De tweede etappe van Tirreno-Adriatico, met aankomst in Follonica, is gewonnen door Fabio Jakobsen. De Europese kampioen van Soudal Quick-Step was in een sprint net iets sneller dan Jasper Philipsen en Fernando Gaviria. Die laatste ging de spurt al van ver aan, maar werd in extremis nog geremonteerd.

In Tirreno-Adriatico koersten de renners vandaag parallel aan de Tyrreense Zee zuidwaarts van Camaiore naar Follonica. De meest in het oog springende hindernis was die naar Castellina Marittima (5 km aan 4%), waar ook voor het eerst bergpunten te rapen waren in deze ronde. Na een eerste passage over de finish in Follonica, volgde er nog een lokale ronde van 22,1 kilometer. Daarin zat nog een vervelende puist van 1,3 km aan 6%, met de top op goed tien kilometer van de finish. Voor puncheurs een ideaal moment om nog eens aan te vallen, voor sprinters een laatste hindernis richting een mogelijke sprint.

Vroege vlucht van vijf 
De vlucht van de dag bestond uit vier Italianen en een Zwitser. Davide Bais, Mirco Maestri (EOLO-Kometa), Stefano Gandin en Alessandro Iacchi (Corratec) kregen onderweg het gezelschap van Roland Thalmann (Tudor). De vijf koplopers kregen al snel de zegen van het peloton, en konden zo een maximale voorsprong vergaren van om en nabij de drie minuten. Soudal Quick-Step en Jayco AlUla, de teams van sprinters Fabio Jakobsen en Dylan Groenewegen, knapten intussen het vuile werk op in de achtervolging. Zij waren duidelijk niet van plan om de vluchters al te veel speelruimte te geven.

foto: Cor Vos

Gandin had zijn zinnen gezet op de eerste bergtrui in deze Tirreno-Adriatico, maar dan moest de Italiaan eerst nog wel even als eerste bovenkomen op de klim naar Castellina Marittima. Mede met hulp van zijn ploeggenoot Iacchi slaagde Gandin in zijn missie, tot grote tevredenheid van zijn werkgever Corratec. Voor de Italiaanse formatie was hiermee de buit wel binnen, in de wetenschap dat het verschil met het peloton alsmaar kleiner werd. Bais voelde de bui al hangen en liet zich na de bergsprint dan ook uitzakken. Iacchi, Gandin, Maestri en Thalmann bleven daarentegen goed ronddraaien.

Op naar een sprint?
Niet veel later kwamen de overgebleven koplopers aan bij de enige tussensprint van de dag in Canneto. Net als bij de bergsprint in Castellina Marittima ging Gandin er met de volle buit vandoor, nadat hij Maestri wist te vloeren in een sprint-à-deux. Dit bleek ook meteen de laatste stuiptrekking van Gandin: de Italiaan gooide de spreekwoordelijke handdoek en liet zich weer inrekenen door de grote groep. Inmiddels voelden Iacchi, Maestri en Thalmann de steeds hetere adem van het peloton in hun nek. Met nog zestig kilometer te gaan, was de voorsprong geslonken tot onder de minuut.

Met nog goed twintig kilometer op de koersteller, bij het opdraaien van de lokale ronde in en rond Follonica, werden de drie overgebleven vluchters bij de lurven gegrepen, en konden we ons gaan opmaken voor een snelle finale. Op het laatste klimmetje naar de finish gebeurde er nagenoeg niks en dus stond een eerste massasprint in de sterren geschreven. Van Aert, die voor de start al had aangegeven geen interesse te hebben in de sprint, offerde zich in de laatste kilometers op in dienst van de ploeg. Zijn grote sportieve rivaal Mathieu van der Poel deed dit dan weer voor zijn Belgische ploegmaat Jasper Philipsen.

foto: Cor Vos

Jakobsen is (nipt) de snelste
Van der Poel trok de boel op gang in de laatste kilometer voor Philipsen, die ook in een goede positie begon aan de sprint. De Belg werd echter verrast door een zeer vroege aanzet van Fernando Gaviria. De Colombiaan van Movistar zag een gaatje, twijfelde niet en pakte met enkele machtige pedaalslagen al snel enkele meters. Philipsen rook het gevaar, zette zijn sprint in, met Jakobsen in zijn wiel. Die laatste had in de laatste meters nog een ultieme kick in de benen en wist zo Philipsen en Gaviria van de zege te houden, al was het verschil nipt.