Koen Middendorp

• maandag 12 december 2022 om 20:15

In de maand december blikt WielerFlits traditioneel terug op het afgelopen wielerseizoen met de reeks Eindejaarslijstjes. Wat waren de hoogte- en dieptepunten van het afgelopen jaar en welke renners verdienen nog een eervolle vermelding voor 2022? Elke werkdag is er een nieuwe lijst met bijbehorende poll. Vandaag staat centraal: de mooiste monumentale klassieker van 2022.

Milaan-San Remo

Dropper post. Het was voor de 113e editie van Milaan-San Remo een term die misschien alleen gangbaar was onder de materiaalfetisjisten, maar inmiddels weet ook de gemiddelde wielerleek wel wat we hiermee bedoelen. Met dank aan Matej Mohorič, die in de afdaling van de Poggio gebruikmaakte van dit stukje techniek uit het mountainbiken en mede hierdoor de grootste zege uit zijn carrière wist te boeken. Met waaghalzerij van de bovenste plank won hij op uiterst knappe wijze het eerste wielermonument van het seizoen. Mohorič weet het zeker: dankzij de dropper kon hij Milaan-San Remo winnen. En de winnaar heeft altijd gelijk.

Maar Milaan-San Remo is wel meer dan alleen de afdaling van de Poggio. Het is de traditionele start vanuit Milaan. De lange aanloop over de Po-vlakte. De eerste, meestal wat saaie wedstrijduren langs de Bloemenrivièra. De eerste inleidende beschietingen op de Capo Mele, Capo Cervo en Capo Berta. En uiteraard ook de hectische aanloopfase naar de Cipressa. De renners zijn nog maar net vertrokken na de officiële start of de eerste renners kiezen al de aanval. Het peloton laat al snel begaan en zo ontstaat er een kopgroep van acht dappere avonturiers, die een maximale voorsprong weten te vergaren van goed zes minuten.

foto: Cor Vos

Yevgeni Gidich en Artyom Zakharov (Astana Qazaqstan), Filippo Tagliani en Ricardo Alejandro Zurita (Drone Hopper-Androni Giocattoli), Samuele Rivi en Diego Pablo Sevilla (EOLO-Kometa), Filippo Conca (Lotto Soudal) en Alessandro Tonelli (Bardiani-CSF-Faizanè) hoeven zich echter niet al te veel illusies te maken. In aanloop naar de drie Capo’s gaat de voorsprong namelijk met rasse schreden naar beneden en aan de voet van de Cipressa is het verschil tussen de kopgroep en het peloton nog goed twee minuten. Op de flanken van de Cipressa spat de koers volledig uiteen, met dank aan UAE Emirates.

De ploeg van mede-favoriet Tadej Pogačar neemt de koers stevig in handen, in de hoop zo een eerste schifting door te voeren en de (pure) sprinters overboord te gooien. Het strakke tempo van UAE Emirates blijkt ook de sportieve doodsteek voor de meeste sprinters: zo moet Fabio Jakobsen de rol lossen. Het peloton, of wat daar nog van over is, is inmiddels uitgedund tot een dertigtal renners. Met deze elitegroep denderen we naar de voet van de Poggio, waar de laatste twee vluchters (Tonelli en Rivi) worden ingerekend. Op de Poggio is het vervolgens, naar goede gewoonte, lang wachten op een demarrage.

foto: Cor Vos

Die komt er uiteindelijk van Pogačar: de tweevoudige Tourwinnaar trekt vlak onder de top van de Poggio enkele keren stevig door, maar Wout van Aert en de heroptredende Mathieu van der Poel weigeren te plooien. Na de derde demarrage van Pogačar neemt Søren Kragh Andersen over en de sterke Deen van Team DSM weet de voorste groep op de top van de Poggio op een lint te trekken. Kragh Andersen kan een samensmelting in de daaropvolgende afdaling van de Poggio echter niet voorkomen. Ook Matej Mohorič weet weer aan te pikken en voelt zijn moment gekomen: de Sloveen schiet naar voren en neemt de kop.

