Giro 2020: Voorbeschouwing favorieten algemeen klassement
De kruitdampen van de Tour de France zijn nog niet opgetrokken, of er verschijnt voor de klassementsrenners alweer een volgende afspraak aan de horizon. Komende zaterdag gaat de Giro d’Italia van start, dat kan rekenen op een mooi deelnemersveld. Wie treden er op de voorgrond in de strijd om de roze trui? WielerFlits blikt vooruit!
Historie
De Giro d’Italia is onlosmakelijk verbonden met de kleur roze. In de eerste jaren was dat nog niet het geval. Het duurde na de de eerste editie in 1909 nog zo’n 25 jaar voordat die kleur werd toegevoegd aan de Giro. Zoals bekend koos men voor de leiderstrui dezelfde kleur als de organiserende krant La Gazzetta dello Sport, die vandaag de dag nog steeds op roze papier wordt gedrukt. Een schot in de roos, want de renners werden op deze manier een stuk eenvoudiger te herkennen.
Het mag dan ook geen wonder heten dat juist de Italianen deze koers door de jaren heen hebben gedomineerd. Liefst 69 keer wist er iemand uit dat land te zegevieren. En als we dan kijken naar de recordhouders wat betreft het aantal overwinningen, komen we uit bij drie namen. Natuurlijk is daar veelvraat Eddy Merckx bij. Net als Alfredo Binda en campionissimo Fausto Coppi won de Kannibaal vijf edities. Michel Pollentier en Johan De Muynck zetten het totaalaantal Belgische eindzeges op zeven stuks. Nederland moet het doen met één eindoverwinning. Dat is natuurlijk de editie van 2017, toen Tom Dumoulin wist te winnen.
Laatste tien winnaars
2019: Richard Carapaz
2018: Chris Froome
2017: Tom Dumoulin
2016: Vincenzo Nibali
2015: Alberto Contador
2014: Nairo Quintana
2013: Vincenzo Nibali
2012: Ryder Hesjedal
2011: Michele Scarponi (na het schrappen van Alberto Contador)
2010: Ivan Basso
Vorig jaar
In de editie van 2019 ging Primož Roglič als torenhoge topfavoriet van start. De Sloveen van Jumbo-Visma won meteen de eerste etappe, een klimtijdrit in Bologna. Hij behield zijn roze leiderstrui tot etappe zes. Toen nam vroegevluchter Valerio Conti het roze kleinood over, die hij vervolgens over de individuele tijdrit heen wist te tillen. Na de twaalfde etappe werd met Jan Polanc een andere renner die deel uitmaakte van de vroege vlucht leider.
De Sloveen reed maar twee dagen in het roze. Toen Richard Carapaz in de veertiende rit wegreed en kemphanen Nibali en Roglic daarachter vertikten te achtervolgen, bleken de Italiaan en de Sloveen slechts figuranten te zijn in de film van een Ecuadoraanse vechtjas. Carapaz liet de Maglia Rosa niet meer los.
Giro d’Italia – Uitslag Eindklassement
1. Richard Carapaz (Movistar) in 90u01m47s
2. Vincenzo Nibalia (Bahrain Merida) +1m05s
3. Primož Roglič (Jumbo-Visma) +2m30s
4. Mikel Landa (Movistar) +2m38s
5. Bauke Mollema (Trek-Segafredo) +5m43s
Volledige uitslag
Favorieten
Het gebeurt zelden dat een debutant in een profkoers direct het maximaal aantal sterren krijgt in onze voorbeschouwingen. Zeker niet bij die van de grote rondes. Toch was dat dit jaar hoogstwaarschijnlijk het geval geweest, ware het niet dat Remco Evenepoel tijdens de Ronde van Lombardije van een viaduct het ravijn in werd gekatapulteerd en zijn bekken brak. De jonge Belg tart namelijk alle wielerwetten en was hard op weg om in zijn eerste deelname aan een grote ronde meteen de torenhoge topfavoriet te zijn. Niets is minder waar. Wie komen er dan wel in aanmerking komen voor de prestigieuze Trofeo Senza Fine?
