Tim de Vries

• woensdag 21 december 2022 om 18:00

In de maand december blikt WielerFlits traditioneel terug op het afgelopen wielerseizoen met de reeks Eindejaarslijstjes. Wat waren de hoogte- en dieptepunten van het afgelopen jaar en welke renners verdienen nog een eervolle vermelding voor 2022? Iedere werkdag is er een nieuwe lijst met bijbehorende poll. Vandaag staan op deze site de beste Nederlandse wielrensters van het jaar centraal, terwijl we op WielerFlits.be de beste Belgische rensters de revue laten passeren!

Annemiek van Vleuten

Twee weken geleden verscheen al het eindejaarslijstje waarin we op zoek gingen naar de beste wielrenster van 2022. En wat blijkt? Annemiek van Vleuten geniet de voorkeur van bijna alle WielerFlits-lezers. Net geen negentig procent haalt ze op het moment van publiceren. Gesneden koek bij verkiezingen in sommige landen die met ijzeren vuist worden geregeerd, hier vooral een teken aan de wand: misschien is deze verkiezing voor beste Nederlandse wielrenster van 2022 een beetje overbodig. Maar ach: wat maakt het ook allemaal uit. Gewoon nog eens genieten van Hollands glorie op de fiets mag best.

Van Vleuten heeft er intussen vijftien seizoenen op UCI-niveau opzitten. In die jaren is de sport compleet veranderd. Het niveau is gigantisch gestegen, maar ook is het mogelijk om een goed belegde boterham te verdienen door het hele jaar rond de wereld deel te nemen aan wedstrijden. En dat gaat Van Vleuten komend seizoen voor de laatste keer doen. Na 2023 vindt ze het namelijk welletjes geweest. Tijd voor andere dingen.

Van Vleuten draait al meer dan een decennium mee aan de internationale top. Op haar erelijst staan de grootste eendagskoersen en rondes en in haar kledingkast hangen alle denkbare nationale en internationale kampioenstruien. Ook in 2023 kwamen er weer heel wat truitjes bij. Dat krijg je als je vier van de vijf etappekoersen wint waaraan je deelneemt.

Aan het begin van 2023 won ze de Setmana Ciclista Valenciana, ’s zomers zouden achtereenvolgens de Giro d’Italia Donne, de Tour de France Femmes en de Ceratizit Challenge by La Vuelta volgen. De trilogie is compleet, al mogen we er de kanttekening bij plaatsen dat de Vuelta met slechts vijf koersdagen niet kan tippen aan de andere twee grote rondes (respectievelijk tien en acht dagen). Stellen dat ze drie grote rondes in een jaar heeft gewonnen gaat wel wat ver — zeker omdat vooral de Vuelta dus maar een slap aftreksel is — maar indrukwekkend blijft het zeker.

Haar enige nederlaag kwam in de Tour de Romandie Feminin, maar ach, wat geeft het. Het zijn haar prestaties in de grootste rittenkoersen die bij zullen blijven. Neem die twee Tourritten door de Vogezen waarin ze het hele peloton op een hoopje weet te rijden. Dan mag het in een driedaagse in Zwitserland ook wel eens ietsjes minder zijn, zeker omdat ze daar vooral meedeed om haar regenboogtrui te showen.

Want die veroverde Van Vleuten ook weer. De wereldkampioenschappen wielrennen lijken uit te draaien op een gigantische teleurstelling. Ga maar na: een off-day op het WK Tijdrijden en een gebroken pols na twaalf meter fietsen in de Mixed Relay. Het plan om er een solo van een goede 125 kilometer van te maken, kan met een mooie boog de prullenbak in, net als haar eigen ambities. Ze start nog wel in de wegwedstrijd, maar vooral om collega’s bij te staan, om hopelijk de Nederlandse ploeg aan een nieuwe wereldtitel te helpen.

Maar hoe anders loopt het. Wanneer het er om gaat, kan Marianne Vos namelijk niet mee met de beste rensters in koers. Ook Van Vleuten is niet bij de besten op de klimmetjes, maar bij het ingaan van de laatste kilometer sluit ze wel weer aan bij de kopgroep die om de zege mag strijden. Als enige Nederlandse vooraan is het aan haar. De knop gaat om. Als het nog even naar beneden gaat trekt ze vol door, waarbij ze de andere overgebleven favorieten verrast. Ze is weg. Het is dan weliswaar een solo van slechts een goede zevenhonderd meter, maar het Wonder van Wollongong is een feit.