De renner van Bahrain Victorious neemt vervolgens risico’s, erg veel risico’s, in een afdaling op leven en dood, maar weet zo wel wat meters voorsprong te pakken. Pogačar, Van der Poel en Van Aert zijn niet in staat om de ontketende Mohorič te volgen en zijn plots op achtervolgen aangewezen. Die laatste komt met enkele secondes voorsprong beneden en weet zijn beperkte voorgift vervolgens vast te houden tot op de finish, goed voor zijn eerste triomf in een monumentale klassieker. Met dank dus aan de dropper post. “Die nieuwe fiets heeft écht het verschil gemaakt”, aldus de winnaar van de 119e Milaan-San Remo.

Uitslag Milaan-San Remo 2022

foto: Cor Vos

Milaan – San Remo (293 km)
1. Matej Mohorič (Bahrain Victorious) in 6u27m49s
2. Anthony Turgis (TotalEnergies) op 2s
3. Mathieu van der Poel (Alpecin-Fenix) z.t.
4. Michael Matthews (BikeExchange-Jayco) z.t.
5. Tadej Pogačar (UAE Emirates) z.t.
6. Mads Pedersen (Trek-Segafredo) z.t.
7. Søren Kragh Andersen (Team DSM) z.t.
8. Wout van Aert (Jumbo-Visma) z.t.
9. Jan Tratnik (Bahrain Victorious) op 5s
10. Arnaud Démare (Groupama-FDJ) op 11s

Ronde van Vlaanderen

Een seizoen vol ups en downs, zo kunnen we het voorbije wielerjaar van Mathieu van der Poel wel typeren. Er waren die hardnekkige rugproblemen, het sportieve debacle in de Tour de France en het inmiddels beruchte hotelincident daags voor de WK-wegwedstrijd in Wollongong. Je zou toch bijna vergeten dat Van der Poel dit jaar – na een erg moeilijke winter – wel gewoon twee mooie klassiekers op zijn naam wist te schrijven. Zo won hij in het voorjaar voor een tweede keer in zijn carrière de Ronde van Vlaanderen. Na een koersverloop om duimen en vingers bij af te likken, gezien de tweestrijd met een andere wielergrootheid.

De Ronde van Vlaanderen 2022 had eigenlijk in het teken moeten staan van een driestrijd, maar topfavoriet Wout van Aert test in de week voorafgaand aan Vlaanderens Mooiste positief op het coronavirus en moet dus passen voor De Hoogmis. En zo blijven er met Van der Poel en Tadej Pogačar twee topfavorieten over. Maar eerst is er in de openingsuren aandacht voor negen andere renners: Stan Dewulf, Sébastien Grignard, Lindsay De Vylder, Taco van der Hoorn, Mathijs Paasschens, Max Kanter, Luca Mozzato, Manuele Boaro en Tom Bohli slaan de handen ineen en vormen de traditionele vroege ontsnapping.

foto: Cor Vos

In de eerste wedstrijduren zijn er de nodige aanvallen, lekke banden, valpartijen en andere schermutselingen, maar de koers ontploft pas écht op goed vijftig kilometer van het einde. Op de tweede passage van de Oude Kwaremont besluit Pogačar er een eerste keer aan te rammelen. De machtsontplooiing van de Ronde van Vlaanderen-debutant is indrukwekkend en zelden gezien, maar echt wegrijden doet de Sloveen nog niet. Het is wachten op de volgende iconische klim op de route: de gevreesde Koppenberg. De onvermoeibare Pogačar trekt nog maar eens door. Van der Poel reageert en neemt over.

Een naar adem happende Valentin Madouas haakt nog net zijn wagonnetje aan bij de twee matadoren, maar voor de overige favorieten gaat het in deze fase van de wedstrijd al duidelijk te hard. Van der Poel, Pogačar en Madouas draaien al snel goed rond en komen bij de eerder weggereden koplopers Dylan van Baarle en Fred Wright, in aanloop naar de laatste beklimming van de Oude Kwaremont. Op deze ruim twee kilometer lange kasseienklim ontbindt Pogačar nogmaals zijn duivels en dit zorgt voor de nodige schade. Van Baarle lost, Wright is de volgende en ook de taaie Madouas moet na enig aandringen terrein prijsgeven.

foto: Cor Vos

Van der Poel is echter van een ander kaliber en slaagt er wel in om Pogačar te volgen op de Oude Kwaremont. De twee sterkste mannen in koers rijden vervolgens richting de Paterberg. Op deze korte maar wel zeer steile helling besluit Pogačar nog één keer alles op alles te zetten om zijn Nederlandse concurrent overboord te gooien. Van der Poel bijt op de tanden, ziet af en komt zelfs even in de problemen als hij – als de volleerd crosser die hij is – het gootje probeert op te zoeken. De kopman van Alpecin-Fenix is echter taai, meer dan taai, en komt in het spoor van Pogačar boven op de Paterberg.

