Giro 2021: Giacomo Nizzolo boekt felbegeerde eerste etappezege
Giacomo Nizzolo won al twee keer het puntenklassement in de Giro d’Italia, maar ritwinst ontbrak nog op zijn palmares. Daar bracht de Europese kampioen in Verona verandering in door de ontsnapte Edoardo Affini bij te halen en naar de zege te sprinten. Egan Bernal behield het roze.
Vandaag was de laatste grote kans voor de sprinters op etappewinst in de Giro d’Italia 2021. Het 198 kilometer lange parcours van Ravenna naar Verona was namelijk zo vlak als een biljartlaken, met onderweg de tussensprints in Ferrara en Bagnolo San Vito als enige momenten die nog voor wat actie konden zorgen. Tim Merlier en Caleb Ewan, de winnaars van de massasprints in Novara, Cattolica en Termoli waren al naar huis, waardoor mannen als Dylan Groenewegen en Giacomo Nizzolo op voorhand als de belangrijkste kanshebbers voor de zege werden gezien.
Vertrouwde gezichten in de vroege vlucht
Even voor half een werd onder zonnige omstandigheden het startsein gegeven voor de dertiende etappe. Het duurde niet lang vooraleer de vlucht van de dag tot stand kwam. Samuele Rivi van EOLO-Kometa was de eerste die wegsprong met Umberto Marengo (Bardiani-CSF-Faizanè) in het wiel. Simon Pellaud (Androni Giocattoli-Sidermec) maakte de kopgroep compleet. Dat dit drietal niet voor het eerst in de aanval was, bleek wel uit de tussenstand van de Fuga Bianchi. Daar ging Pellaud aan de leiding, vóór Marengo. Rivi was de nummer zes in het nevenklassement.
Pellaud, Marengo en Rivi kregen in de eerste veertig kilometer de ruimte en pakten zeven minuten voorsprong. Toen vond het peloton het welletjes en versnelde, onder aanvoering van een van de oudste renners van allemaal, Paul Martens van Jumbo-Visma. De 37-jarige Oost-Duitser is aan zijn laatste maanden als wielerprof bezig. Ook de ploegen van zowel Elia Viviani, Giacomo Nizzolo als Fernando Gaviria stuurden een mannetje naar de kop van de grote groep. Daardoor begon het verschil langzaamaan terug te lopen.
Na 67,5 kilometer lag de eerste tussensprint. Pellaud wilde er een lange sprint van maken, maar de Zwitser werd bijgehaald door zijn medevluchters. Marengo drukte vervolgens zijn wiel net iets eerder dan Rivi over de streep en streek twaalf punten voor de paarse puntentrui op. Rivi pakte acht punten en Pellaud zes. Ook door het peloton werd gesprint in Ferrara. Fernando Gaviria was de snelste van het stel, voor Davide Cimolai, zijn ploegmaat Juan Sebastián Molano, Peter Sagan en Simone Consonni.
Gaviria met een bloedneus
Na de tussensprint ging Pellaud alleen door. De samenwerking van de drie vluchters vooraan was niet optimaal, waarna de Zwitser enige tijd solo vooruitreed. Maar vijftien kilometer verder haakten Marengo en Rivi hun wagonnetje opnieuw aan. Hun voorsprong liep daarna steeds verder terug. In het peloton meldde Gaviria zich met een bloedneus bij de dokterswagen. De ronde-arts kon vanuit de auto eerste hulp verlenen en met een propje watten kon de Colombiaan zijn plek in het peloton weer innemen.
In aanloop naar de bonificatiesprint, met nog 53 kilometer te gaan, was het deze keer Rivi, die bij zijn medevluchters wegreed. De Italiaan passeerde als eerste de boog, maar liet zich vervolgens weer inlopen door Marengo en Pellaud. Met nog een minuut voorsprong begonnen de aanvallers aan de laatste veertig kilometer. Daarachter hadden Jumbo-Visma, Cofidis en Qhubeka ASSOS de koers nog altijd volledig onder controle. Het was slechts een kwestie van tijd voordat de groep aanvallers was bijgehaald.
Op zeven kilometer van de streep werd het laatste gaatje naar de vluchters dichtgereden en werd rechttoe rechtaan naar de finish gereden. Qhubeka ASSOS nam de kop voor kopman Nizzolo en ook BORA-hansgrohe (voor Sagan) en Team DSM (voor Max Kanter) kwamen naar voren. In de laatste twee kilometer kwam ook Jumbo-Visma opzetten. De geel-zwarte ploeg zette zich bij de mannen van BORA-hansgrohe in het wiel. In de laatste kilometer pakte Edoardo Affini een gaatje en de Italiaanse hardrijder van Jumbo-Visma trok hard door.
Even leek Affini het te gaan redden tot aan de streep, maar Giacomo Nizzolo wist met een mooie sprint zijn landgenoot bij te halen en de overwinning te pakken. Affini werd nog wel tweede, vóór Sagan, Cimolai en Gaviria. Dylan Groenewegen kwam als tiende over de streep. Voor Nizzolo was het een speciale zege, want in acht deelnames aan de Giro d’Italia was dit zijn eerste dagsucces. De sprintkopman van Qhubeka ASSOS was al elf keer tweede geworden en ook won hij al twee maal het puntenklassement, maar nu heeft hij ook zijn felbegeerde etappezege beet.
Tegelijkertijd vind ik het bijna sneu om Groenewegen zo bezig te zien. Dat is nu het omgekeerde van "podium of jodium" en dus volslagen kansloos.
Natuurlijk is er de hoop op een overwinning, maar koershardheid opdoen en terug de weg vinden in het peloton is net zo waardevol voor alles wat nog komt.
Wat me wel opvalt is dat Groenewegen bijna altijd in de verkeerde positie aan de sprint begint. Ligt het aan Groenewegen zelf? Ligt het aan de trein? Zijn ze te veel met elkaar bezig, en te weinig met het in de juiste positie komen?
Het gaat in ieder geval nog niet zoals het zou moeten...
Op zich zou het inderdaad geen probleem zijn om je eerste koerskilometers op te doen in de Giro. Het probleem is, in het geval van Groenewegen, dat de halve ploeg een aantal dagen aan hem werd opgeofferd en dat een jonge sprinter, Dekker, geen sprintervaring heeft op kunnen doen op het allerhoogste niveau. Dit is vrij zonde, aangezien het toch vrij duidelijk was, dat Groenewegen nog niet goed genoeg is. Volgens mij is dit niet mijn mening, maar vrij duidelijk op te merken voor eenieder die de koers volgt...
Ik ken alle redenen om dit soort etappes toch in het routeschema op te nemen, maar waarom dan niet 2x 100km ipv. 1x 200? Dan heb je 2x een finale, 2 etappewinnaars en 2 (betalende) finishplaatsen. Beide ritten hoeven ook niet precies hetzelfde profiel te hebben, zolang ze samen maar niet veel langer of zwaarder zijn dan een gemiddelde sprintrit.
Groenewegen zeer vreemd hoe die het wiel verliest. Zit toch helemaal goed? En dan opeens weg...
Ik ben benieuwd wat nu het plan is. Naar huis omdat er niets meer te winnen valt, of uitrijden zolang dat lukt als investering in hardheid?
De bijtjes zijn welliswaar allesbehalve dominant maar zitten er gelukkig nog wel vaak dichtbij deze Giro.