Belangrijkste prestaties in 2022
Tour de France Femmes + 2 ritzeges
Giro d’Italia Donne + 2 ritzeges + puntenklassement
Ceratizit Challenge by la Vuelta + 1 ritzege
WK Wielrennen wegwedstrijd
Luik-Bastenaken-Luik
Omloop Het Nieuwsblad
Setmana Ciclista Valenciana + 1 ritzege
Ronde van Vlaanderen
Strade Bianche
Waalse Pijl
Tour de Romandie Feminin

Lorena Wiebes

De Women’s WorldTour bestaat zeven jaar. Die zeven jaar wisten zowel Marianne Vos als Annemiek van Vleuten ieder 36 keer te winnen, eindzeges meegerekend. Lorena Wiebes staat derde in deze ‘ranglijst aller tijden’ met al 26 zeges. Daarvan behaalde ze er dertien, de helft, het afgelopen seizoen. Ja, we kunnen wel zeggen dat Wiebes lekker bezig is.

Het afgelopen jaar werkte Wiebes 50 UCI-racedagen af op de weg. 21 keer eindigde zo’n dag met een zegegebaar. Een simpele rekensom leert ons dat het winstpercentage 42% is. Als bonus graaide ze ook nog twee eindzeges mee, waardoor haar teller op 23 zeges uitkomt. En dan te bedenken dat het er nog meer hadden kunnen zijn. Zo moest ze in Brugge-De Panne het hoofd buigen voor Elisa Balsamo, maar hiervan zou een gebroken spaak best eens de belangrijkste oorzaak kunnen zijn. Ook haalde ze twee keer een handig foefje uit, waardoor haar DSM-ploeggenote — en toekomstig rivaal — Charlotte Kool een etappe in de Simac Ladies Tour en de GP Eco-Struct kon winnen.

Maar het was dus voornamelijk de pijlsnelle Mijdrechtse zelf die met bossen bloemen en (leiders)truien aan de haal ging. In München werd ze eigenaresse van de Europese kampioenstrui. In de RideLondon Classique behaalde ze een honderd procent score, terwijl ze in de Simac Ladies Tour nog maar eens bewees dat ze ook veel meer kan dan enkel sprinten.

Maar wordt het mooier dan dit jaar op de Champs-Élysées? Op het spel stond de allereerste gele trui sinds lange tijd, waardoor alles en iedereen tot op het bot gemotiveerd is. Maar ze weet als topfavoriete perfect met de druk om te gaan en ze snelt dan ook met overtuiging naar de overwinning. Net na de finish wacht natuurlijk de omhelzing met ploeggenootjes, maar ook die met vader, moeder en broer Wiebes. We kunnen wel stellen dat de familie Wiebes de voorbije jaren het een en ander heeft meegemaakt en daardoor is het wat mij betreft de mooiste omhelzing van het wielerjaar.

Belangrijkste prestaties in 2022
EK Wielrennen wegwedstrijd
2 ritzeges Tour de France Femmes
Simac Ladies Tour + 2 ritzeges
RideLondon Classique + 3 ritzeges
3 ritzeges Women’s Tour
Scheldeprijs
Nokere Koerse
GP Oetingen
Binche-Chimay-Binche
1 ritzege Tour de la Semois
Baloise Ladies Tour + vier ritzeges
Classic Brugge-De Panne
NK Wielrennen wegwedstrijd
NK Gravel
Omloop Het Nieuwsblad

Demi Vollering

Cynici zouden het wielerjaar van Demi Vollering kunnen reduceren tot het achterwiel van Annemiek van Vleuten. Zij was immers de laatste die in de koninginnenrit door de Vogezen het wiel van de Wageningse moest laten gaan, zoals haar dat ook in de Vuelta overkwam. Maar daarmee zouden we Vollering en haar prestaties in 2022 ernstig tekort doen.

Lorena Wiebes slaagde er dit jaar niet als enige in om alle etappes in één en dezelfde Women’s WorldTour-wedstrijd te winnen, Demi Vollering kreeg dit ook voor elkaar. In de lastige Itzulia Women, de spirituele opvolger van de legendarische Emakumeen Bira, knalde ze drie dagen op rij naar de bloemen.

Twee UCI-zeges zaten er verder nog in het vat voor de Berkelse: de Brabantse Pijl en de rit naar Lagunas de Neila in de Ronde van Burgos. En met wat meer geluk hadden er nog een paar overwinningen bij kunnen komen. Wat als Marta Cavalli tijdens de Amstel Gold Race niet was weggereden na de Cauberg? Wat als ze tijdens de Ronde van Scandinavië geen hersenschudding had opgelopen? Wat als ze niet moest afzeggen voor de WK-wegrit vanwege het ook in 2022 nog altijd rondwarende coronaspook?

