Ilan Van Wilder pakt de draad weer op in pechseizoen: “Ongelofelijk wat ik meemaak”
Ilan Van Wilder had momenteel eigenlijk de Ronde van Italië moeten rijden, maar de jonge Belg zit thuis met een gebroken kaakbeen na een val in Luik-Bastenaken-Luik. Hij zit echter al wel weer op de fiets. “Het is ook de bedoeling om van 20 mei tot 6 juni op hoogtestage te gaan naar de Sierra Nevada”, zegt Van Wilder tegen Het Nieuwsblad over zijn plannen voor de komende periode.
Er is ook al een nieuw koersprogramma. “Ik herbegin in de Baloise Belgium Tour of – als het echt goed gaat – in de Ronde van Zwitserland. Daarna volgt een nieuwe hoogtestage met de ploeg in Livigno, om toe te werken naar de Ronde van Polen en misschien ook de Vuelta. Dat is nog niet honderd procent zeker”, aldus Van Wilder, die vindt dat het “echt tijd” is voor een grote ronde: “Dat gaat mijn ontwikkeling heel goed doen.”
De laatste tijd zit het de renner van Quick-Step-Alpha Vinyl niet echt mee. “Het is ongelofelijk wat ik meemaak: een knieoperatie in november. Dan corona, dan gevallen in Catalonië. Ik zou dan op hoogtestage gaan, maar die ging niet door na een griepepidemie in de ploeg. Uiteindelijk raakte ik toch klaar voor de Giro – ik mag zeggen dat ik in de beste vorm van mijn leven was – en dan breek ik mijn kaak in de Luik-Bastenaken-Luik.”
“Vorig jaar was er dat gedoe met DSM (Van Wilder wilde zijn doorlopende contract bij DSM laten verbreken via een gang naar de rechter, red.). Nu ben ik opnieuw zes weken kwijt. Elke keer gebeurt er iets waardoor het net niet lukt. Dat moet stoppen en dat gaat ook stoppen. Ik heb gevoel dat deze blessure een keerpunt is, dat alle bad luck eindelijk voorbij is.”
“Periode bij DSM was de hel”
De moeilijke periode bij DSM heeft hem ook gesterkt, vertelt Van Wilder. “Mentaal ben ik ondertussen steenhard geworden. Die periode bij DSM was de hel. Dus wat me nu overkomt, kan ik relativeren. Ik geef eerlijk toe: vorig seizoen – of toch de tweede helft daarvan – was mentaal de moeilijkste periode in mijn leven. Zet eender welke renner in mijn plaats en driekwart geeft op of wordt depressief.”
“Elke ochtend stond ik op in het donker, zonder doel, zonder perspectief voor de toekomst. Precies het omgekeerde van wat een topsporter nodig heeft. Je denkt: WTF moet ik nu vijf uur gaan trainen? Waarom? En toch heb ik het gedaan. Ik heb niet opgegeven. Toen de ploeg me in september toch nog opstelde in twee koersen, waren ze zelf verrast over hoe goed ik was. En omdat ik niveau haalde, heb ik toch nog de overstap naar Quick-Step kunnen maken. Ik ben er goed uitgekomen en dat heb ik aan mezelf te danken.”
Verder had ik graag het volledige (liefst video-)interview gezien, maar ten eerste is het niet van HLN maar van Het Nieuwsblad ( @redactie... ) en daarbij zit het achter de betaalmuur. Mijn ervaring met het vergelijken van neergeschreven 'soundbites' t.o.v. de initiële gesproken interviews heeft me geleerd om geen hard oordeel te vellen op basis van die eerste...
Aan jezelf en niemand anders?
“Natuurlijk zijn mijn ouders en mijn vriendin ook ontzettend belangrijk geweest. Nog iets wat ik heb geleerd: als het goed gaat, staat iedereen voor jou in de rij, als het slecht gaat, heb je alleen de mensen die je echt steunen en die kan je op één hand tellen. Dat is iets wat je alleen leert als je een periode doormaakt zoals ik. Op training heb ik het er maandag over gehad met Pluske (Laurens De Plus, red.), die ook zo’n moeilijke periode heeft doorgemaakt. Hij had dezelfde ervaring. Ik zal het cru stellen: of ik voortaan één supporter heb of honderd, het interesseert me geen reet meer. Wat de mensen over mij denken, maakt me niet meer uit.”
In onze voorjaarsenquête – voor de start van het seizoen – noemden de Belgische ploegleiders jouw overgang naar Quick-Step ‘de beste transfer van het seizoen’. Doet het je niks als je dat leest?
“Ik zal niet zeggen niks, maar toch weinig. Iedereen mag over mij zeggen of schrijven wat hij wil. Al denk ik natuurlijk ook dat ik een goeie transfer heb gemaakt. (lacht) Ik heb me dit seizoen al perfect kunnen inwerken in de ploeg, voel geen stress, ben supergelukkig. Alleen moet ik het geluk nu eens aan mijn zijde hebben. Als dat lukt, komt al de rest vanzelf.”
Waar zegt hij trouwens dat zijn successen op eigen conto staan?
Ik vind dit gewoon een eerlijk verhaal over het overwinnen van pech en tegenkantingen.
ps 'gegeerd' ipv 'gereerd' (voor wat het waard is)
Ga leven, jongen.
[quote]“Elke ochtend stond ik op in het donker, zonder doel, zonder perspectief voor de toekomst. [/quote]
Iemand die dit zonder blikken of blozen zegt omdat hij ruzie heeft met zijn ploeg heeft een heleboel steekjes loszetten. Dit hele interview is bizar en Ilan is flink van het padje af.
Oh, en ik stráál in de spiegel :-)
Vergeet niet dat hij kort geleden vol op zijn gelaat gecrasht is, dat doet echt wel wat hoor.
Ik hoop dat ze mij nooit bellen als ik in de zetel mijn 26e sapje binnenslurp met mijn kapotte gezicht en op tv Mauri in de virtuele roze trui zie in de Giro die eindelijk mijn eerste grote ronde moest worden na een jaar vol tegenslag (waarbij ik er mij zelfs niet over wil uitspreken of hij een deel van die pech nu zelf gezocht heeft of niet).