Een sprint in Oudenaarde: die moet beslissen over winst en verlies in deze 106e editie van de Ronde van Vlaanderen. Een sprint met twee, zo lijkt het, maar in de laatste kilometer voltrekt zich een krankzinnig scenario. Van der Poel en Pogačar kijken naar elkaar en laten het tempo zodanig zakken, dat Madouas en Van Baarle in de laatste 300 meter alsnog komen aansluiten. Van der Poel blijft echter ijzig kalm, gaat op 250 meter van de meet zijn sprint aan en weet als een volleerd pistier zijn snelheid in te schatten én de opkomende Madouas en Van Baarle achter zich te houden. De vuist gaat de lucht in, er gaat een oerkreet door Oudenaarde.

Van der Poel is niet meer de man met de hardnekkige rugklachten, maar de superkampioen die terug grote koersen wint.

Uitslag Ronde van Vlaanderen 2022

foto: Cor Vos

Antwerpen – Oudenaarde (272,5 km)
1. Mathieu van der Poel (Alpecin-Fenix) in 6u18m30s
2. Dylan van Baarle (INEOS Grenadiers) z.t.
3. Valentin Madouas (Groupama-FDJ) z.t.
4. Tadej Pogačar (UAE Emirates) z.t.
5. Stefan Küng (Groupama-FDJ) op 2s
6. Dylan Teuns (Bahrain Victorious) z.t.
7. Fred Wright (Bahrain Victorious) op 11s
8. Mads Pedersen (Trek-Segafredo) op 48s
9. Christophe Laporte (Jumbo-Visma) z.t.
10. Alexander Kristoff (Intermarché-Wanty-Gobert) z.t.

Parijs-Roubaix

Een week na de Ronde van Vlaanderen staat traditioneel Parijs-Roubaix… Nee, wacht. De 119e editie van de ‘Hel van het Noorden’ werd dit jaar bij hoge uitzondering twee weken na Vlaanderens Mooiste verreden. Wegens de Franse presidentsverkiezingen werd de kasseienklassieker een week uitgesteld en nestelde de Amstel Gold Race zich tussen de twee wielermonumenten in. Een opvallende verschuiving op de kalender dus, maar het doet verder niets af aan de allure van Parijs-Roubaix. Het koersverloop was ook dit jaar weer om van te watertanden, zeker voor de Nederlandse wielerfan.

Het eerste koersuur van Parijs-Roubaix is altijd erg attractief en dat is ook dit jaar niet anders. Door het hoge tempo in het peloton, dat op zijn hoede is voor waaiergevaar, breekt de wedstrijd al vroeg open. De mannen van INEOS Grenadiers en Quick-Step-Alpha Vinyl nemen de koers resoluut in handen, maar niet iedereen is even goed bij de les. Het peloton breekt in twee stukken en topfavoriet Mathieu van der Poel, Wout van Aert, Stefan Küng, Kasper Asgreen en Mads Pedersen zijn niet mee. Het begin van een lange achtervolgingstocht is ingezet, maar het verschil tussen peloton een en twee blijft maar schommelen rond de minuut.

foto: Cor Vos

Van der Poel en Van Aert begraven echter niet zomaar de strijdbijl en slagen er op een gegeven moment toch in om weer vooraan aan te sluiten. Net voor het gevreesde Bos van Wallers, op goed honderd kilometer van de streep, volgt een hergroepering. Of toch bijna, want vlak daarvoor weten Matej Mohorič, Davide Ballerini, Casper Pedersen, Tom Devriendt en Laurent Pichon weg te springen uit het peloton. Deze vijf dappere avonturiers hebben een gezamenlijk belang en dat is zoveel mogelijk voorsprong pakken voor de daadwerkelijke finale losbarst. Ze werken dan ook voorbeeldig samen.