En vooral: wat als Annemiek van Vleuten tijdens de Tour toch niet was hersteld? Het geeft te denken. Maar Vollering weet maar al te goed dat ‘als’ niet telt in topsport. Van Vleuten was op tijd hersteld voor de bergritten. Het is een prestatie op zich dat Vollering steeds de laatste was die het wiel van haar ervaren landgenote moest laten gaan. En ze pakte nog wel een andere iconische Tourtrui: die witte met de rode bolletjes. Is ook wat waard.

En het is ook belangrijk om je bij Vollering te blijven realiseren dat 2022 nog maar het vijfde jaar was dat ze alles voor het wielrennen besluit te gaan doen. Ze krijgt de juiste mensen om zich heen en in 2018, als ze in het shirt van SwaboLadies rijdt, blijkt haar droom om prof te worden niet alleen realistisch, maar raakt deze zelfs in een gigantische stroomversnelling.

Sterker nog: ze wordt flink opgemerkt en tekent uiteindelijk een contract bij Parkhotel Valkenburg. Nu staat ze voor haar derde jaar in dienst van SD Worx. Het is allemaal heel snel gegaan en Vollering heeft al een erelijst om u tegen te zeggen. Het niet winnen van de Tour zal best nog steken, maar Vollering heeft ook vooral heel veel om trots op te zijn. En die Tourzege, die zou er zomaar volgend jaar kunnen komen…

Belangrijkste prestaties in 2022
Itzulia Women + 3 ritzeges
Bergklassement Tour de France Femmes
4e rit Vuelta a Burgos Feminas
Brabantse Pijl
Tour de France Femmes + 2 tweede plaatsen
Amstel Gold Race
Omloop Het Nieuwsblad
4e rit Ceratizit Challenge by la Vuelta
Luik-Bastenaken-Luik
Waalse Pijl
Ceratizit Challenge by la Vuelta
1e rit Tour de Romandie Feminin

Marianne Vos

2023 stond natuurlijk voor een groot deel in het teken van de terugkeer van de Tour de France Femmes. Direct verantwoordelijk daarvoor is Marianne Vos. De publiekscampagne Le Tour Entier die ze startte met Emma Pooley, Chrissie Wellington en Kathryn Bertine heeft echt iets in gang gezet. Dankzij lobby- en pionierswerk was het vrouwenpeloton namelijk vanaf 2014 ieder jaar te gast in de Tour. In de eerste jaren van La Course by le Tour de France werd de wedstrijd op de Champs-Élysées gehouden. Hoe symbolisch dat de Tour de France Femmes nu in hartje Parijs op gang werd geschoten, op de laatste dag van de grote Tourbroer.

Anders dan in 2014 kon Vos dit jaar niet juichen op de Parijse avenue, maar de Tour zou desalniettemin een succesvolle aangelegenheid voor haar worden. Op de tweede dag pakte ze op fraaie wijze het geel in Provins. Later die week won ze in Rosheim haar tweede Touretappe. In het geel begon ze aan de twee beslissende ritten door de Vogezen, maar meedoen om de eindzege zat er zoals verwacht niet echt in. Wel sleepte ze de groene trui in de wacht. En daar bleef het niet bij in 2022, ondanks een voorjaar met enkele teleurstellingen.

Met een wereldtitel, twee nationale titels, vier ritzeges in grote rondes en de eer om de meest legendarische wielertrui van allemaal te dragen, kunnen we spreken van opnieuw een behoorlijk jaar. Die wereldtitel kwam er in Fayetteville. Bij de WK veldrijden in Arkansas vocht ze een spannend duel uit met Lucinda Brand, met de achtste voor Vos als eindresultaat. De rood-wit-blauwe trui behaalde ze eveneens in het veld, haar zevende in deze discipline, maar ook bij het nationaal kampioenschap gravelen sloeg ze toe.

Ook Scandinavië was Vos traditiegetrouw gunstig gezind. Hoewel, in Vårgårda werd ze gediskwalificeerd vanwege de ‘puppypootjeshouding’ — wielerwoord van het jaar? Gelukkig maakte ze dat in de daaropvolgende Ronde van Scandinavië meer dan goed door vier van de zes ritzeges in de wacht te slepen. Vos mag dan ook een dagje ouder worden, ze draait nog altijd volop mee aan te top.