Wanneer we een topfavoriet moeten aanwijzen voor deze Giro d’Italia, dan verdient Simon Yates die eer. De 28-jarige Brit is in uitstekende doen en heeft nog een rekening openstaan met de Italiaanse ronde. In 2018 ging hij namelijk soeverein aan de leiding, nadat hij in de eerste bergetappe de roze leiderstrui had gegrepen en daarna drie keer won. In de voorlaatste bergrit capituleerde hij al vroeg; zijn dominante rijstijl had hem opgebroken. Al ver voordat Chris Froome zijn befaamde aanval deed, reed Simon Yates met een slakkengang op minuten achterstand. Uiteindelijk eindigde de Brit als 21ste op ruim een uur en een kwartier.
Yates herpakte zich en won nog hetzelfde jaar de Vuelta a España. Vorig jaar kon hij de verwachtingen in Italië niet waarmaken en eindigde hij als achtste, om dan in een vrijbuitersrol tijdens de Tour wel twee ritten te winnen. Na de herstart van het wielerseizoen is hij zijn vorm geleidelijk aan het opbouwen. De Britse klimmer werd zestiende in de Ronde van Burgos, derde in de Ronde van Polen om vervolgens Tirreno-Adriatico te winnen als opmaat naar de Giro. Bergop kan hij bij Mitchelton-Scott rekenen op steun van de sterke Australiërs Jack Haig en Lucas Hamilton.
Waar Yates zich op dit moment fysiek gezien in de kracht van zijn leven bevindt, zijn z’n voornaamste uitdagers renners die zich in de nadagen van hun carrière bevinden. Daarbij loopt Vincenzo Nibali voorop. De 35-jarige Italiaan rijdt dit seizoen voor Trek-Segafredo en stelt in de Giro nooit teleur. Hij nam in totaal acht keer deel in zijn carrière. Tijdens de laatste zes edities waaraan hij meedeed (2010, 2011, 2013, 2016, 2017 en 2019) eindigde de Haai van de Straat van Messina iedere keer op het podium. In 2013 en 2016 nam Nibali – ook al de winnaar van de Tour de France 2014 – de bekende spiraal-trofee mee naar huis.
Ook dit seizoen laat de kopman van zijn nieuwe Amerikaanse formatie zien dat hij nog niet versleten is. Hoewel Nibali niet heel het jaar door meer dezelfde goede resultaten neerzet als voor 2016, mag hij zich verschuilen achter zijn leeftijd. Desalniettemin weet de Italiaan als geen ander naar bepaalde wedstrijden toe te werken, ook al passen die niet altijd even goed bij zijn profiel. Na de corona-break testte hij in onder meer Tirreno-Adriatico en de wegwedstrijd van het WK de benen. Indrukwekkend was dat nog niet. Maar juist als je Nibali niet meteen verwacht, is hij – gehaaid als hij is – op z’n gevaarlijkst. Bergop moet hij het verschil maken.
Het is al veel besproken, maar 2020 had het jaar moeten zijn waarin Jumbo-Visma het in de Tour de France zou opnemen tegen INEOS Grenadiers. De Britse formatie gaf echter niet thuis en vormde de eerste weken nimmer een bedreiging voor de suprematie van de Nederlandse ploeg. Geraint Thomas was er zelfs helemaal niet bij. De Tourwinnaar van 2018 achtte zich niet fit genoeg om een rol te spelen in de strijd om het geel en zag het niet zitten om te knechten voor Egan Bernal. Achteraf een goede keuze, omdat de Colombiaan uiteindelijk niet goed genoeg bleek te zijn.
