Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Giro 2023: Rubio zegeviert na schouwspel op Crans Montana, favorieten houden zich gedeisd
Einer Rubio heeft rit dertien van de Giro d’Italia gewonnen. De renner van Movistar klopte Thibaut Pinot en Jefferson Alexander Cepeda vanuit de vroege vlucht. De favorieten spaarden zich elkaar op de lastige slotklim, waardoor Geraint Thomas leider bleef.
Ook dit jaar maken we met RIDE weer een lekker dikke zomereditie. Een 212 pagina's dik wielermagazine waar je deze zomer uren van kunt genieten en die de sportzomer nog nét iets leuker maakt. Bestel nu jouw exemplaar online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang maar liefst 20% korting! De dertiende etappe van de Giro d’Italia is vrijdagochtend helemaal door elkaar geschud. Door de slechte weersomstandigheden werd de rit ingekort tot 74,6 kilometer. De beklimming van de Col du Grand Saint-Bernard stond niet meer op het menu. De nieuwe start lag in Le Chable, aan de voet van de Croix de Coeur (15,4 km aan 8,8%).
Een etappe van maar 74,6 kilometer met daarin twee lange en steile beklimmingen, dat beloofde veel vuurwerk vanaf de start. Dat vuurwerk kwam er ook al snel. Onder meer Hugh Carthy, Ben Healy en Jay Vine, die voor de start nog een opmerkelijk interview gaf, trokken meteen ten aanval. INEOS Grenadiers was echter niet akkoord met deze samenstelling en dichtte het gat.
De renners maakten zich klaar voor start nummer twee – foto: Cor Vos
Kopgroep met Pinot
De volgende aanval was wel raak. Thibaut Pinot, Bruno Amirail (beiden Groupama-FDJ), Derek Gee, Matthew Riccitello (beiden Israel-Premier Tech), Einer Rubio (Movistar), Jefferson Alexander Cepeda (EF Edcuation Easy-Post) en Valentin Paret-Peintre (AG2R Citroën) sloegen de handen in elkaar. Op weg naar de top van de Croix de Cœur voelde Pinot zich duidelijk goed. De Fransman versnelde en daardoor moesten Amirail, Paret-Peintre en Riccitello de rol lossen.
Pinot kwam dan ook als eerste boven op de top van de Croix de Coeur. De klimmer haalde daardoor 40 punten binnen voor het bergklassement. Vervolgens doken de renners de afdaling in, die er nat en slecht bij lag. De vluchters namen niet al te veel risico, maar dat deed Paret-Peintre wel. De coureur van AG2R Citroën kon op die manier weer aansluiten in de kopgroep. Even nam hij zelfs wat afstand, maar dat verhaal duurde niet lang.
Pinot voelde zich duidelijk goed, al maakte ook Gee weer indruk – foto: Cor Vos
Lang gevecht op Crans Montana
In de vallei trok Pinot, die op een kleine vijf minuten van leider Geraint Thomas stond, een aantal keer stevig door, maar de kopgroep trok uiteindelijk wel samen richting de voet van de Crans Montana (12,9 km aan 7,2%). Die voet bereikten ze met een voorsprong van drie minuten. In het peloton zette INEOS Grenadiers zich de hele dag op kop.
Na nog geen kilometer klimmen besloot Pinot al dat het tijd was om te demarreren. De 32-jarige coureur kreeg alleen Cepeda, die in de vallei weigerde over te nemen in de kopgroep, in zijn spoor. Nadat de twee even de benen stil hielden kwamen Rubio en Gee terug, al duurde het niet lang voordat Gee weer moest lossen. Pinot, Cepeda en Rubio waren duidelijk de twee beste klimmers van de kopgroep.
Rubio keerde steeds terug – foto: Cor Vos
Strijd tussen Cepeda en Pinot, wat doet Rubio?
Pinot nam af en toe een aantal meters afstand, maar steeds slopen Cepeda en Rubio weer terug richting het achterwiel van hun Franse concurrent. Het gevecht in de kopgroep was te omschrijven als bijzonder vreemd. Cepeda en Pinot hadden het continu met elkaar aan de stok. Het zorgde er even zelfs voor dat Pinot Cepeda even liet rijden, waarna hij een tijdje zelf moest achtervolgen.
De drie tenoren kregen elkaar niet af en gingen met andere woorden met zijn drieën de laatste kilometer in. Cepeda ging van bijzonder ver de sprint aan. De Ecuadoriaan werd dan ook al snel ingehaald door Rubio en Pinot. Rubio, die vaak de rol moest lossen op de slotklim, had nog een sterk eindschot en sprintte naar de zege. Pinot en Cepeda moesten vrede nemen met het podium.
Favorieten sparen elkaar
De favorieten hielden zich gedeisd vrijdag. Hugh Carthy, Lorenzo Fortunato en Eddie Dunbar kozen het hazenpad, maar de renners in de top-5 reden elkaar niet uit de wielen. Grote verschillen zijn er dus nog steeds niet in de Giro d’Italia.
