Nico Dick

• dinsdag 11 januari 2022 om 08:00

Interview Voor wie er nog aan zou twijfelen: Fabio Jakobsen is helemaal weer ‘de oude’. Zijn horrorcrash in de Ronde van Polen 2020 is compleet verleden tijd en zo voelt de 25-jarige sprinter dat ook. Als alles goed gaat, maakt hij volgende zomer zijn debuut in de Tour de France. “Of ik me schuldig voel tegenover Mark Cavendish? Schuldig is niet het juiste woord. Ik denk dat ik het wel verdien om die kans te krijgen.”

Hoe gaat het, Fabio?
“Goed. In oktober nam ik een maand vakantie, in november hervatte ik de trainingen. In december vond het eerste trainingskamp plaats en dit is het tweede. En ik heb in een vijftien minuten-test mijn persoonlijk record verbroken. Dat was voor mij ook een verrassing, maar dat geeft ontzettend veel moraal en bevestiging. Ook niet onbelangrijk: ik ben hier in de groep opnieuw ‘normaal’ renner. Geen aangepast schema meer zoals vorig jaar.”

Wat betekent dat concreet, zo’n vijftien minuten-test?
“Vijftien minuten all out op een klimmetje. Zo hard fietsen als je kan. Dat zegt dat ik fysiek in elk geval niet minder ben dan twee jaar geleden. Niet dat ik daarmee sneller sprint, want dat is een inspanning van tien, twintig seconden, maar dat ik beter ben dan voor de crash, is bemoedigend. Concreet? Als ik er ergens aan kan blijven hangen, dan kan ik meer dan toen.”

Werd verteld in de podcast van Laurens ten Dam: Fabio Jakobsen is vijf kilogram bijgekomen deze winter…
“Haha. Dat klopt, ja. Ik denk dat dat wel mag. Ik kwam ver onder de tachtig kilogram uit de Vuelta. Voor een sprinter hoeft dat in de winter niet. Je mag wel wat bijkomen om vervolgens weer op te bouwen en dat eraf te trainen. Ik heb intussen alweer halfweg. En het gewicht van de Vuelta is ook anders dan dat waarmee je je voorjaar wil beginnen. Ik zit goed op schema.”

Hoe ziet jouw programma eruit?
“Ik begin met de Ronde van Valencia en de Algarve. Daarna Kuurne-Brussel-Kuurne, Parijs-Nice en vervolgens de eendagskoersen die eventueel op een sprint kunnen eindigen, op uitzondering van Milaan-San Remo. Na de Scheldeprijs volgt een break en begint de opbouw naar de zomer, waarin de Tour de France het grote doel is.”

Hoe ambitieus begin je aan dat voorjaar?
“Ik werd al een keer vierde in Kuurne. Ik zag die koers graag winnen. Gent-Wevelgem, Dwars door Vlaanderen, De Panne, De Scheldeprijs, dat zijn hele mooie koersen die op een sprint kunnen eindigen. Dat zal niet altijd het geval zijn, maar als dat zo is, dan wil ik er graag bij zijn. Later misschien ook Milaan-San Remo, maar die staat dit jaar nog niet op de planning. Met Julian (Alaphilippe, red) heeft de ploeg daar overigens een ander plan.”

En dan… De Ronde van Frankrijk. Hoe zeker ben je van je selectie?
“Dat zijn de lijnen die nu zijn uitgezet. Daar voel ik me goed bij en dat wil ik proberen. Daarvoor moet je natuurlijk goed genoeg zijn, maar in de ploeg denken de mensen die er verstand van hebben dat het kan.”

Fabio Jakobsen – foto: © Wout Beel

Dat wordt een zware erfenis. Je volgt iemand op die er net vier ritten gewonnen heeft.
“Dat is waar. Maar in de Vuelta heb ik ook laten zien dat ik stappen maak.”

Word je niet al een beetje zenuwachtig bij de gedachte?
“Ik denk dat de Ronde van Spanje spannender was. Dan was ik pas zenuwachtig. Ik had dan wel al gewonnen in de Ronde van Wallonië en zo vertrouwen getankt. Ik zou in de Vuelta wel een keertje kunnen meesprinten voor winst, dacht ik. Maar uitrijden, drie ritten winnen en de puntentrui pakken… Maar om terug te komen op jouw vraag: nee, ik kijk er juist heel hard naar uit. De Tour is voor een sprinter het hoogst haalbare in onze sport, afgezien van het WK en Milaan-San Remo, als monument. Ik ben zeer gemotiveerd.”

Voel je je niet een heel klein beetje schuldig tegenover Mark Cavendish?
“Jawel. Al is schuldig niet het juiste woord. Omdat ik denk dat ik het ook verdien. En als ik niet goed genoeg ben, dan ga ik niet. Maar je moet een planning maken en daarin rij ik het voorjaar en de Tour.”

Heb je daar met Mark over gepraat?
“Ja, zeker. Hij weet dat de Tour mijn doel is en dat hij zelf de Giro rijdt. Maar hij staat wel klaar als reserve. Dat kan hij als geen ander. En ik denk dat hij vrede heeft met die rol. Maar euh… Zijn contract werd natuurlijk pas eind december getekend. Dan was de eerste planning al gemaakt (lacht, red). Al had Patrick het al eerder gezegd, natuurlijk.”

Lefevere toont wel bijzonder veel vertrouwen in jou.
“Klopt. Hij was er ook vorig jaar al snel bij met het aanbieden van een contractverlenging, terwijl ik nog geen koers gewonnen had. En nu na de Vuelta zei hij me meteen dat ik dit jaar de Tour mag doen. Dat motiveert! Maar kijk, ik ben in de hiërarchie in de ploeg onderaan de ladder begonnen en stilaan opgeklommen. Ik heb de druk van een grote ronde al twee keer ervaren en de Vuelta is nu het opstapje geweest. Nu mag ik het op het hoogste niveau proberen.”

Denk je stiekem ook aan de groene trui in de Tour?
“Je weet het nooit. Als je erin zit en het valt een paar keer de goede kant op. Maar we beginnen met de eerste week, met daarin een paar sprintkansen. In het middendeel van de Tour is voor sprinters niet veel te halen, behalve punten. Dat kan.”

Er is wel iemand als Wout van Aert die ook voor groen gaat.
“Daarom schuif ik mezelf ook niet naar voor. Met Wout kan ik bergop nooit mee. Maar hij heeft wel een ploeg die de Tour wil winnen. Die kan ook niet zeggen: Primoz, laat maar zitten, want ik ga vandaag voor het groen. Ik bedoel maar, je weet nooit hoe het loopt. Er kan altijd wat gebeuren. Maar voor alle duidelijkheid, dat is niet het hoofddoel.”