Belangrijkste prestaties in 2022
WK Veldrijden
NK Veldrijden
NK Gravel
Puntenklassement Tour de France Femmes + 2 ritzeges
2 ritzeges Giro d’Italia Donne
4 ritzeges Tour of Scandinavia
WB Veldrijden Hoogerheide
Gent-Wevelgem

Ellen van Dijk

Als iemand ooit de moeite neemt om een scheppingsverhaal te schrijven voor het wielrennen zou de komende passage er zo in kunnen. “En God zeide: laat er een tijdrijdster komen. Laat haar op haar beste dagen de perfectie benaderen, zodat ze de harten van het publiek kan veroveren. Laat haar in staat zijn om op een Zwitserse wielerbaan ruim 49 kilometer af te leggen in zestig minuten. God schiep Ellen van Dijk, en God zag dat het goed was.”

23 mei gaat de boeken als een zeer pijnlijke, maar ook glorierijke dag voor Ellen van Dijk. Ze reed naar een totale afstand van 49,254 kilometer en wist zo het oude record van Joscelin Lowden overtuigend uit de boeken te rijden. Al jaren werd ze getipt als mogelijke aanscherper van het werelduurrecord en dit jaar was het moment dan eindelijk gekomen.

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Ellen van Dijk (@emvandijk)

Weinig werd er overgelaten aan het toeval. Het materiaal klopte en in lichaam en geest klopte het eveneens. Pijn deed het verschrikkelijk — “Ik kon op een bepaald moment niet meer alles horen langs de kant en het werd allemaal wat wazig” — maar het was het uiteindelijk allemaal waard. Na zestig minuten rolde er een afstand uit van 49,254 kilometer.

Het zal u niet verbazen dat vrijwel al haar UCI-zeges van 2022 geboekt werden in tijdritten. Maar helemaal aan het begin van het jaar won ze zowaar een rit-in-lijn, door Soraya Paladin in de tweede etappe van de Setmana Ciclista Valenciana in een sprint-à-deux te kloppen. Daarna volgde er nog een tweetal klassementszeges, maar verder zien we enkel chronoproeven op haar palmares over 2022 staan.

Te beginnen met de bevredigende (sorry) overwinning in de EasyToys Bloeizone Fryslân Tour. Daarin legde ze ook de basis voor haar vijfde eindoverwinning in die ronde. Dit kunstje herhaalde ze in de Baloise Ladies Tour met liefst twee tijdritzeges. Verder mocht ze juichen in de Chrono des Nations en het Nederlands kampioenschap.

In de hoog aangeschreven ploegentijdrit van Vårgårda brommerde ze haar ploeg eveneens naar de bloemen. Dat deed de privé-pletwals van Trek-Segafredo het afgelopen seizoen overigens nog wel een aantal keer, maar we hebben geen tijd om die wedstrijden allemaal te benoemen. Anders worden het hele vreemde feestdagen.

O ja, en dan was er nog een overwinning. Niet op het Europees kampioenschap tijdrijden, want in Fürstenfeldbruck bleef Marlen Reusser haar voor. Een maand later nam ze in Wollongong op gepaste wijze sportieve revanche. Voor het tweede jaar op rij, en voor de derde keer in totaal, knalde ze tot haar eigen verbazing naar de mondiale tijdrittitel. Nee, erg veel tijdritten waren er niet voor vrouwen in 2022, en daar had ze wel een mening over, maar Van Dijk won ze wel bijna allemaal.

Belangrijkste prestaties in 2022
Verbetering werelduurrecord
WK Wielrennen tijdrit
NK Tijdrijden
Baloise Ladies Tour + 2 ritzeges
EasyToys Bloeizone Fryslân Tour + 1 ritzege
2e etappe Setmana Ciclista Valencia
Chrono des Nations
EK Wielrennen tijdrit

Tot zover de vijf rensters die u ook al heeft gezien in onze wereldwijde zoektocht naar de beste wielrenster van 2022. Maar het Nederlandse wielrennen heeft nog veel meer te bieden.

Lucinda Brand

Met Lucinda Brand heeft Nederland nog iemand in huis die al jaren wedijvert met de internationale top. Dat doet ze zowel op de weg als in het veld. Hiervan getuige onder anderen twee ritzeges en de eindoverwinning in de Ronde van Zwitserland. Die meerdaagse kende een nogal kolderieke ontknoping, maar dat doet niets af aan het spectaculaire rijden van Brand in die etappekoers. Ook haar derde plaats in Parijs-Roubaix mag er zijn. In de toekomst zou ze zomaar eens de legendarische kassei zelf omhoog kunnen heffen.