De 34-jarige Welshman zette de voorbije weken zijn vorm enorm kracht bij. In Tirreno-Adriatico (tijdens de Tour) was hij namelijk op de afspraak. Thomas werd er tweede in het eindklassement na Yates; G gaf slechts zeventien tellen toe. In deze Giro met bijna 65 individuele tijdritkilometers kan Thomas als een van ’s werelds beste tijdrijders – dit weekend werd hij nog vierde op het WK – het verschil maken. Dan is het aan zijn ploeg om het tempo in de bergen dermate hoog te houden, dat er niemand weg kan springen. De vraag is alleen of dat scenario toegepast kan worden, want de Britse formatie komt allerminst op volle oorlogssterkte naar Italië.
De grootste favorieten hebben we intussen gehad, maar in de Giro d’Italia ligt een verrassing altijd op de loer. Vorig jaar was daar immers nog een schoolvoorbeeld van. Iemand die ook al jaar en dag als een vis in het water is in deze Italiaanse rittenkoers, is Rafał Majka. De intussen 31-jarige Pool was als junior en zeker als belofte, geen hoogvlieger. Desondanks kreeg hij in 2011 een profcontract bij Saxo Bank-Sungard. Twee jaar later stond hij er plots in nota bene de Giro. Uit het niets werd de gevleugelde Poolse klimmer zevende in het eindklassement en vocht hij met Carlos Betancur een mooi gevecht uit om de witte trui.
Nu negen jaar verder kunnen we concluderen dat de Giro hem het beste ligt. Ondanks dat hij in 2015 het eindpodium (derde) behaalde in de Vuelta en twee keer de bolletjestrui in de Tour won, behaalt hij in de Italiaanse grote ronde steevast zijn beste resultaten. Bij vier deelnames eindigde hij steeds op de plekken vijf, zes of zeven. Dit jaar zou de kopman van BORA-hansgrohe (waar hij na dit jaar wel vertrekt) het weleens beter kunnen doen. Majka werd onlangs namelijk vierde in de Ronde van Polen en derde in Tirreno-Adriatico. Zijn vorm is dus groeiende, maar hij zit wel met een groot probleem opgezadeld: zijn tijdrit is slecht.
Dat kunnen we niet zeggen over de volgende in de rij. Wilco Kelderman is met – of in ieder geval net na – Thomas hier de beste tijdrijder van de klassementsrenners. De 29-jarige Nederlander kan daarin het verschil maken. Desondanks was zijn afsluitende tijdrit (10 kilometer en volledig vlak) in Tirreno-Adriatico niet de allerbeste uit zijn geschiedenis. Net als Yates is Kelderman (wel in iets mindere mate) best explosief als de aankomst ligt op een kortere, steile helling. Die zijn er nogal te vinden in Italië, dus dat spreekt ook zeker in zijn voordeel. Wel moet hij er dan voor zorgen dat hij op zijn fiets blijft zitten en dat is bij hem niet vanzelfsprekend.
Als hij van pech gevrijwaard blijft, behoort een fitte Kelderman potentieel gezien nog altijd tot de beste tien klassementsrenners ter wereld. Dat komt vooral door zijn continuïteit. De kopman van Team Sunweb reed in 2017, 2018 en dit seizoen in alle rittenkoersen die hij uitreed, bij de top tien van het eindklassement. Er zijn maar weinig coureurs die dezelfde papieren kunnen overleggen. De in België wonende klassementsrenner is in ieder geval goed uit de corona-break gekomen, met een zevende plek in de Ronde van Polen en een vierde plaats in Tirreno-Adriatico. Een podiumplek zit er zeker in. Waarom dan niet winnen?
Waar Yates nog een appeltje te schillen heeft met de Giro, geldt dat ook voor Steven Kruijswijk. In 2016 leek hij onbedreigd op de eindzege af te stevenen. Voorafgaand aan de negentiende van 21 etappes had de Nederlander nog een ruime voorsprong van precies drie minuten op naaste belager Esteban Chaves. De inmiddels bekende valpartij in een sneeuwwand tijdens de afdaling van Colle dell’Agnello, liet Kruijswijks droom daar in duigen spatten. In de voorlaatste etappe sukkelde de intussen 33-jarige Noord-Brabander zelfs nog van het podium. Een hard gelag na drie weken koers.
