Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Hennie Kuiper krijgt op Sportgala oeuvreprijs uit handen van Joop Zoetemelk
Hennie Kuiper is woensdag op het Sportgala geëerd voor zijn prachtige carrière. De inmiddels 72-jarige Kuiper ontving de Fannie Blankers-Koen Carrièreprijs, een oeuvre-award, uit handen van Joop Zoetemelk.
Sinds 2005 wordt er elk jaar een oeuvreprijs uitgereikt op het Sportgala van sportkoepel NOC*NSF, om grootheden uit de Nederlandse sport te eren. Tot nu toe waren Joop Zoetemelk (2015) en Leontien Zijlaard-van Moorsel (2006) de enige wielrenners die die prijs ontvingen, maar onder meer voetballer Johan Cruijff, judoka Anton Geesink, zwemmer Pieter van den Hoogenband en tennisser Richard Krajicek ontvingen de award al.
Dit jaar was het de beurt aan Kuiper, die zich in de jaren zeventig en tachtig ontpopte tot een van de beste Nederlandse wielrenners ooit. Op zijn palmares staan een olympische titel (1972) en een wereldtitel (1975), maar ook klassiekerzeges in de Ronde van Vlaanderen (1981), Parijs-Roubaix (1983), Milaan-San Remo (1985) en de Ronde van Lombardije (1981). Ook werd de coureur uit Denekamp twee keer tweede in de Ronde van Frankrijk en won hij drie Touretappes.
Kuiper was niet de enige die een Fannie Blankers-Koen Carrièreprijs ontving. Ook de dit jaar op 48-jarige leeftijd overleden paralympisch snowboardster Bibian Mentel kreeg, postuum, de prijs. De award werd overhandigd aan haar man en zoon.
Ik was voor altijd verkocht!
Ja, nog altijd de laatste Nederlandse zege in MSR... Ik herinner me vooral de teleurstelling omdat Vanderaerden er die dag naastgreep, een scenario dat zich de volgende jaren telkens opnieuw zou afspelen, met Maechler in 1987 natuurlijk als dieptepunt...
In België had Bashir Abdi dan weer altijd moeten winnen van WVA...
Zonder breuk destijds aan de arm had hij de Tour de Trance absoluut gewonnen. De man had zeer veel karakter, een bijter, nooit zeuren maar inzet.
In het verre verleden mocht ik de heren ontvangen (hotel) ; Raas, een beetje nors figuur, Kneteman , olijk. Zoetemelk bescheiden en herinner nog altijd de handdruk. Dat was een hand met eelt , van een werkman. Kuiper, stelde zich netjes voor, wachten zijn beurt af terwijl juist hij zich niet voor hoefde te stellen.. Een vraag, hij heeft vrijwel altijd tijd. Wat overigens ook voor Joop opgaat en opging. De Kneet ook hoewel soms even niet als de pet er niet na stond. Begrijpelijk wel. En Raas, die was redelijk brutaal en soms kortaf maar ook afhankelijk van de situatie. Kon anderzijds met pot bier in de hand geweldig plezier maken.
Maar Hennie Kuiper. daar hebben velen een zwak voor als mens en echt een heel groot renner.
Voeg hier naast een warm en bescheiden mens zijn grote talent en enorme wilskracht en laten we zijn aanvallende wijze van fietsen en zijn diepgaan zeker niet vergeten.
Ben volger met respect van Hennie vanaf 1972 en vooral vanaf aanwezigheid in Tour 1977 (o.a. die fameuze Alpe d'Huez aankomst) Alles na zijn mooie Tours werd daarna (met dank aan José de Cauwer) met vooral die prachtige klassieker overwinningen bevestigd.