Bij op het opdraaien van het Bos van Wallers, bedraagt de voorsprong van de groep-Mohorič bijna twee minuten. Op de schots- en scheefliggende keien van Arenberg spat de kopgroep uiteen en is het ook in het peloton alle hens aan dek. De onvermoeibare Mohorič, taaie Pichon en verrassende Devriendt tonen zich de sterkste in het Bos van Wallers en zo zijn we nog met drie koplopers. Ook in de groep der favorieten valt het niet meer stil en noteren we de ene na de andere aanval. Wout van Aert blijkt goed hersteld van zijn coronabesmetting en geeft er meerdere keren een lap op, maar raakt maar niet weg.

foto: Cor Vos

Van Aert blijkt met zijn aanvalslust wel de initiator van een elitegroep van dertien renners, met daarbij ook Van der Poel, Stefan Küng, Jasper Stuyven, Yves Lampaert en een zekere Dylan van Baarle. Die laatste bekijkt het aanvankelijk allemaal vanop de tweede rij, maar grijpt dan zijn kans. Op iets minder dan dertig kilometer van de streep trekt Van Baarle zich op gang en gaat hij in z’n eentje op jacht naar de drie koplopers Devriendt, Mohorič en Lampaert. De hardrijder van INEOS Grenadiers weet dat dit het moment is om toe te slaan en maakt op de strook van Cysoing-Bourghelles de aansluiting.

Van Baarle is echter nog niet klaar en wil maar één ding: solo aankomen op de wielerbaan van Roubaix. Op de kasseiensector van Champhin-en-Pévèle is het moment daar om zijn laatste concurrenten uit het wiel te kletsen. Dat doet Van Baarle op z’n Van Baarles: op de macht, met krachtige pedaalslagen, tot ook de laatste renner moet capituleren. En capituleren doen ze, waarna hij alsmaar verder uitloopt op zijn eerste achtervolgers. In de achtergrond proberen Van Aert en Küng nog de meubelen te redden, maar Van Baarle laat zich niet meer inrekenen. Hij beleeft op de Vélodrome van Roubaix zijn ultieme gloriemoment.

Uitslag Parijs-Roubaix 2022

foto: Cor Vos

Compiègne – Roubaix (257,2 km)
1. Dylan van Baarle (INEOS Grenadiers) in 5u37m00s
2. Wout van Aert (Jumbo-Visma) op 1m47s
3. Stefan Küng (Groupama-FDJ) z.t.
4. Tom Devriendt (Intermarché-Wanty-Gobert) z.t.
5. Matej Mohorič (Bahrain Victorious) z.t.
6. Adrien Petit (TotalEnergies) op 2m27s
7. Jasper Stuyven (Trek-Segafredo) z.t.
8. Laurent Pichon (Arkéa-Samsic) z.t.
9. Mathieu van der Poel (Alpecin-Fenix) op 2m34s
10. Yves Lampaert (Quick-Step-Alpha Vinyl) op 2m59s

Luik-Bastenaken-Luik

Het wielerjaar 2022 kent vele sportieve hoogtepunten, vaak met Remco Evenepoel in een opvallende rol. Het Belgische wonderkind van Quick-Step-Alpha Vinyl ontpopte zich in zijn eerste jaren als prof al tot een veelwinnaar, maar wist het voorbije seizoen ook echt de laatste stap te zetten naar de absolute wereldtop. En dat begon eigenlijk allemaal in Luik-Bastenaken-Luik. Voor de start stonden de sterren al goed voor Evenepoel. “Ik voel me alleszins goed. Ik heb naar deze periode toegewerkt. Aan de voorbereiding kan het niet liggen en ik ben ook niet echt ziek geweest. Er zijn geen excuses in dit verhaal.”

