissel van Pogacar. De vele uren die Vingegaard tijdens de hoogtestage op de tijdritfiets maakte op een klim van zo’n 4% à 5% zodat hij leerde ook klimmend de aerohouding vast te houden. Hij heeft sowieso al een uitzonderlijk aerodynamische fietspositie, de zogenaamde CdA-waarde.
Het veel betere lijnenspel van de Deen, die daardoor de bochten veel beter kon aanvallen en zelfs in de afdaling een topsnelheid van 81,9 kilometer per uur realiseerde. Juist omdat zijn ploeg vanaf maart het parcours al helemaal gevisualiseerd had. De tien fietsen die op de ploegleiderswagen stonden, tegenover twee bij UAE Emirates, om zo een berekend voordeel in de luchtstroom te hebben. En de veel betere en lichtere tijdritfiets van Cervélo tegenover die van Colnago.
Het zijn slechts enkele voorbeelden die aangeven hoeveel meer Jumbo-Visma in de details investeert en probeert om niets aan het toeval over te laten. Wat dat betreft werd bij UAE Emirates al erkend dat er werk aan de winkel is.
Jonas Vingegaard op de rustdag met zijn vrouw Trine en dochtertje Frida op het balkon van hun hotel – foto: Raymond Kerckhoffs
Het is duidelijk dat Jumbo-Visma op vrijwel alle gebieden momenteel de norm bepaalt. Met hun voedingsaanpak lopen ze al enkele jaren voorop, maar de ploeg eist met de uitgebalanceerde Foodapp ook veel meer van hun renners dan de meeste andere ploegen doen.
Het regime bij Jumbo-Visma moet je als renner wel kunnen opbrengen. Het is mentaal zwaar en niet iedereen past in zo’n keurslijf. Pogacar speelt nog altijd graag op de fiets. Hij houdt ervan om in het voorjaar te koersen en vooral om wedstrijden te winnen.
Zet hem, zoals Vingegaard, richting de Tour drie keer op een berg voor een hoogtestage, dan zal hij doodongelukkig worden. Toch moet je je nu de vraag stellen of Pogacar nog wel de combinatie van een overvol voorjaar en de doelstelling van het winnen van de Tour de France kan combineren.
Tadej Pogacar op de rustdag aan het zwembad – foto: social media
Al is het nu vooral wachten op de verklaring van UAE Emirates hoe het komt dat Pogacar na de tweede rustdag een stuk minder is. Afgelopen zaterdag en zondag oogde hij op weg naar Morzine en Saint-Gervais Mont-Blanc nog ietwat beter dan zijn opponent. Na de rustdag moet hij klap op klap incasseren.
Wanneer je het gedrag van de twee uitdagers op die bewuste rustdag aan de voet van de Mont-Blanc analyseert, is dat ook weer een wereld van verschil. Pogacar blonk uit met een bommetje en een backflip in het zwembad. Vingegaard hield zich na de verkenning van het tijdritparcours weg en was alleen even te zien op het balkon van zijn hotel met zijn vrouw Trine en dochtertje Frida.
Dat Pogacar de hele dag breeduit lachend te zien is, terwijl Vingegaard na Laurent Fignon nu al de nieuwe ‘Monsieur Citron’ van het peloton wordt genoemd, zal Maciej Buchowski sterken in zijn theorie dat degene die het minst lacht het best presteert. Voor Jonas Vingegaard begint het lachen dus pas op de Champs-Élysées in Parijs.
Wielerflitsers staan moreel gezien hoog op de ladder merk ik steeds meer.
NB aan het aantal minnetjes kan je vaak zien hoe hoog je scoort op de "ik heb gelijk meter".