Als we kijken naar de resultaten valt het de laatste tijd een beetje tegen. De zegeteller staat dit jaar pas op één. Dat zijn we niet van Brand gewend, want de afgelopen jaren was ze on fire in deze nobele winterdiscipline. In het veldritseizoen 2021-2022 pakte ze de eindwinst in de drie grote klassementen. En in zowel de Wereldbeker, de Superprestige als de Soudal Ladies Trophy was ze de beste in liefst zes manches. Daar mag je gerust je hoed even voor afzetten. Op het WK lukte het net niet, maar het gevecht met Marianne Vos was wel een amusant schouwspel.

In de huidige crosswinter gaat het dus allemaal wat minder. Ze wilde haar Europese titel graag verdedigen, maar een breuk in haar rechter middenhandsbeentje stak hier een stokje voor. In voorbereiding op de Wereldbeker Tábor kwam ze ten val, waarna een operatie noodzakelijk bleek. Sindsdien zat het allemaal nog niet mee, maar er komen nog enkele grote doelen voor haar aan. Ook al lijken er deze winter een paar bovenuit te steken, Brand kan begin februari in Hoogerheide zomaar de wereldtitel heroveren. En dan heb je het gelijk natuurlijk geheel aan je zijde.

Anne Terpstra

In een hoop wielerdisciplines rijgen de Nederlandse rensters de successen aaneen. Op wegfietsen, crossfietsen, BMX’jes en baanfietsen wordt de een na de andere overwinning behaald, ook op het hoogste niveau. Maar op de mountainbike bleef het wat stiller. Maar daar bracht Anne Terpstra hoogstpersoonlijk verandering in. In 2019 won zij in het Andorrese Vallnord als eerste Nederlandse een wereldbeker cross-country. En dit jaar deed ze dat nog eens dunnetjes over.

Na haar zilveren medailles op het EK en WK van vorig jaar, pakte ze dit jaar brons op het EK, ook een prestatie van formaat. Op het WK werd ze zesde, op een parcours dat haar niet geweldig goed ligt. Wel won ze dus de wereldbeker cross-country in Vallnord en stond ze in het Braziliaanse Petrópolis (tweede), het Amerikaanse Snowshoe (derde), het Oostenrijkse Leogang (vijfde) en het Zwitserse Lenzerheide (vijfde) op het podium. En ja, een vijfde plaats wordt binnen het mountainbiken beschouwd als een podiumplek; met dank aan Cadel Evans behaalde Terpstra er dus in totaal vijf.

Omdat ze in de shorttrack-wedstrijden het ook behoorlijk deed (wat heet: nog eens vier podiumplekken), stond ze voorafgaand aan de laatste wereldbekermanche bovenaan in dit prestigieuze klassement. Maar helaas: in de dagen voor de wedstrijd in Val di Sole kampte de Zeeuwse met een infectie. Ze startte toch omdat ze vond dat ze het moest proberen, maar Terpstra kon niet voorkomen dat Alessandra Keller haar nog van de troon wist te stoten.

De kopvrouw van het Ghost Factory Racing Team mag desondanks spreken van een geslaagd seizoen. En wat schitterend dat ze daar zelf ook van kan genieten. Verder behaalde Terpstra ook met overmacht de nationale titel, alweer haar zevende. Daarnaast won ze in Město Touškov een wedstrijd om de Czech MTB Cup en helemaal aan het einde van het seizoen zegevierde ze nog in een koers op het olympische parcours van Izu.

Belangrijkste prestaties in 2022
Wereldbeker cross-country Vallnord
NK Mountainbike
Czech MTB Cup – Město Touškov
Japan Mountainbike Cup – Izu
Wereldbeker cross-country Petrópolis
Wereldbeker cross-country short track Leogang, Vallnord & Snowshoe
ÖKK Bike Revolution Chur
EK Mountainbike München
Wereldbeker cross-country Snowshoe

Laura Smulders

Voor Laura Smulders is het winnen van de wereldbeker in haar geliefde wielerdiscipline intussen gesneden koek. Ze won dit prestigieuze regelmatigheidsklassement dit jaar alweer voor de vijfde maal in haar carrière. Van de acht wereldbekermanches won ze er vier, wat haar totaal al op 27 zet. Driemaal werd ze de nummer twee en slechts een keer belandde ze buiten het podium. Smulders mag dan ook met recht de koningin van de wereldbeker worden genoemd.