De kopman van Jumbo-Visma keerde het jaar erop nog wel terug in Italië, maar toen gaf hij na achttien etappes op. Kruijswijk kan dit jaar dus op voor een tweede herkansing. Na een negende en vierde plek in de Vuelta’s van 2017 en 2018 en een vijfde en derde plek in de Tours van 2018 en 2019, gaat de Nederlander nu op zoek naar eerherstel in de Giro. Wel staat er een groot vraagteken achter zijn vorm. Kruijswijk viel in de voorbereiding op de Tour namelijk met een gebroken schouderblad uit het Critérium du Dauphiné. Met Antwan Tolhoek, Tobias Foss, Koen Bouwman en Chris Harper is hij bergop wel sterk omringd.
Bij Astana hebben ze een rookgordijn opgetrokken, net zoals UAE-Emirates tijdens de Tour met Pogačar deed. Bij het team van Alexandre Vinokourov heeft het er namelijk alle schijn van dat Aleksandr Vlasov de hoogste ogen kan gooien. De 24-jarige ex-Russisch kampioen komt dit jaar volledig tot ontbolstering. Pre-corona won hij al een bergrit in de Tour de la Provence, waar hij na een herboren Nairo Quintana tweede werd in het eindklassement. Daarna zette COVID-19 de wielerwereld in de pauzestand en trok de Rus terug naar zijn geboortegrond Vyborg, een havenstad tegen de Finse grens aan. Een goede zet.
Nadien reed Vlasov namelijk de stenen uit de straat. Hij werd na Bernal en Pavel Sivakov derde in La Route d’Occitanie, won daarna de Mont Ventoux Challenge, werd derde in de Ronde van Lombardije, zegevierde vervolgens in de Giro dell’Emilia en werd vijfde in Tirreno-Adriatico. Met die resultaten kan hij de concurrentie flink angst inboezemen. De Rus schuwt bergop de aanval niet, maar dat is ook nodig. Hij is namelijk wat grillig in zijn tijdritprestaties. Voor de gevleugelde klimmer is het zijn debuut in een grote ronde, dus het is afwachten hoe hij dat gaat verteren. Anderzijds: in 2018 won Vlasov de Giro d’Italia U23.
De Rus mikt op het jongerenklassement en zal dus ook komen bovendrijven in de strijd om het roze. Hoe dat zich weerhoudt binnen zijn ploeg, is nog wel even de vraag. Astana heeft namelijk Jakob Fuglsang aangewezen als kopman. Die laat daarvoor (mits het allemaal doorgaat) de Waalse Pijl, Luik-Bastenaken-Luik (waar hij titelverdediger is) en de Amstel Gold Race schieten, koersen waarin hij in 2019 na alle drie op het podium stond. Sterker nog: we doen er misschien wel juist aan om de 35-jarige Deen te bestempelen als de beste eendagscoureur in de heuvelklassiekers van de laatste twee jaar.
Afgelopen weekend werd hij nog vijfde op het WK en onlangs won Fuglsang eveneens op sterke wijze de Ronde van Lombardije. Tijdens de Ronde van Polen werd hij ook al tweede, maar zijn veertiende plaats in Tirreno-Adriatico was dan weer ietwat teleurstellend. Maar ondanks dat de Deen de kopman voor Astana is, kan het heel goed zijn dat Vlasov beter blijkt te zijn in de zware derde week. Fuglsang reed namelijk sinds de Vuelta van 2009 veertien grote rondes. Slechts in één daarvan haalde hij een top 10-notering. Dat is ook alweer geleden van de Tour in 2013 (zevende). Maar wie weet wat er nog in het vat zit.
Het wegvallen van Remco Evenepoel bij Deceuninck-Quick-Step biedt kansen voor andere renners om op te staan. Ver weg van de – speciaal voor opgevoerde brommers georganiseerde – ronde van zijn thuisland (die nu gaande is), kan João Almeida wel voor een daverende verrassing zorgen. De 22-jarige Portugees maakt dit seizoen zijn profdebuut voor de Belgische equipe van Patrick Lefevere en doet dat – in de schaduw van Evenepoel – tamelijk indrukwekkend. Knap, want na een boerenjaar in 2018 verliep het vorig seizoen bij Hagens Berman Axeon allemaal wat lastiger en stroever. Andermaal blijkt dat talent nooit ver weg is.
