Ewan over voorstel ‘sprintvakken’: “Ik hoop dat het nooit gaat gebeuren”
Theo Bos pleit voor verandering in de sprintaankomsten van wegwedstrijden. De Nederlander maakte zich eerder onder meer hard voor lijnen op de weg. Caleb Ewan ziet dergelijke ‘sprintvakken’ niet zitten. “Dat zou het slechtst mogelijke idee zijn. Sprinten is nu eenmaal gevaarlijk”, aldus de renner van Lotto Soudal.
Als baanwielrenner werkt Bos veel met lijnen. In wegwedstrijden denkt hij aan drie strepen op de weg: een lijn midden op de weg en aan de zijkant twee, op ongeveer een meter van de hekken. “Langs de hekken krijg je dan zogenoemde ‘sprintersvakken’, net als op de baan. Als je als voorste renner in dat vak zit, mag je er niet meer uit.”
“Daarmee voorkom je dat renners over de weg gaan zwerven”, doelt Bos op sprinters en lead-out-renners. “Als je op kop van het peloton op driehonderd meter in het sprintersvak zit, dan blijf je daar. Eruit komen betekent declassering. Als je van achteruit renners inhaalt, mag je wél uit het vak, anders kun je er niet langs.”
Geen voorstander
Passeren in het vak langs de hekken is verboden. “Dus je kunt niet meer in kleine gaatjes duiken, zoals Peter Sagan in de Tour. Maar je krijgt ook niet meer de situatie dat de voorste renner de deur dichtgooit.” Ewan is echter geen voorstander van dergelijke sprintvakken. “Ik hoop dat het nooit gebeurt, dat zou echt de slechtste zaak ooit zijn.”
“Ik weet zelfs niet eens hoe het in de praktijk zou moeten werken. Of je nu sprint op een baan van tien meter breed of van drie meter, het zal altijd gevaarlijk zijn. Een ploeg zal wellicht ook nog proberen om alle vakken te blokkeren. Je weet als sprinter wat de risico’s zijn, dat is een kwestie van accepteren. Het zijn de sprinters die voor gevaar zorgen tijdens een sprint.”
Saaie sprints?
“Natuurlijk, als het mogelijk is om een omheining of andere dingen veiliger te maken, moet daar wel voor gekozen worden. Maar als je in het hek belandt, is het wel door een andere sprinter.” Volgens Ewan moeten sprinters niet worden gemuilkorfd. “Laat ons sprinten op een faire manier, maar duw ons niet in sprintvakken.”
“Een Tourrit die finisht met een sprint is meestal al saai. Als we dan ook nog eens moeten sprinten in bepaalde vakken, wordt die sprint ook saai”, aldus Ewan, die ook nog even zijn Tourritzege in Sisteron aanhaalt. “Dat is toch gewoon mooi om naar te kijken, hoe ik me daar een weg baan. Als dat niet meer zou mogen, zou dat wel erg jammer zijn.”
In een tijd dat alles op safe moet worden gegooid volgens de heersende teneur durft hij zich uit te spreken. Lees eens goed, hij wil graag meer veiligheid in externe factoren als de hekken halen, maar durft hardop uit te spreken dat het grootste gevaar in de sprinters zelf zit. Hulde voor Caleb om uit te durven spreken dat ze gewoon cagefighters zijn, liefst in een softboard ring met zacht materiaal als ringafscheiding, maar uiteindelijk zijn de klappen die ze zelf uitdelen het échte gevaar.
Alleen niet langs dat kantje bij de hekken.
Maar je mag dus als koploper ook geen Bennettje meer doen, zo'n zwabber aan het eind.
Het zou best kunnen werken.
Of we het nu leuk vinden of niet: bij wielrennen horen nu eenmaal risico's. Profs zijn echter ook volwassenen die zelf kunnen inschatten welke risico's zij bereid zijn te nemen. En ja: dan kan het wel eens gevaarlijk worden, maar sprinten is nu eenmaal gevaarlijk. Afdalingen zijn dat ook, gaan we dat dan voortaan ook maar niet meer doen? Bedenk ook dat al de betutteling wielrennen als kijksport ook niet ten goede zal komen!
Risico zijn niet uit te sluiten maar dat betekent niet dat men pogingen om het in de basis veiliger te maken moet laten liggen.
En jodium of podium is er één waar ik mij mateloos aan erger
Tevens mis ik gewoon concrete alternatieven vanuit hem. Doorgaan op dit pad is onverantwoord
Ik denk dat Theo Bos niet de eerste de beste is. Hij heeft gesprint op topniveau op de baan en ook zijn historie op de weg. Zeker als je kijkt naar de baan zie je dat het wat strakker gereguleerd is dan het wild-west op de weg.
Laten we vooral zaken uitproberen. En dan bedoel ik EN-EN. Dus inzetten op betere hekwerken en afzettingen, ideeen met belijning, maar ook gewoon keihard aanpakken van onreglementair sprinten.
Als je doet zoals je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg.
De organisatie moet gewoon zorgen dat het veilig is. Zorg dat de aankomstlijn nooit op een smal gedeelte is, maar breed uitlopend, waarbij er minimaal nog 100 á 150 meter gesprint moet worden. Dat is toch niet zo moeilijk. En ook belangrijk: Niet aflopend.
Je kan ook doorgaan op de wijze van nu, maar dan zal er ooit een dode te betreuren zijn in de sprint (immers de belangen, de snelheid en de druk worden ieder jaar hoger). Middenweg zijn de regels van nu onveranderd behouden maar dan wel streng en rechtlijnig handhaven.
Sprintvakken met witte lijnen op de weg vind ik echter echt helemaal nergens op slaan, is wat mij betreft een regelrechte aanval op de sport.
Daarnaast is dit een maatregel die heel moeilijk te realiseren is. Aangezien dit echt een heel ingrijpende maatregel is moet dit vanaf de jeugdcategoriën worden ingevoerd. ‘Bij wielrennen sprint je af in een sprint vak’ moet onderdeel worden van de sport net als dat je bij voetbal in het 16-meter gebied een penalty kunt krijgen. Elk clubparcours moet de sprintvakken krijgen, en iedere koers, in welke categorie dan ook, moet er ook aan geloven. Dit zou echt een hervorming voor de sport betekenen, en dat duurt even. Terwijl er nú gehandeld moet worden.
Ewan is, denk ik, de meest slingerende renner in de sprints