Daarnaast nam Smulders voor het eerst deel aan een prestigieuze en lucratieve wedstrijdserie in de Verenigde Staten, georganiseerd door de nationale bond. Hierin moest ze het in het eindklassement enkel afleggen tegen Alise Willoughby. Ook in de BMX European Cup was er een tweede plaats overall weggelegd voor Smulders. In deze wedstrijdcyclus miste ze weliswaar vier wedstrijden, maar dankzij twee overwinningen in Valmiera en een zege in Verona kwam ze in dit klassement mooi op het podium terecht.

Laura Smulders – foto: Cor Vos

Op het WK viel het met een zevende plaats wat tegen, maar gelukkig hield zus Merel de eer van de familie hoog. Zij ging er in Nantes vandoor met de derde plaats. Bij de nationale kampioenschappen mocht de oudste van de twee zusjes maar weer eens een nationale kampioenstrui aantrekken.

Belangrijkste prestaties in 2022
Wereldbeker BMX
NK BMX
Wereldbeker 1 — Glasgow
Wereldbeker 2 — Glasgow
Wereldbeker 6 — Bogotá
BMX European Cup — Verona & Valmiera (x2)
Wereldbeker 7 — Bogotá
Wereldbeker 3 — Papendal
Wereldbeker 4 — Papendal
Wereldbeker 5 — Bogotá
Wereldbeker 5 — Bogotá
USA BMX Pro Championship
BMX European Cup

Loes Adegeest

Lang was het de vraag of Loes Adegeest wel een plekje in een UCI-team zou krijgen in 2022. Ze wilde maar wat graag, maar ondanks twee nationale titels voor rensters zonder contract stonden de teams nog niet bepaald voor haar in de rij. Dat het in het leven soms hard kan gaan, bewees het afgelopen jaar voor de Deventerse. Dit jaar was het enkel de vraag: welke WorldTour-ploeg pikt haar op? Want het gaat ineens hard met de carrière van de Enschedese.

Het besluit om in september 2021 een oproep te plaatsen op social media pakt goed uit, want ze kon terecht bij het bescheiden IBCT, hetgeen voor Adegeest een tweede kans oplevert om het te maken op UCI-niveau. Bij Parkhotel Valkenburg lukte het in 2019 door omstandigheden niet, maar de Overijsselse hardrijdster blijft volharden en blijft ondanks alles geloven dat ze het kan. De Iers-Belgische ploeg krijgt geen startplek in de allergrootste koersen op de kalender, maar Adegeest betwist genoeg wedstrijden om zich in de kijker te kunnen rijden.

En dat doet ze. Adegeest valt te pas en te onpas aan en daarmee laat ze aan de hele wielerwereld zien waar ze toe in staat is. In de Tour de l’Ardèche levert haar dat zelfs een eerste UCI-zege op de weg op. Dan is al duidelijk dat ze aan de slag kan bij FDJ-Suez-Futuroscope. De stap naar deze WorldTour-formatie kon eigenlijk niet uitblijven en de ploeg van Stephen Delcourt mag zich gelukkig prijzen met de Nederlandse in de gelederen.

O ja, voor we het vergeten: de reden waarom Adegeest voorkomt in dit elitegezelschap is niet haar dagsucces en haar tweede plaats in het eindklassement van de Tour de l’Ardeche. Nee, zeker in Nederland moet je toch echt met iets beters op de proppen komen. En dat doet ze dan ook als wereldkampioene eSports. Een discipline die misschien nog niet helemaal voor vol kan worden aangezien, maar wat toch ook veel meer is dan heikneuteren op de zolderkamer, zoals het weleens wordt omschreven. Adegeest is bedreven in deze discipline en wordt van tevoren al getipt als medaillekandidaat.

Dat blijkt ook wel als ze op de avond na Omloop Het Nieuwsblad alles perfect doet. Ze zet op het juiste moment haar power-up in en laat al haar opponenten achter zich in de oplopende finishstraat. Ze rost de uittredend kampioene, Ashleigh Moolman-Pasio, vol uit het wiel en snelt naar de wereldtitel. De benen vol lactaat, het hart vol blijdschap.

