Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Geletruidrager Yates wilde lead-out doen voor Pogacar: “Bleek lastig met mijn 58 kilo”
De gele trui is na de tweede etappe van de Tour de France nog altijd in het bezit van Adam Yates. Op weg naar San Sebastián kwam zijn leidende positie nooit echt in het gevaar. “Het was een goede dag”, zegt de Brit op de site van zijn ploeg UAE Emirates.
“We hebben zowat de hele dag gecontroleerd. Niemand hielp ons, maar dat was geen verrassing”, aldus Yates. De 30-jarige renner maakte in de laatste kilometers onderdeel uit van een groep van zo’n 25 renners, met daarbij ook ploeggenoot Tadej Pogacar. Laatstgenoemde zou uiteindelijk naar een derde plaats sprinten, net achter Wout van Aert. Victor Lafay ging er na een late uitval met de zege vandoor.
“In de finale werd het nog wat hectisch. We probeerden Tadej goed te brengen, zodat hij wat bonificatieseconden kon pakken. Maar ik merkte dat het met mijn 58 kilo behoorlijk lastig was om een lead-out te doen op een biljartvlakke aankomst. Ik besloot achter hem (Pogacar, red.) te blijven om te verhinderen dat andere renners in zijn wiel konden gaan zitten. Dat was dat. Het was een goede dag.”
Overigens trok Yates op de Jaizkibel, de laatste beklimming van de dag, wel de sprint aan voor Pogacar. De Sloveen kwam als eerste boven en pakte zo acht bonificatieseconden. Dat waren er drie meer dan zijn concurrent Jonas Vingegaard, die de top als tweede rondde.
En dat zo'n van Aert hier überhaupt bij zat joh, niet normaal eigenlijk. Laat hem daar vooral wijsheid en eer uit putten.
Deed me erg denken aan de OS of het WK in Imola. Waar van de klassieke mannen enkel Wout over blijft met een pak toppers op een ander terrein. En waar hij keer op keer vakkundig in het pak genaaid is. Omdat het weliswaar geen rappe mannen zijn, maar niet voor niets komen bovendrijven op dergelijke parcoursen.
En je weet dat ze in principe allemaal iets gaan proberen. Van Bilbao tot Pidcock. Van Skjelmose tot Lafay. En dat ze allemaal gaan kijken naar jou als snelle man. Dat is bijna niet te controleren, en vraagt volgens mij om een iets creatievere aanpak.
In mijn ogen ligt de echte kwaliteit van Vingegaard in het hooggebergte. Dan hoeft hij dus niet in paniek te schieten na deze 11 seconden.