Interview Gisteren werd in het Amsterdamse Corendon Village Hotel het nieuwe Alpecin-Fenix voorgesteld aan de pers. Uiteraard ligt in de media de nadruk op Mathieu van der Poel. Maar we wilden ook wat meer informatie over het team achter de topper. Algemeen manager Philip Roodhooft geeft ons meer uitleg.

De ploeg is opnieuw gegroeid. Verandert dat veel aan jullie structuur?
“Amper. Mijn broer Christoph en ikzelf zijn nog steeds de drijvende krachten. Hij als sportief manager en ploegleider. Ikzelf ben eerder algemeen manager. Ik hou me bezig met het commerciële, deels ook met het sportieve en de visie op langere termijn. We zetten samen de lijnen uit en nemen alle strategische beslissingen samen. Daarnaast bouwen we natuurlijk beetje bij beetje een team uit rondom ons.”

“Tot een paar jaar geleden opende ik elke envelop die binnen kwam. Ondertussen werken vijf mensen op kantoor, drie op de service course, zijn er drie ploegleiders, twee performance managers, enzovoort. Wij tweeën sturen die departementen aan. En ja, die schakels worden steeds belangrijker, maar we willen niemand boven een ander plaatsen. Onze performance managers bijvoorbeeld kunnen alleen maar optimaal functioneren door de structuur waarin ze werken. Natuurlijk vullen ze hun job prima in, maar dat doen ook de mensen op kantoor, de buschauffeur en de verzorger.”

Hoe zie je hiërarchie binnen het rennersbestand? Is er plaats voor kopmannen naast Mathieu van der Poel?
“Mathieu is de absolute nummer één, daar bestaat geen twijfel over. Maar ook Belgisch kampioen Tim Merlier, die een ander profiel heeft, zien we als een volwaardige kopman. Tim zal – meestal – in andere wedstrijden uitgespeeld worden. Hij heeft bewezen dat hij kan winnen. Op termijn zien we dat ook Petr Vakoč doen. Als hij opnieuw zijn niveau van 2016 haalt, tenminste. En ik verwacht persoonlijk veel van Kristian Sbaragli. Die werd zesde in de GP Montréal, haalde de top 15 in onder meer de Brabantse Pijl. Dat is nog een eind van winnen, anderzijds moet hij niet veel beter meer worden om finales te rijden.”

“Dat we maar één absolute en uitgesproken speerpunt hebben, is geen schande. Dat is Peter Sagan bij BORA-Hansgrohe ook, terwijl daar heel veel steengoede renners rijden. Dat was bij Quick.Step ook zo toen Tom Boonen nog koerste. Veel toppers, maar uiteindelijk draaide het om Boonen.”

Er is nog veel onduidelijkheid over het programma…
“Tot nu toe zijn we vooral bezig geweest met het uitstippelen van onze kalender tot en met de maand mei. Dat loopt goed. Bij ASO wachten we nog op een aantal antwoorden, maar de gesprekken waren goed. Ook met RCS (Italiaanse wedstrijden, red) ziet het er goed uit. Maar we kunnen uiteraard niet voor onze beurt spreken. We hopen de wildcards of uitnodigingen te krijgen die we willen. Er is een ideaal plan opgemaakt, maar dat wil vandaag niet zeggen dat we dat helemaal zullen kunnen afwerken.”

“Wat het najaar betreft, wordt het wachten op de Vuelta. Hoop ik er nog op? Ja. Is deelname een must? De Ronde van Spanje zal ons seizoen niet maken of kraken. Als we het dan nog moeten gaan doen, dan zal een en ander behoorlijk fout gelopen zijn.”

De Europe Tour dit jaar winnen kan veel oplossen voor 2021.
“We zullen die kans niet laten liggen. Maar dat moet vooral een gevolg zijn van iets, niet zozeer een doel. Je kan niet ontkennen dat dat knokken voor die punten de manier van koersen beïnvloedt. Je koerst niet meer om te winnen, maar om zoveel mogelijk punten te behalen. Zo’n ploeg willen we niet zijn. Maar als je in de laatste weken van het seizoen rekent en je blijkt er een aantal tekort te komen, dan zal uiteraard worden bijgestuurd.”

Corendon en Circus hadden nog een lopende overeenkomst, maar dat is in goede verstandhouding opgelost. Hoe lang lopen de nieuwe contracten?
“Zowel Alpecin als Fenix hebben een overeenkomst voor twee jaar getekend. Het opgewaardeerde contract met Canyon loopt tot eind 2023, net zolang als Mathieu onder contract ligt.”

Corendon-CEO Uslu neemt afscheid van het team – foto: Cor Vos

Is een WorldTour-statuut de volgende stap?
“Als het in onze ontwikkeling als team past, zullen we daar geen ‘neen’ tegen zeggen, maar het is geen must. Dat wordt trouwens moeilijk op korte termijn. De licenties die eind 2019 zijn uitgedeeld, blijven drie jaar geldig: tot eind 2022. Dus moeten we sowieso al verder kijken.Tenzij er licenties verkocht worden.”

Wat mogen we weten over jullie budget? Van drie naar tien miljoen, lazen we. Een andere bron had het over acht miljoen
“Ik praat ook niet zo graag over bedragen. Maar tien miljoen? Zo hoog zitten we lang niet. Laat het ons erop houden dat ons budget verdrievoudigd is. Jouw andere bron beschikt over juistere informatie. Maar daarmee blijven we ver af van WorldTour-budgetten. Vorig jaar hebben we eigenlijk dingen gedaan die niet binnen ons budget pasten en onze opgebouwde reserves van de afgelopen jaren hebben opgesoupeerd. We maken dus ook deels een inhaalbeweging.”

Is Mathieu van der Poel ondertussen een grootverdiener?
“Voor zover ik kan inschatten wel. Zeker in de categorie van klassieke renners zullen er geen vijf meer verdienen. Volledig terecht overigens. Leuk voor hem is dat hij ook nog wat ‘bijklust’ in de winter. Die startgelden zijn een mooie bonus.”

Ga je hem na de Olympische Spelen weghalen uit het mountainbiken?
“Dat kiest Mathieu zelf! Maar we verwachten wel dat hij ermee gaat stoppen. Dat hij een crossprogramma van 15 tot 20 wedstrijden zal combineren met de weg. Op die manier kan hij een aantal dingen verder uitproberen. Dat is mijn gevoel, hé. Maar als multidisciplinaire ploeg blijven wij sowieso actief op het hoogste niveau. Daarom trokken we Samuel Gaze en Ronja Eibl aan. Ook in de cross zullen we overigens extra investeren als Mathieu dat programma inkrimpt. Omdat dat offroad-gedeelte een bepalende factor is geweest in de keuze van onze sponsors.“

Het is nog ver weg. Maar hoe moeilijk wordt het om Mathieu van der Poel na 2023 nog te houden?
“We zijn nog één handtekening verwijderd van een hele carrière samen. Mathieu zal dan 29 zijn. Als er dan nog iets bij komt, zal dat wellicht weer een aantal jaar zijn. Dan denken we stilaan aan een parcours zoals Poulidor bij Mercier of Boonen bij Lefevere. Is dat onze ultieme droom? Het zou voor Christoph en mezelf vooral de bevestiging zijn dat we niet alleen genomen, maar ook gegeven hebben. Dat we aan beide kanten het gevoel overhouden dat we elkaar iets bijgebracht hebben. Maar wat je zegt: het is nog te ver weg om daar nu al mee bezig te zijn.”