📺 The final sprint

That was some finish @LoesAdegeest 🇳🇱🏅#NYZ2022 | @GoZwift pic.twitter.com/fSzgTd4PS2

— UCI (@UCI_cycling) February 26, 2022

Belangrijkste prestaties in 2022
WK E-Racing
NK E-Racing
Tour de l’Ardèche rit 3
Tour de l’Ardèche
5e Lotto Belgium Tour
5e Chrono des Nations

Shirin van Anrooij

Eddy Bouwmans was in 1992 de laatste Nederlandse winnaar van het jongerenklassement in de Tour de France. Maar gelukkig kwam daar in 2022 verandering in. Verantwoordelijk hiervoor is Shirin van Anrooij, die op nog een paar andere manieren ergens de beste jongere in werd. Niet alleen de witte trui was voor haar in de Tour, ze verzekerde zich ook met overmacht van de lichtblauwe trui als beste jongere in de Women’s WorldTour.

Op kampioenschappen ging het ook vaak crescendo met Van Anrooij. Zo won ze bij de EK in Anadia zowel de tijdrit als de wegwedstrijd. In Nederland eindigde ze bij de elitekampioenschappen steeds op plek twee. Bij het NK Tijdrijden werd ze opvallend genoeg uit de uitslag gefilterd, waardoor ze strikt genomen ‘slechts’ eerste bij de beloften werd, maar op basis van tijd mag ze zich wat ons betreft wel eigenaresse noemen van het zilver. Een paar dagen later behaalde ze in de wegwedstrijd wel echt de zilveren medaille tussen de elite-vrouwen. Op en om de flanken van de VAM-berg reed ze een geweldige wedstrijd waarin ze uiteindelijk alleen het onderspit moest delven na een duel met Riejanne Markus.

Bij WK’s was het ook steeds een gevalletje van ‘net niet’. Bij de WK in Wollongong moest ze in de tijdrit voor beloften het hoofd buigen voor Vittoria Guazzini en in Fayetteville werd ze nipt afgetroefd door Puck Pieterse bij het WK veldrijden voor beloften. Het zegt vooral iets dat Van Anrooij steeds in de positie komt om te kunnen winnen. Het bewijst dat Van Anrooij ook in meerdere disciplines tot de groten der aarde behoort. En mooi dat ze dan soms bewijst dat ze ook echt kan winnen, zoals ze heel fraai deed bij de Wereldbeker in de Beekse Bergen. Ja, dit nog altijd maar twintigjarige Zeeuwse supertalent komt er wel.

Belangrijkste prestaties in 2022
Jongerenklassement Tour de France Femmes
Jongerenklassement UCI Women’s WorldTour
Wereldbeker veldrijden Beekse Bergen
EK Wielrennen U23 tijdrit
EK Wielrennen U23 wegwedstrijd
WK Wielrennen U23 tijdrit
WK Veldrijden U23
NK Wielrennen wegwedstrijd
NK Tijdrijden (strikt genomen eerste bij de U23)
6e Vuelta a Burgos Feminas

Puck Pieterse

Het is steevast een genot om Puck Pieterse aan het werk te zien. Zij is ook nog altijd maar twintig, dus ze heeft nog een heel wielerleven voor zich, maar wat ze al heeft gepresteerd verdient best wat extra aandacht. Dat ze zelfs in Nederland — toch de maat der dingen als het gaat om fietsende vrouwen — te boek staat als een speciale zegt alles over Pieterse.

In het veldrijden behoort ze al even tot de absolute top. Ook zij heeft al enkele mooie wereldbekerwedstrijden gewonnen, net als nationale, Europese en wereldtitels in jeugdcategorieën. Er lijkt geen twijfel over te bestaan dat ze dat ook bij de eliterensters gaat doen. De vraag is alleen nog: wanneer? Dit seizoen zou ze zeker al wereldkampioene kunnen worden, maar die stap heeft ze nog niet gezet. Bij het EK had ze ook zomaar kunnen winnen bij de elites, maar het werd de beloftenwedstrijd. Ook leuk, maar als je in de toekomst serieus kans wil maken om renster van het jaar te worden, zal het bij de elites moeten gebeuren.

Maar goed, Puck Pieterse heeft de tijd nog aan haar kant staan. Maakt ze dit crossseizoen nog niet definitief de stap naar de elites, dan volgend jaar in het mountainbiken wel. Want Pieterse heeft namelijk een olympische droom, en daarvoor zal ze punten moeten pakken om zich te kunnen kwalificeren voor de olympische mountainbikewedstrijd van 2024.

