Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Eva van Agt kwam door motard ten val: “Boos ben ik niet meer”
Interview Het gaat inmiddels weer goed met Eva van Agt. De 26-jarige renster van Jumbo-Visma kwam vorige week hard ten val kwam in de Tour de France Femmes. Intussen durft ze zelfs uit te spreken dat ze deze maand alweer haar rentree in koers maakt. Toch moet haar nog een ding van het hart: “Ik kwam ten val door een motard. Boos ben ik niet echt meer, want zoiets kan gebeuren. De organisatie heeft toegegeven dat de motard fout zat en de ASO heeft daarna bijna elke dag nog gevraagd hoe het met me ging”, vertelt ze aan WielerFlits.
We gaan terug naar maandag 24 juli. In de tweede etappe van de Tour de France Femmes kwam Van Agt samen met Yara Kastelijn en Anouska Koster vooruit te rijden. De drie Nederlanders reden in kansrijke positie, maar binnen een aantal kilometer was het gedaan. Eerst zagen we Kastelijn verkeerd rijden, daarna zagen we Van Agt bewegingloos in de vangrail liggen. Weg kansen. Wat er precies met Van Agt is gebeurd, is na anderhalve week nog steeds niet helemaal duidelijk.
De inwoonster van Maastricht wil graag haar kant van het verhaal toelichten, omdat ze daartoe nog niet de kans heeft gehad. “Het laatste wat ik me kan herinneren, is dat ik met veel meer snelheid dan de motards door de bocht kwam. Ik schreeuwde ‘go, go, go, go’ en dacht nog: ‘het komt wel goed.’ Niet dus. Om niet in botsing te komen met de motard voor me heb ik waarschijnlijk geremd, en aangezien ik nog schuin in de bocht hing en het wegdek nat was door de regen lag ik meteen op de grond. Daarna ben ik tien minuten out geweest. Pas 22 minuten na de val herinner ik me weer iets. Ik belde met mijn ouders om te laten weten dat ik oké was. Daarna heb ik weer heel veel gaten.”
Ouders keken live mee
De vader van Van Agt was op dat moment de koers aan het kijken bij opa en oma. Moeder Van Agt zat in de sportschool. Voor beiden leken de 22 minuten tussen de val en het belletje wel uren te duren. “Mijn moeder wil eigenlijk geen koers kijken omdat het zo gevaarlijk is. Ik leg dan uit dat je in afdalingen meestal nooit valt. Die etappe zat ze in het sportcentrum. Toen ze hoorde dat ik in de kopgroep zat, is ze toch even gaan kijken. Na mijn val rende ze naar buiten.”
Eva van Agt voor de valpartij – foto: Cor Vos
Heel lang hoefde de familie Van Agt niet te wachten op een hereniging met hun dochter. Na een nacht in het ziekenhuis mocht ze op dinsdag weer naar huis. De schade: een longkneuzing, hersenschudding en een gebroken rib. “De eerste dagen heb ik vooral op de bank gelegen. Ik probeerde de prikkels zoveel mogelijk te vermijden, maar al snel kon ik weer meer doen. Eerst een wandelingetje buiten maken, daarna stiekem koers kijken. Nu kan ik al veel hebben: woensdag heb ik voor het eerst weer gefietst! De hersenschudding viel heel erg mee, al houd ik nog wel een kleine slag om de arm.”
Geen wrok
Omdat het nu beter met Van Agt gaat, wil ze over de val praten. Ze hoopt zelfs in de Tour of Scandinavia (23-27 augustus) alweer haar rentree te maken. “Ik was eerst boos op de motard, maar nu niet meer. De motards horen bij de koers. In het peloton word je ook niet boos op andere rensters die een valpartij hebben veroorzaakt. Ik hoorde dat de ASO na mijn val de motards heeft geïnstrueerd om veiligheid altijd voorop te stellen. Daarmee is de kous af wat mij betreft, want ik vond de koers verder echt fantastisch. Het was geweldig georganiseerd. Elke scheur werd aangegeven met groene verf en het was echt een superveilige koers, maar ja…”
Ook wil Van Agt door haar verhaal te vertellen, een aantal vooroordelen naar het rijk der fabelen verwijzen. Gewoon, omdat ze vindt dat ‘anderen dat moeten weten’. “Ik kom uit een andere sport (hockey, red.). Ik hoor dan vaak rensters denken: kan die wel sturen? En ook: daar heb je weer zo’n talent uit een andere sport. Deze val bevestigt dan voor hen dat ik niet kan sturen, terwijl ik er niets aan kon doen. Ik hoop dat rensters bij een volgende koers gewoon weer in mijn wiel durven te zitten.”
Tour-start in Rotterdam
Volgend jaar hoopt Van Agt terug te keren in de Tour de France Femmes, als Le Grand Départ plaatsvindt in Rotterdam. “Ik vond het fantastisch om de koers opnieuw te rijden. Toen ik thuis op de bank naar de Tour aan het kijken was, voelde dat veel logischer. Echt onwerkelijk eigenlijk dat ik daar tussen heb gereden. Dus ja: zeker dat ik dan weer aan de start wil staan!”, eindigt ze.
Registreer je bij Unibet.nl en ontvang €50 aan free bets bij €10 inzet
Neemt niet weg dat de organisaties wel kritisch mogen blijven kijken naar het aantal motards, hun ervaring, en hun positie in de koers. Want te vaak zit ik zelf met de gedachte dat ze op plekken rijden waar ze niet zouden moeten zitten, of in aantallen waarbij ik me afvraag wat ze allemaal doen.
En bovenal... blij dat ze OK is. Want ze lag er niet lekker bij.
In snelheidssporten, waar mensen de grenzen van zichzelf en het materiaal op zoeken, rijdt de dood helaas altijd mee. Zo zat ik live te kijken toen Grosjean haaks de vangrail in ging met 250 per uur, en zijn bolide in de fik vloog. "Die is morsdood", was mijn eerste reactie. Totdat ik ineens iemand uit de auto zag kruipen.
Het gevoel wat ik toen had bij die beelden is hetzelfde als destijds met Van Vleuten, of nu met Van Agt. Meteen een steen in de maag, alle lol van de sport is ineens weg. Om even later uiteindelijk toch weer te kijken, gewoon omdat ik autoracen mooi vind om te zien, en graag naar de koers kijk. Met alle mooie en lelijke dingen die daarbij horen.