Menig (klassements)renner stemde in 2018 zijn seizoen af op een van de grote rondes. De prijzen werden uiteindelijk verdeeld door een select gezelschap. Maar wie was afgelopen jaar de beste ronderenner?

Britse dominantie
In 2018 domineerden de Britten de grote rondes. De eindzeges in zowel de Giro, Tour als Vuelta gingen naar een renner uit Groot-Brittannië. De laatste keer dat deze alle drie gewonnen werden door renners uit hetzelfde land, was in 2008. Alberto Contador won destijds zowel de Giro als de Vuelta, terwijl Carlos Sastre onder meer dankzij een memorabele zege op Alpe d’Huez de Tour op zijn palmares bijschreef.

De doorbraak van Simon Yates
De eerste grote ronde van 2018 leek vooraf uit te monden in een titatengevecht tussen titelverdediger Tom Dumoulin en Chris Froome, die zijn derde grote ronde op rij kon winnen.
Het was echter Simon Yates die voor een grote verrassing leek te gaan zorgen. Na een tweede plek in de bergrit naar Etna (achter ploeggenoot Esteban Chaves) en overwinningen in Osimo en Sappada leek de eerste eindoverwinning in een grote ronde voor de aanvallend rijdende Yates nabij. Het lot zou echter anders beslissen. Drie dagen voor het einde kraakte Yates in de rit naar Prato Nevoso en verloor hij al kostbare seconden op zijn concurrenten. De dag erop viel zijn droom definitief in duigen. Al vroeg in de rit naar Bardonecchia brak de kopman van Mitchelton-Scott definitief. Uiteindelijk verloor de rozetruidrager bijna veertig minuten. Weg roze droom. Twee dagen later sloot hij de Giro af op een 21ste plaats.

Simon Yates nam in de Vuelta revanche voor zijn inzinking in de Giro – foto: Sirotti

Yates verliet Italië met lege handen, maar zou in het najaar alsnog zijn hoofdprijs pakken. In de Vuelta kwam hij opnieuw sterk voor de dag en veroverde hij daags voor de eerste rustdag tijdens de bergrit naar La Covatilla de rode leiderstrui. Hoewel hij het kleinood enkele dagen later kortstondig afstond aan Jesús Herrada, heroverde Yates het rood terug met een overwinning in de bergrit naar Les Praeres. In de slotweek wist hij stand te houden, waardoor de Vuelta voor het tweede jaar op rij een Britse eindwinnaar kreeg.

Froome voltooit zijn trilogie
Chris Froome begon aan de Giro al een van de grootste kanshebbers, maar aanvankelijk zag het er niet naar uit dat hij La Corsa Rosa zou gaan winnen. Vooraf was zijn deelname door de veelbesproken salbutamol-affaire onzeker, maar uiteindelijk zou hij toch naar het Grande Partenza in Jeruzalem afreizen. In de jacht naar het roze was hij echter een schim van de renner die de voorbijgaande jaren het peloton zijn wil oplegde. Froome kwam er de eerste ritten niet aan te pas. Hoewel hij Yates voor wist te blijven op Monte Zoncolan, keek hij halverwege de Giro tegen een achterstand van meer dan drie minuten aan. In de bergrit de dag erop zou hij nog eens anderhalve minuut verliezen. Zijn comeback zou echter alsnog volgen tijdens de spectaculaire bergrit naar Bardonecchia op twee dagen voor het einde. Froome begon op 80 kilometer van de finish aan een gewaagde solo en wist met een onverwachte machtsgreep alsnog het roze te grijpen.

Frooome voltooide in Italië zijn trilogie – Foto Marco Alpozzi – LaPresse

Veertig dagen later zou hij starten in de Tour, maar tot een vijfde Tourzege kwam het niet. Froome haalde niet zijn topniveau, maar gelukkig voor Sky nam zijn luitenant de rol van kopman met verve over.

Sky valt terug op backup-plan
Weinigen zullen voorafgaand aan het seizoen Geraint Thomas opgeschreven hebben als winnaar van een van grote rondes. De oud-pistier speelde de voorbije jaren tweede viool achter kopman Froome, maar vanwege de onzekerheid rond de salbutamol-affaire moest Sky een plan-B achter de hand houden. Thomas bereide zich voor op de Tour met het idee dat hij als kopman uitgespeeld zou kunnen worden. Uiteindelijk reed Froome de Tour alsnog, maar Thomas bleek niet voor zijn ploeggenoot onder te doen. Integendeel.

De Tour kreeg met Gerant Thomas opnieuw een Sky-renner als winnaar – foto: Sirotti

Al vanaf de openingsrit – toen Thomas in tegenstelling tot Froome geen kostbare seconden verloor – kwam Thomas goed voor de dag. Na de eerste Tourweek was hij de best geklasseerde onder de klassementsrenners. In de Alpen greep hij met ritzeges in La Rosière en Alpe d’Huez het geel, om deze de resterende elf dagen vast te houden. Op de Champs-Élysées in Parijs liet Thomas zich kronen tot Tourwinnaar. Als eerste Welshman in de geschiedenis en de derde renner namens Team Sky. Zijn overwinningsspeech beëindigde hij in stijl met een onvervalste mic-drop.