Dat het een realistische droom zou kunnen zijn, bewees ze ook al op de terreinfiets, zij het nog bij de beloften. Zo won ze de wereldbekerwedstrijd in het Oostenrijkse Leogang en ook op het EK in Anadia kraaide ze victorie. Daarnaast werd ze tweede op het WK. De toekomst lacht haar kortom toe, net zoals Pieterse het leven toe lijkt te lachen. Het zou ons niets verbazen als ze de komende jaren op meerdere fronten tot de crème de la crème gaat horen.

Belangrijkste prestaties in 2022
WK Veldrijden U23
EK Mountainbike U23
EK veldrijden U23
Wereldbeker veldrijden Hulst, Overijse & Val di Sole
Wereldbeker mountainbike U23 Leogang
WK Mountainbike U23
NK Mountainbike U23
Wereldbeker veldrijden Hulst, Flamanville, Maasmechelen, Tábor, Antwerpen, Dublin
Wereldbeker mountainbike U23 Albstadt, Maasmechelen
NK Veldrijden U23

Fem van Empel

We kunnen rensters blijven nomineren, maar het moet ergens stoppen. En dat doen we met Fem van Empel, de koningin van het huidige crossseizoen. Wie haar de afgelopen maanden rond ziet dartelen in het veld kan maar amper geloven dat ze nog niet zo heel lang volle bak voor het fietsen gaat. Ze deed het er altijd maar een beetje bij, want het voetbal was haar eerste sportieve liefde. Maar als ze in 2019 vrijwel uit het niets derde werd op het NK Mountainbike bij de junioren, wordt er een zaadje geplant.

Intussen is Van Empel al flink tot bloei gekomen. Afgelopen seizoen won ze in Val di Sole en in Flamanville al twee wereldbekerwedstrijden tussen de elite-vrouwen. Op haar palmares staan er intussen nog zes meer. En ook de legendarische Koppenbergcross bleek al een kolfje naar haar hand. De Brabantse vermorzelt daarnaast de concurrentie op het EK Veldrijden in Namen. Op het legendarische parcours wordt het nog even spannend omdat ze een lekke band krijgt, maar dat blijkt slechts schijn.

Gedecideerd draait Van Empel zich om. Ze loopt de materiaalpost binnen, wisselt van fiets en begint met achtervolgen. Ogenschijnlijk op haar dooie akkertje achterhaalt ze de ene na de andere concurrente. En die laat ze stuk voor stuk ter plaatse. En dit was niet haar enige EK-succes, dit jaar. In het Portugese Anadia snelde ze naar het brons in de wegwedstrijd, achter Shirin van Anrooij, en behaalde ze zilver op de mountainbike achter Puck Pieterse.

Een teken dat we nog veel moois van Van Empel kunnen verwachten. De wereldtitel in het veld lonkt, net als diverse successen in andere disciplines. Maar laten we vooral niet te hard van stapel lopen. Laat ze op 1 januari eerst maar eens het shirt van Jumbo-Visma, haar nieuwe ploeg, gaan aantrekken. In dat tenue zal ze haar ontdekkingstocht voortzetten. En hopelijk met beide voeten op de grond, als ze niet in de klikpedalen zitten.

Belangrijkste prestaties in 2022
EK Veldrijden
NK Veldrijden U23
NK Mountainbike U23
Wereldbeker veldrijden Flamanville, Waterloo, Fayetteville, Tábor, Maasmechelen, Antwerpen & Dublin
Koppenbergcross, Beringen, Kruibeke & Antwerpen
3 Nations Cup: VAM-berg & Genk
EK Mountainbike U23
EK Wielrennen U23 wegwedstrijd
WK Veldrijden U23

Eervolle vermelding

Krankzinnig eigenlijk dat we er nog niet zijn als het gaat om Nederlandse topprestaties. Er zijn nog diverse rensters die absoluut een vermelding verdienen. Wat bijvoorbeeld te denken van Maike van der Duin (tweede op het WK Scratch en het WK Omnium), Tessa Neefjes (Europees kampioene strandracen en winnares van drie manches in de wereldbeker op de gravelfiets), Charlotte Kool, Riejanne Markus, Pauliena Rooijakkers en Yara Kastelijn? Precies. Bijna onvergeeflijk om ze niet te noemen.

Als ze een andere nationaliteit hadden gehad, waren ze eigenlijk altijd genomineerd, maar ook schrijver dezes moet ergens een grens trekken, zeker daar de strijd om positie nummer één vermoedelijk niet heel spannend gaat worden. Anders zouden we zomaar de start van het volgende seizoen kunnen missen. En dat zou pas echt onvergeeflijk zijn…