Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Frank van den Broek kijkt omhoog en heeft zijn naam mee
Interview Frank van den Broek is met recht een laatbloeier. De 22-jarige Nederlander van ABLOC brak vorig jaar door in het nationale circuit en doet dat nu ook op Continental-niveau. Begin juni won hij nog de Tour de l’Oise (UCI 2.2) voor ex-prof Alexis Gougeard. Er is alleen één ‘probleem’: de Zuid-Hollander is al eerstejaars elite. “Toch ben ik ervan overtuigd dat dit niet mijn plafond is, ik houd me vast aan jongens als Bart Lemmen, Elmar Reinders en Oscar Riesebeek”, vertelt hij in gesprek met WielerFlits.
Van den Broek werd geboren in Warmond, maar woont al langere tijd in Voorhout. De Zuid-Hollander kwam eigenlijk dankzij een klassiek verhaal in het wielrennen terecht. Als dertienjarige scheurde hij zijn kruisbanden in een van zijn knieën af, waarna hij in het revalidatieproces is gaan fietsen. “Vanaf categorie zeven of als eerstejaars nieuweling, ben ik wedstrijdjes gaan rijden bij RTV De Bollenstreek in Lisse. Als tweedejaars junior begon ik wat uitslagen te rijden en stond ik een paar keer op het podium. Toen ben ik heel hard gevallen in de Omloop van Noordwest-Overijssel. Ik heb toen een week in het ziekenhuis gelegen met een gescheurde milt.”
Eenmaal hersteld, kwam Van den Broek weer ten val en brak hij in juli zijn sleutelbeen. Einde seizoen. “Ik heb ook nooit veel gekoerst bij de junioren en bij de beloften eigenlijk ook niet, wielrennen stond op een laag pitje. Toen er na corona weer veel meer wedstrijden bij kwamen, begon ik steeds beter te worden en kreeg ik steeds meer motivatie. Bij De Jonge Renner heb ik vorig jaar een paar mooie uitslagen gereden in de Topcompetitie (onder andere vierde in de Eurode Omloop, red.). Toen was er veel interesse van Continental-teams en ik ben blij dat ik mijn stijgende lijn dit seizoen heb kunnen voortzetten. Het blijft ook steeds beter gaan”, stelt hij vast.
Van den Broek werd derde in de door regen geteisterde slotrit van Olympia’s Tour – foto: Cor Vos
Trage ontwikkeling
Vorig seizoen kon hij naar meerdere ploegen, waaronder ook TDT-Unibet. Hij koos voor ABLOC, omdat zij als eerste ploeg écht interesse in hem toonden. Toch lijkt Van den Broek een slachtoffer van de coronapauze. “Ik verloor daardoor anderhalf seizoen en ik ben ook aan het eind van het jaar geboren (28 december 2000, red.), waardoor ik altijd tegen meer ontwikkelde jongens heb moeten koersen”, zegt de Informatica-student. “Ik denk ook dat ik één of twee jaar later in mijn ontwikkeling zit. Dan is het fijn als je een inhaalslag bij de U23 kunt maken, maar die heb ik dus niet kunnen doen. Was ik vier dagen jonger geweest, had ik nu een extra jaar als belofte gehad.”
Inmiddels weet de Zuid-Hollander wel waar zijn kwaliteiten liggen. “Dan denk ik vooral aan de Ardennen. In de Flèche du Sud (negende, red.) had ik misschien wel de beste vorm van dit jaar. Ik had materiaalpech in de proloog, maar in de andere etappes – zodra het een beetje rollend terrein was – merkte ik dat ik daar echt tot mijn recht kom. Ik hoop dat in bergen ook te hebben, maar op dat terrein heb ik nooit echt gekoerst. Daar ben ik erg benieuwd naar. Wel moet ik er dan wat meer moeite insteken om lichter komen te staan. Het afgelopen jaar heb ik me gefocust op het hebben van genoeg energie voor alle wedstrijden. Dus eet ik liever wat meer dan te weinig.”
Groeimarge
Qua trainingsleer, voeding en andere zaken zijn er ook nog de nodige verbeterpunten, denkt Van den Broek. “Qua eten denk ik dat het voor de langere termijn nu beter is om dus goed belastbaar te zijn. Binnen ABLOC kijken ze daar ook wel mee. Maar het grootste gedeelte vogel ikzelf allemaal uit. Ik vind het ook wel fijn om die vrijheid te hebben. Alleen is het wel zo dat het afleidt van de essentie. Als ik me volledig kan focussen op louter trainen, dan denk ik dat er nog veel groei mogelijk is. Vooral op het gebied van klimmen. Nu moet ik bijvoorbeeld ook nog veel logistieke zaken regelen. Valt dat weg, dan kan ik nog heel veel winst pakken om te groeien.”
foto: ABLOC CT
Ook dit seizoen zijn de prestaties van Van den Broek niet onopgemerkt gebleven. “Er is al wat interesse van ploegen geweest, al houd ik me daar persoonlijk niet zo heel erg mee bezig. Ik probeer me op de wedstrijden te focussen. Dat ik niet meer belofte ben, daar hecht ik niet veel waarde aan. Kijk maar naar Oscar Riesebeek en recentelijk meer Elmar Reinders en Bart Lemmen. Daar houd ik me wel aan vast. Ook al zijn zij een heel ander verhaal dan ik ben. Ik ben nog altijd maar 22 jaar. Er zijn tegenwoordig ook genoeg opleidingsploegen, die niet louter naar beloftes kijken. Er zijn ook opleidingsploegen die ruimte in hun structuur inbouwen voor laatbloeiers.”
Die andere Frank
Wie aan de naam Frank van den Broek denkt, denkt eerst en vooral aan die andere Frank. Wijlen Frank Vandenbroucke, de illustere Belg die vlak voor de eeuwwisseling furore maakte en tragisch aan zijn einde kwam. “Mijn naam valt inderdaad wel op”, lacht de Nederlandse variant. “Als kind van vijf werd ik er in België tijdens een vakantie al op gewezen en vorig jaar in de Ronde van Namen hoorde ik veelal ouder publiek aanslaan op die naam. Of ik naar hem vernoemd ben, dat weet ik niet. Dat moet ik eens aan mijn ouders vragen. Als je naar de tijdlijn kijkt, zou dat best kunnen. Ik houd wel van de manier waarop hij koerste. Aanvallend, zoals ik dat ook graag doe.”
Woensdag eindigde Van den Broek knap als zesde op het NK tijdrijden. Zondag rijd hij ook het NK op de weg. Daarna richt hij zich op de Tour of Qinghai Lake, een 2.Pro-koers in China.
Is dit wel een probleem? En wordt dit 'probleem' niet vooral gecreëerd door de media? In mijn ogen zijn de wereldtoppers als Evenepoel of een Ayuso inmiddels de standaard geworden als het gaat om de leeftijd waarop iedereen prof zou moeten worden. Deze talenten zijn nu eenmaal vroeg rijp voor de profs, maar renners als Van den Broek doen daar, zoals zoveel renners vóór de periode van de Evenepoels, langer over. Als je goed genoeg bent, dan ben je toch goed genoeg, afgezien van de leeftijd?