Twee keer runner-up
Tom Dumoulin koos er net als Froome voor om de Giro en de Tour te combineren. In de Giro begon zijn jacht op prolongatie succesvol met een tijdritzege in Jeruzalem. Het roze zou echter maar kort om zijn schouders hangen. Rohan Dennis nam een dag later de leiderstrui over, al bleef Dumoulin ook nadat Yates de macht overnam niet ver van het roze verwijderd. Toen Yates in de rit naar Bardonecchia capituleerde, leek daar de weg vrij voor een nieuwe Nederlandse Girozege. De kopman van Sunweb had echter geen antwoord op de demarrage van Chris Froome. In de jacht op de leider koos Dumoulin ervoor om te wachten op Sébastien Reichenbach. Tactische fout of niet, hij slaagde er vervolgens niet in om Froome bij te halen en moest na 21 etappes genoegen nemen met een tweede plek.

Met Tom Dumoulin stond er weer eens een Nederlander op het Tourpodium – foto: Sirotti

In de Tour wist Dumoulin zich wederom te meten met de beste klassementsrenners. Hij verloor in de zesde rit naar Mûr-de-Bretagne weliswaar kostbare tijd, maar wist zich gaandeweg de Tour weer terug te vechten. Na twee tweede plaatsen in het Alpentweeluik naar La Rosiere en Alpe d’Huez vond hij zichzelf terug op een derde plekachter de ongenaakbare Thomas en zijn ploeggenoot Froome. In de Pyreneeën klom hij zelfs op naar plek twee, die hij met een tijdritzege in Espelette daags voor het einde extra glans gaf. Voor het eerst sinds Erik Breukink in 1990 stond er weer eens een Nederlander op het podium in Parijs. Zijn deelnames aan de Giro en de Tour leverde geen nieuwe eindoverwinning in een grote ronde op, maar met twee podiumplaatsen in een grote ronde vestigde Dumoulin zich definitief tussen de beste ronderenners van het peloton.

Eervolle vermeldingen
Voor dit overzicht hebben we ons beperkt tot de renners die afgelopen seizoen een grote ronde wonnen of (zoals Tom Dumoulin) daar meerdere malen dichtbij waren. De renners die de lijst net niet gehaald hebben, verdienen desalniettemin een eervolle vermelding.

Miguel Ángel López kan bijvoorbeeld terugkijken op een verdienstelijk optreden in de grote rondes. De nog maar 24-jarige Colombiaanse klimmer werd in zowel de Giro als de Vuelta derde in de eindrangschikking. In Italië legde hij bovendien beslag op het jongerenklassement.

LottoNL-Jumbo reed drie prima grote rondes. De geel-zwarte formatie slaagde er afgelopen seizoen in om in iedere grote ronde bij de beste tien te eindigen. Een knappe prestatie, temeer omdat slechts drie andere ploegen (Sky, Movistar en Sunweb) dit in 2018 ook kunnen zeggen. In de Giro reed George Bennett naar een achtste plaats. In de Tour had de ploeg met Primož Roglič en Steven Kruijswijk (die met een moedige solo op weg naar Alpe d’ Huez bijna geschiedenis schreef) zelfs twee renners bij de beste vijf. In de Vuelta werd Kruijswijk nog knap vierde. Bij Sunweb reed in de schaduw van Dumoulin een sterke Sam Oomen naar een negende plek in de Giro, terwijl Wilco Kelderman als tiende finishte in de Vuelta.

Kruijswijk en Roglic bezorgden LottoNL-Jumbo ereplaatsen in de Tour – foto: Sirotti

Namens Movistar waren het niet de kopmannen Nairo Quintana, Alejandro Valverde of Mikel Landa die het hoogste eindigden, maar een relatief onbekende klimmer uit Ecuador. Richard Carapaz legde in de Giro beslag op een vierde plek. Het geeft hem vertrouwen voor de toekomst. De ambitieuze Carapaz heeft inmiddels al de hoop uitgesproken de eerste Ecuadoriaan te worden die het roze mee naar huis mag nemen.

De Spanjaarden zijn wat betreft het rondewerk nog steeds op zoek naar een opvolger voor Alberto Contador. Met Pello Bilbao (6e in de Giro), Mikel Landa (7e in de Tour), Alejandro Valverde (5e in de Vuelta) en Ion Izagirre (9e in de Vuelta) speelden verschillende renners een bescheiden bijrol, maar de meest opvallende Spanjaard dit jaar was Enric Mas. De nog maar 24-jarige Mallorcaan reed een sterke Vuelta, won in het slotweekend de bergrit naar Andorra en sloot de ronde van zijn vaderland af met een tweede plaats in het eindklassement. Weet hij in de toekomst deze prestatie nog te verbeteren?