Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Erik Dekker: “Geschrokken van biografie Thomas”
Erik Dekker betreurt dat Michael Boogerd door het slijk wordt gehaald in de biografie van Thomas Dekker. De Drent geeft in een telefoongesprek met Perform/Omnisport aan geschrokken te zijn van zijn relaas.
In de biografie komt Erik Dekker er goed vanaf. Er komen geen nieuwe, belastende feiten over hem aan het licht. Dat is niet het geval voor Michael Boogerd. “Ik vind het eeuwig zonde voor Michael dat hij op deze manier belast wordt. Dat gevoel overheerst voor mij bij dit boek”, geeft hij aan. “Volgens mij verdient Michael dit niet.”
Erik Dekker is niet bang dat er in de toekomst belastende verhalen over hem naar buiten komen. “Verhalen kunnen belastend zijn wanneer ze verzonnen zijn door iemand, maar dat heb ik niet in de hand.”
Hij snapt nog niet helemaal waarom de biografie geschreven is. “Het hoe en waarom is mij deels onduidelijk. Het is de trieste teloorgang van een groot talent. Dat wist ik natuurlijk al en dat vind ik nog steeds triest. Het beschrijft hoe zijn wereld eruit zag en daar ben ik erg van geschrokken.”
Je kan dat verhaal helaas niet op een 'schone,' niet-genante manier vertellen.
Wat mij betreft: respect voor Dekker en Zonneveld, respect ook voor de gematigde manier waarop sommige renners (inclusief Boogerd, Dekker, Tankink etc.) reageerden. Maar een faal voor Van Nieuwkerk, Frits Barend etc.
ALLES wat je samen doet en ALLES wat je met anderen deelt is genomineerd om op straat te komen te liggen. Erik Dekker is mijns inziens een goed voorbeeld van iemand die dat altijd gesnapt heeft en het spelletje heel veel slimmer gespeeld heeft dan de extraverte types die er graag over lullen, mee geinen en anderen erbij betrekken.
Het gaat erom dat het niet ethisch is om Michael Boogerd zwart te maken. En over doping schrijven en het verhaal eromheen is prima als je daarbij geen namen noemt. Jij zegt: "Hoe kan je dit verhaal vertellen zonder namen te noemen?". Dat is inderdaad lastig, maar hij had het hele verhaal uberhaubt niet hoeven vertellen. Maar dat Dekker dit verhaal niet schrijft vanuit een ethisch perspectief is duidelijk. Wanneer iets benaderen vanuit een ethisch perspectief hebben alle betrokkenen daar baat bij en schaad het niemand. Ik heb hem gedurende zijn loopbaan sowieso nog niet kunnen betrappen op enig moreel besef. En dat is gewoon mijn oordeel, en die van vele andere hier, over hem.
En jij hebt nog nooit een inschattingsfout gemaakt toen je zo oud was?
Mocht dit verhaal bij elkaar gelogen zijn, dan zou dat inderdaad nogal bezwaarlijk zijn. Ik heb echter niet het idee dat dat daadwerkelijk het geval is in dit boek.
[quote]En over doping schrijven en het verhaal eromheen is prima als je daarbij geen namen noemt.[/quote]
Maar waarom? Waarom zou je geen namen van andere betrokkenen mogen noemen?
[quote]Dat is inderdaad lastig, maar hij had het hele verhaal uberhaubt niet hoeven vertellen.[/quote]
Dat is zeker waar. Dekker had dit verhaal niet hoeven vertellen.
Dingen als: ‘man en paard noemen gaat gewoon te ver’ of ‘schrijven over uitspattingen met hoeren is lager dan laag’. Welke basis is er om deze grens te trekken? Ik begrijp de moeite met het onbegrensde uit de school klappen, maar waarom het over een morele grens gaat? Mij ontgaat dat.[/quote]
Wat is het verschil tussen moeite hebben met onbegrensd uit de school klappen, en de zogenaamde morele grens?
Voor de één is het er over, voor de ander misschien niet. Kan toch?
Hadden de namen weg moeten blijven? Dan zou het publiek nu bezig zijn met welke namen op welke plekken horen. En zouden er onvermijdelijk verkeerde namen op verkeerde plekken worden ingevuld, waardoor onschuldige mensen er bij worden betrokken.