In de eerste wedstrijduren houdt Evenepoel zich echter nog gedeisd en gaat de aandacht vooral uit naar de vroege vlucht. De kopgroep van de dag ontstaat in drie schuiven en bestaat uit Bruno Armirail, Sylvain Moniquet, Harm Vanhoucke, Jacob Hindsgaul, Alexis Vuillermoz, Luc Wirtgen, Kenny Molly, Pau Miquel, Baptiste Planckaert, Paul Ourselin en Marco Tizza. Deze elf vluchters rijden in groep over de eerste bekende Vlaamse hellingen van de dag. De koers kabbelt zo een beetje voort, maar voor de voet van de Col du Rosier gaat er een schok door het peloton, dat wordt opgeschrikt door een massale valpartij.

foto: Cor Vos

De renners die de valpartij niet kunnen ontwijken, klappen op hoge snelheid tegen het asfalt. Het grootste slachtoffer is de wereldkampioen. Julian Alaphilippe ligt met meerdere ribbreuken, een gebroken schouderblad én een klaplong in de gracht, tegen een boom, en moet worden afgevoerd naar het ziekenhuis. Ook voor schaduwfavorieten als Romain Bardet, Wilco Kelderman en Rigoberto Urán is het einde koers. Meerdere kanshebbers worden verder nog opgehouden door de val, maar kunnen na een lange achtervolging toch weer aansluiten. Niet veel later ontploft de koers voor een eerste keer.

Op de flanken van de Côte de Desnié, op zo’n veertig kilometer van het einde, opent Bahrain Victorious de debatten. De versnellingen van onder meer Wout Poels en Mikel Landa blijken echter niet meer dan losse flodders en dus is het uitkijken naar de volgende klim op de route, de gevreesde Col de la Redoute. Op de beklimming waar Frank Vandenbroucke en Michele Bartoli in 1999 een gedenkwaardig duel uitvochten, trekt Quick-Step-Alpha Vinyl stevig door. Mauri Vansevenant bepaalt het tempo in de groep der favorieten en leidt hiermee de demarrage in van zijn nog enige overgebleven kopman: Remco Evenepoel.

foto: Cor Vos

Op de uitloper van de Redoute volgt dan de splijtende demarrage van Evenepoel. De jonge Belg schakelt een paar tanden groter en pakt meteen enkele meters. Neilson Powless probeert nog het wiel van Evenepoel te houden, maar de Amerikaan moet al snel het hoofd buigen. Evenepoel is los en begint solo aan de afdaling van de Redoute. Wat volgt, is een indrukwekkende raid van de krachtpatser uit Schepdaal. Evenepoel dicht in geen tijd het gat naar de eenzame koploper Bruno Armirail en laat de Fransman ter plekke op de steile flanken van de Roche-aux-Faucons (1,3 km aan 11%), de laatste klim van de dag.

Met een voorsprong van goed veertig seconden begint Evenepoel aan de Roche-aux-Faucons. Een mooie voorgift, al loopt het verschil met de groep der favorieten vlak voor de top nog wel terug tot twintig seconden. De koploper heeft echter nog wat energie in de tank en boort in de resterende kilometers zijn tijdrijderskwaliteiten aan. In zijn typerende aerohouding ontwikkelt Evenepoel een zeer strak tempo en loopt zo weer verder uit op zijn eerste achtervolgers. De koers is gereden en Evenepoel soleert op soevereine wijze naar zijn eerste monumentale zege in zijn carrière. Een nieuwe superkampioen is geboren.

Uitslag Luik-Bastenaken-Luik 2022

foto: Cor Vos

Luik – Luik (257 km)
1. Remco Evenepoel (Quick-Step-Alpha Vinyl) in 6u12m38s
2. Quinten Hermans (Intermarché-Wanty-Gobert) op 48s
3. Wout van Aert (Jumbo-Visma) z.t.
4. Daniel Felipe Martínez (INEOS Grenadiers) z.t.
5. Sergio Higuita (BORA-hansgrohe) z.t.
6. Dylan Teuns (Bahrain Victorious) z.t.
7. Alejandro Valverde (Movistar) z.t.
8. Neilson Powless (EF Education-EasyPost) z.t.
9. Marc Hirschi (UAE Emirates) z.t.
10. Michael Woods (Israel-Premier Tech) z.t.

Ronde van Lombardije

Als we het hebben over het seizoen van Tadej Pogačar, leggen we al gauw de nadruk op zijn nederlaag in de Tour de France. Wat we gemakshalve dan even vergeten, is dat de Sloveen dit jaar wel weer de nodige grote koersen wist te winnen. In het najaar zette hij de kers op de taart door voor een tweede opeenvolgende keer de Ronde van Lombardije te winnen. De Sloveen begint net na de klok van 10.00 uur ook als topfavoriet aan de herfstklassieker. Direct vanuit de start zijn er de nodige demarrages. Drie Italianen vertrekken op het goede moment en vormen een eerste vroege vlucht.

