Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Giro 2023: Davide Bais wint op Gran Sasso d’Italia vanuit vroege vlucht, favorieten sparen elkaar
Davide Bais heeft de zevende etappe van de Giro d’Italia gewonnen. De renner van EOLO-Kometa bleef Karel Vacek en Simone Petilli, zijn medevluchters, voor op de slotklim Gran Sasso d’Italia. De klassementsrenners ondernamen geen actie, waardoor Andreas Leknessund zonder enige problemen leider bleef.
Ook dit jaar maken we met RIDE weer een lekker dikke zomereditie. Een 212 pagina's dik wielermagazine waar je deze zomer uren van kunt genieten en die de sportzomer nog nét iets leuker maakt. Bestel nu jouw exemplaar online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang maar liefst 20% korting! De wielerliefhebbers keken zeer hard uit naar de etappe van vrijdag in de Ronde van Italië. Dat had alles te maken met het feit dat er voor de eerste keer een echte bergetappe op het menu stond. De renners moesten in totaal 218 kilometer afleggen. Alles stond in teken van de lange slotklim Gran Sasso d’Italia (26,5 km aan 3,4%). Vooral de laatste kilometers waren zwaar met stroken die dicht tegen de 10% stijgingspercentage kwamen.
Ver voordat die beklimming op het menu stond, reed er een kopgroep weg. Op voorhand was het de verwachting dat een aantal grote namen vanuit de vroege vlucht een gooi zouden gaan doen naar ritzege, maar dat was niet het geval. Het waren Davide Bais (EOLO-Kometa), Simone Petilli (Intermarché-Circus-Wanty), Karel Vacek (Team Corratec) en Henok Mulubrhan (Green Project-Bardiani CSF-Faizanè) die het hazenpad kazen.
De aanvallers met Bais op kop – foto: Cor Vos
Gigantische voorsprong voor vluchters
Het viertal kreeg meteen zeer veel ruimte van het peloton. De voorsprong ging al snel richting de tien minuten. Team DSM had zich ondertussen rustig op kop gezet om de roze leiderstrui van Andreas Leknessund te verdedigen. Verder was er niet veel actie te zien in de openingsfase van de lastige zevende etappe.
Op de eerste gecategoriseerde beklimming, de Roccaraso (7,3 km aan 6,1%), moest Mulubrhan vooraan de rol lossen. De Eritreeër gaf zich echter niet gewonnen en probeerde in de lange afdaling terug de aansluiting te vinden, maar daar slaagde hij niet in. Mulubrhan werd onverbiddelijk gegrepen door het peloton, dat ondertussen – op een tachtigtal kilometer van de streep – al op meer dan twaalf minuten volgde van de drie leiders.
Leknessund liet zijn mannen niet hard op kop rijden – foto: Cor Vos
Zit de winnaar vooraan?
Team DSM was duidelijk niet van plan om het gat naar de vroege vluchters dicht te rijden. Op 50 kilometer van de streep reden de aanvallers namelijk nog meer dan tien minuten voor het peloton uit. Pas tien kilometer later, op slechts 40 kilometer voor de finish, zagen we andere ploegen op de voorgrond in het peloton. Onder meer UAE Emirates en Bahrain Victorious bepaalden mee het tempo. Dat verhaal duurde echter niet lang, want al snel waren het weer de mannen van DSM die op kop reden.
Ondertussen waren zowel de vluchters als de renners in het peloton bezig aan de slotklim Gran Sasso d’Italia (26,5 km aan 3,4%). Het peloton kwam geleidelijk aan – eindelijk – wat dichter, maar de voorsprong van de koplopers bedroeg nog steeds een zevental minuten op vijftien kilometer van de streep. Het werd daardoor meer en meer duidelijk dat de winnaar wel eens vooraan zou kunnen zitten. Petilli, Bais en Vacek – die nog geen profzege hadden – kregen zonder twijfel de grootste kans van hun profcarrière.
De spanning was te snijden bij de vroege vluchters – foto: Cor Vos
Sprinten met drie
De 30-jarige Petilli besloot – op een zestal kilometer van de streep – dat het tijd was voor de eerste aanval, de Italiaan versnelde bij aanvang van de eerste steilere stroken. Bais en Vacek konden redelijk gemakkelijk volgen. Petilli voelde zich klaarblijkelijk goed. Enkele kilometers later probeerde de renner van Intermarché-Circus-Wanty het nog een keer. Vacek hing deze keer aan de rekker, maar kon toch weer aansluiten.
Vacek kreeg even zelfs een aantal lengtes cadeau omdat de twee Italianen naar elkaar keken, maar dat duurde niet lang. Petilli ging uiteindelijk de sprint als eerste aan, maar kreeg al snel Bais over zich. De 25-jarige Italiaan sprintte makkelijk naar zijn eerste zege uit zijn carrière. Vacek werd nog tweede, Petilli moest vrede nemen met plaats drie.
Klein sprintje tussen Evenepoel en Roglic
De klassementsrenners hielden ook in de laatste kilometers de benen stil. Pas in de allerlaatste honderden meters zagen we de kopmannen opschuiven. Aanvallen deden ze niet, maar ze maakten zich wel op voor een klein sprintje. Remco Evenepoel won die voor Primoz Roglic, al waren er geen verschillen. Op die manier bleef Leknessund de leider in het algemeen klassement.
Evenepoel finisht net voor Roglic – foto: Cor Vos
Niemand valt hem aan en overmorgen geeft hij ze allemaal billenkoek in de tijdrit.
Al de anderen moeten zich schamen. Misschien had Evenepoel nog last. Dat zullen we nu nooit weten!
3 absolute nobodies die naar de aankomst kruipen (je weet nu al dat dit de enige prof-overwinning van Bais zal blijven) en een peloton dat er een uitstapje van maakt. De gedeukte favoriet wordt niet getest en mag straks volledig hersteld naar de 2de week met vermoedelijk 2 minuutjes op de rest. De dommekrachten van Ineos, die altijd rijden op de raarste momenten, doen nu uiteraard helemaal niets.
En ik kan me volstrekt niet voorstellen dat hij het daarbij gaat houden in zijn carrière.
Deze statistiek wordt op PCS sinds 2020 bijgehouden. Voor Roglic staat de teller sindsdien op 325 km, voor Evenepoel op 865km, voor MVDP op ... 2264km, voor WVA ...op 2251km. Cijfers zeggen niet alles, maar wel veel.
uiteraard zal hij nog aanvallen, maar die jongen is gewoon niet goed genoeg om het nog eens af te maken, dan heeft hij nog weer zo'n collectieve non-dag nodig en de kans dat dat nog eens gebeurt, is bijzonder klein
Ze hadden die laatste 4 km toch iets kunnen doen, daarmee ben ik het eens.
Door het accent zo nadrukkelijk op de 3e week te leggen is er niemand voor in om nu al koers te maken, tenzij je er echt een lange, steile HC klim in stopt. Deze klim is daarentegen slechts 4 kilometer lang steil, dat is gewoon te weinig bij een dergelijke 3e week.
Zonde van mijn tijd geweest vandaag.
Benieuwd maar morgen. Matthews zal wel willen. Jayco de hele dag weer op kop.
Bizar dat er amper iemand in de vlucht meegaat en ook bizar dat er in het klassement helemaal niks gebeurd.
De tour is laatste jaren toch een stuk leuker om te volgen.