En Boogerd krijgt inderdaad veel over zich heen de laatste dagen. Maar ja dat is wel de vrucht van zijn eigen handelingen in combinatie met zijn persoonlijkheid. Dominant en onsympathiek richting andere die niet in zijn straatje pasten.
'Moeite hebben met' het verhaal van Dekker laat ruimte voor beide kanten; de wens alles te weten (en daarmee mogelijk te kunnen begrijpen) van neergang en de nare bijsmaak die die openheid met zich meebrengt (waarbij ik zelf vooral denk aan de zoon van Boogerd). Stellen dat het vertellen van deze verhalen hoe dan ook een grens voorbij gaat is veel absoluter.
Het is duidelijk dat het kan dat anderen vinden dat er met het noemen van namen of het schrijven over uitspattingen een grens wordt overschreden. Ik stel echter de vraag waarom dat dan te ver gaat. Kan toch?
Als Dekker tijdens zijn schorsing als een topsporter had geleefd, had het zeker nog goed kunnen komen. Maar hij vertikte dat. Waarom? Begon daarna charme-offensief na charme-offensief, in plaats van hard te fietsen. Heeft uiteindelijk zelfs nog de kans gekregen bij Vaugthers, maar toen was het eigenlijk al te laat.
Is dit boek überhaupt nodig geweest? Hoe langer ik er over nadenk, hoe onsympathieker ik het allemaal vind.
@vlek, waarom? Dat heb ik volgens mij al wel duidelijk gemaakt. Vooral ook omdat ik nogal betwijfel wat nu precies het motief is van dit boek. Maar ook om de zoon/vrouw/familie van Boogerd inderdaad. Het schuurt toch aan alle kanten dit? Helemaal als delen niet kloppen, of niet de volledige waarheid zijn. Jij gaat er vanuit dat alles klopt wat in het boek staat, omdat Dekker geen reden heeft om te liegen. Tja.
Tevens noemt Zonneveld de kritiek die mensen uit de wielerwereld op zijn boek uiten 'omerta'. Volgens mij gaat de kritiek niet over het dopinggedeelte, maar over het nogal losbandige leven van Dekker en de zijnen. Dat heeft toch niks met omerta te maken?
Dan over Erik Dekker in het bovenstaande interview: je hoort gewoon de angst in z'n stem als iemand over zijn dopinggebruik begint. Kom Erik, wat maakt het nou nog uit, je werkt niet eens meer voor een ploeg.
Het motief betwijfelen lijkt me valide. Mocht het motief inderdaad verwerpelijk zijn, dan maakt dat het hele boek moreel verwerpelijk. Ik vind het alleen moeilijk oordelen over het werkelijke motief. Los daarvan: zouden ze een zuiver motief hebben gehad om het verhaal van Dekker te vertellen, zou het dan wel toegestaan zijn man en paard te noemen? Of moet er daarvoor werkelijk eerst 30 jaar overheen?
[quote]Maar ook om de zoon/vrouw/familie van Boogerd inderdaad. Het schuurt toch aan alle kanten dit?[/quote]
Dat schuurt zeker.
[quote]Helemaal als delen niet kloppen, of niet de volledige waarheid zijn.[/quote]
Wanneer de pijnlijkste passages bij elkaar zijn verzonnen, dan is Dekker zeker veel te ver gegaan.
[quote]Jij gaat er vanuit dat alles klopt wat in het boek staat, omdat Dekker geen reden heeft om te liegen. Tja.[/quote]
Wat? Ik denk niet dat Dekker bewust dingen heeft verzonnen en de verhalen in alle gevallen een grote kern van waarheid bevatten. Dat alles klopt lijkt me uitgesloten, aangezien het de aard van zo'n boek is dat het vanuit het perspectief van de persoon zelf geschreven is en daarmee de beperkingen van zijn geheugen altijd een rol spelen.
[quote]En het is relevant om te weten in welke omgeving de beste nationale talenten terechtkwamen in die tijd.[/quote]
Precies! Dat het allemaal geen fraaie bedoening is geweest, is daarbij de voornaamste oorzaak van het schuren van dit boek.