In het tuinbroekentenue van Deceuninck-Quick-Step werd hij in januari al sterk negende in de Volta ao Algarve, maar vooral na de corona-break grossiert Almeida in topresultaten. Zo werd hij derde in de lastige Vuelta a Burgos, eindigde hij als zevende in de Tour de l’Ain, hoefde hij in de Giro dell’Emila alleen maar te buigen voor Vlasov en in de Internationale Wielerweek van Coppi en Bartali werd hij dan ook nog eens derde. Almeida maakt ook zijn grote ronde-debuut, maar liet twee jaar geleden met een tweede plaats in de Giro voor beloften en een zevende stek in de Tour de l’Avenir zien dat hij grote rittenkoersen aankan. Hij kan bergop rekenen op steun van James Knox (24), vorig jaar zelf al goed voor een elfde plaats in de Vuelta. Onlangs werd hij ook nog zevende in Tirreno-Adriatico. Samen kunnen ze een uitstekende tandem vormen.
Nu CCC definitief is gered van de ondergang door de WorldTour-licentie te verpatsen aan Circus-Wanty Gobert, kunnen alle CCC-renners vrijuit koersen. Of het voor de saamhorigheid een goede ontwikkeling is, valt te bezien. Zo zou kopman Ilnur Zakarin in de belangstelling staan van Gazprom-RusVelo en dus zullen knechten misschien minder geneigd zijn om voor hem te werken. Desondanks zal de 31-jarige Rus maar al te graag zijn visitekaartje willen aanbieden na het debacle in de jongste Tour. Zonder een rol van betekenis te spelen, gaf hij in de twaalfde rit op. Wel ging de knop bij Zakarin meteen om naar deze Giro d’Italia.
De Tataar heeft zich in het verleden echter wel bewezen in de grote rondes. Het was nota bene in de Giro van 2017 – toen nog in dienst van Katusha-Alpecin – waar we hem voor het eerst aan het werk zagen in de top van het klassement. Zakarin werd toen vijfde. In de Vuelta van datzelfde jaar eindigde hij zelfs op het podium; in Spanje werd hij als derde gehuldigd. In de Tour van 2018 werd hij dan nog eens tiende en in de Giro van vorig jaar kwam de Rus niet verder dan een tiende plaats. Al bij al is Zakarin de laatste twee seizoenen erg wispelturig. Hoe zit het nu?
Outsiders
Ondanks een mooi deelnemersveld, was de sterrenverdeling niet bijzonder lastig. De grootste outsider op de eindzege is Miguel Ángel López. De 26-jarige Colombiaan rijdt bij Astana, deze editie de te kloppen ploeg bergop. Supérman reed onlangs natuurlijk al de Tour de France. Hij leek af te steven op een podiumplaats, maar verloor dan in de afsluitende tijdrit zes minuten en drie plekken in het klassement. Hoewel hij hier de voorbije twee jaren het jongerenklassement wist te winnen en in 2018 zelfs op het eindpodium stond, rijdt López hier – volgens het persbericht van Astana – in dienst van Fuglsang en Vlasov.
Naast Kelderman en Kruijswijk heeft Nederland met Sam Oomen nog een derde ijzer in het vuur voor het eindklassement. Als 22-jarige jongeling werd hij in 2018 – in dienst van Tom Dumoulin – al negende in het eindklassement. Vorig jaar gaf hij dan op nadat hij zijn heup brak. Met een topresultaat zou Oomen een uiterst vervelende periode dus symbolisch in dezelfde wedstrijd kunnen afsluiten. De kleine Tilburger klimt goed en hij heeft ook een prima tijdrit in de benen. Onlangs werd hij ook elfde in Tirreno-Adriatico, maar de Nederlander zoekt nog naar hoogvorm. Door zijn lange afwezigheid door blessureleed heeft hij iets meer tijd nodig. Komt hij er door in Italië, dan ligt er misschien wel iets moois in het verschiet.
