Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Emotionele Bardet brengt eerbetoon aan Mäder: “Een ster die voor altijd zal stralen”
De wielerwereld heeft geschokt gereageerd op het overlijden van Gino Mäder. De nog maar 26-jarige Zwitser overleed na een val in de afdaling van de Albulapass. Ook Romain Bardet is uit het veld geslagen en probeert zijn verdriet – in een emotionele post op Instagram – onder woorden te brengen.
“Hoe. Waarom. Wat blijft er nu nog over? Onze ogen huilen, onze gedachten zijn verwoest. We zijn allemaal Gino. We gaan altijd maar sneller en sneller en zoeken zo de limiet op. We flirten bocht na bocht met onze grenzen. We hebben het tenslotte al duizend keer gedaan. De dag is echter gitzwart als het lot besluit om één van ons mee te nemen, een medemens, een acrobaat in een Lycra-pak, met een onrecht dat ons weet te verscheuren en ook niet te herstellen is.”
“We zijn ons alleen bewust van het onderbewustzijn, als we worden ingehaald door de brute werkelijkheid en we zo voor altijd zijn aangetast. Kon de oprechtheid van onze gedachten maar troost bieden voor de mensen die zijn achtergebleven. We beoefenen deze sport om bepaalde emoties te beleven, maar nooit – maar dan ook echt nooit – om onze (wieler)familie te zien rouwen. Gino, een ster die voor altijd zal stralen.”
Mäder kwam donderdag zwaar ten val in de vijfde etappe van de Ronde van Zwitserland. De Zwitser raakte van de weg in de afdaling van de Albulapass en stortte in het ravijn. Mäder werd bewegingsloos gevonden, al liggend in het water, en is daarna gereanimeerd. Hij werd lange tijd behandeld en vervolgens met een traumahelikopter afgevoerd naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis van Chur mocht hulp echter niet meer baten.
Dit bericht op Instagram bekijken
Was ook degene die bij Alaphilippe bleef na diens zware val.
"We gaan altijd maar sneller en sneller en zoeken zo de limiet op. We flirten bocht na bocht met onze grenzen."
De wegen zijn beter, sneller geworden en het materiaal ook.
Dus gaat het alsmaar sneller. Niet dat men jaren terug al niet 100+ haalde maar veel minder vaak dan nu. Het op hoge snelheid op de limiet dalen is normaal, het is een wedstrijd (tenzij je een maatregel bedenken kan die de hoogste snelheden voorkomt, kan) Op die snelheden op de limiet dan ligt een val heel dichtbij. Maar iets te hard en verkeerd door een zelfs lichte zonk rijden kan je vd fiets doen vliegen.
Bij onderzoek is er niets mis met het materiaal en lijkt de weg met mooi asfalt volkomen veilig.
Hoe verbeterde de uitrusting van skiërs tot aan een airbag toe. Van motorcoureurs, ijshockeyers, downhillers, etc.
Dit kan zo niet door blijven gaan. Er komt een moment zoals toen wegraces tussen bomen en boerderijen verdween of bijna niemand meer wildecracen op eiland Man op aantal traditioneel stugge engekstaligen na. De GP van Ulster en nog zo één bestaan niet meer vanwege de doden.
Ook het wielrennen denkt, is traditioneel en dit gevaar reduceren, wegnemen lukt niet, vraagt al "vreemde" aanpassingen die een flinke verandering vragen in het denken.