De grote favorieten deden niet veel – foto: Cor Vos
Over aanpassing van het parcours:
Wat de renners zo te merken niet beseffen, is dat de absurditeit van het wielrennen (en dus ook eventuele erbarmelijke omstandigheden) deel uit maakt van waarom de sport tijdens de tweede helft van de 20e eeuw een van de populairste sporten ter wereld werd; een ontwikkeling waar zij het feit dat zij hun sport als beroep kunnen uitoefenen hebben te danken. En néé, hiermee zeg ik niet dat parcourswijzigingen per definitie not-done zijn (Iseran 2019, compleet logische beslissing destijds), maar wat er vandaag gebeurt ligt wel in een lijn met een trend die al enkele jaren bezig is. En ja, de critici - zo ook ik - typen dit allemaal achter een laptop omgeven door comfort, maar dat zijn wel de consumenten van het bedrijf van de renners: zijzelf.
Mooi gesproken.
Welke grote rondes hebben jullie trouwens gezien die zo veel beter waren dan de Giro vorig jaar? Als er een grote ronde echt saai was waren het wel de Tour en de Vuelta van 2021, met complete dominantie van Pog en Rog respectievelijk.
Ik ga tot op zekere hoogte mee in je redenering. Renners hebben in feite allemaal de mogelijkheid om extra kleren aan te trekken, of om boven op de berg te stoppen voor twee extra jasjes, verse droge handschoenen, etc.
Wat mij dan wel verbaast is dat ze er dan voor kiezen om een afdaling over een hele slechte weg te nemen. Ook daar kun je zeggen dat renners zelf bepalen hoe hard ze gaan, maar je hebt ergens ook te maken met putten, kuilen, stenen, etc.
Ik vraag me af of dezelfde beslissing genomen zou zijn als dit de eerste dag was met regen. Het voelt een beetje als een optelsom, waarbij renners inmiddels al bijna 2 weken iedere dag natgeregend bij de bus aankomen.
Maar deze giro is idd niet wat we gewend zijn, de eerste 2 weken zijn niet spectaculair.
Met enkel diepe buiging voor Pinot.
Ik ben ook blij dat Pinot eindelijk weer echt goede benen kan laten zien. De blauwe trui voor morgen als troost.
Als Pinot strak naar boven rijdt en de energie van zijn 7 (?) demarrages in de eindsprint legt...hoe Pinot verliest is óók wat wielrennen wielrennen maakt.
Uiteindelijk heeft Ineos net zo veel strijd geleverd als Jumbo. Ook zij kozen ervoor om niet te spelen met De Plus en Arensman, maar om heel rustig en in groep af te dalen. En ook heel rustig de klim op te rijden tot pakweg de laatste 3k.
En eigenlijk waren ook alle andere klassementsrenners net zo passief. Enkel Carthy verdient geen veeg uit de pan...
Arensman trouwens prima weer, die gaat deze ronde meteen al als laatste man aan de bak voor de eindwinst. Dat is verre van voor lul meepeddelen.
Je gaat me toch niet vertellen dat jij dagelijks op het puntje van de zetel zit? Als dat zo is ben je wel heel snel tevreden.
Bij de favorieten gebeurt weer eens niets. Dat is blijkbaar het nieuwe normaal.
Nee, weinig spektakel tot dusver in de Giro, daarom mooi dat ES Kees Prins heeft ingehuurd om deze keer als motorverslaggever een vermakelijk typetje neer te zetten.
Mooie tactiek waar Pinot mijns inziens de grote verliezer is.
Maar Cepeda moet langer fietsen dan 1 ritje. Dit is geen reclame voor hem. Pak een keer de kop, hoef je geen beulswerk te doen, maar elke keer opzichtig niet meerwerken helpt zijn zaak echt niet. Ik had hem de berm in gereden denk ik, al is dat ook niet slim.
Jefferson was net zo dom als Pinot ongeveer.
Wat dat betreft kan je de laatste week beter niet zo zwaar maken.
jammer dat pinot niet won
De drie vooraan verdienen een dikke pluim voor hun entertainment. Iets met 2 honden en een been; de leepste heeft het spel aangezien, en uiteindelijk fantastisch gebruik gemaakt van de rivaliteit tussen Cepeda en Pinot.
En daar achteraan: nul spektakel. Rustig bergop, rustig bergaf en weer rustig bergop. Weer een dagje verder. Ik vraag me wel af wie ik dit precies moet verwijten. Ineos? TJV? UAE? Of misschien toch de favorieten van de tweede lijn...
Een type als Leknessund, of wie weet wel Kamna, hadden misschien wel wat meer moeten proberen dan meefietsen op de slotklim. Nu hebben ze op het eind wat seconden verloren, maar volgens mij hadden ze net als Carthy ook kans om tijd te pakken.
Persoonlijk denk ik dat zowel Ineos als TJV het wel best vonden zo. Jammer voor ons als kijkers, dat dan weer wel. Met Hart en / of Evenepoel hierbij hadden we denk ik ook wat meer strijd gezien tussen de kopmannen.