Zie:
https://www.zwembadbranche.nl/fotos-posten-van-kinderen-en-avg-waar-moet-je-op-letten/
Rekening houden met privacy doe je door bij de foto na te gaan of er vervelende, gênante of intieme details op staan en die eventueel te blurren als dat irrelevant is. Je moet daar in ieder geval over nagedacht hebben en kunnen rechtvaardigen waarom je vond dat je die details niet hoefde weg te halen. “Het was op de openbare weg” is daarbij te mager, ik zeg het maar vast.
Het maakt in principe niet uit of de persoon op de foto meerder- of minderjarig is. Dat speelt onder de AVG alleen bij toestemming; als iemand nog geen zestien (dus niet achttien) is, dan is ouderlijke toestemming nodig in plaats van toestemming van hem- of haarzelf. Maar als je een andere grondslag hebt, dan is dit niet relevant."
Overigens betekent rekening houden met privacy dat je daadwerkelijk niemand herkenbaar in beeld brengt die dat niet wilt of daar geen toestemming voor heeft gegeven. Ik ben (onder andere) fotograaf van beroep, dus dit is beroepsdeformatie voor mij. :)
Zie ook:
https://www.autoriteitpersoonsgegevens.nl/themas/basis-avg/avg-algemeen/grondslagen-avg-uitgelegd#grondslag-toestemming
&
https://www.autoriteitpersoonsgegevens.nl/themas/internet-slimme-apparaten/beeldmateriaal
Al kan t maar zo zijn dat jij hier écht over valt.
Edit redactie: en dat staat nu ook in het verhaal van Raymond. Lees aub het verhaal voordat je reageert.
Van wat ik heb gezien leek ook die dagen Jonas al de betere. Pogacar kon niet meer wegrijden, dat gat van een paar seconden reed Jonas vakkundig dicht, en de explosiviteit was al afgevlakt bij Pogacar. Jonas viel niet aan, maar dat was zeer waarschijnlijk met de tijdrit en vandaag in het achterhoofd.
En pas lachen in Parijs... Iedereen met respect voor de sport weet dat het gevaar in ieder hoekje loert. Kijk naar Pogacar die vandaag op een onschuldig moment in de etappe onderuit ging. Voorwiel-achterwiel of een glad plekje in een afdaling, en alles kan alsnog naar de vaantjes zijn.
Edit Redactie: laat dit achterwege. Reageer op de inhoud van het artikel.
Neen, voor zulke "berekeningen" hebben de huiswetenschappers van TJV geen formules. Een onderzoeker die gespecialiseerd is in dit domein en beschikt over alle trainings- en wedstrijddata van de afgelopen jaren van Vingegaard én Pogacar durft misschien een conclusie te trekken die geëxtrapoleerd kan worden naar een voorspelling. Misschien. Maar die data heeft natuurlijk niemand.
Wie bij TJV zou beweren toch een zinnig model te hebben dat voorspelt hoe Pogacar en Vingegaard zich zouden verhouden na 2,5 weken koers verkoopt lucht in pakjes. Kan RK benoemen wie dat beweerd zou hebben? (De voorspeller-wetenschapper die had berekend dat Roglic zou winnen op de Planche is het allicht niet meer, die zal kort nadien wel ontslagen zijn.)
Dan had ik misschien nog iets geloofd van de berekeningen... nu neem ik het maar met een korreltje zout. Van iemand die m.i. soms net wat te dicht op deze ploeg staat om objectief te blijven kijken.
Wat wel gezegd mag worden is dat Jonas als een baas op de tijdritfiets tekeer ging. Ik zag al vanaf de eerste beelden dat hij er in vloog en wel erg scherp alle bochten aan sneed. Dat heeft hij gedaan tot het einde en heeft hem minstens 30 seconden opgeleverd. Dat is dus enkel op techniek.
Als je altijd op twee paarden wedt in een race waaraan twee paarden meedoen dan win je altijd.
Er werd hooguit gesteld dat relatieve frisheid van Pogacar eventueel in de derde week een voordeel zou kunnen zijn. Maar niet op de manier zoals jij het hier voorstelt.