Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Indrukwekkende Groves troeft Van Gils en Eenkhoorn af in loodzware Volta Limburg Classic
Kaden Groves heeft de Volta Limburg Classic op zijn naam geschreven. De Australiër van Alpecin-Deceuninck reed in de finale weg met Maxim Van Gils en Pascal Eenkhoorn. Nadat hij laatstgenoemde overboord had gegooid, was Groves in de sprint te snel voor Van Gils. Eenkhoorn pakte het laatste podiumplek.
De Volta Limburg Classic 2023 was in totaal 193 kilometer lang en telde bijna 3.000 hoogtemeters. Het parcours bestond uit drie omlopen van om en nabij de zestig kilometer, waarna er werd geëindigd op een lokale ronde van zes kilometer in Eijsden. In de finale moesten onder andere de Kutersteenweg (1,2 km aan 3,3%), het Mheerelindje (500 meter aan 6,5%), de Hoesberg (500 meter aan 5,5%), Kalleberg (500 meter aan 5,2%) en Moerslag (600 meter aan 5,3%) beklommen worden.
Vroeg in de wedstrijd ontstond er een kopgroep van zes, bestaande uit louter renners van continentale ploegen. Tim Marsman (Metec-Solarwatt), Timo de Jong (VolkerWessels), Marien Bogerd (Allinq), Pierre-Pascal Keup (Lotto-Kern Haus), Julian Borresch (Saris Rouvy Sauerland), Abram Stockman (Tour de Tietema-Unibet) reden een voorsprong van ruim een halve minuut bijeen en reden vervolgens… verkeerd. De zes raakten van de route, waarna de wedstrijd even geneutraliseerd werd.
De vroege vlucht – foto: Cor Vos
Kopgroep groeit
Eenmaal terug op het parcours, kregen Marsman, De Jong, Bogerd, Keup, Borresch en Stockman hun eerdere voorsprong terug en kon de koers hervat worden. Het peloton gaf de zes nog niet de zegen, want het tempo bleef hoog liggen. Toch konden zes renners de oversteek maken. Meindert Weulink, een 23-jarige klimtalent van ABLOC CT, was de eerste die de sprong maakte. Daarna maakten ook Johannes Staune-Mittet, Colby Simmons (Jumbo-Visma), Rune Herregodts (Intermarché-Circus-Wanty), Jacob Scott (Bolton Equities Black Spoke) en Kaden Groves (Alpecin-Deceuninck) nog de aansluiting.
Lotto Dstny had de slag gemist en koos met drie renners voor de tegenaanval: Pascal Eenkhoorn, Milan Menten en Maxim Van Gils. Zij raapten samen met Dries De Bondt (Alpecin-Deceuninck) en Mathias Bregnhøj (Leopard TOGT), de winnaar van Olympia’s Tour, Borresch op. De Duitser had vooraan af moeten haken. Zonder Borresch, die ook bij de achtervolgers moest passen, sloten de vijf met nog 73 kilometer te gaan aan bij de kopgroep.
Het was, mede door het slechte weer, een zware koers, merkte ook Thijs Zonneveld – foto: Cor Vos
Onley keert terug en krijgt pech
Lang hield deze situatie niet stand. Na een versnelling van Eenkhoorn, ontstond er een kwartet met ook Van Gils, Groves en Herregodts. De rest van de kopgroep verbrokkelde. In het al flink uitgedunde peloton was op dat moment een demarrage van Oscar Onley (Team DSM), die in één ruk – voorbij alle gelosten – naar voren reed. Met z’n vijven liepen ze langzaam maar zeker uit op het achtervolgende groepje.
Op een klein vijftig kilometer van het einde viel Onley vooraan letterlijk weg. Groves trok net in die fase door, reed eventjes alleen voorop, maar liet zich toen weer uitzakken tot bij de drie andere aanvallers. De volgende die het probeerde, met nog 35 kilometer te gaan, was Eenkhoorn. Hij kwam niet weg, maar door zijn actie had Herregodts wel moeten passen. Het was zo twee tegen één vooraan: Eenkhoorn en Van Gils tegen Groves. Het derde groepje, achter Herregodts, reed op dit moment al op een minuut en twintig seconden.
Groves en Van Gils – foto: Cor Vos
Groves versus Van Gils
Met nog zo’n twintig kilometer voor de boeg ging Groves nog eens, net nadat Eenkhoorn een kopbeurt had gedaan. De Nederlands kampioen had geen antwoord op de versnelling en moest eraf. Van Gils kon zijn karretje wel aanhaken en bleef in het wiel hangen van de Australiër, die stoïcijns doorreed. Ze bleven met zijn tweeën bij elkaar en zouden samen sprinten om de zege, want Eenkhoorn kwam niet meer terug.
Groves ging die sprint van kop af aan, maar was sterk genoeg om Van Gils te kloppen. De Australiër won met enkele lengtes verschil in Eijsden. Eenkhoorn kwam daar als derde over de streep en vervolledigde zo het podium.
Heerlijke koers wel, een echte hel.
Daarbij, dat waren ook op voorhand de twee grootste namen.
Bij Lotto hebben ze achteraf bekeken Van Gils te veel het werk laten opknappen in de achtervolging. Eenkhoorn leek de aangewezen kopman, maar het was al van ver duidelijk dat die minder goed was. Nu ja, ook al hadden ze de rollen omgedraaid, dan nog had Groves meer dan waarschijnlijk gewonnen.
Stukje op adrenaline doorgereden, maar toch kapot
En Groves dus duidelijk óók veel meer dan een sprinter!