Mocht Nibali er bij Trek-Segafredo nu niet in slagen om zijn gebruikelijke niveau te halen, dan kunnen ze nog altijd de kaart trekken van Giulio Ciccone. De 25-jarige Italiaan drukt steeds vaker zijn stempel op wedstrijden en lijkt de ideale renner om op termijn zijn huidige kopman te overvleugelen. Ondanks zijn jonge leeftijd reed Ciccone al vier keer de Giro en een keer de Tour. In die laatste koers droeg hij al een aantal dagen het geel, terwijl hij tijdens zijn laatste Giro-deelname zestiende werd, het bergklassement won en ook nog een rit pakte. Wel een kanttekening: hij is herstellende van de gevolgen van het coronavirus.
Tot slot is het nog de vraag wat Carl-Frederik Hagen (Lotto Soudal, vorig jaar achtste in de Vuelta), Brandon McNulty en Joe Dombrowski (UAE-Emirates, vorig jaar twaalfde) kunnen uitrichten. Kunnen zij voor een verrassing zorgen?
Favorieten volgens WielerFlits
**** Simon Yates
*** Vincenzo Nibali, Geraint Thomas
** Rafal Majka, Wilco Kelderman, Steven Kruijswijk
* Aleksandr Vlasov, Jakub Fuglsang, João Almeida, Ilnur Zakarin
Giro 2020: Volledige deelnemerslijst
Tour de France was ie gevallen en dus niet meer top.
Vuelta reed ie als voorbereiding op WK en liet dus bewust lopen om een etappe te winnen, zoals 95% van het peloton tegenwoordig.
Ehh?
Ik snap niet dat Nibali 3* krijgt. Hij is ondertussen bijna 36 en begint toch duidelijk minder te presteren. Gezien de huidige vorm van Jumbo Visma en het herstelvermogen van kruijswijk, icm de extreem zware 3e week zou ik zelfs Kruijswijk momenteel boven Nibali plaatsen.
Mijn inschatting:
***** Yates
**** Thomas, Nibali
*** Majka, Kelderman, Kruijswijk
** Vlasov, Fuglsang, Konrad, Hagen
* Zakarin, Knox, Oomen, Dombrowski, Pozzovivo
Outsiders: Ciccone, Kangert, O’ Connor, Meintjes, Almeida
Verrassingen voor het wit: Foss, Carboni
Natuurlijk is het op papier zeker een minder sterk deelnemersveld dan die van de Tour de France die vooraf op papier verscheen (vooral in de breedte). Desalniettemin staan wel onder andere de Tourwinnaar van 2018 en nummer 2 van de Tour van 2019 (Thomas), Vueltawinnaar van 2018 (Yates), Girowinnaar van 2013 & 2016 en nummer 2 van de Giro van 2019 (Nibali), de nummer 3 van de Tour van 2019 (Kruijswijk), de nummer 3 van de Vuelta van 2015 (Majka) en 2017 (Zakarin) aan de start. In combinatie met een aantal zeer talentvolle talenten (zoals Vlasov en Almeida) is dit volgens mij zeker geen slecht deelnemersveld. In 2019 was het deelnemersveld in mijn ogen nauwelijks sterker op papier.
Ik hoop vooral dat Kelderman Top 5 kan rijden en stiekem hoop ik op een podiumplaats voor hem. Een etappezege voor Kelderman zou ook niet onmogelijk moeten zijn gezien zijn relatief sterke sprint heuvelop. Toch lijkt me die kans relatief klein gezien de concurrentie in dit soort etappes (denk bijvoorbeeld aan Ulissi), maar ook gezien het feit dat Kelderman soms te afwachtend is of te weinig geluk heeft in dit soort aankomsten.