[quote]Dat heeft toch niks met omerta te maken?[/quote]
Wanneer je vind dat het met elkaar te maken heeft wel natuurlijk. De inwijding in de A-kern (qua dopinggebruik) zou bijvoorbeeld via andere wegen kunnen lopen. Wanneer je daarin getoond hebt uit het juiste hout gesneden te zijn, kunnen er verdere stappen gezet worden. Genoeg jongens uit die tijd die nooit verder zijn gekomen dan het stuklopen op de cultuur binnen hun ploeg, voordat (!) ze überhaupt benaderd werden om doping te gaan gebruiken,.
Een renner die doping heeft gebruikt zou van mij niet meer in het wielrennen mogen werken.
De kat op het spek binden heet dat.....
Of het klopt of niet, dat weet ik niet, rechtszaken zullen dat wel uitwijzen. Het is in ieder geval boeiend om een inkijk te kunnen hebben in de al dan niet fictieve wielerwereld van toen.
1.Er zijn al vele boeken over het dopingprobleem geschreven. Ik heb begrepen dat dit boek niet zo heel veel toevoegt aan wat al bekend is. Overigens zijn deze publikaties wel goed voor de bewustwording en herinnering, maar onvoldoende om deze cultuur definitief te veranderen. Ik vond het boek van Tyler Hamilton bijvoorbeeld heel informatief.
2.Het beschrijven van de overige uitspattingen is wel relevant voor de verkoopbaarheid van het boek, maar hoort bij de privésfeer (al wordt dar tegenwoordig gemakkelijker over gedacht dan vroeger, maar dat vind ik niet terecht). Ik vind het raar om dat te publiceren en zeker zonder goedkeuring van de betrokkenen.
3.Het is triest om te zien hoe de loopbaan van zo'n talent is teloorgegaan, omdat het juiste karakter en goede begeleiding kennelijk heeft ontbroken. Hopelijk houdt hij ermee op om steeds de publiciteit te zoeken (of laat hij het bij dr.Phil doen, hij woont toch in de USA?;-) en zet hij zichzelf eens op de rails.
4.Wat voor bedoeling heeft Thijs Zonneveld met dit boek? Alleen scoren of wil hij ook het belang van de sport 'dienen'? Het eerste lijkt het geval, maar daarover kan ik niet volledig oordelen zonder het boek gelezen te hebben. Ik kan het alleen baseren op wat er over gezegd en geschreven is.
"Mocht dit verhaal bij elkaar gelogen zijn, dan zou dat inderdaad nogal bezwaarlijk zijn. Ik heb echter niet het idee dat dat daadwerkelijk het geval is in dit boek."
We hebben het nu over ethiek. En als je vanuit ethisch perspectief kijkt moet een handeling/actie in het belang van alle betrokkenen zijn. Met het schrijven van dit boek denken Dekker en Zonneveld niet aan de belangen van Boogerd. Dus dat maakt het niet ethisch. Of het verhaal nu waar is of niet.
En tuurlijk mag je namen noemen. Daar staat geen enkele straf op, maar als je het onderwerpt aan de wederkerigheidstest (dus als ik Boogerd was, zou ik het dan leuk vinden als mijn naam wordt genoemd in die context) dan komt daar een negatief antwoord uit. Dat zouden we beiden waarschijnlijk niet leuk vinden.
Dat is een extreem nauwe ethische visie en in de praktijk een volkomen onwerkbare maatstaf. Wanneer dit echter inderdaad je overtuiging is, dan kan ik in ieder geval wel begrijpen waar je standpunt vandaan komt. Prima.
Stelde Kant niet dat voor het niet spreken van de waarheid in principe geen ethische rechtvaardiging mogelijk is?
Verder kan ik me niet voorstellen dat Bram de Groot, Pieter Weening, Denis Menchov, Michael Rasmussen, Grischa Niermann, Oscar Freire en Juan-Antonio Flecha aan dit soort dingen hebben deelgenomen. En dan kan ik nog heel wat namen noemen in de rest van de Raboploeg die toentertijd niet deelnam aan de Tour.
Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat dit "schimmige wereldje" vooral om de heer Dekker zelf heen hangt. Tuurlijk, het hele doping verhaal maakt de wielerwereld opzich al heel schimmig, maar dat is inmiddels niks nieuws meer. Het enige nieuws in dit boek zijn de persoonlijke verhalen over bepaalde personen binnen de Raboploeg. Die moesten zogenaamd worden genoemd om het wereldje erom heen te schetsen, maar dat zijn dus maar 3 gebeurtenissen, waar Dekker zelf hoofdpersoon in was.