Alex Tolio, Christian Scaroni en Simone Ravanelli beginnen zodoende met een kleine voorsprong aan de eerste serieuze klim van de dag, de Forcellino di Bianzano. Op deze beklimming willen meerdere renners de oversteek maken. Alessandro De Marchi, Lawson Craddock, Kenny Elissonde, Davide Bais, Luca Covili, Natnael Tesfatsion en Aurélien Paret-Peintre slagen in hun opzet en zo ontstaat er een sterke kopgroep van tien coureurs. Het peloton laat begaan en zo loopt het verschil op tot maximaal vijfeneenhalve minuut. De vlucht is echter geen lang leven beschoren, zo blijkt aan de voet van de Madonna del Ghisallo.

foto: Cor Vos

Aan de voet van deze iconische beklimming is de ontsnapping eraan voor de moeite en kan de koers opnieuw beginnen. Op de Madonna del Ghisallo trekken meerdere teams eens stevig door, maar de grote mannen houden hun kruit nog droog voor de echte finale. Door het hoge aanvangstempo is het kaf al wel van het koren gescheiden. Een eerste elitegroep van een dertigtal renners passeert voor de eerste keer de streep in Como, op weg naar de steile Civiglio, waar de koers normaliter altijd ontploft. Dat is ook dit jaar niet anders, want het blijkt voor Pogačar het uitverkoren punt om aan de boom te schudden.

De versnelling van de Sloveen is te machtig voor de meeste renners, al zit er één man direct op het wiel van de titelverdediger: Enric Mas. De Spanjaard, die in aanloop naar de Ronde van Lombardije Pogačar nog wist te vloeren in de Giro dell’Emilia, blijkt niet onder de indruk van de demarrage van zijn Sloveense tegenstrever. Sterker, Mas neemt niet veel later zelfs brutaal over, maar Pogačar is vinnig in zijn reactie en kan ogenschijnlijk eenvoudig volgen. De twee kemphanen beginnen dan ook gezamenlijk aan de razendsnelle en technische afdaling van de Civiglio, al is er nog een derde renner op komst.

foto: Cor Vos

Mikel Landa kiest in de achtergrond voor zijn eigen tempo, begint met een beperkte achterstand aan de afzink van de Civiglio en slaagt er uiteindelijk in om weer aan te pikken. Landa, Pogačar en Mas zetten koers naar de San Fermo della Battaglia, die voor een tweede en laatste keer op het programma staat. Op deze helling blijven de drie lang bij elkaar, tot Mas zijn kaarten tot twee keer toe op tafel gooit. Landa moet niet voor het eerst passen, maar Pogačar reageert als door een wesp gestoken. De tweevoudige Tourwinnaar heeft de situatie, als snellere man, onder controle en stuurt duidelijk aan op een sprint met twee.

De Sloveen en Spanjaard houden elkaar in de resterende kilometers naar de streep in bedwang en dus moet een sprint beslissen over winst en verlies. De op papier veel snellere Pogačar beschikt ook nu over de betere sprint en rekent eenvoudig af met Mas. Zege nummer twee voor het wielerfenomeen uit Komenda, en dat op zijn 24ste.

Uitslag Ronde van Lombardije 2022

foto: Cor Vos

Bergamo – Como (253 km)
1. Tadej Pogačar (UAE Emirates) in 6u21m22s
2. Enric Mas (Movistar) z.t.
3. Mikel Landa (Bahrain Victorious) op 10s
4. Sergio Higuita (BORA-hansgrohe) op 52s
5. Carlos Rodríguez (INEOS Grenadiers) z.t.
6. Alejandro Valverde (Movistar) op 1m24s
7. Bauke Mollema (Trek-Segafredo) z.t.
8. Rudy Molard (Groupama-FDJ) z.t.
9. Romain Bardet (Team DSM) z.t.
10. Adam Yates (INEOS Grenadiers) op 1m26s

Stem hier op jouw favoriet!