Als hij zijn carrière toch wat glans wil geven, moet (of kan) het in deze extreem zwak bezette Giro. Toch al 33 intussen, en laat ons eerlijk zijn: amper iets bereikt. Intussen al weggezakt naar plaats 5 bij Visma en Kuss staat dan nog eens te poppelen om het over te nemen. De Kleerhanger laat zich best positief opmerken deze Giro of ik vrees dat het einde verhaal is, zeker als je ziet welk jong geweld eraan komt. Een rol zoals die van Gesink kan evt nog, al mist hij daarvoor misschien wat leiderschap, koersinzicht en charisma. Ja ... het is dus toch van moeten, Kruijswijk.
Silent Hill: Kruijswijk heeft amper iets bereikt
** Yates
* Kruijswijk, Nibali
Verder echt niemand die kan winnen.
Outsiders: Kelderman, Majka, Vlasov
Voor aanvulling in top 10: Almeida, Knox, Oomen, Fuglsang, Zakarin, Lopez, Oomen, Hagen, Konrad, Ciccone, Dombrowski, Masnada, McNulty, Haig, Foss, Meintjes,
https://www.google.com/search?sxsrf=ALeKk03PnuWg8nrFkebiuPiXQGW8UGRXyQ%3A1601577667220&ei=wyJ2X7PqDM-VsAeGyIrIBg&q=maillot+castorama&oq=Maillot+casto&gs_lcp=ChNtb2JpbGUtZ3dzLXdpei1zZXJwEAEYADIECAAQEzIICAAQFhAeEBMyCAgAEBYQHhATOgcIIxDqAhAnOgkIIxDqAhAnEBM6BQgAELEDOggIABCxAxCDAToCCAA6CAguELEDEIMBOgcILhBDEJMCOgcIABCxAxBDOgUILhCxAzoECAAQQzoCCC46BAguEAo6BAgAEAo6BggAEBYQHjoECAAQDToGCAAQDRAeOggIABAIEA0QHlDeQliKowFg868BaAVwAHgAgAGmAYgB0wySAQM5LjeYAQCgAQGwAQ_AAQE&sclient=mobile-gws-wiz-serp
*** Vincenzo Nibali, Steven Kruijswijk
** Rafal Majka, Wilco Kelderman
* Aleksandr Vlasov, Jakub Fuglsang, João Almeida, Ilnur Zakarin
Lijkt mij beter kloppen.. of anders staat Kelderman daar niet goed.. Kruijswijk en Kelderman dezelfde sterren dan moet WF insider info hebben
Voor de Agnel zal het waarschijnlijk hetzelfde geval zijn. Ik denk dat ik voor het eerst in mijn leven hoop op de effecten van global warming zodat het in Oktober nog even iets warmer is zodat er kan worden gekoerst haha.
Hij moet het bergop nog steeds bewijzen of hij het niveau haalt van twee jaar geleden. Sinds zijn Tourzege ben ik niet zo zeker van twee vingers in zijn neus.
Alleen Miguel Angel Lopez reken ik niet tot de kanshebbers. Met drie tijdritten en gezien de tijdrit in de Tour verliest hij gewoon teveel voor een topnotering. Gezien het deelnemersveld kan hij wel rond de top tien eindigen. Dat moet lukken. Maar voor hetzelfde geldt laat hij het klassement varen en gaat hij voor dagsucces.
Dat zie ik ook gebeuren met Giulio Ciccone. Die komt ver met de bergtrui en etappezeges maar in mijn ogen niet voor het klassement. Te zwak in de tijdritten.
Dat geld ook voor Masnada denk ik.
De tijdritten gaan deze Giro echt van belang zijn. Tenminste wat betreft Thomas, Yates, Fuglsang, Kruiswijk, Nibali, Kelderman en Majka. Dat zijn toch de favorieten voor het podium.
Knox heeft waarschijnlijk ineens zijn Quickstep wonderbenen gevonden.
Kelderman en tijdritten. Ik zie het niet.
De top 5 van deze Giro zal er qua namen vast prima uitzien, maar de achterkant van de top 10 zal 1 van de zwakkere van de afgelopen jaren worden.